Te oordelen naar recente koppen in de Westerse media en citaten van gepensioneerde Amerikaanse generaals, zou het het Amerikaanse publiek vergeven zijn als het zou geloven dat het langverwachte tegenoffensief van Oekraïne goed verloopt. De kille militaire realiteit is echter het tegenovergestelde, schrijft Daniel Davis.
Het is nu vrijwel zeker dat de troepen van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky er niet in zullen slagen om de Russische troepen uit Oekraïne te verdrijven. En als Zelensky de onstabiele situatie de rest van het jaar niet heel behendig weet te beheersen, zou hij de oorlog wel eens kunnen verliezen.
De hoeksteen van tegenoffensief succes
Hier zijn een paar voorbeeldkoppen van de afgelopen dagen: “Oekraïne bevrijdt acht nederzettingen bij tegenoffensief“, “Oekraïense strijdkrachten voeren succesvolle tegenoffensieve operaties uit” en “Oekraïne bereidt grootste klap voor“. Beroemde gepensioneerde Amerikaanse generaals lijken deze positieve indrukken te ondersteunen.
Op 6 juni, de tweede dag van het Oekraïense offensief, vertelde voormalig CIA-directeur en gepensioneerd viersterrengeneraal David Petraeus aan de Duitse Deutsche Welle: “Ik denk dat het (Oekraïense) offensief veel succesvoller zal zijn dan veel van de meer pessimistische analisten hebben voorspeld.” De reden voor zijn optimisme? Ten eerste omdat de Oekraïense Strijdkrachten (UAF) zullen worden uitgerust met grote hoeveelheden NAVO-uitrusting en training, en ten tweede denkt Petraeus dat de Russen “niet goed getraind, niet goed uitgerust en niet goed geleid zijn.”
Een week later ging de gepensioneerde viersterrengeneraal Ben Hodges zo ver om te zeggen dat hij nog steeds gelooft “dat Oekraïne de Krim, het beslissende terrein van deze oorlog, tegen het einde van deze zomer kan bevrijden, dat wil zeggen tegen het einde van augustus”. Zelfs afgelopen donderdag schreef Hodges optimistisch in de Washington Post dat “Oekraïne zojuist een beslissende stap heeft gezet om de Russische troepen van zijn grondgebied te verdrijven.” Toenemend fysiek bewijs op het slagveld maakt echter pijnlijk duidelijk dat het offensief, ondanks het optimisme, een rampzalige start heeft gemaakt. De omstandigheden voor de toekomst voorspellen weinig goeds voor de troepen van Zelensky.
Historisch gezien is het behalen van belangrijke overwinningen in de eerste 24 tot 48 uur van een grote invasie of offensief essentieel voor succes. Bedenk dat Eisenhower van mening was dat om de beroemde invasie van Europa in Normandië in 1944 succesvol te laten verlopen, de Geallieerden binnen 24 uur voorbij de landingsstranden moesten zijn doorgedrongen. Gen. Douglas MacArthur had vier dagen nodig om de luchtmachtbasis Kimpo in te nemen ter ondersteuning van de beroemde landing bij Inchon in september 1950.
Zelfs Hitlers uiteindelijk mislukte tegenoffensief in december 1944 in het Ardense Woud – het Ardennenoffensief – drong aanvankelijk bijna 80 km achter de Amerikaanse linies door voordat het tot stilstand kwam. Daarentegen is het Oekraïense offensief er tot nu toe in geslaagd om slechts zeven kilometer vooruit te komen in één gebied en vrijwel niet op andere locaties. Volgens de Oekraïense onderminister van Defensie Hanna Maliar heeft de UAF zelfs terrein verloren in het Liman/Kupyansk-deel van het front.
De meeste westerse commentatoren hebben beweerd dat het gewoon nog vroeg is, en dat het Oekraïense offensief mettertijd toch zal slagen. Zulke gevoelens zijn begrijpelijk, maar om zeer praktische redenen hebben ze het vrijwel zeker mis.
Ruslands verpletterende voordeel
Het algemene plan voor Oekraïne was om een aantal afleidingsaanvallen te lanceren langs het 1000 kilometer lange front om Rusland te laten geloven dat de hoofdaanval in de richting van Zaporizja zou plaatsvinden. Het was de bedoeling van Kiev om de eerste verdedigingslinies van Rusland ten zuiden van het startpunt Orikiv binnen te dringen en de stad Tokmak, zo’n 25 kilometer naar het zuiden, in te nemen. Daarna zouden ze verder trekken naar Berdyansk of Melitipol aan de kust van de Azov Zee om het Russische leger in tweeën te snijden. Na 15 dagen van gevechten waarin ze zware verliezen hebben geleden, heeft Oekraïne nog niet eens de eerste gordel van Ruslands belangrijkste verdedigingsgebieden kunnen bereiken. De redenen voor de mislukkingen van Oekraïne zijn duidelijk, systemisch en verontrustend.
Ten eerste had Rusland negen maanden de tijd om sommige delen van de verdedigingsgordels voor te bereiden en had het dus de tijd om ze zeer grondig en overleefbaar te maken. Ten tweede, zoals deze oorlog regelmatig heeft aangetoond, is aanvallen veel complexer dan verdedigen. Ten derde heeft Rusland een aantal cruciale militaire voordelen ten opzichte van Oekraïne die bijna onmogelijk te overwinnen zijn.
Moskou heeft vrijwel de overhand in de lucht op het tactische front boven Oekraïne; een aanzienlijk voordeel in luchtverdedigingssystemen; een voordeel in de dichtheid van artilleriegranaten; superioriteit in elektronische oorlogvoering, wat het duidelijkst te zien is aan Ruslands vermogen om aanvals- en verkenningsdrones in te zetten en Oekraïnes pogingen om hetzelfde te doen ernstig te ondermijnen; een vrijwel onbeperkte voorraad antitankmijnen; voordelen in het aantal gepantserde personeelsvoertuigen en tanks; en het vermogen om aanhoudende raketbeschietingen te lanceren tegen Oekraïense brandstof- en munitiedepots dicht bij het front.
Van cruciaal belang is dat Oekraïne, wanneer het diepe mijnenvelden in meerdere gordels moet penetreren, over veel te weinig ontmijningsuitrusting lijkt te beschikken. En misschien wel bovenal heeft Rusland miljoenen manschappen meer waaruit het vervangers kan putten, en een volledig functionerende militaire industriële capaciteit om de oorlogswapens onbeperkt door te laten rollen.
Deze voordelen zijn blijvend en fundamenteel om te bepalen wie oorlogen wint en verliest, en er is niets dat daar in de nabije toekomst verandering in zal brengen. Oekraïne is er in twee weken niet in geslaagd om op te rukken naar de hoofdlinie van de Russische verdediging, maar de moeilijkste verdedigingswerken moeten nog komen: tankgrachten, drakentanden, enorme mijnenvelden en mobiele tegenaanvalsformaties in de diepte.
Aanval omzetten in verdediging
De voorzitter van de Stafchefs, generaal Mark Milley, zei vorige week dat er in Oekraïne “enkele honderdduizenden Russische troepen zijn ingegraven in voorbereide posities langs de hele frontlinie”. Rusland zal waarschijnlijk niet zonder manschappen komen te zitten voordat het offensieve potentieel van Oekraïne opgebruikt is. Als Kiev weigert te erkennen dat ze onvoldoende vooruitgang hebben geboekt in dit offensief en de fundamentele redenen erkent waarom succes in de toekomst onwaarschijnlijk is, kan het grootste deel van hun offensieve slagkracht verloren gaan en kwetsbaar worden voor een Russische tegenaanval.
In het gunstigste geval zou Oekraïne nog eens negen tot twaalf maanden nodig hebben om een troepenmacht op te bouwen met dezelfde capaciteit als de troepenmacht die ze de afgelopen negen maanden hebben opgebouwd. Het zou onverstandig zijn om erop te rekenen dat Rusland geen grote troepenmacht heeft waarmee het een grote tegenaanval kan lanceren. Als Poetin wel genoeg troepen heeft, en Zelensky zijn offensieve potentieel met de huidige operatie opoffert, kan Oekraïne deze zomer een Russisch offensief tegemoet zien dat Kiev misschien niet kan weerstaan.
Gezien de prestaties van het UAF-offensief tot nu toe, en de fundamenten die nog steeds helemaal langs het front overheersen, zou de meest voorzichtige actie voor Kiev zijn om het offensief op te schorten, over te schakelen op gevechten op posities langs de contactlijn om ervoor te zorgen dat Rusland nergens met geweld kan aanvallen, en te beginnen met de bouw van hun eigen lijn van uitgebreide verdedigingswerken. Er is waarschijnlijk nog tijd om een sterke verdediging op te bouwen, nu Oekraïne nog de kracht heeft om zelf een stevige verdediging op te bouwen.
Tegelijkertijd zou het diplomatiek en politiek gezien het meest realistisch zijn om nu de basis te leggen voor een onderhandelingsakkoord onder de best mogelijke voorwaarden, zowel met het binnenlandse publiek in Oekraïne als met de Russische regering. Het gevaar van weigeren om zo’n actie te ondernemen, is echter dat door te blijven vechten terwijl de fundamenten zo stevig tegen Kiev zijn gericht – hoe moedig en dapper ook – Oekraïne wel eens zo’n zwaar verlies op het slagveld zou kunnen lijden dat het land nog meer grondgebied verliest dan het nu al heeft.
Niets is gegarandeerd, en geen enkele keuze is zonder groot risico. Ik deins er niet voor terug om toe te geven dat het voor mij relatief gemakkelijk is om te beargumenteren dat de meest voorzichtige koers is om nu in het defensief te gaan en te gaan onderhandelen over een einde van de oorlog. Dit zou ondraaglijk moeilijk zijn voor de politieke leiders van Kiev. Alleen zij kunnen die keuze maken. En alleen zij zullen de vruchten plukken of lijden onder de gevolgen van hun beslissingen.
Daniel L. Davis, een 1945 Contributing Editor, is Senior Fellow voor Defense Priorities en voormalig Lt. Kol. in het Amerikaanse leger, die vier keer is uitgezonden naar gevechtszones. Hij is de auteur van “The Eleventh Hour in 2020 America.”
rusland heeft nog geen reden om te stoppen, de doelen zijn nog niet bereikt.
amerika heeft geen reden om de stoppen, hun doelen zijn ook nog niet bereikt…
AMERIKA?
Zou die zijn doelen gaan halen denk je?
De strijd was al verloren voor deze begon, en de stuiptrekkingen vernielen hier en daar nog het één en ander.
Zoals een gas leidinkje en een heel groot zwembad. 😉
Tja, en de media hier maar ouwehoeren dat Rusland het gedaan heeft.
https://m.kla.tv/nl/2023-06-11/26276
benieuwd wat ze straks weer gaan fantaseren..of helemaal dood zwijgen… ondertussen gaan er elke dag/week tientallen bedrijven failliet.. waaronder in hoofdzaak bouwbedrijven… met praktisch allemaal gastarbeiders… alsook vele eetgelegenheden en restaurants.. wat nu.. vervloekte europa, met uw nazi sympathieën en uw kleuren revolutie’s..ps daar komt bijna geen volk meer op af..is alvast een voorlopige trend… misschien wel voor altijd..
De rijken worden ondertussen rijker , en in de duurste restaurants moet je maanden op voorhand reserveren ….alles loopt zoals gepland ….en als de vaxxins bovendien doen wat ze moeten doen komt alles in orde !
Had Oekraïne ooit 0.1 procent kans dan?
Mooi artikel en leerzaam. De Amerikanen hadden trouwens nog een belangrijk voordeel en dat was een flinke bron aan materieel. Vraag jezelf maar af wie nu een flinke bron aan reserves en materieel heeft en grondstoffen etc en natuurlijk ook de industriële infrastructuur om het realiseren. Dan weet je wat er uiteindelijk gaat gebeuren.
Ik persoonlijk vind het triest dat Duitse tanks wederom staan te branden en ik hoop voor hen dat er niet binnen een jaar een Russische vlag boven de reikstag wappert.
Stop het gebral over een Russische vlag op de Reichtag enz. Russen weten dat met Polen, Tsjechen.. geen land te bezeilen valt. Er komt een nieuw IJzeren Gordijn voor 20-30 jaar tot het verpauperde Europa met de Duitsers terug een schuchtere poging zullen doen zoals G. Schroeder om met Rusland samen te werken.