Het zal plotseling gebeuren

Naarmate de Grote Ontrafeling vordert, zullen wij vele negatieve ontwikkelingen meemaken, waarvan sommige zonder precedent zijn. Nog maar een jaar geleden hield de gemiddelde mens zich nog vast aan de overtuiging dat de wereld zich aan het herstellen was, dat de economie, hoe aarzelend ook, aan de beterende hand was, schrijft Jeff Thomas.

En dat is begrijpelijk. De media hebben immers hun uiterste best gedaan om de situatie uit te leggen op een manier die herstel als een algemene veronderstelling behandelt. Het enige punt van discussie is de methode die wordt toegepast om het herstel te bereiken, maar het herstel zelf wordt behandeld als een gegeven.

Maar hoe grondig de media (en de regeringen van de wereld) ook hebben afgeleid, de doorsnee burger is gaan inzien dat er iets fundamenteel mis is. Hij heeft nu een onderbuikgevoel dat, ook al is hij niet goed genoeg onderlegd om in economische termen te beschrijven wat er onjuist is in het eindeloze gebabbel dat hij op zijn televisie ziet, hij nu aanvoelt dat de situatie niet goed zal aflopen.

Ik ben geneigd zijn situatie te vergelijken met iemand die plotseling alle lichten in zijn huis uit vindt. Hij strompelt rond in het donker, terwijl hij zijn weg probeert te vinden. Hoewel hij zich in gedachten de indeling van zijn huis kan voorstellen, heeft hij moeite om te navigeren, en stoot hij zich vaak aan dingen. Dit is vergelijkbaar met de poging om in normale tijden door de rookgordijnen van de media en de regering heen te kijken.

Maar weldra, als zijn regering ineenstort, zal hij voor grotere verrassingen komen te staan. Hij zal ontdekken dat het meubilair op onverklaarbare wijze verplaatst is. Voorwerpen staan niet waar ze horen te staan, en het is niet langer mogelijk om zich een weg te banen door het probleem van het navigeren in het donker.

Velen van hen die de dagelijkse nieuwsberichten gadeslaan, beginnen te beseffen dat zij met verkeerde informatie gevoed worden. Velen beginnen in te zien dat geen van de politieke partijen hen werkelijk vertegenwoordigt of, wat dat betreft, zelfs maar bezorgd is om hun welzijn.

Deze mensen tasten nu in het duister.

Maar de grotere verrassingen hebben zich nog niet voorgedaan. Er zal een zekere aanloop zijn, plus heel wat verwarring, maar de eigenlijke gebeurtenissen zullen plotseling zijn. Niemand zal kunnen voorspellen op welke data zij zullen plaatsvinden, behalve die zeer weinige mensen die de triggers van deze gebeurtenissen in handen hebben.

Crashes op de markten

Grote haussemarkten eindigen zelden met een sisser. Zij eindigen met een grote opwaartse piek. En helaas hebben zowel makelaars als beleggers de neiging te denken dat, als de markt de afgelopen week, de afgelopen maand of het afgelopen jaar gestegen is, men kan verwachten dat hij morgen weer zal stijgen. Dit maakt hen tot een uitstekende prooi voor regeringen die een bepaalde markt valselijk willen opblazen, door een opwaartse piek te creëren om beleggers aan te moedigen hun laatste munten in de pot te gooien, net voordat de bodem eruit valt.

In vroegere tijden kon het enige tijd duren voordat de mensen verkochten, en zelfs in tijden van paniek was het bloedvergieten niet onmiddellijk. Maar met Internet is een grote uitverkoop door één entiteit voldoende – één die door de stops van een groot aantal beleggers gaat, en in een oogwenk gaat de markt door de grond. (Opmerking van de redacteur: Stops zijn bij een effectenmakelaar geplaatste orders om een effect te verkopen wanneer het een bepaalde prijs bereikt). De gemiddelde belegger wordt ’s morgens wakker om te constateren dat hij is weggevaagd.

Verbintenissen van regeringen

Mocht er een valutacrash komen, zoals in vele landen te verwachten is, dan zullen beloften van regeringen plotseling worden opgegeven, alsof zij nooit bestaan hadden. Terwijl miljoenen mensen verloren zullen zijn, niet in staat te functioneren zonder hun rechten, zullen de regeringen hun schuld ontlopen door met de vinger te wijzen. De Tories zullen Labour de schuld geven; Labour zal de Tories de schuld geven. (Hetzelfde zal in andere landen gebeuren.) Het nettoresultaat zal zijn dat de rechten geheel of gedeeltelijk zullen verdwijnen. Het publiek zal zijn woede botvieren op een nog grotere haat tegen de partij die het nu al als de slechte beschouwt. Zij zullen niet inzien dat de ineenstorting onvermijdelijk was.

Veronderstelde nationale sterktes zullen verdwijnen

Internationale bondgenootschappen zullen wegvallen. Vroegere bondgenoten zullen plotseling niet meer aan de kant van de falende natie staan.

Voormalige vrienden zullen allianties sluiten met de andere kant.

Handelsovereenkomsten zullen plotseling ophouden.

Rijkdom, initiatief en gunst zullen naar het nieuwe voorste land en zijn bondgenoten vloeien.

Al het bovenstaande zal geleidelijk gebeuren – geenszins op dezelfde dag – maar in elk van de gevallen zal het plotseling gebeuren.

Zoals Julius Caesar op het toppunt van zijn macht was toen zijn medeleden van de Senaat hun messen trokken, zo wordt een machtige natie vertroeteld tot op het ogenblik van haar val. In dit opzicht zullen de VS de grootste afvalligheid van loyaliteit meemaken die een natie maar zal meemaken.

(Hoe groter het imperium, hoe groter de schijn van trouw eraan. En hoe groter de verlating wanneer de val komt).

Wanneer een imperium ineenstort, sterft het langzaam. Tenzij het door verovering tot een einde komt, gaat het in een reeks plotselinge schokken ten onder. Zijn leiders grijpen naar alles wat uitstel kan veroorzaken, zelfs als dat uiteindelijk een slechter resultaat betekent. Dit proces kan jaren en zelfs tientallen jaren duren. Het zijn echter in de eerste jaren dat de grote gebeurtenissen plaatsvinden – gebeurtenissen die de grootste schade aanrichten.

Dit gebeurt om twee redenen. De eerste is dat de leiders van het land, gelovend in hun eigen macht, denken dat zij de controle kunnen behouden over hun handel, hun overzeese controle, hun leger, enz. en merken dat, wanneer de crashes komen, de ratten op elk gebied het schip verlaten. De tweede reden is dat elk imperium zijn kracht evenzeer bouwt op leugens en overdrijving als op zijn ware eigenschappen. Na een crash vallen die leugens en overdrijvingen weg, en in korte tijd wordt duidelijk dat het imperium, in zijn laatste stadia, een kaartenhuis was.

De waarschuwingssignalen doen zich al voor, maar er wordt niet veel ruchtbaarheid aan gegeven.

Het toneel is gezet, en wij naderen de eerste grote gebeurtenissen.

De slachtoffers in dit toneelstuk zijn, helaas, de doorsnee mensen, die gewoon hopen een fatsoenlijk leven te hebben. Zij zullen overrompeld worden en niet eens kunnen begrijpen wat er gebeurd is, laat staan dat zij actie kunnen ondernemen om zichzelf te redden. Zij die de voorgaande jaren niet hebben besteed aan zelfstudie en het voorbereiden van een alternatief leven, zullen het meest te lijden hebben.

Allen die leven in een land dat ineenstort, zullen er de negatieve gevolgen van ondervinden. Sommigen zullen het beter doen dan anderen, maar leven op deze magere hoop is net zoiets als in 1945 het geluk hebben in de buitenwijken van Hiroshima te wonen.

Het is een schrale troost een van de minst getroffenen te zijn. Het is beter om helemaal in een ander land te zijn – zowel tijdens de eigenlijke gebeurtenis als in de verschrikkelijke tijd die zeker zal volgen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

De gewone man wil niets van de waarheid weten: Daarom regeert het staatsnarratief

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: