In een recente reportage van NBC Nightly News deed Dr. Wu Zinyou van de Chinese gezondheidsautoriteit Centers for Disease Control (CDC) een verontrustende uitspraak: in het interview werd niet alleen duidelijk dat er zelfs na meer dan een jaar van de “pandemie” opvallend weinig informatie over het nieuwe Coronavirus lijkt te zijn – hij gaf ook toe dat het virus niet is geïsoleerd.
Vanuit wetenschappelijk oogpunt is de isolatie van een pathogeen, d.w.z. zijn volledige zuivering van alle vreemde stoffen, het bewijs van zijn bestaan. En verschillende studies beweren dat dit is gebeurd: al in januari 2020 spraken de eerste wetenschappelijke publicaties uit China over de succesvolle isolatie van het virus.
This is deeply unsettling -Return to Wuhan: Dr Wu Zinyou from the Chinese CDC confirms that the virus was never Isolated pic.twitter.com/5l8CqhZjrX
— conspiracyguy (@donkamion78) January 30, 2021
Wu Zinyou ontkent nu precies dat – en brengt daarmee alles aan het wankelen wat regeringen over de hele wereld hun burgers willen wijsmaken over de Coronavaccins. Kritische mensen stellen natuurlijk de vraag: hoe kan een vaccin op genetische basis specifiek helpen tegen een virus waarvan de exacte genetische informatie nog niet eens afdoende is ontwikkeld?
Geen bewijs van het bestaan van het virus?
In feite is Wu Zinyou slechts een van de vele wetenschappers die vraagtekens zetten bij de stand van het onderzoek naar SARS-CoV-2. Frontnieuws heeft al eerder bericht over de Ierse activiste Gemma O’Doherty, die kritiek had op het gebrek aan bewijs voor het bestaan van het virus: zij had, net als vele anderen over de hele wereld, van de regering wetenschappelijke bewijzen geëist – en er geen gekregen.
Voor velen klinken dergelijke verklaringen in eerste instantie als een grove samenzweringstheorie. Hoe kan iemand twijfelen aan het bestaan van het Coronavirus, waarop in de hele wereld massaal wordt getest en waarvoor verschillende vaccins zijn en worden ontwikkeld?
In feite gaat hierachter de beschuldiging schuil van een gebrek aan wetenschap bij het onderzoek naar het virus. Immers, het “isoleren” van het virus en dus het bewijzen van het bestaan ervan is uiteraard een kwestie van definitie – en de duivel zit in de details.
Genetische besmetting van monsters
Christine Massey, M.Sc., heeft de kwestie in detail beschreven voor People for Justice Canada, door te beschrijven hoe zij Freedom of Information (FOI) verzoeken heeft gestuurd naar 16 Canadese instellingen om specifiek bewijs te vragen voor het bestaan van SARS-CoV-2: namelijk wetenschappelijke documenten waarin de isolatie wordt beschreven van het virus uit een monster dat is genomen van een patiënt die niet was gemengd (en dus besmet) met aanvullend genetisch materiaal.
Dergelijke verzoeken zijn ook aan een aantal gezondheidsautoriteiten in andere landen toegezonden. De antwoorden – als ze kwamen – waren overal hetzelfde: dat bewijs is er niet.
Volgens Massey is de beweerde succesvolle isolatie van het virus, die in talrijke publicaties wordt geclaimd, altijd gebaseerd op een vermenging van monstermateriaal met andere cellen (bijvoorbeeld niercellen van apen) en/of een dragermassa, die op hun beurt genetisch materiaal bevatten en aldus tot “besmetting” leiden.
Dit is in tegenspraak met de definitie zelf van “isolatie”: “Wanneer onderzoekers beweren dat zij SARS-CoV-2 hebben gesequeneerd, hebben zij in feite gewerkt met een soep van genetisch materiaal uit een patiëntenmonster of een celcultuur (niet met gezuiverd SARS-CoV-2) en hebben zij de sequentie bedacht op basis van deze soep en vergelijkingen met andere genomen (die op dezelfde manier zijn gefabriceerd)”, schrijft zij. Dit is onwetenschappelijk en frauduleus.
Pandemie gebaseerd op computermodel?
Zoals het onlineportaal Off-Guardian in dit verband opmerkt, zijn de studies die beweerden Sars-Cov-2 te hebben geïsoleerd, er in feite niet in geslaagd de deeltjes te isoleren/zuiveren waarvan werd beweerd dat zij de nieuwe ziekteverwekker waren. Het portaal voegt hieraan toe dat de auteurs van verschillende documenten desgevraagd hebben toegegeven dat er geen feitelijke isolatie had plaatsgevonden. Zij stellen: Het “virusgenoom” is niets meer dan een computermodel. Dit klinkt bekend – niet in het minst in verband met de “klimaatcrisis”. Daartoe behoren een Australische studie en, volgens Off-Guardian, ’s werelds bekendste document uit China over de opsporing van Sars-Cov-2, dat in februari 2020 in de New England Journal of Medicine is verschenen.
Deze bevindingen doen niet alleen opnieuw twijfel rijzen over Corona PCR-tests en genetische vaccins. Ook veronderstellingen over het effect en de overdracht van het virus kunnen daardoor niet als bewezen worden beschouwd. En het doet ook de vraag rijzen hoe de Coronamutanten, die als nog gevaarlijker worden beschouwd, precies als zodanig moeten zijn geïdentificeerd. Vooral omdat zij op vele plaatsen worden gebruikt om verdere en nog strengere beperkingen voor de burgers te rechtvaardigen.
