Illegale migranten kosten Duitsland 27,4 miljard euro: Merkel laat Duitsland gecontroleerd doodbloeden

Het fatale asielbeleid van Merkel heeft de Duitse belastingbetaler tussen 2014 en 2018 het ongelooflijke bedrag van 27,4 miljard euro gekost. Als illegale immigrant in de BRD wil je immers op een manier leven die bij je status past. Ondertussen worden het gezondheidssysteem en de infrastructuur van het land uitgehold.

In de Middellandse Zee varen enkele schepen van verenigingen die zich inzetten voor het redden van mensenlevens. Dat beweren ze tenminste. Men zou natuurlijk ook kunnen stellen dat de Alan Kurdi en de Sea Watch 3, en wat ze allemaal worden genoemd, door hun aanwezigheid in de Middellandse Zee twee belangrijke functies hebben: A) Zij reduceren het risico voor migranten om vanuit Libië de Middellandse Zee over te steken, waardoor het aantal mensen toeneemt dat Europa via de Middellandse Zee probeert te bereiken. (B) Door hun aanwezigheid in een zogenaamd humanitaire missie genereren zij donaties die van vitaal belang zijn voor de organisaties die de schepen in het Middellandse-Zeegebied exploiteren. Zonder donaties is er geen Alan Kurdi, aldus Anonymousnews.

Degenen die op de Middellandse Zee varen, vissen degenen op die naar Europa willen gaan. Wat er daarna gebeurt met de opgevisten, welke kosten voor de gastsamenlevingen ontstaan ​​door de mediterrane deugdsignalering, zijn niet interessant voor de bemanning van de boten en de organisaties die hen ondersteunen. Ze hebben bereikt wat ze willen: donaties en virtuele signalering.

In Merkel-Duitsland worden de kosten die voortvloeien uit immigratie in de eerste plaats gemaakt als een basisuitkering op grond van de Wet op de Asielzoekersbijslagen, eerst in de vorm van een basisuitkering (§ 3 Asielzoekersbijslagenwet) en vervolgens, na 18 maanden, als een sociale uitkering (§ 2 Asielzoekersbijslagenwet).

“(1) Personen die recht hebben op uitkeringen uit hoofde van § 1 ontvangen uitkeringen ter dekking van de behoefte aan voedsel, accommodatie, verwarming, kleding, gezondheidszorg, duurzame huishoudelijke producten en consumptiegoederen (noodzakelijke behoefte). Bovendien krijgen zij vergoedingen om in de persoonlijke behoeften van het dagelijks leven te voorzien (noodzakelijke persoonlijke behoeften).

(2) In het geval van huisvesting in opvangfaciliteiten in de zin van artikel 44, lid 1, van de asielwet, worden de noodzakelijke behoeften gedekt door bijdragen in natura. Als de kleding niet kan worden geleverd, kan deze worden verstrekt in de vorm van bonnen of andere vergelijkbare niet-contante voordelen. Duurzame huishoudartikelen kunnen in bruikleen worden gegeven. De noodzakelijke persoonlijke behoeften worden gedekt door verstrekkingen, voor zover dit mogelijk is met een redelijke administratieve inspanning. Wanneer de verstrekkingen voor noodzakelijke persoonlijke behoeften niet tegen redelijke administratieve kosten kunnen worden verleend, kunnen de verstrekkingen ook worden verleend in de vorm van waardebonnen, andere vergelijkbare niet-contante voordelen of uitkeringen.

(3) In het geval van huisvesting buiten de opvangvoorzieningen in de zin van artikel 44, lid 1, van de asielwet worden de geld-uitkeringen in de eerste plaats verstrekt om in de noodzakelijke behoeften te voorzien. In plaats van de uitkeringen in geld, voor zover nodig onder de omstandigheden, kunnen uitkeringen in de vorm van niet-contante vereffeningen, vouchers of verstrekkingen worden verleend om in de noodzakelijke behoeften te voorzien, indien de omstandigheden dit vereisen. De behoefte aan accommodatie, verwarming en huishoudelijke goederen, alsmede aan onderhoud van de woningen en aan energie voor het huishouden zullen, indien nodig en passend, afzonderlijk worden verstrekt als uitkeringen in geld of in natura. Lid 2, derde zin, is van overeenkomstige toepassing. De noodzakelijke persoonlijke behoeften worden gedekt door uitkeringen, onder voorbehoud van de zesde zin. Bij gezamenlijke huisvesting in de zin van § 53 van de Asielwet kunnen de noodzakelijke persoonlijke behoeften ook zoveel mogelijk worden gedekt door betalingen in natura.

(4) De behoeften aan onderwijs en deelname aan het sociale en culturele leven in de gemeenschap worden afzonderlijk in aanmerking genomen voor kinderen, adolescenten en jonge volwassenen, naast de punten van 1 tot en met 3, overeenkomstig §§ 34, 34a en 34b van boek 12 van het Sociaal Wetboek.”

Naast de basisuitkeringen of sociale uitkeringen na een verblijf van 18 maanden, zijn er uitkeringen voor onderwijs en participatie, zoals vermeld in punt 4 hierboven, en uitkeringen bij ziekte en uitkeringen volgens SGB XII, waarbij het in de eerste plaats gaat om hulpmiddelen voor bijvoorbeeld kinderen of senioren.

Merkel levert belastingbetalers miljarden euro’s aan kosten op

Het bedrag van de kosten die sinds 2014 in verband met de toestroom van migranten naar Duitsland zijn gemaakt, is voor het eerst in het antwoord van de Bondsregering op een aanvraag van de AfD (19/18352) samengevat. Volgens deze gegevens zijn de volgende kosten gemaakt van 2014 tot 2018 (de gegevens voor 2019 zijn nog niet beschikbaar):

• Basisuitkeringen volgens § 3 AsylbLG: 17.499.144.154 euro;
• Uitkeringen volgens § 2 AsylbLG: 4.641.565.866 euro;
• Uitkeringen voor onderwijs en participatie (vanaf 2016): 116.219.705 euro;
• Uitkeringen voor de gezondheidszorg: 4.029.250.543 euro;
• uitkeringen volgens SGB XII: 1.120.826.637 euro;
• Samen geeft dit een totaal van 27.407.006.905 euro, 27,4 miljard euro.

Ter vergelijking:

• De interesten voor de schulden van de federale overheid en de kosten voor de overname van de waarborgen bedragen 19.611.518.000 euro in 2020.
• In het hele boekjaar 2020 zal het federale ministerie van Volksgezondheid 18.458.354.000 euro aan uitgaven doen.
• In 2020 zal 14.500.000.000 euro naar het ziekenfonds stromen, waaruit de wettelijke ziekenfondsen hun diensten moeten financieren.
• Voor onderzoeksprojecten en onderzoeksinstituten zal het federale ministerie van Volksgezondheid 141.722.000 euro beschikbaar stellen in 2020.
• De kosten voor het Robert Koch Instituut zullen in 2020 108.103.000 euro bedragen.
  Het ministerie van Onderwijs zal in het begrotingsjaar 2020 18.448.692.000 euro uitgeven.
• In 2020 zal het ministerie van Onderwijs 7.260.901.000 euro besteden aan de “High Tech Strategy” Research for Innovation.
• In 2020 zal de BMBF, de Duitse onderzoeksstichting, 1.457.484.000 euro ter beschikking krijgen.

De volledige uitgaven die Merkel voor migranten maakt, zijn op consumptie gebaseerde diensten die worden geleverd in de hoop dat de respectieve ontvangers in de toekomst zullen bijdragen aan de gemeenschap. Voorlopig is het geld echter weg. Alle vermelde vergelijkende diensten – met uitzondering van het gezondheidsfonds en de federale schuld – zijn min of meer te beschouwen als investeringen, want zelfs het Robert Koch-Instituut levert een maatschappelijke meerwaarde op voor de 108 miljoen euro die het Instituut kost, al zou de meerwaarde alleen al worden gegenereerd door het feit dat epidemieën misschien beperkt kunnen worden.

Voor zover het besluit om migranten in Duitsland toe te laten nooit publiekelijk is bediscussieerd, en integendeel, vanaf het begin een kwestie was van het onderdrukken van kritische stemmen in Merkel’s Duitsland en het als “rechts” in diskrediet brengen, zijn de kosten die worden veroorzaakt door de immigratie, die voor alle werknemers en belastingbetalers zijn gesocialiseerd, kosten die nooit zijn geautoriseerd.

De mensen worden niet gevraagd

In een democratie zou men bijvoorbeeld verwachten dat de kosten in de hierboven beschreven mate worden besproken met degenen die ze moeten opbrengen, dat er een uitwisseling plaatsvindt en aan het eind van de uitwisseling een referendum, al was het maar omdat 27,4 miljard euro geen peanuts is, zoals men bij de SPD zou denken. Het geld dat moet worden opgehaald voor consumptie, moet worden gegenereerd en ontbreekt omdat het puur gericht is op consumptiegerelateerde doeleinden, en kan dus niet worden geïnvesteerd in onderwijs, infrastructuur of het gezondheidsstelsel van de Duitse gemeenschap.

Enerzijds zou men van een democratie verwachten dat de kosten die met de toelating van migranten verbonden zijn, tevoren besproken en geschat worden, en dus: vooraf, d.w.z. vóór de toelating, openbaar gemaakt zouden worden. Men had ook kunnen verwachten dat de kosten en baten van de toelating van migranten op voorhand zouden worden besproken, d.w.z. vooral een inventarisatie van het opleidingsniveau dat migranten meebrengen om op basis daarvan hun bruikbaarheid op de Duitse arbeidsmarkt te beoordelen.

Immers, men zou verwachten dat degenen die zichzelf willen etaleren als bijzonder goede mensen die mensenlevens willen redden, zoals ze beweren, aan de ene kant ten minste gedeeltelijk de kosten van hun liefdadige daden dragen en aan de andere kant de gevolgen van de goedheid-uitbraken van de vermeende mensenvrienden zouden financieren, reclame maken om mensen in nood op te nemen, wat natuurlijk het bewijs vereist dat het inderdaad om mensen in nood gaat.

Er is niets van dit alles gebeurd. Daar is geen discussie over geweest; de kosten zijn door het Merkel-regime verborgen gehouden. Dat maakt het des te belangrijker dat er nu eerste cijfers beschikbaar zijn over hoe hoog de sociale kosten van de opvang van migranten zijn. Nu kunnen we overgaan tot het berekenen van het maatschappelijke nut van hen.

Een dag in het leven van een model-asielzoeker uit Neuruppin