Een verhaal van twee vorsten, een lakei en een kindermeisje

Opzienbarende spiegelbeelden wervelen rond twee belangrijke ontwikkelingen deze week die rechtstreeks zijn ingebed in het Grote Verhaal dat mijn nieuwste boek vormt, Eurazië v. NATOstan, dat onlangs in de VS is verschenen: Het bezoek van Xi Jinping aan Parijs en de inauguratie van de nieuwe termijn van Vladimir Poetin in Moskou, schrijft Pepe Escobar.

Het is onvermijdelijk dat dit een tegenstrijdig verhaal is van soevereinen – het veelomvattende strategische partnerschap tussen Rusland en China – en lakeien: de vazallen van NAVOstan/EU.

Xi, de hermetische gast bij uitstek, is behoorlijk scherp in het lezen van een tafel – en dan hebben we het niet over Gallische gastronomische finesse. Zodra hij aan de Parijse tafel zat, kreeg hij het Grote Plaatje te zien. Dit was geen tete-a-tete met Le Petit Roi, Emmanuel Macron. Dit was een triootje omdat Toxic Medusa Ursula von der Leyen, beter gedefinieerd als Pustula von der Lugen, zich in het complot had gemengd.

Voor Xi ging er niets verloren in de vertaling: dit was een grafische illustratie van het feit dat Le Petit Roi, de leider van een derderangs voormalige westerse koloniale macht, nul “strategische autonomie” geniet. De beslissingen die er toe doen komen van de kafkaëske Eurocratie van de Europese Commissie (EC), geleid door zijn Nanny, de Medusa, en rechtstreeks doorgegeven door de Hegemon.

Le Petit Roi besteedde de hele Gallische tijd van Xi aan het brabbelen als een kleuter over de “destabilisaties” van Poetin en het proberen om “China erbij te betrekken, dat objectief gezien over voldoende hefbomen beschikt om de calculus van Moskou in zijn oorlog in Oekraïne te veranderen.”

Kennelijk durfde geen enkele puberale adviseur op het Elysee-paleis – en er zijn er nogal wat – Le Petit Roi het nieuws te vertellen over de kracht, diepte en reikwijdte van het strategisch partnerschap tussen Rusland en China.

Dus was het aan zijn Nanny om hardop de kleine lettertjes van het “Monsieur Xi komt naar Frankrijk”-avontuur te vertellen.

Trouw papegaaide de Nanny minister van Financiën Janet Yellen na tijdens haar recente, rampzalige invasie in Peking, en bedreigde de supermachtige hermetische gast rechtstreeks: jullie overschrijden de “overcapaciteit”, jullie zijn aan het overproduceren; en als jullie daar niet mee stoppen, zullen we sancties opleggen tot de dood erop volgt.

Tot zover de Europese “strategische autonomie”. Bovendien is het nutteloos om stil te staan bij wat alleen maar omschreven kan worden als suïcidale domheid.

Standvastig een debacle verdedigen

Laten we nu overschakelen naar waar het echt om gaat: de keten van gebeurtenissen die leidden tot Poetins uitbundige vijfde inauguratie in het Kremlin.

We beginnen met het hoofd van de GRU (belangrijkste inlichtingendienst) van de generale staf van de Russische strijdkrachten, admiraal Igor Kostyukov.

Kostyukov heeft officieel opnieuw bevestigd dat het Westen aan de vooravond van de Speciale Militaire Operatie (SMO), in februari 2022, klaar stond om Rusland een “strategische nederlaag” toe te brengen in Donbass, net als voor de Grote Patriottische Oorlog (Overwinningsdag wordt deze donderdag overigens niet alleen in Rusland gevierd, maar in het hele post-Sovjetgebied).

Vervolgens werden de ambassadeurs van Groot-Brittannië en Frankrijk naar het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken geroepen. Ze brachten elk afzonderlijk ongeveer een half uur door en vertrokken zonder de media te woord te staan. Er werd niet gelekt over de redenen van beide bezoeken.

Toch was dat meer dan duidelijk. Het ministerie van Buitenlandse Zaken overhandigde de Britten een serieuze nota als reactie op het gebrabbel van David “van Arabië” Cameron over het gebruik van Britse langeafstandsraketten om het grondgebied van de Russische Federatie aan te vallen. En aan de Fransen, nog een serieuze nota over het gebrabbel van Le Petit Roi over het sturen van Franse troepen naar Oekraïne.

Onmiddellijk na dit samengestelde NAVO gebrabbel begon de Russische Federatie met oefeningen in het gebruik van tactische kernwapens.

Dus wat begon als een verbale escalatie van de NAVO werd niet alleen beantwoord met strenge boodschappen, maar ook met een extra, duidelijke, strenge waarschuwing: Moskou zal elke F-16 die Oekraïne binnenkomt beschouwen als een potentiële drager van kernwapens – ongeacht het specifieke ontwerp. F-16’s in Oekraïne zullen worden behandeld als een duidelijk en aanwezig gevaar.

En er is meer: Moskou zal met symmetrische maatregelen reageren als Washington in Oekraïne – of elders – grondgebonden kernraketten voor de middellange afstand (INF) stationeert. Er zal een tegenaanval komen.

