Oekraïne situatierapport – De realiteit verslaat het oorlog narratief

Een vreugdevuur der ijdelheden

Hoogmoed houdt in dat men gelooft dat een verzonnen narratief op zichzelf voor de overwinning kan zorgen. Het is een fantasie die het Westen heeft overspoeld – het meest nadrukkelijk sinds de 17e eeuw. Onlangs publiceerde de Daily Telegraph een belachelijke video van negen minuten die beweerde aan te tonen dat “vertelsels oorlogen winnen”, en dat tegenslagen in het slagveld bijkomstigheden zijn: waar het om gaat is dat er zowel verticaal als horizontaal over het hele spectrum – van de soldaat van de speciale strijdkrachten in het veld tot aan de top van de politieke top – een eenduidig narratief wordt gearticuleerd, schrijft Alastair Crooke.

De essentie is dat “wij” (het Westen) een narratief hebben afgedwongen, terwijl dat van Rusland “onhandig” is – “Dat wij winnen, is dus onvermijdelijk”.

Het is gemakkelijk om er de spot mee te drijven, maar toch kunnen we er een bepaalde inhoud in herkennen (ook al is die inhoud een verzinsel). Het narratief is nu de manier waarop de westerse elite zich de wereld voorstelt..
…
De zwakte van dit nieuwe “liberale” autoritarisme is dat de belangrijkste narratieve mythes ervan kapot gemaakt kunnen worden. Dat hoeft alleen maar; langzaamaan beginnen de mensen de realiteit in te zien.

Oekraïne: Hoe win je een onwinbare oorlog? Nou, het antwoord van de elite was door middel van een narratief. Door tegen de realiteit in vol te houden dat Oekraïne aan het winnen is en Rusland aan het “barsten” is. Maar dergelijke hoogmoed wordt uiteindelijk ontkracht door de feiten op de grond. Zelfs de westerse heersende klasse kan zien dat hun eis voor een succesvol Oekraïens offensief is mislukt. Uiteindelijk zijn militaire feiten krachtiger dan politiek gewauwel: Eén kant wordt vernietigd, de vele doden worden het tragische ‘agentschap’ voor het omverwerpen van dogma’s.

Oekraïne wil de Russische verdediging ontmijnen, terwijl de VS aandringen op een beslissende doorbraak – Washington Post

Westerse functionarissen en analisten zeggen dat het Oekraïense leger tot nu toe gekozen heeft voor een op uitputting gebaseerde aanpak, die vooral gericht is op het creëren van zwakke plekken in de Russische linies door artillerie en raketten af te vuren op commandoposten, transportterreinen en logistieke locaties aan de achterkant van de Russische positie, in plaats van het uitvoeren van wat westerse militaire functionarissen “gecombineerde wapen”-operaties noemen, waarbij grote groepen tanks, pantservoertuigen, infanterie, artillerie en soms luchtmacht gecoördineerd manoeuvreren.

De Oekraïense militaire leiders voeren aan dat ze, bij gebrek aan luchtmacht, onnodige verliezen moeten vermijden tegen een tegenstander met een veel grotere pool van rekruten en wapens. Om mankracht te sparen, heeft Oekraïne in de huidige campagne slechts vier van een dozijn getrainde brigades ingezet.

In grote lijnen is dit een gevecht van infanteristen (squadron-, pelotons- & compagniesniveau) ondersteund door artillerie langs het grootste deel van de frontlinie. Dit heeft verschillende gevolgen:
1e: Vooruitgang wordt gemeten in yards/meters en niet in mijlen/km gezien de verminderde mobiliteit.
2e: Gemechaniseerde formaties worden zelden ingezet vanwege een gebrek aan hulpmiddelen voor manoeuvreren. Dit omvat onvoldoende hoeveelheden ontmijningsuitrusting, luchtverdediging, ATGM’s enz.

2.) Oekraïense strijdkrachten hebben gecombineerde wapenoperaties op schaal nog steeds niet onder de knie. Operaties zijn meer opeenvolgend dan gesynchroniseerd. Dit creëert verschillende problemen voor de aanval en is IMO de belangrijkste oorzaak van de trage vooruitgang.
…
4.) Zoals de meeste waarnemers weten, zijn mijnenvelden een probleem. Ze beperken de manoeuvreerruimte & vertragen de vooruitgang. Maar veel invloedrijker dan de mijnenvelden op zich op het vermogen van Oekraïne om door de Russische verdediging te breken is 🇺🇦s onvermogen om complexe gecombineerde wapenoperaties op grote schaal uit te voeren.
Het ontbreken van een alomvattende gecombineerde wapenaanpak op schaal maakt de Oekraïense strijdkrachten kwetsbaarder voor Russische ATGM’s, artillerie etc. tijdens het oprukken. Het gaat dus niet alleen om materieel. Er is gewoon geen systematisch uit elkaar trekken van het Russische verdedigingssysteem dat ik kon waarnemen.

Maar die artilleriegerichte aanpak roept vragen op over het feit of Oekraïne het vertrouwen heeft verloren in de gecombineerde wapentactieken – gesynchroniseerde aanvallen door infanterie-, pantser- en artillerietroepen – die negen nieuwe brigades de afgelopen maanden van Amerikaanse en andere westerse adviseurs hebben geleerd. Westerse functionarissen juichten de aanpak toe als efficiënter dan de dure strategie om de Russische troepen uit te putten door uitputting en het opmaken van hun munitievoorraden.

Hoge Amerikaanse functionarissen hebben de afgelopen weken privé hun frustratie geuit over het feit dat sommige Oekraïense commandanten, geïrriteerd door het trage tempo van de eerste aanval en uit angst voor meer slachtoffers onder hun gelederen, waren teruggevallen op oude gewoonten – tientallen jaren training in artilleriebeschietingen in Sovjetstijl – in plaats van vast te houden aan de westerse tactiek en meer druk uit te oefenen om de Russische verdediging te doorbreken.

De hoogmoed lag op één niveau in het feit dat de NAVO haar vermeende ‘superieure’ militaire doctrine en wapens afzette tegen die van een afgeschreven Russische militaire starheid – en “incompetentie” in Sovjetstijl.

Maar de militaire feiten ter plaatse hebben de westerse doctrine ontmaskerd als hoogmoed – met gedecimeerde Oekraïense strijdkrachten en NAVO-wapens die in rokende ruïnes liggen. Het was de NAVO die erop stond om de Slag om 73 Easting (uit de Iraakse woestijn, maar nu vertaald naar Oekraïne) opnieuw uit te voeren.

In Irak sloeg de “pantservuist” gemakkelijk in Iraakse tankformaties: Het was inderdaad een stuwende “vuist” die de Iraakse oppositie “knockout” sloeg. Maar, zoals de Amerikaanse commandant tijdens die tankslag (kolonel Macgregor) eerlijk toegeeft, was het resultaat tegen een gedemotiveerde oppositie grotendeels geluk.

Desalniettemin is “73 Easting” een NAVO-mythe, die is omgezet in de algemene doctrine voor de Oekraïense strijdkrachten – een doctrine die is opgebouwd rond de unieke omstandigheden van Irak.

WarMonitor @WarMonitors – 10:38 UTC – 18 jul 2023
⚡️”Bakhmut terugkrijgen is een erekwestie. We hebben daar veel van onze broeders verloren, we moeten het gewoon heroveren”- Syrsky tijdens een BBC-interview

⚡️“Returning Bakhmut is a matter of honour. We have lost many of our brothers there, we simply must recapture it”— Syrsky during a BBC interview

— War Monitor (@WarMonitors) July 18, 2023