Dit artikel stond oorspronkelijk op het Medium account van Doctors for Covid Ethics, maar het platform heeft de expertgroep gecensureerd en het artikel verwijderd, met de bewering dat de post “in onderzoek” was.
Een gearchiveerde versie is hier nog beschikbaar.
Abstract: De fabrikanten van COVID-19-vaccins zijn vrijgesteld van wettelijke aansprakelijkheid voor schade die door het vaccin wordt veroorzaakt. Het is daarom in het belang van allen die COVID-19 vaccinaties goedkeuren, uitvoeren en toedienen om het bewijsmateriaal betreffende de risico’s en de voordelen van deze vaccins te begrijpen, aangezien de aansprakelijkheid voor kwetsuren op hen zal vallen.
In kort, het beschikbare bewijs en de wetenschap geven aan dat COVID-19-vaccins niet nodig, ondoeltreffend en onveilig zijn.
Noodzaak: Immuun competente personen zijn beschermd tegen SARS-CoV-2 door cellulaire immuniteit. Vaccinatie van laagrisicogroepen is daarom niet nodig. Voor immuun gecompromitteerde personen die toch ziek worden van COVID-19 bestaat er een reeks medische behandelingen die veilig en doeltreffend zijn gebleken. Vaccinatie van kwetsbare personen is daarom evenmin nodig. Zowel immuun competente als kwetsbare groepen zijn beter beschermd tegen varianten van SARS-CoV-2 door natuurlijk verworven immuniteit en door medicatie dan door vaccinatie.
Werkzaamheid: Covid-19 vaccins missen een uitvoerbaar werkingsmechanisme tegen SARS-CoV-2 infectie van de luchtwegen. Inductie van antilichamen kan infectie door een agens zoals SARS-CoV-2 dat via de luchtwegen binnendringt niet voorkomen. Bovendien heeft geen van de vaccinatietests enig bewijs opgeleverd dat vaccinatie de overdracht van de infectie door gevaccineerde personen voorkomt; het aandringen op vaccinatie om “anderen te beschermen” heeft dan ook geen feitelijke basis.
Veiligheid: De vaccins zijn gevaarlijk voor zowel gezonde personen als personen met reeds bestaande chronische ziekten, onder meer om de volgende redenen: risico op dodelijke en niet-dodelijke verstoringen van de bloedstolling, waaronder bloedingsstoornissen, trombose in de hersenen, beroerte en hartaanval; auto-immuunreacties en allergische reacties; antilichaam-afhankelijke versterking van de ziekte; en onzuiverheden in het vaccin als gevolg van overhaaste productie en ongereguleerde productienormen.
De risico-batenanalyse is dus duidelijk: de experimentele vaccins zijn onnodig, ondoeltreffend en gevaarlijk. Actoren die experimentele COVID-19-vaccinatie toestaan, dwingen of toedienen, stellen bevolkingen en patiënten bloot aan ernstige, onnodige en ongerechtvaardigde medische risico’s.
1. DE VACCINS ZIJN ONNODIG
1. Meerdere onderzoekslijnen wijzen erop dat immuun competente mensen een “robuuste” en blijvende cellulaire (T-cel) immuniteit vertonen tegen SARS-CoV-virussen [1], waaronder SARS-CoV-2 en de varianten daarvan [2]. De T-cel immuniteit is niet alleen het gevolg van blootstelling aan SARS-CoV-2 zelf, maar ook van kruisreactieve immuniteit na eerdere blootstelling aan verkoudheids- en SARS-coronavirussen [1,3-10]. Dergelijke immuniteit was aantoonbaar na infecties tot 17 jaar daarvoor [1,3]. Daarom hoeven immuun competente mensen niet tegen SARS-Cov-2 gevaccineerd te worden.
2. Natuurlijke T-celimmuniteit biedt een sterkere en meer omvattende bescherming tegen alle SARS-CoV-2-stammen dan vaccins, omdat de natuurlijk geprimeerde immuniteit meerdere virusepitopen en costimulatoire signalen herkent, en niet slechts één enkel (spike)eiwit. Immuun competente mensen zijn dus beter beschermd tegen SARS-CoV-2 en eventuele varianten daarvan door hun eigen immuniteit dan door de huidige serie vaccins.
3. De vaccins zijn aangeprezen als een middel om asymptomatische infectie [11], en bij uitbreiding “asymptomatische overdracht”, te voorkomen. Asymptomatische overdracht” is echter een artefact van ongeldige en onbetrouwbare PCR-testprocedures en interpretaties, die leiden tot hoge vals-positieve percentages [12-15]. Er zijn aanwijzingen dat PCR-positieve, asymptomatische mensen gezonde vals-positieven zijn, geen dragers. Een uitgebreide studie van 9.899.828 mensen in China ontdekte dat asymptomatische personen die positief testen op COVID-19 nooit anderen infecteerden [16].
Daarentegen zijn de documenten die door het Centre for Disease Control [17,18] worden aangehaald om beweringen van asymptomatische overdracht te rechtvaardigen, gebaseerd op hypothetische modellen, niet op empirische studies; zij presenteren eerder veronderstellingen en inschattingen dan bewijzen. Het voorkomen van asymptomatische infectie is geen haalbare reden om vaccinatie van de algemene bevolking te bevorderen.
4. In de meeste landen zijn de meeste mensen nu immuun voor SARS-CoV-2 [19]. Afhankelijk van de mate waarin zij eerder kruisimmuniteit hebben verworven, zullen zij geen symptomen, milde en ongewone symptomen, of ernstiger symptomen hebben gehad, mogelijk met inbegrip van anosmie (verlies van reukzin) of andere enigszins karakteristieke tekenen van de ziekte COVID-19. Ongeacht de ernst van de ziekte, zullen zij nu voldoende immuniteit hebben om beschermd te zijn tegen ernstige ziekte in geval van hernieuwde blootstelling. Deze meerderheid van de bevolking zal helemaal geen baat hebben bij vaccinatie.
5. De overleving van de bevolking met COVID-19 bedraagt wereldwijd meer dan 99,8% [20-22]. In landen die gedurende meerdere maanden intensief besmet zijn geweest, is minder dan 0,2% van de bevolking overleden en is de dood geclassificeerd als ‘met covid19’. COVID-19 is ook typisch een milde tot matig ernstige ziekte. Daarom loopt de overgrote meerderheid van de mensen geen risico voor COVID-19 en hebben zij geen vaccinatie nodig voor hun eigen bescherming.
6. Bij degenen die vatbaar zijn voor ernstige infectie, is Covid-19 een behandelbare ziekte. Een convergentie van bewijs geeft aan dat vroege behandeling met bestaande medicijnen ziekenhuisopname en mortaliteit met respectievelijk ~ 85% en 75% vermindert [23-27]. Deze medicijnen omvatten veel beproefde ontstekingsremmende, antivirale en anticoagulantia, evenals monoklonale antilichamen, zink en vitamine C en D.
De beslissingen van de industrie en de overheid om zulke bewezen behandelingen buiten spel te zetten door selectieve onderzoekssteun [24], vooringenomenheid in de regelgeving en zelfs regelrechte sancties tegen artsen die het aandurfden om zulke behandelingen op eigen initiatief te gebruiken, zijn niet in overeenstemming met de bestaande wetten, de standaard medische praktijk en onderzoek; de wettelijke eis om bewijs uit de echte wereld in overweging te nemen is terzijde geschoven [28].
De systematische ontkenning en kleinering van deze doeltreffende therapieën is de basis geweest voor de valse rechtvaardiging van de vergunning voor het gebruik van de vaccins in noodsituaties, die vereist dat “geen aanvaardbare standaardbehandeling beschikbaar is” [29]. Het is duidelijk dat vaccins niet nodig zijn om ernstige ziekten te voorkomen.
2. DE VACCINS ZIJN NIET DOELTREFFEND
1. Op mechanistisch niveau is het concept van immuniteit tegen COVID-19 via antilichaam-inductie, zoals bij COVID-19-vaccinatie, medische onzin. Door de lucht verspreide virussen zoals SARS-CoV-2 komen het lichaam binnen via de luchtwegen en longen, waar de antilichaam-concentraties te laag zijn om infectie te voorkomen. Antilichamen die door het vaccin worden opgewekt circuleren voornamelijk in de bloedbaan, terwijl de concentraties op de slijmvliezen van longen en luchtwegen laag zijn.
Aangezien COVID-19 zich hoofdzakelijk verspreidt en ziekte veroorzaakt door infectie van deze slijmvliezen, schieten vaccins immunologisch gezien hun doel voorbij. De documenten die door de vaccinfabrikanten bij de verschillende regelgevende instanties zijn ingediend, bevatten geen bewijs dat vaccinatie infectie van de luchtwegen voorkomt, wat cruciaal zou zijn om de keten van overdracht te doorbreken. De vaccins zijn dus immunologisch ongeschikt voor COVID-19.
2. De werkzaamheid van het vaccin op middellange tot lange termijn is onbekend. Fase 3, middellange termijn, 24 maanden durende proeven zullen niet voltooid zijn voor 2023: Er zijn geen longitudinale gegevens op middellange of lange termijn over de werkzaamheid van het COVID-19-vaccin.