Dit alles gebeurde in het kader van de verbazingwekkende Oekraïense verliezen op het slagveld in de afgelopen twee maanden. De enige parallellen zijn die met de oorlog tussen Iran en Irak in de jaren tachtig en de eerste Golfoorlog. Kiev verliest tussen doden, gewonden en vermisten misschien wel 10.000 soldaten per week: het equivalent van drie divisies, 9 brigades of 30 bataljons.

Geen enkele verplichte mobilisatie, wat het bereik ook is, kan zo’n debacle tegengaan. En het alom verkondigde Russische offensief is nog niet eens begonnen.

De huidige Amerikaanse regering onder leiding van een kadaver in het Witte Huis, in een verkiezingsjaar, zal op geen enkele manier troepen sturen naar een oorlog die vanaf het begin was bedoeld om tot de laatste Oekraïner te worden uitgevochten. En de NAVO zal op geen enkele manier officieel troepen naar deze proxyoorlog sturen, omdat ze binnen enkele uren tot steak tartare zullen worden gehakt.

Elke serieuze militaire analist weet dat de NAVO minder dan nul mogelijkheden heeft om belangrijke troepen en middelen naar Oekraïne te sturen – ongeacht de huidige, hoogdravende Steadfast Defender “oefeningen” in combinatie met Macrons mini-Napoleon retoriek.

Het is dus weer Ouroboros, de slang die in zijn eigen staart bijt: er was nooit een Plan B voor de proxyoorlog. En bij de huidige configuratie van het slagveld, plus de mogelijke uitkomsten, zijn we terug bij wat iedereen, van Poetin tot Nebenzya bij de VN, heeft gezegd: het is pas voorbij als wij zeggen dat het voorbij is. Het enige waarover onderhandeld moet worden is de modaliteit van overgave.

En natuurlijk zal er in Kiev geen snuivende sweatshirt-cabal zitten: Zelensky is al een “Gezochte” entiteit in Rusland, en over een paar dagen zal zijn regering vanuit juridisch oogpunt totaal onwettig zijn.

Rusland schaart zich achter de wereldmeerderheid

Moskou moet zich er terdege van bewust zijn dat er ernstige dreigingen blijven bestaan: wat NAVOstan wil, is de strategische mogelijkheid testen om Russische militaire, productie- of energie-installaties diep in de Russische Federatie te raken. Dit kan gemakkelijk worden geïnterpreteerd als een laatste slok bourbon aan de toog voordat de 404 saloon in vlammen opgaat.

De reactie van Moskou zal immers vernietigend moeten zijn, zoals Medvedev Unplugged al aangaf: “Niemand van hen zal zich kunnen verbergen op Capitol Hill, in het Elysee paleis of in Downing Street 10. Er zal een wereldcatastrofe plaatsvinden. ”

Poetin was tijdens de inauguratie koel, kalm en beheerst, onaangedaan door alle hysterische ophef in de NAVOstan-sfeer.

Dit zijn zijn belangrijkste conclusies:

Rusland en alleen Rusland zal zijn eigen lot bepalen.

Rusland zal deze moeilijke periode met een mijlpaal waardig doorkomen en nog sterker worden, het moet zelfvoorzienend en concurrerend zijn.

De belangrijkste prioriteit voor Rusland is de bescherming van het volk, het behoud van zijn eeuwenoude waarden en tradities.

Rusland is bereid om de goede betrekkingen met alle landen en met de meerderheid van de wereld te versterken.

Rusland zal samen met zijn partners blijven werken aan de vorming van een multipolaire wereldorde.

Rusland wijst de dialoog met het Westen niet af, het is bereid tot een dialoog over veiligheid en strategische stabiliteit, maar alleen op voet van gelijkheid.

Dat is allemaal uiterst rationeel. Het probleem is dat de andere partij uiterst irrationeel is.

Toch zal er binnen enkele dagen een nieuwe Russische regering zijn. De nieuwe premier wordt benoemd door de president nadat de Doema de kandidatuur heeft goedgekeurd.

De nieuwe kabinetschef moet aan de president en de Doema kandidaten voordragen voor vicepremiers en ministers – met uitzondering van de hoofden van het veiligheidsblok en het ministerie van Buitenlandse Zaken.

De hoofden van het ministerie van Defensie, de FSB, het ministerie van Binnenlandse Zaken, het ministerie van Justitie, het ministerie van Noodsituaties en het ministerie van Buitenlandse Zaken worden benoemd door de president na overleg met de Federatieraad.

Alle ministeriële kandidaturen zullen vóór 15 mei worden ingediend en behandeld.

En dat gebeurt allemaal vóór de belangrijkste bijeenkomst: Poetin en Xi tegenover elkaar in Peking op 17 mei. Alles zal in het spel zijn – en op tafel liggen. Dan begint een nieuw tijdperk – het uitstippelen van de weg naar de BRICS+ top volgend jaar oktober in Kazan, en de daaropvolgende multipolaire stappen.

De NAVOstan lakeien zullen verdwaasd, verward – en hysterisch blijven. Nou en; het ontbreekt de lakeien aan strategische diepgang, ze wentelen zich gewoon in de ondiepe wateren van irrelevantie.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De wereld is niet langer bang voor het Amerikaanse imperium; de dood van de mainstream media versnelt

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: