Kan vreemd DNA in ons lichaam gedrag en eetgewoonten beïnvloeden – en zelfs onze ziel?

Ontvangers van orgaantransplantaties melden dat ze de eigenschappen van hun donor erven, zoals gedrag en eetgewoonten. Sommige wetenschappers beweren dat dit komt door fysiologische en psychologische inprenting. De hypothese van microchimerisme lijkt echter overtuigender, schrijft Rhoda Wilson.

Microchimerisme is de aanwezigheid van cellen (of DNA) van de ene persoon in een andere, genetisch verschillende persoon. Het kan op natuurlijke wijze voorkomen, bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap, wanneer foetale cellen overgaan in de bloedbaan van de moeder en vice versa. En het kan kunstmatig gebeuren door orgaan-/weefseltransplantatie of bloedtransfusie, waarbij donorcellen jarenlang in het lichaam van de ontvanger kunnen overleven.

Volgens Dr. Mathew Maavak zouden de experimentele gentherapie-injecties die bekend staan als “vaccins” microchimerisme veroorzaken.

Omdat ontvangers van orgaantransplantaties melden dat ze eigenschappen van donoren erven, mogelijk door microchimerisme, stelt Dr. Maavik de vraag: Kan vreemd DNA je ziel beheersen?

Kan vreemd DNA je ziel beheersen? – Deel 1

Door Dr. Mathew Maavak

Kan biotechnologie menselijk gedrag controleren? Dat was de titel van een tot nadenken stemmend artikel dat Guy Hatchard onlangs schreef voor het Brownstone Institute. Het artikel was gedeeltelijk gebaseerd op een paper dat werd gepubliceerd in het tijdschrift Transplantology, waarin “de ervaringen van mensen die een reeks gedoneerde organen ontvingen, waaronder harten, nieren, lever en longen” werden gedocumenteerd. Volgens Hatchard:

Maar is dit fenomeen onomstotelijk vastgesteld, tenminste in termen van correlatie? Het Transplantology paper voerde een cross-sectionele studie uit onder 47 deelnemers (23 hart- en 24 andere orgaanontvangers), wat weliswaar een kleine steekproef is, maar de waarnemingen zijn terug te vinden in andere onderzoeken.

Bewaarplaats van de ziel?

Dr. James Kneller, een hartelektrofysioloog, heeft beschreven hoe een orgaan, met name het hart, in de ontvanger van een transplantatie “bepaalde persoonlijkheidskenmerken, voorkeuren en zelfs karaktereigenschappen van de donor kan lenen. Het is alsof het getransplanteerde hart de geest en ziel van de donor bevat die vervolgens tot uitdrukking komt in de ontvanger… Dus terwijl een harttransplantatie het leven van de ontvanger verlengt, geeft het ook nieuw leven aan de donor.” [Nadruk toegevoegd].

James Kneller MD: Kan een harttransplantatie je persoonlijkheid veranderen? 14 juli 2021 (9 min)

Knellers beknopte YouTube-presentatie bevatte verschillende opzienbarende voorbeelden. Hij beschreef hoe het hart van een dode wielrenner een nieuwe passie voor dit tijdverdrijf had opgewekt bij een ontvanger; hoe het hart van een dode stuntman eveneens een nieuwe atletische rage had opgewekt bij een leidinggevende die van tevoren geen interesse in sport had, samen met een griezelige geneigdheid voor een bepaalde zangeres die de overleden donor ooit had aanbeden. Op een vergelijkbare manier ontwikkelde een 47-jarige vrouw, die het hart had gekregen van een tienerjongen die was omgekomen bij een motorongeluk, na haar transplantatie al snel een verlangen naar bier, groene pepers, Snickers-repen en KFC. Ze begon zich agressiever, assertiever, stoerder en fitter te voelen. Zelfs haar manier van lopen werd mannelijker en uiteindelijk verloor ze het verlangen naar een vriendje.

Terwijl de meeste voorbeelden die tot nu toe werden genoemd als “fascinerend” konden worden omschreven, waren andere ronduit verontrustend. In één specifiek geval begon de dode donor te verschijnen in de dromen van de ontvanger en beloofde “nooit van haar gescheiden te worden.” Kneller vertelde hoe het hart van een zelfmoordslachtoffer ertoe leidde dat de ontvanger zich aangetrokken voelde tot de weduwe van de donor en later met haar trouwde. De ontvanger pleegde uiteindelijk zelfmoord op een manier die identiek was aan die van de donor.

In weer een ander geval begon een achtjarig meisje dat het hart van een 10-jarig vrouwelijk moordslachtoffer had ontvangen, na de operatie dramatische nachtmerries te krijgen over de moord op de donor die, na verder onderzoek door een psychiater, leidden tot de identificatie en arrestatie van de moordenaar.

Kneller waarschuwde voor onderschatting van de verborgen dynamiek van het hart. Hij merkte op hoe ontvangers van een kunstmatig hart – waarbij het hart vervangen wordt door een mechanisch apparaat – hun gevoel voor “emotie, warmte en empathie” volledig kunnen verliezen.

Naast het menselijke hart kan een getransplanteerde lever een vergelijkbaar gedragseffect veroorzaken. Vreemd genoeg is het Maleise woord voor het figuurlijke hart of de ziel “hati”, maar letterlijk verwijst het naar de lever. Was deze kennis van het gedistribueerde fysiologische geheugen bekend bij de Ouden?

Onverklaard: Noodsituatie orgaantransplantatie verandert hersenfunctie (seizoen 1), 20 mei 2023 (3 min)

Naast een bijbelse verklaring gaf Kneller een wetenschappelijke theorie voor dit fenomeen. Zowel de hersenen als het hart zijn “elektrische organen” die in symbiose met elkaar werken. De “elektrische dichtheid van het hart is naar verluidt 5000 keer sterker dan die van de hersenen” en het genereert een elektromagnetische aura die zich uitstrekt tot een straal van 10 meter rond de persoon.

Stel je eens voor wat er gebeurt als de elektromagnetische aura’s van mensen elkaar overlappen. Drukke sociale omgevingen kunnen mensen op meer dan één manier beïnvloeden – zelfs als er geen sprake is van actieve interactie, d.w.z. gesprekken. Nauw lichamelijk contact tussen mensen, zoals het vasthouden van handen, kan ook de hartslag synchroniseren. In zulke gevallen kan de hersengolf van een persoon (gemeten via EEG) de hartslag van een ander (gemeten via ECG) gaan weerspiegelen. Het niveau van resonantie zou sterker moeten zijn wanneer er sprake is van intense fysieke intimiteit. Hartslagsynchronisatie kan ook optreden tussen een geliefd huisdier en zijn eigenaar.

De interactie tussen het hart, het cerebrale ruggenmergvocht en de hersenen is complex omdat elk continu probeert het geheel te beïnvloeden. Dit is een medische noodzaak omdat biologische systemen zich voortdurend moeten aanpassen aan nieuwe fysiologische en psychologische omstandigheden, zoals lichaamsbeweging, intimiteit, werk, plotselinge verwondingen of de introductie van bepaald voedsel, giftige stoffen of microben. Deze aanpassingen vinden 24/7/365 plaats. Zoals ik al vaker heb geschreven, is het menselijk lichaam het ultieme complexe adaptieve systeem (“CAS”) – een systeem dat bijna onmogelijk te deconstrueren is met Cartesiaanse middelen.

Er is een bekend gezegde: “Je bent wat je eet”, maar ik heb ook geleefd volgens het gezegde: “Je bent met wie je omgaat”. Ooit met mensen omgegaan die er aan de oppervlakte aardig of attent uitzien, maar wiens aanwezigheid bepaalde negatieve reflexen, herinneringen of gedachtegangen aanwakkert? Ooit kerkdiensten bijgewoond die voortdurend een gevoel van onbehagen of zelfs angst opriepen? Kan dit worden verklaard door menselijke elektromagnetische aura’s? Of is hier iets diepers aan het werk, waarbij fysiologische, geheugen- en spirituele elementen betrokken zijn?

Hier is een persoonlijk voorbeeld. Een paar jaar geleden werd ik uitgenodigd voor het reüniediner van mijn lagere school. Ik had het contact met mijn oude klasgenoten verloren en kon me de meesten van hen niet meer herinneren. Maar toen ik de uitnodiging ontving, kreeg ik een plotselinge vlaag van nostalgie. Afgezien van de herinneringen aan oude beelden, geuren en onschuldige ervaringen, begonnen de liedjes van Boney M door mijn hoofd te spoken omdat ze enorm populair waren in mijn kindertijd.

Toen ik deze mensen ontmoette, werd het zoete gevoel van nostalgie echter onmiddellijk vervangen door een wrede uitbarsting uit het verleden. Iedereen was aardig tegen me. Toch kon mijn geest (en misschien ook mijn lichaam) zichtbaar het alomtegenwoordige pesten van weleer onderscheiden. Bepaalde reflexen die al lang sluimerden, kwamen weer naar boven. Ik begon me ziek te voelen, te beginnen met mijn darmen.

Mijn ervaring leek op een hond die terugkeert naar zijn braaksel, zoals de Bijbel zegt (Spreuken 26:11). De menselijke geest en het menselijk lichaam zeven routinematig herinneringen om het potentieel van de persoon te optimaliseren. Nostalgie kan een bedrieglijke put zijn voor onoplettende mensen.

Dus wat zorgde ervoor dat ik het verleden door een roze bril bekeek, tenminste in de dagen voorafgaand aan de reünie en een korte periode daarna? Misschien had het te maken met Boney M, wiens liedjes ooit de ether beheersten en de tijdgeest van mijn jeugd bepaalden? Misschien had het te maken met de algemene notie van de “goede oude tijd” toen “het leven eenvoudiger was”? Waren deze collectieve ervaringen in mijn geest en lichaam gegrift? Of was ik misschien vergeten dat de albumhoezen van Boney M ooit nodeloos misselijkmakend waren, in schril contrast met hun liedjes?

Wanneer banden worden gesmeed in de ketel van tegenstrijdigheden, karaktergebreken en kwaadaardigheid, kunnen valse herinneringen een primair resultaat zijn. De collectieve ervaring en het karakter van een persoon kunnen letterlijk in het hart worden opgeslagen. Zoals de Bijbel het zegt: “Het hart is bedrieglijk boven alles en wanhopig boos; wie kan het kennen?” (Jeremia 17:9).

Je sociale kringen moeten de juiste aura’s hebben. Herstel ze voordat het te laat is.

Microchimerisme

Een getransplanteerd hart kan nieuwe hobby’s, voorkeuren en zelfs een nieuw verlangen om te doden creëren. Het fenomeen waarbij orgaanontvangers donoreigenschappen erven is een fascinerend en controversieel studiegebied. Sommige wetenschappers beweren dat transplantatie fysiologische en psychologische inprenting kan veroorzaken. Als gevolg hiervan zijn er verschillende termen bedacht om dit mysterieuze fenomeen te beschrijven, waaronder:

1. Cellulair geheugen: Volgens deze hypothese kunnen cellen in een orgaan “herinneringen” of eigenschappen van de donor bewaren, die overgedragen kunnen worden op de ontvanger. Hoewel cellulair geheugen niet algemeen geaccepteerd is in de wetenschappelijke gemeenschap vanwege een gebrek aan empirisch bewijs, is het een term die vaak gebruikt wordt in discussies over post-transplantatie veranderingen bij ontvangers.

2. Van de donor afkomstige eigenschappen: Dit is een meer algemene term die verwijst naar alle kenmerken of gedragingen die bij de ontvanger na de transplantatie optreden en die lijken te kunnen worden toegeschreven aan de donor. Deze eigenschappen kunnen variëren van veranderingen in voorkeuren en gewoonten tot veranderingen in persoonlijkheid.

3. Transplantatie Verworven Eigenschappen: Vergelijkbaar met eigenschappen die van de donor zijn afgeleid, verwijst deze term naar nieuwe eigenschappen of veranderingen die een ontvanger krijgt na het ontvangen van een transplantaat, mogelijk gekoppeld aan de eigenschappen van de donor.

4. Psychosociale veranderingen: Deze term wordt breder gebruikt om veranderingen in de psychologische toestand of het sociale gedrag van een ontvanger na een orgaantransplantatie te beschrijven. Deze veranderingen kunnen worden beïnvloed door de stress en emotionele gevolgen van een grote medische ingreep.

Alle hierboven beschreven aandoeningen lijken genuanceerde terminologieën te zijn die hetzelfde onderliggende fenomeen beschrijven. Ze maken deel uit van wat sommige onderzoekers de “systemische geheugenhypothese” noemen, die suggereert dat cellen, weefsels of hele organismen in biologische systemen een vorm van “geheugen” hebben die hun reacties op omgevingsstimuli of stressoren beïnvloedt op basis van ervaringen uit het verleden. (Systemisch geheugen kan ook worden toegepast op milieu- en computersystemen).

Er is echter nog een andere hypothese die post-transplantatie karaktertrekveranderingen op een meer uitgebreide manier verklaart.

5. Microchimerisme: Dit verwijst naar de aanwezigheid van een klein aantal cellen in een individu dat afkomstig is van een genetisch verschillend individu. Deze conditie, die kan optreden na orgaantransplantatie, zou een biologische basis kunnen zijn voor de overdracht van sommige donoreigenschappen.

De microchimerisme hypothese lijkt de meest overtuigende te zijn in de context van de overdracht van donoreigenschappen. De gemeenschappelijke noemer van alle menselijke organen is het DNA dat uniek is voor de persoon. Misschien is dit de plaats waar bepaalde eigenschappen subtiel worden gecodeerd? Misschien is het DNA de “opslagplaats van de ziel” of op zijn minst een uitbreiding daarvan? Als dat zo is, kan het ook de ultieme poort zijn voor de manipulatie van de ziel.

Het is belangrijk voor de leek om onderscheid te maken tussen “genetische inprenting” en “microchimerisme”. Beide komen van nature voor, maar het onderscheid tussen de twee is nu enigszins vervaagd door de vooruitgang in de biotechnologie, met name de CRISPR-Cas9 methode. Denk om te beginnen aan experimentele gentherapieën aka “vaccins”! Het zou zowel genetische inprenting als microchimerisme veroorzaken.

Natuurlijke genetische inprenting houdt in dat bepaalde genen die van één van beide ouders geërfd worden, tot zwijgen worden gebracht. Deze inprenting is cruciaal voor de onderdrukking van defecte genen bij de conceptie. Bij natuurlijk microchimerisme is er sprake van de aanwezigheid van een klein aantal cellen in een persoon die afkomstig zijn van een andere genetisch verschillende persoon. Dit kan op natuurlijke wijze gebeuren, bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap wanneer cellen van de foetus in het lichaam van de moeder migreren en omgekeerd. Foetale cellen kunnen nog tientallen jaren na de zwangerschap in het lichaam van de moeder aanwezig zijn en microchimerisme is in verband gebracht met verschillende auto-immuunziekten en andere aandoeningen. Het kan ook voorkomen bij orgaantransplantatie en bloedtransfusie.

Maar hoe zit het met kunstmatige genimprinting en microchimerisme? In het volgende artikel heb ik enkele van de gevaren besproken die verbonden zijn aan genetisch gemodificeerd chimeren. Het leest als een deprimerend Jurassic Park script.

Als het orgaan van een menselijke donor veranderingen kan teweegbrengen – ten goede of ten kwade – bij de ontvanger, stel je dan eens voor wat er kan gebeuren als je een hart laat transplanteren van een genetisch gemodificeerd varken. Twee van deze ontvangers overleefden niet langer dan 60 dagen, maar dat weerhoudt medische onderzoekers er niet van om de geavanceerde techniek te “perfectioneren.”

WION: Verenigde Staten: Eerste harttransplantatie van varken naar mens, een game-changer voor orgaantransplantaties, 11 januari 2022 (4 min)

Na het bekijken van de bovenstaande clip moest ik denken aan het Bijbelse verslag van de man die bezeten was door legioenen demonen in Marcus 5:1-13. Was dat verhaal in de Bijbel opgenomen om ons te waarschuwen voor bijzondere gevaren in de eindtijd?

Tot slot raad ik ten zeerste aan om een specifiek gebed te bidden – naar gelang de wijsheid van de gelovige – voor of na het ontvangen van een nieuw menselijk orgaan of een bloedtransfusie. Ik zou het op prijs stellen als de lezer mij kan vertellen wat de Bijbel nog meer over dit onderwerp zegt.

We zullen dit onderwerp verder onderzoeken in deel 2.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Wetenschappers ontdekken ‘buitenaards DNA’ verborgen in bloed van gevaccineerde mensen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: