Corona-bedrog aan het licht gebracht: PCR-tests zijn volledig nutteloos en dienen alleen om te manipuleren

Hoe meer invloed een zaak heeft, hoe zorgvuldiger we de legitimiteit ervan moeten controleren. De PCR-test kan met de statistische analyse van de resultaten het leven van miljoenen mensen beïnvloeden. Maar is ze nauwkeurig genoeg? Is ze geloofwaardig? En wat wordt er eigenlijk gemeten met deze test? Een nadere bestudering van deze vragen doet ernstige twijfels rijzen over de vraag of het lot van hele economieën moet afhangen van de resultaten van de test.

Wat meet de test precies? En hoe werkt het in de praktijk? Wat zijn de mogelijke bronnen van fouten die het resultaat beïnvloeden? Waarmee moet rekening worden gehouden om onbetwistbare resultaten te verkrijgen?

De antwoorden op deze vragen zijn van een belang dat nauwelijks kan worden overschat, aangezien ze de geloofwaardigheid en de geldigheid van de “casusnummers”, die op hun beurt het belangrijkste argument zijn voor alle Coronamaatregelen, verordeningen en controversiële wetten, ondersteunen of elimineren. Ten eerste: De PCR-test voor Sars-CoV-2 is bijna nutteloos als ze niet strikt volgens de regels wordt toegepast, schrijft auteur Christoph Pfluger op het Duitse nieuwsblog Anonymousnews.

En de zeer complexe en correcte toepassing van de test is verre van gegarandeerd en zeker niet overal. De wetenschappelijke waarde van “casusnummers” voor een op bewijs gebaseerde politiek is daarom laag. Maar alleen een op bewijs gebaseerd beleid is geloofwaardig en uit te leggen. Of met andere woorden:

Een politiek die niet gebaseerd is op bewijs is arbitrair.

Corona-Transition.org zal in verschillende hoofdstukken laten zien hoe deze voorlopige conclusie tot stand komt – op basis van bronnen zoals openbaar beschikbare studies en ander gepubliceerd werk van virologen, epidemiologen en andere deskundigen. De conclusie wordt ook ondersteund door verklaringen van testgebruikers op universiteiten, ziekenhuizen of soortgelijke testfaciliteiten.

Een tussentijdse opmerking om misverstanden te voorkomen: de afgelopen acht maanden hebben aangetoond dat er iets is, meestal simpelweg “Coronavirus” genoemd, dat mensen in verschillende mate ziek kan maken – en in speciale gevallen zelfs kan laten sterven.

Wat meet de PCR-test?

Detecteert het de aanwezigheid van sars-CoVirus-2? Nee. De test meet alleen sequenties, nucleïnezuren die verondersteld worden in het virus aanwezig te zijn. Deze sequenties werden door Chinese wetenschappers aan het begin van de Coronacrisis geïdentificeerd en geëxtrapoleerd naar een “totale structuur” van het virus in een computermodel. Het virus in kwestie is nog nooit eerder uit het bloed van een ziek persoon gehaald, in zijn zuivere vorm verkregen en onderzocht.

Overigens: De allereerste PCR-test in verband met de Coronacrisis werd zelfs al opgezet en met trots aan de wereld gepresenteerd voordat China sequenties had geleverd: het is de PCR-test van Christian Drosten. Over de ontwikkeling van de test schreef hij in een wetenschappelijke publicatie onder ‘‘Results‘:

• Kan de test iets zeggen over het virus, bijvoorbeeld of het zich vermenigvuldigt in de gastheer, in ons? Nee.
• Of dat mensen er ziek van worden? Nee.
• Of zegt de test misschien iets over de vraag of een persoon die wordt getest een kleine of grote intacte virusbelasting draagt. Nee.
• Of is het al een cel binnengedrongen? Nee.
• Zegt de test iets over het risico op infectie? Nee.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Zwitserse Federale Bureau voor Volksgezondheid (FOPH) samen met de regelgevende instantie SwissMedic (SM) al op 20 mei 2020 het volgende document heeft gepubliceerd: Informatiefolder over de huidige COVID-19 erkblatt zur aktuellen COVID-19 test in Zwitserland (zie PDF volledige tekst onderaan).

In de inleiding staat:

Daarna volgen de rechtsgrondslag en definities van de termen. De volgende paragraaf verdient echter bijzondere aandacht, die betrekking heeft op de PCR-test in het algemeen en een interessante uitspraak bevat onder de ondertitel “PCR/NAT”:

Is er gerichte manipulatie?

De vraag rijst onmiddellijk of na elk positief PCR-testresultaat de vereiste celcultuur wordt aangelegd. Wordt de tijdrovende vermenigvuldiging uitgevoerd om uiteindelijk een geldige positieve virusdetectie te bereiken?

Maar ongeacht de antwoorden op deze vragen – meer hierover later in het praktijkgedeelte – zullen we het hebben over de negatieve en positieve PCR-testresultaten die uiteindelijk worden gebruikt en die centraal worden geregistreerd en geïnterpreteerd: Dit is geen onbeduidende zaak, zoals het medisch tijdschrift “PCR-tests voor SARS-CoV-2-resultaten correct geïnterpreteerd” in detail uitlegt – zie de volledige tekst in PDF-formaat hieronder.

De 52 pagina’s tellende werkinstructie met de omvangrijke titel “CDC-006-00019, Revisie: 04 CDC/DDID/NCIRD/ Division of Viral Diseases” en twee andere interne en aanvullende documenten van het US Federal Disease Control Agency (CDC) behandelen ook het probleem vanaf het begin, d.w.z. vanaf het verzamelen van het monster – zie PDF volledige tekst hieronder.

In wetenschappelijk verantwoorde vorm leggen de virologen de momenteel enige goedgekeurde procedure voor de evaluatie en uitvoering van PCR-tests uit. Het wordt meteen duidelijk dat het nemen van monsters, bijvoorbeeld aan de grens, op vliegvelden of in zogenaamde Drive-Throughs, zoals die ook in Zwitserland zijn gevestigd, in de meeste gevallen van elk genomen monster een nutteloze charge maakt.

Om met succes een PCR-test uit te voeren, moeten de monsters namelijk onder steriele omstandigheden worden genomen – en alleen door speciaal opgeleid personeel. In Europa zouden dit artsen, verpleegkundigen of medisch-technische assistenten zijn. Politie, grenswachters of particuliere beveiligingsdiensten op luchthavens horen daar niet bij.

Reeds de keuze van de afnamestiften laat zien hoe complex de hele procedure is. Het CDC raadt alleen speciale plastic stokjes aan en raadt constructies van hout en katoen af. Na het nemen van het uitstrijkje moeten de monsters onmiddellijk en bij voorkeur onder BSL-2 condities worden bewaard bij temperaturen tussen 2 en 8 graden Celsius.

De biologische laboratoriumclassificatie BSL-2 is bedoeld om te garanderen dat contaminatie van buitenaf zoveel mogelijk wordt vermeden. De maximale temperatuur van 8 graden Celsius, die op geen enkel moment mag worden overschreden vanaf de bemonstering tot aan het eigenlijke onderzoek, is ook van cruciaal belang – zoals vereist door het CDC. Als deze temperatuurgrens wordt overschreden, is het monster niet meer bruikbaar en zou het opnieuw moeten worden genomen.

De factor tijd is ook doorslaggevend. In de VS moeten alle monsters daarom ’s nachts uitsluitend met ijs gekoeld  naar het CDC worden verzonden, waar ze vervolgens worden onderzocht. Als het transport langer duurt, is dit alleen mogelijk met passende extra koeling met droogijs en bij temperaturen van min 70 graden Celsius.

Het is nu al duidelijk dat de PCR-testmechanismen die in Zwitserland of Duitsland politiek worden geëist en gedeeltelijk worden toegepast, niet zullen werken.

De genomen monsters voldoen niet aan de vereiste steriele voorwaarden en een vreemde besmetting is daarom onvermijdelijk. Door de verzending naar vaak particuliere laboratoria worden de monsters verder verontreinigd. Vooral testkits waarbij je thuis – zoals bijvoorbeeld in Duitsland – een uitstrijkje neemt en per post verstuurt zijn waardeloze rotzooi, betaald door bange burgers.

Het laboratorium is waar het echt op gang komt

Als de monsters eenmaal in het testlaboratorium zijn aangekomen, begint het werk pas echt. En het is allesbehalve eenvoudig te hanteren, zoals de CDC-werkinstructies voorschrijven en rechtvaardigen. Naast het eigenlijke monster moet een positief referentiemonster in twee varianten, N1 en N2, worden voorbereid en gemeten. Dit moet op zijn beurt niet gebeuren in dezelfde ruimte waar het patiëntmonster zich bevindt – vanwege het risico op besmetting.

Daarnaast is er de moleculair-biologische verwerking van de verkregen patiëntenstalen, de extractie van het genetisch materiaal, de reiniging en decontaminatie van de PCR-apparatuur en vele andere stappen. Om te geloven dat een PCR-test zoiets is als het dompelen van een lakmoesstrook in een vloeistof om een verandering in de kleur op te sporen, zou een grove fout zijn. Zelfs de evaluatie is een uitdaging: alleen de juiste interpretatie van de vastgelegde signalen maakt het mogelijk een uitspraak te doen.

Een ander probleem is dat bij de PCR-test bepaalde virusdeeltjes, indien aanwezig, in een speciaal apparaat worden vermenigvuldigd en de concentratie van de virusfragmenten na 30 tot 40 cycli x-000 keer hoger is.

Want elke fout wordt ook vermenigvuldigd. Moleculair gezien heeft de methode een enorme zwakte, zoals het CDC uitlegt, omdat het een hoog percentage vals-positieve resultaten oplevert wanneer de virusprevalentie laag is – bijvoorbeeld wanneer er slechts een paar “gevallen” per 100.000 inwoners op een bepaald moment zijn, levert dat een hoog percentage aan fout-positieven op. Er werd vastgesteld dat van de 2.071 monsters er in totaal 49 positief waren. Van de 49 positieven waren echter slechts 17 patiënten daadwerkelijk geïnfecteerd met de ziekteverwekker, zoals nader onderzoek later heeft aangetoond.

Eisen voor verplichte tests volledig nutteloos

Hoe absurd, want nutteloos, de eisen voor verplichte tests in Europa zijn, wordt echter bewezen door een ander aspect, dat uitvoerig wordt beschreven in de CDC-documentatie: zelfs de aanwezigheid van een negatief resultaat betekent niet noodzakelijkerwijs dat men niet besmet is.

Ten slotte heeft de Duitse viroloog prof. Hendrik Streeck in een recent interview de aandacht gevestigd op een feitelijke denkfout van politici in de kwestie van de PCR-tests:

De uitspraken van Streeck komen dus overeen met die van de CDC – maar geen van beide wordt blijkbaar in Europa gehoord. Voor de Europese gezondheidsautoriteiten en politici zijn deze publicaties alleen al een ramp: ze bewijzen dat de “casusnummers” die dagelijks door de mainstream media worden gepubliceerd, bijna nietszeggend zijn en geen verband met elkaar houden – maar ze zijn desalniettemin een bepalende factor in de politiek. En voor veel burgers hebben ze een beangstigend en intimiderend effect.

Corona mag niet uitsterven totdat het vaccin beschikbaar is – Er staat teveel geld op het spel