De dood van Israël

Israël zal triomfantelijk lijken nadat het zijn genocidecampagne in Gaza en de Westelijke Jordaanoever heeft beëindigd. Gesteund door de Verenigde Staten zal het zijn demente doel bereiken. Haar moorddadige rooftochten en genocidaal geweld zullen de Palestijnen uitroeien of etnisch zuiveren. Haar droom van een staat uitsluitend voor Joden, met alle Palestijnen die overblijven ontdaan van basisrechten, zal worden gerealiseerd. Het zal zwelgen in zijn met bloed doordrenkte overwinning. Het zal zijn oorlogsmisdadigers eren. Haar genocide zal uit het publieke bewustzijn worden gewist en in het enorme zwarte gat van Israëls historisch geheugen worden gegooid. Degenen met een geweten in Israël zullen het zwijgen worden opgelegd en worden vervolgd, schrijft Chris Hedges.

Maar tegen de tijd dat Israël zijn decimering van Gaza heeft bereikt – Israël heeft het over maanden van oorlogvoering – zal het zijn eigen doodvonnis hebben getekend. De façade van beschaafdheid, het zogenaamd geroemde respect voor de rechtsstaat en de democratie, het mythische verhaal van de moedige Israëlische militairen en de wonderbaarlijke geboorte van de Joodse natie, zullen in as liggen. Het sociale kapitaal van Israël zal worden opgebruikt. Het zal onthuld worden als een lelijk, repressief, haatdragend apartheidsregime, dat jongere generaties Amerikaanse Joden van zich vervreemdt. Haar beschermheer, de Verenigde Staten, zal zich, nu nieuwe generaties aan de macht komen, van Israël distantiëren zoals het zich van Oekraïne distantieert. De steun van de bevolking, die in de VS al is uitgehold, zal komen van de gekerstende gekerstende fascisten van Amerika die Israëls overheersing van het oude Bijbelse land zien als een voorbode van de wederkomst en in de onderwerping van de Arabieren een verwant racisme en blanke suprematie.

Palestijns bloed en lijden – er zijn tien keer zoveel kinderen gedood in Gaza als in twee jaar oorlog in Oekraïne – zullen de weg vrijmaken naar Israëls vergetelheid. De tienduizenden, misschien wel honderden, duizenden geesten zullen wraak nemen. Israël zal synoniem worden met zijn slachtoffers zoals Turken synoniem zijn met de Armeniërs, Duitsers met de Namibiërs en later de Joden, en Serviërs met de Bosniërs. Het culturele, artistieke, journalistieke en intellectuele leven van Israël zal worden uitgeroeid. Israël zal een stagnerende natie zijn waar de religieuze fanatici, dwepers en Joodse extremisten die de macht hebben gegrepen het publieke debat zullen domineren. Het zal zijn bondgenoten vinden onder andere despotische regimes. Israëls weerzinwekkende raciale en religieuze suprematie zal zijn kenmerkende eigenschap zijn, wat de reden is waarom de meest retrograde blanke supremisten in de VS en Europa, inclusief philosemieten zoals John Hagee, Paul Gosar en Marjorie Taylor Greene, , Israël vurig steunen. De zo geroemde strijd tegen antisemitisme is een nauwelijks verhulde viering van White Power.

Despotismen kunnen nog lang na hun vervaldatum voortbestaan. Maar ze zijn terminaal. Je hoeft geen bijbelgeleerde te zijn om te zien dat Israëls zucht naar rivieren van bloed in strijd is met de kernwaarden van het Jodendom. De cynische bewapening van de Holocaust, inclusief het brandmerken van Palestijnen als nazi’s, heeft weinig effect als je een live gestreamde genocide uitvoert op 2,3 miljoen mensen die vastzitten in een concentratiekamp.

Naties hebben meer nodig dan geweld om te overleven. Ze hebben een mystiek nodig. Deze mystiek biedt een doel, beschaving en zelfs nobelheid om burgers te inspireren zich op te offeren voor de natie. De mystiek biedt hoop voor de toekomst. Het geeft betekenis. Het verschaft nationale identiteit.

Wanneer mystieken imploderen, wanneer ze worden ontmaskerd als leugens, stort een centraal fundament van de staatsmacht in. Ik deed verslag van de dood van de communistische mystiek in 1989 tijdens de revoluties in Oost-Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Roemenië. De politie en het leger besloten dat er niets meer te verdedigen viel. Het verval van Israël zal tot dezelfde lusteloosheid en apathie leiden. Het zal niet in staat zijn om inheemse collaborateurs te rekruteren, zoals Mahmoud Abbas en de Palestijnse Autoriteit – die door de meeste Palestijnen wordt verafschuwd – om het werk van de kolonisatoren te doen. De historicus Ronald Robinson noemt het onvermogen van het Britse Imperium om inheemse bondgenoten te werven het punt waarop collaboratie omsloeg in non-coöperatie, een bepalend moment voor het begin van de dekolonisatie. Zodra niet-medewerking door inheemse elites verandert in actieve oppositie, legt Robinson uit, is de “snelle aftocht” van het Imperium verzekerd.

Het enige wat Israël dan nog rest is escalerend geweld, inclusief marteling, wat de neergang versnelt. Dit grootschalige geweld werkt op de korte termijn, zoals in de oorlog van de Fransen in Algerije, de Vuile Oorlog van de militaire dictatuur van Argentinië en tijdens het Britse conflict in Noord-Ierland. Maar op de lange termijn is het suïcidaal.

“Je zou kunnen zeggen dat de slag om Algiers gewonnen werd door het gebruik van marteling,” merkte de Britse historicus Alistair Horne op, “maar dat de oorlog, de Algerijnse oorlog, verloren was.”

De genocide in Gaza heeft Hamasstrijders tot helden gemaakt in de moslimwereld en het Mondiale Zuiden. Israël kan het leiderschap van Hamas wegvagen. Maar de moordaanslagen op tientallen Palestijnse leiders in het verleden – en nu nog steeds – hebben weinig geholpen om het verzet af te zwakken. De belegering en genocide in Gaza heeft een nieuwe generatie diep getraumatiseerde en woedende jonge mannen en vrouwen voortgebracht wier families zijn vermoord en wier gemeenschappen zijn weggevaagd. Zij zijn bereid om de plaats in te nemen van gedoode leiders. Israël heeft de aandelen van zijn tegenstander naar de stratosfeer gestuurd.

Israël was al voor 7 oktober in oorlog met zichzelf. Israëli’s protesteerden om te voorkomen dat premier Benjamin Netanyahu de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht zou afschaffen. De religieuze dwepers en fanatici, die nu aan de macht zijn, hadden een vastberaden aanval ingezet op het Israëlische secularisme. De eenheid van Israël sinds de aanslagen is precair. Het is een negatieve eenheid. Ze wordt bijeengehouden door haat. En zelfs deze haat is niet genoeg om demonstranten ervan te weerhouden het in de steek laten van Israëlische gijzelaars in Gaza door de regering te veroordelen.

Haat is een gevaarlijk politiek goed. Als je eenmaal klaar bent met de ene vijand, gaan degenen die de haat aanwakkeren op zoek naar een andere. De Palestijnse “menselijke beesten” zullen, wanneer ze uitgeroeid of onderworpen zijn, vervangen worden door Joodse afvalligen en verraders. De gedemoniseerde groep kan nooit verlost of genezen worden. Een politiek van haat creëert een permanente instabiliteit die wordt uitgebuit door diegenen die de vernietiging van de burgermaatschappij nastreven.

Israël was al ver op deze weg toen het op 7 oktober een reeks discriminerende wetten tegen niet-joden afkondigde die lijken op de racistische Neurenberger wetten die joden in Nazi-Duitsland hun rechten ontnamen. De Communities Acceptance Law staat uitsluitend Joodse nederzettingen toe om aanvragers van een verblijfsvergunning te weigeren op basis van “geschiktheid voor de fundamentele visie van de gemeenschap.”

Veel van Israëls best opgeleide en jonge mensen hebben het land verlaten naar plaatsen als Canada, Australië en het Verenigd Koninkrijk, en er zijn er wel een miljoen naar de Verenigde Staten verhuisd. Zelfs Duitsland heeft een instroom van ongeveer 20.000 Israëli’s gezien in de eerste twee decennia van deze eeuw. Sinds 7 oktober hebben ongeveer 470.000 Israëli’s het land verlaten. Binnen Israël worden mensenrechtenactivisten, intellectuelen en journalisten – Israëlisch en Palestijns – in door de overheid gesponsorde lastercampagnes aangevallen als verraders, onder staatstoezicht geplaatst en onderworpen aan willekeurige arrestaties. Het Israëlische onderwijssysteem is een indoctrinatiemachine voor het leger.

De Israëlische geleerde Yeshayahu Leibowitz waarschuwde dat als Israël kerk en staat niet zou scheiden en de bezetting van de Palestijnen niet zou beëindigen, er een corrupt Rabbinaat zou ontstaan dat het Jodendom zou vervormen tot een fascistische cultus. “Israël,” zei hij, “zou het niet verdienen om te bestaan, en het zal niet de moeite waard zijn om het te behouden.”

De wereldwijde mystiek van de VS, na twee decennia van rampzalige oorlogen in het Midden-Oosten en de aanval op het Capitool op 6 januari, is net zo besmet als haar Israëlische bondgenoot. De regering Biden heeft, in haar ijver om Israël onvoorwaardelijk te steunen en de machtige Israël-lobby te sussen, het toetsingsproces van het Congres omzeild door het Ministerie van Buitenlandse Zaken toestemming te laten geven voor de overdracht van 14.000 rondes tankmunitie aan Israël. Staatssecretaris Antony Blinken beweerde dat “er een noodsituatie bestaat die de onmiddellijke verkoop vereist”. Tegelijkertijd riep hij Israël cynisch op om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken.

Israël is niet van plan om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken. Het heeft al 18.800 Palestijnen vermoord, 0,82 procent van de bevolking van Gaza – het equivalent van ongeveer 2,7 miljoen Amerikanen. Nog eens 51.000 mensen zijn gewond geraakt. Volgens de V.N. lijdt de helft van de bevolking van Gaza honger. Alle Palestijnse instellingen en diensten die het leven in stand houden – ziekenhuizen (slechts 11 van de 36 ziekenhuizen in Gaza functioneren nog “gedeeltelijk”), waterzuiveringsinstallaties, elektriciteitsnetten, rioleringssystemen, huizen, scholen, overheidsgebouwen, culturele centra, telecommunicatiesystemen, moskeeën, kerken, voedseldistributiepunten van de V.N. – zijn vernietigd. Israël heeft minstens 80 Palestijnse journalisten en tientallen van hun familieleden vermoord en meer dan 130 VN-hulpverleners en hun familieleden. Burgerslachtoffers zijn het punt. Dit is geen oorlog tegen Hamas. Het is een oorlog tegen de Palestijnen. Het doel is om 2,3 miljoen Palestijnen te doden of te verwijderen uit Gaza.

Het doodschieten van drie Israëlische gijzelaars die blijkbaar aan hun ontvoerders waren ontsnapt en de Israëlische troepen benaderden met hun shirts uit, zwaaiend met een witte vlag en roepend om hulp in het Hebreeuws is niet alleen tragisch, maar geeft ook een glimp weer van Israëls inzetregels in Gaza. Deze regels zijn – dood alles wat beweegt.

Zoals de gepensioneerde Israëlische generaal-majoor Giora Eiland, die voorheen aan het hoofd stond van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad, schreef in Yedioth Ahronoth: “De staat Israël heeft geen andere keuze dan Gaza te veranderen in een plaats waar het tijdelijk of permanent onmogelijk is om te leven… Het creëren van een ernstige humanitaire crisis in Gaza is een noodzakelijk middel om het doel te bereiken. Gaza zal een plaats worden waar geen mens kan bestaan,” schreef hij. Generaal-majoor Ghassan Alian verklaarde dat er in Gaza “geen elektriciteit en geen water zal zijn, er zal alleen vernietiging zijn. Jullie wilden een hel; jullie zullen een hel krijgen.

Het presidentschap van Biden, dat ironisch genoeg zijn eigen politieke doodscertificaat heeft getekend, is verbonden met de genocide van Israël. Het zal zich retorisch proberen te distantiëren, maar tegelijkertijd zal het de miljarden dollars aan wapens die Israël eist – inclusief 14,3 miljard dollar aan aanvullende militaire hulp als aanvulling op de 3,8 miljard dollar aan jaarlijkse hulp – doorsluizen om “het karwei af te maken”. Het is een volwaardige partner in het genocideproject van Israël.

Israël is een pariastaat. Dit werd publiekelijk getoond op 12 december toen 153 lidstaten in de Algemene Vergadering van de V.N. stemden voor een staakt-het-vuren, met slechts 10 tegenstanders – waaronder de V.S. en Israël – en 23 onthoudingen. De verschroeide aardecampagne van Israël in Gaza betekent dat er geen vrede komt. Er komt geen tweestatenoplossing. Apartheid en genocide zullen Israël definiëren. Dit is de voorbode van een lang, lang conflict, een conflict dat de Joodse staat uiteindelijk niet kan winnen.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Rassenoorlog tegen de Palestijnen ontaardt in oorlog der oorlogen – Zullen de Amerikaanse en Russische zeemacht in gevecht raken voor de kust van Gaza & andere vragen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: