Poetin: “Odessa is een Russische stad”

Tijdens de nieuwsconferentie aan het einde van het jaar op donderdag, die vier uur duurde, maakte de Russische president Vladimir Poetin enkele belangrijke opmerkingen over het conflict in Oekraïne die licht werpen op het waarschijnlijke verloop van de oorlog tot in 2024. Rusland zal zeker geen “bevroren conflict” accepteren dat niet voldoet aan de doelstellingen die Poetin bij het begin van de speciale militaire operaties in februari vorig jaar had geformuleerd, schrijft M.K. Bhadrakumer.

Poetin verklaarde: “Er zal vrede zijn als we onze doelen bereiken… Laten we nu terugkeren naar deze doelen – ze zijn niet veranderd. Ik wil u eraan herinneren hoe we ze hebben geformuleerd: denazificatie, demilitarisatie en een neutrale status voor Oekraïne.”

Hij omschreef denazificatie en demilitarisatie als werk in uitvoering, terwijl hij de cruciale vraag van een neutrale status voor Oekraïne wegliet, een idee dat het collectieve Westen ronduit verwerpt terwijl het doorgaat met zijn interventie in nieuwere vormen ondanks het mislukken van het maandenlange tegenoffensief van Kiev. Ironisch genoeg ligt de nadruk in het herziene westerse narratief op het creëren van een sterke, veerkrachtige defensie-industrie in Oekraïne, uiteindelijk met westerse technologie en kapitaal om eventuele Russische militaire dreigingen in de toekomst af te weren.

Over denazificatie zei Poetin dat Kiev tijdens de onderhandelingen in Istanboel vorig jaar maart ontvankelijk was voor het idee om wetgeving op te stellen tegen de verspreiding van extremistische ideologieën, maar dat ligt begraven in het verleden. Wat demilitarisering betreft, dat idee is ook nooit aangeslagen omdat Oekraïne wapens begon te ontvangen “zelfs meer dan wat door het Westen was beloofd.”

Daarom zit er voor Rusland niets anders op dan de Oekraïense militaire capaciteit te blijven vernietigen als kern van het demilitarisatieproces. Maar Poetin geloofde dat er nog steeds onderhandeld kan worden over bepaalde parameters, en in feite “zijn we het daar [met de Oekraïense onderhandelaars] over eens geworden tijdens de gesprekken in Istanboel; hoewel ze later weer weggegooid werden, waren we er toch in geslaagd om tot een akkoord te komen.” Het alternatief voor een akkoord over demilitarisering is “het conflict met geweld oplossen. Daar zullen we naar streven.” Om dit te bereiken sloot Poetin echter een nieuwe mobilisatie uit, aangezien er nu al “tegen het einde van dit jaar ongeveer een half miljoen mensen [in het oorlogsgebied] zullen zijn.”

Deze opmerkingen dragen het stempel van een staatsman die spreekt vanuit een machtspositie en zich daar ook van bewust is. Poetin bevestigde dat de Russische strijdkrachten “hun positie bijna langs de hele contactlijn aan het verbeteren zijn. Ze zijn bijna allemaal betrokken bij actieve gevechten. En de positie van onze troepen verbetert langs de hele linie van contact.” Poetin toonde geen bereidheid om compromissen te sluiten met de VS en de EU.

Het is veelzeggend dat Poetin zei dat het zuidelijke deel van Oekraïne “altijd Russisch grondgebied is geweest… Noch de Krim, noch de Zwarte Zee heeft enige connectie met Oekraïne. Odessa is een Russische stad.” Dit is een onheilspellende uitspraak die impliceert dat de Russische operatie zich toch kan uitbreiden tot Odessa, dat aan de westkant van de Dnjepr ligt en zelfs verder westwaarts langs de Zwarte Zeekust naar Moldavië, waardoor Oekraïne een land zonder zeekust wordt. Een langdurig conflict ligt in het verschiet.

Daarentegen geven de berichten in de Amerikaanse media, waarin Amerikaanse functionarissen worden geciteerd, de indruk dat er geen bereidheid is om in dit stadium de handdoek in de ring te gooien. Dit is natuurlijk gebaseerd op de overtuiging dat het voor Rusland moeilijk zal zijn om zijn doelen te bereiken en dat tegen het einde van 2024 het tij van de oorlog kan keren en Rusland gedwongen kan worden om een compromis te sluiten. Daarom werken de VS en het Oekraïense leger aan een nieuwe strategie die begin 2024 kan worden uitgevoerd, waarbij het Amerikaanse accent ligt op het vasthouden van het grondgebied dat Oekraïne nu in handen heeft en op het zich ingraven.

De New York Times meldde dat het Oekraïense leger een “vooruitgeschoven beleid” onderschrijft. Het Pentagon stationeert een generaal met drie sterren in Kiev om “het persoonlijke militaire advies aan Oekraïne op te voeren.” Dit zou het begin kunnen zijn van de inzet van Amerikaanse militaire adviseurs in Oekraïne om toezicht te houden op de oorlog, waardoor het Pentagon een directe rol krijgt in het beheer van de operaties vanuit zowel tactisch als strategisch oogpunt.

Ondertussen is het laatste woord nog niet gesproken door de Amerikaanse Senaat over de eis van de regering van 61 miljard dollar als extra fondsen voor Oekraïne. De kans is groot dat de senaat het wetsvoorstel uiteindelijk zal goedkeuren, aangezien er onder Republikeinse wetgevers veel steun is voor de oorlogsinspanningen. De regering benadrukt dat Rusland een “imperialistische” agenda heeft ten opzichte van NAVO-landen en dat er vitale Amerikaanse belangen op het spel staan om te voorkomen dat Rusland de oorlog wint.

Interessant genoeg keurde het Congres twee dagen geleden in een verwante ontwikkeling wetgeving goed die zou voorkomen dat een president de VS uit de NAVO zou terugtrekken zonder goedkeuring van de Senaat of een wet van het Congres. Ook Europa brengt de karren in een cirkel en neemt een langetermijnvisie aan dat de uitbreiding van de Russische wapenproductie om de operaties in Oekraïne te ondersteunen een reële bedreiging vormt voor Europa, vooral voor de Baltische staten, Georgië en Moldavië. Secretaris-generaal van de NAVO Jens Stoltenberg waarschuwde vorige week dat “als Poetin wint in Oekraïne, er een reëel risico is dat zijn agressie daar niet zal eindigen.”

De Duitse minister van Defensie Boris Pistorius sloot zich bij dat sentiment aan toen hij zaterdag zei dat Europa zijn veiligheids- en defensiecapaciteiten moet opvoeren om te kunnen reageren op de dreiging die Rusland vormt, aangezien de VS de komende jaren hun betrokkenheid bij het continent waarschijnlijk zullen verminderen en hun aandacht in het komende decennium steeds meer op de regio van de Stille Oceaan zullen richten. Zoals hij het verwoordde: “Dit is niet alleen maar sabelgekletter. Aan het eind van dit decennium kunnen er gevaren op de loer liggen.”

De boodschap van de bijeenkomst van de Europese Raad in Brussel afgelopen vrijdag is ook dat de EU-leiders het verzet van Hongarije omzeilen en een weg zoeken om ervoor te zorgen dat Oekraïne toch het hulppakket van 50 miljard euro krijgt om de uitgeholde economie overeind te houden – indien nodig door de radicale stap te nemen om de eenheid van de EU op te offeren en het geld op bilaterale basis te verstrekken. De EU-leiders zullen naar verwachting eind januari of begin februari opnieuw bijeenkomen om de kwestie op te lossen.

Vrijdag gaf het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken een verklaring uit waarin het de opening van de onderhandelingen over het EU-lidmaatschap toejuichte en zich optimistisch toonde over het hulppakket van €50 miljard uit Brussel. Ondanks de harde taal moet ook Rusland aanvoelen dat de EU uiteindelijk een manier zal vinden om de financiële kwestie op te lossen. Voorlopig heeft de impasse in Brussel en Washington over de hulp echter een sfeer van onzekerheid gecreëerd, wat slecht is voor Kiev en het Russische narratief versterkt.

Al met al blijkt uit de harde opmerkingen van Poetin op donderdag dat de VS nergens heen gaan, maar blijven zitten in Oekraïne en dat het strijdplan van de regering Biden is om de oorlogsstrategie te herzien om deze op een sterkere basis te zetten en duurzaam te maken in de komende periode tot de verkiezingen van november 2024.

De hoop van het Kremlin dat de steun van de VS voor Oekraïne afneemt, lijkt misplaatst. Merkwaardig genoeg voegde woordvoerder Dmitry Peskov er vrijdag in een interview met omroep NBC News nog aan toe dat Poetin de voorkeur zou geven aan een Amerikaanse president die “constructiever” is tegenover Rusland en het “belang van de dialoog” tussen de twee landen begrijpt. Peskov voegde eraan toe dat Poetin bereid zou zijn om samen te werken met “iedereen die begrijpt dat je vanaf nu voorzichtiger moet zijn met Rusland en rekening moet houden met de zorgen van Rusland.”

Tussen nu en de presidentsverkiezingen in maart in Rusland zal de binnenlandse politiek in een stroomversnelling raken. Na de herverkiezing van Poetin voor een nieuwe termijn van 6 jaar als president, die algemeen wordt verwacht, zal tegen de tijd dat de nieuwe regering is gevormd, de campagne voor de Amerikaanse verkiezingen in een stroomversnelling zijn geraakt en het is een veilige gok dat de oorlog in Oekraïne op automatische piloot zal draaien, waarbij de prioriteit bijna volledig ligt bij het afwenden van elke ernstige verlegenheid voor het herverkiezingsbod van Biden.

Het volstaat te zeggen dat het afwenden van een militaire nederlaag in Oekraïne en het op koers houden van de patstelling het enige doel van de regering Biden zal zijn tot 2024. De grote vraag is of Poetin zal “meewerken” of nog verrassingen in petto heeft. Peskov is begonnen verder te kijken dan het presidentschap van Biden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

WOW! Gewoon… WOW! De waarheid komt naar buiten in Duitsland over Oekraïne

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: