Wat in het midden van de 17e eeuw begon als een bevoorradingsstation voor de Oost-Indische Compagnie, werd in de loop van een bewogen geschiedenis in de tweede helft van de 20e eeuw het meest ontwikkelde economische gebied in Afrika en de enige G20 natie daar. In de jaren tachtig van de vorige eeuw begon een internationaal sanctie- en desinvesteringsbeleid van westerse landen.
Dit buitenlands beleid van isolement van de zuidpunt van Afrika, gecombineerd met de toename van binnenlandse politieke destabilisatiecampagnes door politieke organisaties van de zwarte meerderheid van de bevolking, leidde uiteindelijk tot een geleidelijke versoepeling van de apartheidswetgeving door de regering onder Frederik Willem de Klerk. In 1994 werden voor het eerst verkiezingen gehouden, waartoe alle inwoners van het land werden toegelaten, en waaruit een coalitie van het “Afrikaans Nationaal Congres” (ANC), de “Zuid-Afrikaanse Communistische Partij” (SAKP) en het “Congres van Zuid-Afrikaanse Vakbonden” (COSATU) als verkiezingswinnaar naar voren kwam, schrijft auteur Frank Pasemann op Info-Direkt.
ANC: Een geschiedenis van moord en geweld
De bovengenoemde destabilisatiecampagnes omvatten onder andere “onbestuurbaarheid” en “volksoorlog”: zo werden 1.500 mensen vermoord in de drie maanden voorafgaand aan de verkiezingen. De geschiedenis van het ANC is sowieso een geschiedenis van moord en geweld. Dit ANC is echter in het Westen als een soort redder met Nelson Mandela als de incarnatie van het goede aan de top verheerlijkt, wat geen recht doet aan de realiteit van de situatie. In tegenstelling tot de apartheidsregering handhaafde het ANC strafkampen voor politieke tegenstanders die als lasteraars en verraders werden verbannen. Ook vanuit zijn eigen gelederen. De meest beruchte van deze kampen was de Angolese “Quatro”. De regering de Klerk was zich ervan bewust dat zij de macht in het land zou verliezen, maar hoopte dat zij door het afschaffen van de apartheid ervoor zou zorgen dat de verwachte opheffing van het isolement en het sanctiebeleid van het Westen en de daarmee gepaard gaande hernieuwde economische groei ten goede zouden komen aan het land als geheel.
Maar wat is er geworden van de economisch welvarende nucleaire macht in de Kaap, die niet alleen in Afrika, maar tot op zekere hoogte ook wereldwijd toonaangevend was op het gebied van veiligheid, onderwijs, gezondheid en economie?
Het leger en de politie vervallen in chaos
Het proces van ‘transformatie’ en ‘antiracisme’ dat werd ingezet onder de eerste zwarte president Nelson Mandela, zou beter ondergebracht kunnen worden onder ‘vernietiging’ en ‘anti-blank racisme’. In door de staat bestuurde sectoren zoals het leger, de politie en het onderwijs werden steeds meer zwarten geïntegreerd. Met catastrofale gevolgen. Terwijl de elite-eenheden van het oude Zuid-Afrika wereldwijd in hoog aanzien stonden en vaak als boegbeeld werden gebruikt bij internationale missies voor commando-operaties, vergelijkbaar met ons Korps Commandotroepen (KCT), en de voormalige kernenergie macht Zuid-Afrika een krachtig en hoogopgeleid leger had, kon de strijdvaardigheid in 2008 slechts op vijf procent worden geschat.
Stijgende armoede, groeiende honger
Waar de staat niet zo gemakkelijk een grotere deelname van zwarte bevolkingsgroepen kon afdwingen, heeft zij wettelijke quota’s ingevoerd. Dit heeft vooral gevolgen voor de middenklasse en de blanke boeren. Blanken maken ongeveer acht procent van de bevolking uit, mogen slechts 49 procent van hun eigen bedrijven bezitten en moeten 80 procent zwarten in dienst hebben. Tegelijkertijd werd een landhervorming ingevoerd om het grondbezit aan te passen aan de bevolking. In sommige gevallen kocht de staat boerderijen en verdeelde deze onder zwarte mensen. Hierdoor ligt ongeveer de helft van de 3.000 opgekochte boerderijen braak, terwijl de andere helft slechts een fractie van hun vroegere opbrengst produceert. Het resultaat is, naast een toenemende emigratie van blanke boeren, een uiterst problematische aanvoer van basisvoedingsmiddelen en een toenemende armoede en honger.
Zwarte terreur tegen blanken
De “regenboognatie” Zuid-Afrika nam de taak op zich om alles beter te doen dan wat apartheid Zuid-Afrika verkeerd en slecht deed. Er vond inderdaad een ommekeer plaats onder zwarte presidenten, maar alleen de voortekenen werden omgedraaid. Het vermeende “antiracisme” is in werkelijkheid, net als overal elders, een “anti-blank racisme”. Het voorbeeld van Zuid-Afrika laat zien wat we tegenwoordig kunnen zien in de context van de “Black Lives Matter” beweging: het gaat niet om gelijke behandeling van iedereen, wat vanuit moreel en objectief oogpunt aanvaardbaar zou kunnen zijn, maar het gaat er alleen om de eigen groep in machtsposities te brengen en wraak te nemen op de “blanke”. De huidige president van Zuid-Afrika, Cyril Ramaphosa (ANC), maakt hier geen geheim van: hij hitst bij elke beschikbare gelegenheid tegen de blanken op, die nu zo goed als vogelvrij zijn. Zogeheten boerderijmoorden komen regelmatig en voortdurend voor. Dit zijn aanvallen van zwarten op de blanke eigenaren van boerderijen.
En Europa en ook de Duitse regering kijken toe of sluiten hun ogen. Dat deze misdaden ook de nakomelingen van Duitse kolonisten treffen, is natuurlijk niet relevant, want zij zijn gebonden aan een dubbel geërfd schuldgevoel: dat van de wereldoorlogen en dat van het kolonialisme.
Ongelijkheid toegenomen
Tot slot een gedenkwaardig citaat van een voormalig lid van de “Zuid-Afrikaanse Communistische Partij”: “De ongemakkelijke waarheid is dat onder de apartheid de zwarte bevolking is toegenomen en dat hun levensomstandigheden, geletterdheid en levensverwachting zijn toegenomen; terwijl onder de ANC-regering de armoede en ongelijkheid zijn toegenomen en de levensverwachting is gekelderd”.
Het is te hopen dat Zuid-Afrika niet de blauwdruk voor Europa wordt.
Gruwelijke boerderijmoord in Zuid-Afrika – familie opgehangen in bomen
Wat is de Nederlandse jeugd hiermee op een walgelijke manier mee in de zeik genomen met al die Mandela concerten.
Vrijwel iedereen is hier in ingetuind, inclusief mezelf.
Als toen alle info bekend was bij de jeugd dan was dat nooit gebeurt.
Maar helaas, het was vooral eenzijdige berichtgeving over hoe geweldig Mandela wel niet was.
Bremen: SPD, de Groenen en Links willen een gedenkteken oprichten voor criminele Afrikaanse drugsdealers
Opnieuw de gevestigde partijen willen een dader opnieuw aanwijzen als slachtoffer. In Bremen willen de SPD, de Groenen en Links eigenlijk een gedenkteken oprichten voor een ernstig criminele Afrikaanse drugsdealer.
door Martina Meckelein
Sommige burgers van Bremen laten momenteel zien wat de slachtoffers van ernstige misdrijven onze politici waard zijn. Kortom: minder dan niets. Hoe valt anders te verklaren dat de SPD, de Groenen en Links in het regeerakkoord hebben afgesproken om geen monument te bouwen voor de slachtoffers van misdrijven, maar voor een dader. In de begroting van de constant vochtige – ooit trotse – maar dieprode Hanzestad is hiervoor al 60.000 euro beschikbaar. Een van de weinige felle critici van deze omkering van het begrip van de wet is Jan Timke een van de woedende burgers van de gemeenteraad van Bremen. Hij zal de aanvraag afwijzen.
“Om zo iemand zelfs indirect te eren met een gedenkteken zou het rechtvaardigheidsgevoel van het grote publiek schaden en zo het vertrouwen van de burgers in de politiek en de rechtsstaat verder aantasten”, zegt Timke van YOUNG FREEDOM. “Dat kunnen we ons helemaal niet veroorloven, zeker niet in de historische crisissituatie waarin Duitsland zich momenteel bevindt!”
Bespreking: 27 december 2004. Politieagenten arresteren Laye-Alama Condé (34) in de Sielwallkreuzung in het Steintorviertel in Bremen. De politieagenten vermoeden: drugshandel. De donkere man, deze formulering is belangrijk voor de huidige rechtvaardiging voor de bouw van het monument, zou drugspakketjes hebben ingeslikt. Terwijl hij in hechtenis zit op het hoofdbureau van politie, zou hij via een maagsonde een braakmiddel toegedient gekregen hebben. Maar de afgewezen asielzoeker uit Sierra Leone, die alleen gedoogd werd, verzet zich hevig tegen deze maatregelen.
Het Europese Hof van Justitie classificeert braakmiddelen als foltering
Hij is geboeid en een arts steekt de buis door zijn neus. De dealer worstelt, klemde zijn tanden op elkaar, slikte het braaksel keer op keer door, meldt Der Spiegel van het laatste proces. Er waren totaal drie procedures tegen de verdachte. De dealer moet overgeven. Hij had vijf zakjes cocaïne ter grootte van een hazelnoot ingeslikt. Maar Condé valt flauw, komt naar de kliniek en sterft dagen later. Water kwam in de longen, met als resultaat: zuurstofgebrek in de hersenen.
De procedure tegen de arts wordt in november 2013 afgesloten tegen betaling van een bedrag van 20.000 euro. Het geld gaat naar de moeder van de dealer. In 2006 zal het Europese Hof van Justitie braakmiddelen classificeren als een overtreding en het verbod op foltering.
Het was algemeen bekend dat deze procedure gevaarlijk was, maar destijds door de politiek gelegitimeerd. Geen van de politieke leiders is ooit ter verantwoording geroepen. In 1995 zou de toenmalige senator Christine Wischer (SPD) voor Gezondheid van Bremen zijn bezorgdheid over deze procedure hebben uitgesproken. Justitie Senator Henning Scherf (SPD) zou zijn partijcollega een ‘gepantserde’ brief hebben geschreven, schrijft Der Spiegel en citeert uit de brief: ‘Het valt buiten uw bevoegdheid van uw praktijk om als arts toezichthoudende voorschriften op te stellen over welke methoden hij medisch compatibel acht en moet vasthouden en welke niet ”.
SPD Bremen wilde prominente kameraden schoonspoelen met gedenktekens
Volgens het tijdschrift zou Scherf, die als getuige getuigde in het proces tegen de dokter, het volgende in de rechtbank hebben vastgelegd: “Deze brief is niet door mij geschreven.” Hij kon zich niet herinneren dat hij destijds ethische bezwaren had weggenomen. .
Timke beschrijft het gedrag van de SPD om de aanvraag voor de bouw van het monument te ondersteunen als de krampachtige poging van de aanvragers, de SPD-politici die destijds verantwoordelijk waren – namelijk de voormalige burgemeesters Scherff en Böhrnsen evenals de toenmalige Staatsraad van Justitie en de huidige Senator van Binnenlandse Zaken Mäurer in het geval Conde “schoon te wassen” en “hem in een positief licht te laten verschijnen”.
En hij wijst erop dat er nog een andere vooraanstaande sociaaldemocraten zijn , “die destijds een felle voorstander was van het gebruik van braakmiddelen, maar in de motie niet wordt benoemd”. Nu komt deze toppoliticus niet uit Bremen, maar des te prominenter: het is niemand minder dan de huidige federale minister van Financiën en SPD-kandidaat voor bondskanselier Olaf Scholz .
Ineens gaat het over racisme
Als Hamburgse senator van Binnenlandse Zaken introduceerde Scholz het gebruik van braakmiddelen in de Hanzestad in 2001 en verdedigde deze methode als “geen alternatief” nadat de Nigeriaan Achidi John in december van hetzelfde jaar stierf tijdens een braakgebruik op bevel van de politie in het Universitair Ziekenhuis van Eppendorf.
Volgens de taz voert het “Initiatief ter nagedachtenis aan Laye-Alma Condé” al jaren lang campagne voor een gedenkteken voor Condé en stuurt het rond met een mobiele herdenkingsplaquette. Ze rechtvaardigt haar inzet als volgt: “De dood van Laye Condé terwijl hij in politiehechtenis zat, heeft zijn stempel gedrukt op de geschiedenis van Bremen.
De herinnering aan hem moet daarom in Bremen een concrete en symbolische plek vinden. Omdat er een sociale verantwoordelijkheid is om te benoemen wat er is gebeurd en om het permanent te onthouden: een asielzoeker die werd verdacht van een misdrijf werd gemarteld en uiteindelijk vermoord in de loop van een politiemaatregel die werd geforceerd en bevolen door de politieke zijde. ”
Maar een rustige stationaire plek om de overleden dealer te herdenken is nog niet gevonden. En het initiatief veranderde snel van argument. Nu gaat het ineens over racisme. Het regionale tijdschrift “buiten en binnen” van Radio Bremen berichtte begin dit jaar over een bijeenkomst van het initiatief, waarin de oproep voor een stationaire gedenkplaats werd herhaald.
Besluit wordt uitgesteld
“Het zou niet over Condes ‘persoonlijke leven moeten gaan”, citeert de omroep de woordvoerster van het initiatief, Gundula Oerter. “Bij het herdenkingsevenement van vandaag willen we ook racistisch geweld aan de orde stellen dat bijvoorbeeld plaatsvindt in politiehechtenis of in psychiatrische ziekenhuizen, zoals blijkt uit sommige gevallen van de afgelopen jaren.”
Timke: “Ik vermoed dat de initiatiefnemers weer geïnteresseerd zijn om algemeen onmenselijk gedrag aan onze politie voor te leggen en daarmee het dagelijkse werk van de agenten voor de veiligheid in Bremen in diskrediet te brengen. Alleen al om deze reden ga ik niet akkoord met het voorstel! ”
Wanneer wordt het monument opgericht? Het staat in de sterren geschreven. Omdat het besluit dat het afgelopen woensdag eigenlijk gemaakt moest worden, werd uitgesteld tot december. De SPD zou een lichte buikpijn hebben.
https://www.anonymousnews.ru/
Men kan daar ganse boeken over vol schrijven, maar een volkse gezegde kan dit samen vatten in één zin : “soort zoekt soort en soort verdedigt soort…”. Soort hier dan in de criminele betekenis.