Heb de moed om een samenzweringsdenker te zijn!

“Alles is gezegd, alles is gezegd over alles!” – Heeft deze zin de laatste tijd veel door uw hoofd gespookt? Verbaast niets van wat er nu gaande is u nog? Het verbaast u zelfs niet meer dat de regeringen alle rechterlijke uitspraken en wetenschappelijke studies negeren, en dat praktisch elke dag? Dat is omdat u weet dat het deel uitmaakt van hun plan. Dan bent u dus een samenzweringstheoreticus, en ik hoop dat u er trots op bent.

Omdat samenzweringsdenkers vaak gewoon realisten zijn die zich aan de feiten houden en durven te kijken naar de voor de hand liggende verbanden die anderen weigeren te zien. Daar is kracht en moed voor nodig. Behalve… als je eenmaal op zoek gaat naar de waarheid, betaal je een hoge prijs. En de overgrote meerderheid is niet bereid die prijs te betalen, schrijft fr.sott.net.

Zij zouden liever stikken onder hun mondkapjes, geïsoleerd en opgesloten blijven, zich blootstellen aan het onbekende gevaar van een experimentele vaccinatie en – zonder een spier te vertrekken – toekijken hoe kinderen en bejaarden lijden… ALLES lijkt hun verkieslijker dan zich bewust te worden van zeer verontrustende feiten.

Over welke feiten hebben we het? Hier laat ik het over aan de voormalige Duitse voorzitter van het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet, Hans-Georg Maaßen, die het in een recent interview met het tijdschrift Epoch Times zeer duidelijk heeft verwoord:

De acties van overheidsfunctionarissen zijn niet langer incompetentie of onwetendheid, maar duidelijk voorbedachte rade.

De ernstige schade die aan de bevolking en aan de economie wordt toegebracht, is opzettelijk, omdat de machthebbers al ruimschoots de tijd hebben gehad om op een zeer wetenschappelijke manier de relevantie en de secundaire en consequente effecten van de genomen maatregelen te onderzoeken, en op transparante wijze aan het publiek voor te leggen. Maar dat zijn ze niet van plan, want ze hebben duidelijk andere plannen.

En dit is een schandaal dat zich op klaarlichte dag, openlijk, voor onze ogen afspeelt! Degenen die deze feiten nog steeds ontkennen, zijn ofwel degenen die hun spel meespelen, – of degenen die deze feiten gewoon niet willen erkennen.

Zij willen NIET nadenken over deze ongemakkelijke waarheden. Ze weigeren de juiste conclusies te trekken. Zij klampen zich met alle macht vast aan deze maatregelen en beweren dat zij gerechtvaardigd zijn. Maar waarom? Om welke redenen? Waarom aanvaarden zij liever deze afschuwelijke reële situatie, dan de moed te hebben er vraagtekens bij te zetten?

Wel, een deel van de reden voor dit fenomeen is het volgende:

Zodra ik het Coronabeleid van mijn eigen land in twijfel trek, moet ik noodzakelijkerwijs het beleid van andere landen in twijfel trekken en de verbanden erkennen die er bestaan. Dus moet ik het systeem in vraag stellen, en kan ik niet langer mijn ogen sluiten voor de mogelijkheid van een globale samenzwering.

Wiskundig gezien is de kans immers nog steeds betrekkelijk klein dat iedereen tegelijkertijd dezelfde “fouten” maakt, of dat China, dat toevallig van de crisis profiteert, alles goed doet. Maar wat betekent dat? Nou, het betekent dat ik een realiteit onder ogen moet zien. En het betekent dat ik een zeer onaangenaam en bedreigend idee onder ogen moet zien dat mijn perceptie van de wereld volledig zou kunnen vernietigen. Namelijk, dat die daarboven ongelooflijk machtig zijn, en mijn welzijn niet willen. Vanaf dat moment, kan ik me niet meer veilig voelen.

Het is te vergelijken met de traumatische ervaring van een kind dat plotseling beseft dat zijn ouders niet van hem houden – en dat nooit hebben gedaan.

Zou je dat soort informatie willen horen? Nee, ik denk het niet. Maar het wordt nog erger. Want dit besef, dat op zichzelf al moeilijk en ongemakkelijk is, heeft gevolgen. Want ik zal gedwongen worden te handelen, te onderzoeken, op te staan om dit onrecht te bestrijden. Anders zal ik opzettelijk medeplichtig zijn. Dus ik moet handelen en uit mijn comfort zone komen. En dat druist in tegen de huidige neiging van mensen om zoveel mogelijk moeite te besparen. Elke actie vereist dat je jezelf overtreft en begint na te denken om te kunnen handelen. Maar het is aangenamer om helemaal niets te doen – en vooral niet te denken.

En dan is er misschien nog iets onaangenamer. Hoewel mensen een aangeboren behoefte hebben om zich te conformeren aan de meerderheid, zullen zij ertoe worden gebracht tegen de stroom in te zwemmen en de confrontatie met deze veronderstelde meerderheid aan te durven gaan. Dit kan leiden tot marginalisatie, tot sociale uitsluiting. En dit is een tamelijk ongemakkelijke opstelling, omdat de mens absoluut deel wil uitmaken van de groep en wil integreren. En natuurlijk, wil hij niet gezien worden als vreemd of marginaal. Hij wil door iedereen herkend worden.

In het ergste geval is het het verlies van een baan, van je verwanten of vrienden die je standpunten niet aanvaarden, het is het zwaard van Damocles dat als een dreiging boven je hoofd hangt. Onze machthebbers en de media van het establishment weten dit allemaal, en zij spelen met ons door deze tendensen te versterken. Zij spelen met onze instincten, met onze menselijkheid, zij weten dat wij in de eerste plaats bezorgd zijn over het behoud van onze persoonlijke veiligheid en comfort. Daarom doen zij zich voor als zorgzame en beschermende ouders, bevelen gevend, prijzend en berispend, maar alles onder het mom dat zij alleen het goede met ons voorhebben en zich voordoen als de bewakers van onze veiligheid.

Zij weten ook dat wij de voorkeur geven aan de makkelijke weg en de minste inspanning. Daarom reiken zij ons een waarheid aan, die zij opwerpen als een unieke en universele waarheid, die door allen wordt aanvaard en die niet in twijfel mag en kan worden getrokken. Nee, het kan niet in twijfel worden getrokken. En de symbolische voorstelling van deze waarheid, wel, het is de muilkorf in de vorm van het mondkapje.

Bovendien creëren zij op deze manier een zeer sterke illusie, namelijk die van:

Iedereen denkt zo! Daar is iedereen het mee eens! Je durft je er dus niet tegen te verzetten, en tegelijkertijd zo weinig solidair te zijn met anderen, zo ver van de kudde en de meerderheid!

Als iemand het waagt openlijk kritiek te uiten, is de knuppel die onmiddellijk daarna komt: “je bent gek, je bent een samenzweringstheoreticus”, of erger. Vervolgens worden studies besteld om te bewijzen dat deze andersdenkenden geestelijk gestoord zijn, of onnozelaars die geen onderwijs hebben genoten, of zelfs extremisten. Dus alles zal zo gedaan worden dat boven alles, niemand hen volgt!

En zo bevindt de meerderheid zich in een onderdanige, passieve, bijna infantiele rol, waarin onafhankelijk denken en onderscheidingsvermogen worden geremd. In deze rol handelt men en wordt men voornamelijk beheerst door zijn emoties, door druk en door manipulatie, wat leidt tot kinderlijk gedrag. Iedereen die er anders over denkt zal daarom worden uitgescholden, aangesproken, beledigd, afgewezen. Dit leidt tot een wijze van blind geloof, van onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Dit is een gevaarlijk wapen in de handen van de machthebbers, omdat zij op emoties inspelen. En we zijn niet meer ver verwijderd van de woedende menigten die de huizen van dissidenten in brand steken.

Kunnen mensen die er anders over denken dan gewoon achterover leunen en niets doen? Het antwoord is nee.

Maar zoals velen van u hebben gezien, is het erg moeilijk om met echte ontkenners te communiceren, omdat zij niet echt openstaan voor feiten of argumenten.

Het is duidelijk dat ze niet willen dat we ze wakker maken. Zij willen niet dat hun naïeve kijk op de wereld hun wordt ontnomen, en zij willen zeker geen “buitenstaanders” worden, of gezien worden als “samenzweringstheoretici”.

Als ze dat hadden gewild, hadden ze het allang begrepen. Want na het horen van de talloze schandalen in de politiek, het bedrijfsleven en de media, zouden zij begrepen hebben dat de machtigen van deze wereld zelden goede bedoelingen met ons hebben en dat zij niet plotseling in onze gezondheid geïnteresseerd zijn.

De eerste stap is dus de voorwaarden te scheppen om mensen ontvankelijk te maken voor andere argumenten, om enigszins bereid te zijn om ongemakkelijke waarheden aan te horen. Zij moeten het idee kunnen aanvaarden dat juist de mensen die zij zo graag vertrouwden, misbruik maken van hun vertrouwen.

Het is een proces van rijpheid, dat voornamelijk afhangt van persoonlijke achtergrond en ervaring. Er komt een tijd dat men de waarheid wilt weten. En dit proces kan worden begeleid en ondersteund door een ander discours dan dat van de machthebbers en hun media:

Kritische burgers zijn het aan zichzelf verplicht te laten zien dat zij met velen zijn, ten einde beetje bij beetje deze illusie van een “weldenkende” meerderheid te vernietigen.

Zij kunnen informatie verstrekken aan degenen die daarvoor openstaan, de juiste vragen stellen om tot nadenken aan te zetten.
Zij kunnen informatie verspreiden en de “enige waarheid” weerleggen die men ons probeert te doen geloven.
Ze kunnen in de openbaarheid komen, en een rolmodel zijn voor anderen.
Zij kunnen netwerken en verbindingen tot stand brengen, zodat minder mensen zich met hun ongemak geïsoleerd voelen.
En het is nu de hoogste tijd om uit deze defensieve houding te stappen!

Hoeveel mensen heb ik al niet gehoord, die hun zin beginnen met zichzelf te verdedigen:
“Ik ben geen samenzweringstheoreticus, maar…”
“Ik ben niet tegen vaccins, maar…”
“Ik ben geen complotdenker, maar…”

Nu is het genoeg! Het is tijd om je houding te veranderen, om op jezelf te vertrouwen – en je onderscheidingsvermogen.

Als je defensief bent, heb je verloren.

Wees gewoon trots om gezien te worden als onevenwichtig of samenzweerderig. Zoals eerder gezegd, dit zijn gewoon andere woorden voor mensen buiten het systeem en en voor zichzelf denken: zelfdenkers.

Dus: heb de moed om een ​​samenzweerderige zelfdenker te zijn!

Wees er trots op dat u als onevenwichtig of samenzweerderig wordt beschouwd. Zoals eerder gezegd, zijn dat gewoon meer woorden voor mensen buiten het systeem en voor zichzelf denken: zelfdenkers.

Heb de moed om een samenzweringsdenker te zijn!

Over de psychologie van de samenzweringsontkenner