3. Uit gegevens op korte termijn is niet gebleken dat ernstige ziekte wordt voorkomen. Het Europees Geneesmiddelenbureau heeft over het Comirnaty (Pfizer mRNA) vaccin opgemerkt dat ernstige COVID-19 gevallen “zeldzaam waren in de studie, en statistisch zekere conclusie kan er niet uit worden getrokken” [30]. Evenzo concludeert het bij de FDA ingediende document van Pfizer [31] dat de werkzaamheid tegen sterfte niet kon worden aangetoond. Er is dus niet aangetoond dat de vaccins zelfs op korte termijn sterfte of ernstige ziekte voorkomen.
4. De correlaten van bescherming tegen COVID-19 zijn onbekend. Onderzoekers hebben nog niet vastgesteld hoe bescherming tegen COVID-19 kan worden gemeten. Als gevolg daarvan tasten de studies naar de werkzaamheid in het duister. Na de voltooiing van fase 1 en 2 studies, bijvoorbeeld, merkte een artikel in het tijdschrift Vaccine op dat “zonder inzicht in de correlaten van bescherming, het onmogelijk is om op dit moment vragen te beantwoorden met betrekking tot vaccin-geassocieerde bescherming, risico van COVID-19 herinfectie, kudde-immuniteit, en de mogelijkheid van eliminatie van SARS-CoV-2 uit de menselijke populatie” [32]. De doeltreffendheid van het vaccin kan dus niet worden geëvalueerd omdat we nog niet hebben vastgesteld hoe we die kunnen meten.
3. DE VACCINS ZIJN GEVAARLIJK
1. Net zoals roken longkanker zou kunnen veroorzaken en werd voorspeld op basis van de eerste principes, kan van alle op genen gebaseerde vaccins verwacht worden dat ze bloedstollings- en bloedingsstoornissen veroorzaken [33], op basis van hun moleculaire werkingsmechanismen. In overeenstemming hiermee zijn dit soort ziekten in alle leeftijdsgroepen waargenomen, wat over de hele wereld heeft geleid tot tijdelijke schorsingen van vaccins: de vaccins zijn niet veilig.
2. In tegenstelling tot beweringen dat bloedafwijkingen na vaccinatie “zeldzaam” zijn, kunnen veel voorkomende bijwerkingen van vaccins (hoofdpijn, misselijkheid, braken en hematoma-achtige “uitslag” over het lichaam) wijzen op trombose en andere ernstige afwijkingen. Bovendien kunnen door vaccinatie veroorzaakte diffuse microtromboses in de longen longontsteking nabootsen en verkeerd worden gediagnosticeerd als COVID-19. De stollingsgebeurtenissen die momenteel de aandacht van de media krijgen, zijn waarschijnlijk slechts het “topje van een enorme ijsberg” [34]: de vaccins zijn niet veilig.
3. Als gevolg van immunologische priming kan worden verwacht dat het risico op stolling, bloeding en andere ongewenste voorvallen zal toenemen bij elke herhalingsvaccinatie en bij elke blootstelling aan het coronavirus die daartussen plaatsvindt. Na verloop van tijd, of het nu maanden of jaren zijn [35], maakt dit zowel vaccinatie als coronavirussen gevaarlijk voor jonge en gezonde leeftijdsgroepen, voor wie COVID-19 zonder vaccinatie geen substantieel risico vormt. Sinds de uitrol van het vaccin is de incidentie van COVID-19 gestegen in talrijke gebieden met een hoge vaccinatiegraad [36-38].
Bovendien hebben meerdere reeksen van COVID-19 sterfgevallen plaatsgevonden kort na het begin van de vaccinaties in bejaardentehuizen [39,40]. Deze gevallen kunnen niet alleen te wijten zijn geweest aan een antilichaam-afhankelijke versterking, maar ook aan een algemeen immunosuppressief effect van de vaccins, wat wordt gesuggereerd door het toegenomen optreden van Herpes zoster bij bepaalde patiënten [41].
Immunosuppressie kan ervoor gezorgd hebben dat een voorheen asymptomatische infectie klinisch manifest werd. Ongeacht het precieze mechanisme dat verantwoordelijk is voor deze gerapporteerde sterfgevallen, moeten we verwachten dat de vaccins de letaliteit van COVID-19 eerder zullen verhogen dan verlagen – de vaccins zijn niet veilig.
4. De vaccins zijn per definitie experimenteel. Zij zullen tot 2023 in fase 3-proeven blijven. De ontvangers zijn menselijke proefpersonen die recht hebben op vrije geïnformeerde toestemming krachtens Neurenberg en andere beschermingen, waaronder resolutie 2361 [43] van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa en de voorwaarden van de FDA voor toestemming voor noodgebruik [29]. Met betrekking tot de veiligheidsgegevens van de proeven van fase 1 en 2 meldt het tijdschrift Vaccine, ondanks de aanvankelijk grote aantallen steekproeven, dat “de voor verdere ontwikkeling gekozen vaccinatiestrategie wellicht slechts aan 12 deelnemers is toegediend” [32].
Met een dergelijke extreem kleine steekproeftrekking merkt het tijdschrift op dat “grotere fase 3 studies, uitgevoerd over langere perioden, noodzakelijk zullen zijn” om de veiligheid vast te stellen. De risico’s die nog moeten worden geëvalueerd in fase 3 studies tot 2023, met hele bevolkingsgroepen als proefpersonen, omvatten niet alleen trombose en bloedingsafwijkingen, maar ook andere auto-immuunreacties, allergische reacties, onbekende tropismen (weefselbestemmingen) van lipide nanodeeltjes [35], antilichaam-afhankelijke versterking [43-46] en het effect van overhaaste, twijfelachtig uitgevoerde, slecht gereguleerde [47] en naar verluidt inconsistente fabricagemethoden, die risico’s inhouden van potentieel schadelijke onzuiverheden zoals ongecontroleerde DNA-residuen [48]. De vaccins zijn niet veilig, noch voor de ontvangers, noch voor degenen die ze toedienen of het gebruik ervan toestaan.
5. De eerste ervaringen zouden kunnen suggereren dat de van het adenovirus afgeleide vaccins (AstraZeneca/Johnson & Johnson) ernstigere bijwerkingen veroorzaken dan de mRNA-vaccins (Pfizer/Moderna). Bij herhaalde injectie zullen de eerstgenoemde echter spoedig antilichamen tegen de eiwitten van de adenovirusvector induceren. Deze antilichamen zullen dan de meeste virusdeeltjes van het vaccin neutraliseren en doen verdwijnen voordat zij cellen kunnen infecteren, waardoor de intensiteit van de weefselschade wordt beperkt.
Bij de mRNA-vaccins daarentegen is er geen eiwit-antigeen dat de antilichamen kunnen herkennen. Ongeacht de bestaande mate van immuniteit zal het mRNA van het vaccin dus zijn doel bereiken – de lichaamscellen. Deze zullen dan het spike-eiwit tot expressie brengen en vervolgens de volledige aanval van het immuunsysteem te verduren krijgen.
Bij de mRNA-vaccins neemt het risico van ernstige bijwerkingen vrijwel gegarandeerd toe met elke opeenvolgende injectie. Op lange termijn zijn zij dus zelfs gevaarlijker dan de vectorvaccins. Hun schijnbare voorkeur boven laatstgenoemde is in de hoogste mate verontrustend; deze vaccins zijn niet veilig.
4. ETHISCHE EN JURIDISCHE PUNTEN VAN OVERWEGING
In de wetenschappelijke literatuur en binnen organisaties die vaccins aanbevelen en promoten, terwijl alternatieve strategieën (vertrouwen op natuurlijke immuniteit en vroegtijdige behandeling) worden gedemoniseerd, is er sprake van een overvloed aan belangenconflicten. Autoriteiten, artsen en medisch personeel moeten zichzelf beschermen door de bronnen van hun informatie uiterst nauwkeurig te beoordelen op belangenconflicten.
Autoriteiten, artsen en medisch personeel moeten er eveneens voor waken de geloofwaardige en onafhankelijke literatuur over de noodzaak, veiligheid en werkzaamheid van vaccins te negeren, gezien de te verwachten massale sterfte en kwetsuren die te verwachten zijn als de vaccinatiecampagne niet wordt stopgezet.
Vaccinproducenten hebben zich niet voor niets vrijgesteld van wettelijke aansprakelijkheid voor ongewenste bijwerkingen. Als er sterfgevallen en kwetsuren door vaccins optreden, zijn degenen aansprakelijk die verantwoordelijk zijn voor de goedkeuring en toediening van de vaccins en/of voor de dwang via vaccinpaspoorten, en geen van deze handelingen kan worden gerechtvaardigd op basis van een nuchtere, empirisch onderbouwde risico-batenanalyse.
Alle politieke, regelgevende en medische actoren die betrokken zijn bij de COVID-19-vaccinatie moeten zich vertrouwd maken met de code van Neurenberg en andere wettelijke bepalingen om zichzelf te beschermen.
Bronnen en referenties:
