Bert Olivier: Een slimme maar niet overtuigende projectie

In de jaren tachtig woonde ik in Connecticut, in de VS, waar ik een postdoctoraal was aan Yale, en later, begin jaren 2000, een aantal jaren in Pennsylvania.

In die tijd beschouwde ik mezelf als een Democraat en toen ik in Philly woonde, bespotten mijn vrienden en ik George W. Bush genadeloos als onintelligent vergeleken met Al Gore. Ik herinner me dat mijn partner en ik naar een vraag-en-antwoordsessie op de publieke radio luisterden met deze twee presidentskandidaten en elkaar verbaasd aankeken toen Bush’ antwoorden op vragen flets klonken in vergelijking met die van Gore, die een heldere intelligentie weerspiegelde. Ondanks dit duidelijke contrast werd Bush president, schrijft gastauteur Bert Olivier.

In die tijd zagen de Democraten eruit en spraken ze als democraten – ja, ik weet het, uiterlijk bedriegt – vergeleken met de Democraten van vandaag. De laatsten klinken misschien democratisch voor hun aanhangers, en ze beweren expliciet de dragers van de democratische vlam te zijn, maar dit is pure begoocheling. Wat er in feite is gebeurd, is een heel slimme – maar niet slim genoeg – verhulling van hun echte collectieve identiteit, namelijk (neo-)fascisme (geassocieerd met Adolf Hitler), vergezeld van een “projectie” van deze identiteit op hun Republikeinse rivalen, in het bijzonder Donald Trump. Houd in gedachten dat “projectie” een term is die gebruikt wordt in de psychoanalyse, wat betekent dat de persoon die projecteert iets onaanvaardbaars toeschrijft aan iemand anders waar hij of zij verantwoordelijk voor is, of schuldig aan is.

Om deze gewetenloze vermomming van het ware karakter en de ware bedoelingen van de Democraten te begrijpen, hoef je niet verder te kijken dan het WEF als hun voorbeeld. Terwijl ze zich voordoen als een organisatie die het economische welzijn van alle mensen ter wereld bevordert, in de woorden van Ned Ryun, de gast van Laura Ingraham op Fox News:

Daarom is het logisch dat de Democraten en de Davos “elites” – de WEF meute – beste maatjes zijn. Weet je nog dat Hillary Clinton “haar vriend” George Soros voorstelde (een van de belangrijkste cheerleaders van het WEF), die geïnteresseerd was om “betrokken te raken bij Amerikaanse verkiezingen”? Vandaag de dag zijn Soros’ vingerafdrukken overal op het Amerikaanse politieke toneel te vinden, met Sara Gonzales die zelfs beweert dat (op Blaze Media, in de context van een openbare aanklager in Philadelphia die Elon Musk bekritiseerde voor verkiezingsbemoeienis nadat hij miljoenen had weggegeven aan mensen voor het ondertekenen van een petitie ter ondersteuning van de Amerikaanse grondwet):

Gezien deze nauwe relatie tussen de Democraten en het WEF is het niet verwonderlijk dat de Democraten het WEF imiteren in het projecteren van een imago van welwillendheid en bezorgdheid voor het (Amerikaanse) publiek met betrekking tot hun politieke, sociale, culturele en educatieve belangen. Maar kan van de “Democratische” partij niet verwacht worden dat ze zich bekommert om “het volk”? Per slot van rekening is de term “democratie” afgeleid van het Griekse “demos” (volk) en “kratos” (heersen) – het staat toch voor “de heerschappij van het volk”?

Dat is inderdaad wat verondersteld wordt het geval te zijn. Maar is dat ook zo? Absoluut niet. In plaats daarvan is de huidige Democratische Partij van de VS net zo goed als het WEF een “fanatieke politieke organisatie die angst en manipulatie gebruikt” om haar doelen te bereiken. De partij is veranderd in een neofascistische partij – opnieuw vergelijkbaar met het WEF – die als zodanig herkenbaar is aan bepaalde acties en beslissingen. Is er enig bewijs dat mijn bewering ondersteunt?

Neem het feit dat John Kerry – een Democratische politicus die bekend staat als de “voorvechter” van de partij voor klimaatverandering – tijdens een recente top over klimaatverandering in New York zijn ware neofascistische kleuren onthulde met betrekking tot het principe van vrijheid van meningsuiting, een democratisch recht dat is vastgelegd in de Amerikaanse grondwet, zoals Brandon Smith rapporteert:

Als je in gedachten houdt wat (neo-)“fascisme” betekent, vind je mijn beschrijving van Kerry aan de hand van deze term misschien wat verwarrend. Is fascisme of de “neo” resurrectie ervan geen fenomeen dat geassocieerd wordt met (extreem) rechts in het politieke spectrum? Inderdaad. Wat overigens de slimme list van de Democraten zou verklaren om Donald Trump een “fascist” te noemen – daarmee hopen ze het Amerikaanse electoraat nog verder in verwarring te brengen.

Dit is waar de duivels slimme strategie van de Democraten zich misschien wel het duidelijkst laat zien – ze verhullen hun eigen neofascisme door het te projecteren op Trump en zijn volgelingen, zich verschuilend achter hun vermeende “linkse” politieke oriëntatie. Het resultaat? Het is bijna niemand opgevallen dat ze mogelijk de eerste linkse fascistische partij in de geschiedenis vormen. Noch heeft iemand echt het feit opgemerkt dat ze, zoals hierboven aangegeven, bij het beslissen over een neofascistische strategie, het WEF hebben nagebootst. In de Encyclopedia Brittanica staat de volgende karakterisering van fascisme:

Een kort onderzoek van enkele belangrijke uitspraken in deze twee paragrafen is onthullend. Ten eerste, als fascisme van oudsher “zijn politieke kracht ontleent aan bevolkingsgroepen die economische problemen ervaren, echt of ingebeeld”, dan past dat de Democraten als een handschoen, maar op een eigenaardige manier. De “economische problemen” die de Amerikanen vandaag de dag ervaren zijn geen economische problemen die geërfd zijn van een vorige regering, hoewel de Democraten graag willen dat iedereen dat gelooft. Ze zijn door henzelf veroorzaakt.

Vervolgens, wat betreft fascisten die munt slaan uit “economische angsten” door “de schuld te verschuiven” naar “nuttige zondebokken”, zoals linkse politici, weg van de overheid of de marktwerking: ook deze beschrijving is van toepassing op de Democraten, met dit verschil dat zij zelf de “linkse politici” zijn, en dat de zondebok Donald Trump is (onder wiens presidentschap, naar alle waarschijnlijkheid, de Amerikaanse economie er veel beter voorstond dan onder Biden). Nog een geval van “projectie.”

De kenmerkende fascistische promotie van extreem nationalisme, vergezeld van militarisme en een nadruk op raszuiverheid, levert een opvallende ironie op: ten minste twee van deze zaken zijn niet toe te schrijven aan de Democraten, namelijk buitensporig nationalisme en een valorisatie van raszuiverheid. Dit is echter gemakkelijk te verklaren. Extreem nationalisme gaat niet goed samen met hun toewijding aan de globalistische waarden van het WEF. Die laatste promoot immers een één-wereldstaat, en niet de verheerlijking van de “natie.” Bovendien is het Trump die dit laatste promoot onder het mom van “Make America Great Again!” Wat ras betreft, de Democraten zijn er hypergevoelig over; niet over de geroemde zuiverheid ervan, maar over hun bewering dat “rechts” zoals Trump en zijn volgelingen onvervalste racisten zijn, en dat dit te zien was op Trumps recente Madison Square Garden rally.

Bij nader inzien blijkt echter dat de Democraten hypocriet zijn over “racisme.” Terwijl ze doen alsof ze de voorvechters zijn van antiracistische sentimenten, en in het proces, van raciale minderheden, is precies het tegenovergestelde het geval, zoals een centristisch tijdschrift als Newsweek heeft opgemerkt:

Wat betreft het “militarisme” dat typerend is voor fascisme, lijkt het gedrag van de Democraten daar volkomen onverenigbaar mee, althans in conventionele termen. Maar ook hier laat het element van strategische vermomming zich gelden in de vorm van het exporteren van het “militarisme” van Amerikaanse bodem naar de rest van de wereld, waar in 2015 de VS (onder de Democratische president Obama) naar verluidt bijna 800 militaire bases onderhield in meer dan 70 landen. Dit lijkt misschien niets te maken te hebben met fascisme, maar als men zich herinnert dat fascisme – dat het bedrijfsleven en de overheid verenigt – gebaseerd is op een optimale controle van alle sociale, culturele, politieke en militaire activiteiten, dan blijkt dat de VS streeft naar wereldwijde “controle” door middel van hun leger.

Voeg aan het bovenstaande het feit toe dat, zoals Patrick Lawrence heeft opgemerkt, de Amerikaanse rechterlijke macht corrupt is (en bewapend, zou je kunnen toevoegen) om de Democraten te dienen door president Biden te beschermen tegen de politieke gevolgen van de dubieuze activiteiten van zijn zoon, en erger nog, door “belachelijke rechtszaken” aan te spannen tegen Donald Trump. In het licht hiervan blijft er weinig twijfel over bestaan dat, verre van dat Trump de Hitleriaanse “fascist” is waarvan de Democraten hem beschuldigen, dit een projectie is van hun eigen onmiskenbare politieke identiteit, die paradoxaal genoeg neerkomt op het zijn van linkse, “democratische” neofascisten. Amerikanen moeten zich hiervan bewust zijn als ze gaan stemmen tijdens de huidige presidentsverkiezingen.

Bert Olivier
Honorary Professor of Philosophy
University of the Free State
South Africa

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Bert Olivier: Een memorabele gelegenheid

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: