“Sporen leiden naar Oekraïne”: Een “Nord Stream show” van de Amerikaanse regering?

Op 7 maart werd gemeld dat de sporen naar het opblazen van Nord Stream “naar Oekraïne leiden”. Het is interessant dat verschillende media, onder vermelding van verschillende bronnen, dit op hetzelfde moment meldden, wat duidt op een gecontroleerde mediacampagne, schrijft Thomas Röper.

Ik heb reeds het artikel in de New York Times vertaald (Duits) waarin werd gemeld dat een groep Oekraïners de Nord Streams heeft opgeblazen. Terwijl ik nog met de vertaling bezig was, meldden Duitse media ook dat de sporen naar de Nord Stream-opblazingen “naar Oekraïne leiden”. Dit was het resultaat van gezamenlijk onderzoek door de ARD-hoofdstudio, het politieke tijdschrift Kontraste van de ARD, SWR en Die Zeit. In tegenstelling tot het onderzoek van Hersh enkele weken geleden was dit zelfs het hoofdverhaal in het programma 20.15 van de Tagesschau.

De New York Times verwijst in haar artikel naar naamloze bronnen bij de Amerikaanse inlichtingendiensten, terwijl de Duitse media verwijzen naar eigen onderzoek en bevindingen van Duitse onderzoekers. De Amerikaanse New York Times en de Duitse media verwijzen dus duidelijk naar verschillende bronnen, maar publiceerden hun in wezen identieke “onthullingen” vrijwel gelijktijdig.

Aangezien het hier gaat om zogenaamd topgeheime bevindingen van de Amerikaanse inlichtingendiensten en al even topgeheime bevindingen van de Duitse onderzoekers – de Duitse regering heeft immers geweigerd zelfs maar een enkele vraag over dit onderwerp te beantwoorden, onder verwijzing naar “geheimhoudingsbelangen” – moet men ervan uitgaan dat hier een door staatsagentschappen van de VS en de Bondsrepubliek gecoördineerde mediacampagne is opgezet; een andere verklaring is er volgens mij niet.

Daarom gaan we nu kijken wat erachter zou kunnen zitten. Ik zeg het maar meteen: ik doe hier iets wat ik niet graag doe, want in de tweede helft van dit artikel speculeer ik een beetje. Maar dit verhaal nodigt gewoon uit tot speculatie en het leuke is dat we in dit geval over een paar dagen of weken al weten of deze speculaties bevestigd zullen worden.

Het achtergrondverhaal

Het is geen speculatie dat de pijpleidingen zijn opgeblazen en het is ook geen speculatie, maar een feit dat het opblazen van de pijpleidingen door de westerse media snel onder het tapijt is geveegd, maar dat de kwestie de media en politici buiten de westerse mediabubbel niet met rust heeft gelaten, zoals ik keer op keer heb gemeld. Staten die niet behoren tot het door de VS gedomineerde Westen hebben zeker ongemakkelijke vragen gesteld, omdat het voor iedereen duidelijk was dat alleen staten van het Westen als daders konden worden beschouwd. Zelfs de New York Times heeft dit nu toegegeven toen zij in haar recente artikel schreef:

Dit is precies wat nare “Russische propagandisten” zoals ik hebben geschreven sinds de pijpleidingen werden opgeblazen, en daarom is het verrassend dat uitgerekend de New York Times dit nu bevestigt. Maar als het niet Rusland was dat de pijpleidingen opblies, zoals de Duitse media altijd hebben gesuggereerd, dan zijn de enige mogelijke schuldigen de staten van het Westen die eerder het luidst tekeer gingen tegen Nord Stream: dit waren in de eerste plaats Oekraïne, Polen, de Baltische staten, Groot-Brittannië en vooral de leidende macht van het Westen, zonder wiens goedkeuring er niets beslissends gebeurt in het Westen, de VS.

Zoals gezegd was dit voor iedereen duidelijk, en daarom was de druk op de VS, als leidende macht van het Westen, om bij te dragen aan de opheldering internationaal groot. Toen ook Seymour Hersh zijn onthullingen publiceerde dat de VS de pijpleidingen hadden opgeblazen, werd de druk nog groter, omdat de VS op het internationale toneel te schande werd gemaakt en effectief werd ontmaskerd als het land dat een oorlogsdaad had gepleegd tegen onder andere zijn NAVO-bondgenoten, vooral Duitsland.

Bovendien was het rapport van Hersh, ook al probeerden de westerse media het in diskrediet te brengen, zeer gedetailleerd en overtuigend. De Amerikaanse regering heeft in feite geweigerd erop te reageren, door het Hersh-rapport eenvoudigweg “absurd” te noemen in plaats van het te weerleggen. En het weerleggen ervan zou niet bijzonder moeilijk zijn geweest, men had kunnen beginnen met de verantwoordelijken – d.w.z. de veiligheidsadviseur van de Amerikaanse president, het hoofd van de CIA en misschien de vice-admiraal van de Amerikaanse 6e vloot – voor het Congres te dagen en hen daar onder ede te ondervragen. Als het verhaal van Hersh onzin was, hadden zij onder ede alles tot in detail kunnen weerleggen en vooral duidelijk kunnen verklaren dat de VS er niets mee te maken hadden. Maar dat werd niet gedaan en de perswoordvoerders van de Amerikaanse regering spraken het rapport zelfs niet expliciet tegen, maar weigerden er commentaar op te geven met de woorden dat het “absurd” was.

Daarna stond de Amerikaanse regering onder veel internationale druk en trekkracht vanwege de Nord Stream explosie, zij wil immers meer landen voor haar anti-Russische en anti-Chinese koers winnen. Maar welk land zal zich bij de VS aansluiten als ze zich zelfs tegen hun eigen bondgenoten keren?

Een einde maken aan het Oekraïne-avontuur

In januari publiceerde de RAND Corporation, die zeer invloedrijk is in de VS, een paper waarin de Amerikaanse regering zeer duidelijk werd aanbevolen zich terug te trekken uit het Oekraïne-avontuur en waarin zelfs onomwonden de erkenning van Russische territoriale winst en de opheffing van de Russische sancties aan de orde werden gesteld. Het lezen van papers van de RAND Corporation is de moeite waard, want RAND schrijft de facto het buitenlands beleid van de VS en als RAND iets aanbeveelt, voert de Amerikaanse regering het heel vaak korte tijd later uit, zoals ik hier heb aangegeven met een voorbeeld uit 2019.

RAND heeft in zijn paper van januari 2023 vrij nuchter geanalyseerd dat de doelstellingen van de VS in Oekraïne zijn mislukt. De VS hebben de oorlog in Oekraïne uitgelokt om Rusland te verzwakken. Het verwachte doel was om de Russische economie te vermorzelen door de ongekende sancties en om Rusland internationaal te isoleren. Geen van beide is blijkbaar gelukt.

Daarom heeft RAND geanalyseerd wat de VS te winnen hebben bij het blijven steunen van Oekraïne als zij hun eigenlijke doel, het verzwakken van Rusland, niet kunnen bereiken. RAND concludeerde dat het blijven steunen van Oekraïne ongelooflijk duur is, maar de VS geen enkel overeenkomstig voordeel of winst oplevert. En RAND heeft openlijk gezegd dat het voor de VS niet uitmaakt of Kiev de controle over (voorheen) Oekraïense gebieden verliest aan Rusland, en dat het behoud van de grenzen van Oekraïne voor de VS niet zo’n prioriteit is dat het de kosten waard is.

Daarom heeft RAND aanbevolen dat de Amerikaanse regering het Oekraïne-avontuur zo snel mogelijk beëindigt aan de onderhandelingstafel, zelfs als dat betekent dat Rusland de controle over delen van Oekraïne overneemt en als dat betekent dat de VS de sancties tegen Rusland weer moeten versoepelen. RAND is ook bereid het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en meer op te offeren, als de Amerikaanse regering maar snel een einde kan maken aan het Oekraïne-avontuur.

Er zit alleen één addertje onder het gras: de Amerikaanse regering heeft zowel haar bondgenoten als het publiek in het Westen, ook in de VS, zo grondig tegen Rusland gekeerd dat de Amerikaanse regering het moeilijk zal vinden om een dergelijke koerswijziging aan hen over te brengen. RAND schreef in dit verband het volgende:

Een verklaring voor de “dramatische verandering in het beleid van de VS”

De hamvraag was dus hoe de VS het publiek, maar ook de politici in het Westen, zo ver konden krijgen dat ze akkoord gingen met de “dramatische verandering in het beleid van de VS”.

Dit waren allemaal feiten, vanaf nu speculeer ik: als de Amerikaanse regering zou besluiten de RAND-aanbeveling uit te voeren, zou zij het Westen kunnen uitleggen dat het Oekraïne was die de Nord Streams opblies. Men zou Rusland kunnen blijven veroordelen voor zijn “aanvalsoorlog”, maar verklaren dat Kiev zich – om het beleefd uit te drukken – onvriendelijk heeft gedragen tegenover zijn beschermheren en dat het daarom niet langer Westerse steun kan verwachten op de schaal die het tot nu toe heeft gehad.

Men zou Kiev kunnen dwingen om met Rusland te onderhandelen en van Kiev de concessies kunnen eisen die RAND in zijn document voorstelt en die in feite bijna alles omvatten wat Rusland eist: erkenning van de nieuwe Russische gebieden inclusief de Krim, een neutraal Oekraïne, het opheffen (of in ieder geval sterk afzwakken) van de Russische sancties, enzovoort.

Dit kan relatief gemakkelijk aan het westerse publiek worden verkocht, ook al zal natuurlijk geen enkele deskundige het verhaal geloven dat Kiev in zijn eentje de Nord Streams heeft opgeblazen zonder medeweten van de VS en de NAVO. Maar de macht van de westerse media kan wonderen verrichten op de publieke opinie in het Westen, zoals het monddood maken en in diskrediet brengen van het Hersh-rapport onlangs weer heeft aangetoond. Voor de VS is het, zoals men van RAND kon leren, alleen belangrijk om de “dramatische verandering in het beleid van de VS (…) zowel in eigen land als ten opzichte van zijn bondgenoten” uit te leggen. En dit is wat de westerse media kunnen doen door het onderwerp “Oekraïne heeft Nord Stream opgeblazen” enige tijd in de krantenkoppen te houden.

We kunnen dus in de komende dagen de eerste tekenen vinden of dit misschien het plan van de Amerikaanse regering is, als de westerse media op deze kwestie springen. Als zij de kwestie onmiddellijk weer begraven, is het onwaarschijnlijk dat mijn speculatie doel treft.

Maar laten we aannemen dat mijn speculatie juist is.

De uitvoering

Het vreemde bezoek van kanselier Scholz aan Washington, waarbij hij alleen naar de VS vloog zonder adviseurs of journalisten, om vervolgens twee uur lang privé te praten met de Amerikaanse president Biden en snel een kort en volledig inhoudsloos interview te geven aan CNN, heeft tot veel speculaties geleid.

Het is niet onmogelijk dat Scholz in Washington voor een voldongen feit is gesteld en is ingezworen in de voorbereide mediacampagne over “Oekraïne heeft Nord Stream opgeblazen”. Het is immers een zeer vreemd toeval dat deze berichten slechts vier dagen na het raadselachtige bezoek van Scholz aan het Witte Huis door Amerikaanse en Duitse media werden gepubliceerd.

Dat het een mediacampagne is, blijkt uit het bovengenoemde feit dat Duitse en Amerikaanse media op dezelfde dag verwijzen naar verschillende bronnen die hun topgeheime informatie hebben gelekt, waarin in wezen hetzelfde staat: een groep Oekraïense staatsburgers is in een klein zeiljacht vanuit Duitsland naar de pijpleidingen gevaren, waar speciale duikers (onopgemerkt door de naadloze NAVO-surveillance van de Oostzee bij Denemarken en Zweden) de explosieven aan de pijpleidingen hebben bevestigd.

Het verhaal is absurd en volkomen onrealistisch, maar de westerse media zijn er zelfs in geslaagd het publiek te doen geloven dat de paspoorten van de aanslagplegers van 9/11 intact in het puin werden gevonden onmiddellijk na het instorten van de Twin Towers, wat de reden is waarom oorlogen tegen Afghanistan en Irak dringend noodzakelijk waren. Daarbij vergeleken is het verhaal van het zeiljacht dat de explosieven ongemerkt in de streng bewaakte Oostzee kon plaatsen, ronduit geloofwaardig.

Achterover leunen en wachten

Nu hoeven we alleen nog maar af te wachten of de westerse media het verhaal “Oekraïne blies Nord Stream op” prominent in beeld zullen brengen. En mocht dat gebeuren, dan kunnen we met grote nieuwsgierigheid afwachten hoe de eerste westerse politici de steun aan Oekraïne in twijfel zullen trekken en zullen eisen dat Kiev uiteindelijk met Rusland onderhandelt.

Maar misschien zit ik er ook naast met mijn kleine speculatie en streven de duidelijk gecoördineerde publicaties over de vermeende Oekraïense leiding tot het opblazen van Nord Stream door Duitse en Amerikaanse media een ander doel na.

Voorspellingen zijn altijd moeilijk, zoals we weten, vooral als ze betrekking hebben op de toekomst. Laten we afwachten…

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De Europese Unie: De verliezer in het Oekraïne-conflict – Hoe het ook afloopt

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: