Zweden verleent asiel aan Afghaan – omdat hij in zijn thuisland een moord heeft gepleegd

Een man uit Afghanistan heeft asiel in Zweden aangevraagd omdat hij in zijn vaderland mededader was van een mesmoord. Het Zweedse Migratiebureau en later het Migratiegerechtshof zijn het erover eens dat de mesmoord een reden voor asiel moet zijn. Aangezien de moord echter als een “ernstig misdrijf” wordt beschouwd, krijgt hij geen “statusverklaring”. Omdat de moord de man bij terugkeer het risico van een “bescherming kwetsende behandeling” met zich meebrengt, krijgt hij echter wel een verblijfsvergunning met de motivering “belemmering van de handhaving”.

Nadat de man door de Zweedse Migratiedienst asiel was geweigerd, ging hij in beroep bij het Migratiegerechtshof. In de uitspraak van het Migratiegerechtshof wordt hij “A” genoemd. Het vonnis is geanonimiseerd om de asielzoeker te beschermen en is in sommige gevallen zeer summier. Hij zocht deels asiel omdat hij naar eigen zeggen een atheïst is, en deels omdat hij betrokken was geweest bij een mesmoord. De moord werd gepleegd in verband met zijn wraak voor zijn broer die was geslagen, schrijft Samhällsnytt.

Bewapend met een ijzeren boksbeugel en zijn vriend met een bajonet vielen ze hun slachtoffer aan en vermoordden hem met een messteek in de rug.

Kort daarna werd A zich ervan bewust dat zijn prooi als gevolg van de verwondingen die hij had opgelopen in het ziekenhuis was overleden. Er ontstond toen een “dreigingsbeeld” waardoor A zijn vaderland verliet.

Het Migratiegerechtshof schrijft dat A in een laat stadium “probeerde zijn verhaal af te zwakken” en “noodverdediging” de schuld geeft. Het Hof vindt deze verandering niet geloofwaardig. Het Migratiegerechtshof schrijft dat hij heeft “verklaard” dat A’s vriend de “dodelijke steek” heeft uitgedeeld. Het vonnis benadrukt echter dat het duo zich “samen” en in “consensus” heeft bewapend en het slachtoffer heeft opgezocht. Dat A’s acties hebben meegedragen aan de moord, schrijft het Hof.

Het Migratiegerechtshof legt uit dat volgens de beslissing in het hoger beroep A in principe reeds asiel verdiende als “vluchteling” toen hij beweerde een atheïst te zijn. Men was ook van mening dat hij het verdiende om te worden geclassificeerd als “subsidiair in nood” vanwege een “behoefte aan bescherming tegen de autoriteiten van het land van herkomst vanwege het gewelddadige misdrijf dat hij heeft gepleegd”.

Het Migratiegerechtshof is het met die mening eens en schrijft:

Het feit dat het geweldsmisdrijf van A als “ernstig” wordt beschouwd, betekent volgens het arrest dat A “uitgesloten moet worden van het recht op een statusverklaring” en dat hem geen “reisdocument” mag worden toegekend.

Vervolgens heeft Het Migratiegerechtshof geoordeeld dat A bij terugkeer naar Afghanistan het risico loopt te worden vervolgd of een andere op “behoefte aan bescherming” gebaseerde behandeling. Tegen deze achtergrond zijn er ook belemmeringen om het besluit tot deportatie naar Afghanistan uit te voeren, volgens hfst. 1-2 §§ UtlL.

Belemmeringen voor de handhaving

Tot slot schrijft Het Migratiegerechtshof dat aangezien men heeft geconcludeerd dat A een op behoefte aan bescherming gebaseerde behandeling riskeert omdat hij een atheïst is die heeft deelgenomen aan een mesmoord, hij niet kan worden uitgezet.

Het vonnis heeft zaaknummer UM 2078-19 en kan worden aangevraagd bij de administratieve rechtbank in Luleå.

Afghaan verkrachtte 11-jarig meisje – Zweeds Hooggerechtshof: “Men kan alleen om bijzondere redenen uitwijzen”