Volgens de regelgeving en bureaucratie van vandaag de dag zouden degenen onder ons die kinderen waren in de jaren ’50, ’60 en enkele jaren in begin 1970, het niet hebben overleefd. We reden brommer zonder helm, we vaarden op vlotten zonder zwemvest, we hadden geen kindveilige doppen op gevaarlijke huishoudmiddelen of op medicijnflesjes, geen rubberen tegels in de speeltuinen, beschermrubbers op de hoeken van de tafel of stopcontactslotjes.
We dronken water rechtstreeks met onze monden aan de kraan. We aten brood met dik boter en suiker, dronken frisdrank met teveel suiker erin, maar we kregen geen overgewicht omdat we de hele dag buiten aan het spelen waren.
We deelden onze kauwgom uit de mond met vriendjes en dronken uit dezelfde limonadefles, zonder dat er iemand dood ging.
We bouwden van schroot een skelter en reden in volle vaart van een heuvel af, om even later te ontdekken dat we vergeten waren een rem te maken. We struinden over een stinkende vuilnisbelt om tussen al het gif en bacteriën iets “nuttigs” te vinden.
We stonden vroeg op in de ochtend om de hele dag buiten te spelen en kwamen pas thuis als het donker werd. Niemand wist waar we waren of wat we uitspookten, de hele dag kon niemand ons bereiken – niemand had een mobiele telefoon.
Moeder en vader maakten zich niet ongerust, die wisten wel dat je thuiskwam als je honger kreeg.
We hadden geen Playstation, Nintendo of X-box – geen video games, geen 99 televisiekanalen, geen surround sound, geen computers of internet.
We hadden vrienden zonder Facebook. We gingen naar buiten en zochten ze op. We vielen uit bomen, braken benen en armen, sneden ons met messen, schoten met luchtbuksen, pijl en boog, vochten, en sloegen elkaar tanden uit, maar niemand werd aangeklaagd en er kwamen geen rechtszaken. Omdat het “ongelukjes” waren en bij het opgroeien behoorden. Niemand anders kreeg de schuld – alleen jezelf. Als je met het spel mee wilde doen, moest je niet zeuren als het een keer mis ging.
Op het schoolplein vochten we met elkaar, en werden bont en blauw. Sloegen elkaar blauwe plekken en leerden ermee te leven, en werden daarna vrienden. Speelden voetbal op de hoek van de straat en vielen pijnlijk op de stenen straattegels. Speelden met knikkers en maakten ruzie over de pot, en vochten weer eens met elkaar. We speelden vuur met benzine en carbid en verbrandden ons, kwamen zonder wenkbrauwen thuis, en dronken met dorst water uit een sloot.
Sommige leerlingen waren niet zo snel als anderen op school, die moesten gewoon het schooljaar overdoen. Sommigen eindigden minder glansrijk in het leven, maar waarschijnlijk minder dan vandaag, ondanks alle regels, de kinderombudsman, het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind, psychologen en ouderavonden.
Je werd niet met de auto vervoerd, je kon lopen of fietsen. En in de auto kreeg je geen veiligheidsgordel om en verstikte je van de sigarettenrook van je ouders.
Ondanks alle waarschuwingen van deze tijd wisten we ons toentertijd goed te redden, er viel sporadisch een gewonde en bijzonder weinig doden.
Die generatie heeft enkele van de meest risiconemende, beste probleemoplossers en investeerders ooit geproduceerd. De laatste 50-60 jaar zijn een explosie van nieuwe ideeën geweest. We hadden vrijheid, mislukking, succes, liefde en verantwoordelijkheid, en we leerden ons met alles bezig te houden.
Die tijd is voorbij. Alles is nu ‘beter’, ‘gezonder’ en ‘veiliger’.
Ik zal t nog sterker vertellen, mijn jongste broertje liep vanaf dat hij kon lopen (1965) altijd met een GLAZEN bierfles met daarop een tut/ speen, zijn drinkfles week nooit van zijn zijde en NIEMAND heeft er ooit praat van gemaakt. Hij liep er mee op straat en al.
Dit is geen kletsverhaal, dit is hoe normaal we waren.
Kinderen waren altijd buiten in die jaren, we hadden geen kinderen met overgewicht / allergieën/ adhd/ add enz enz in de klas. We hadden fietsjes, steppen, skelters we hadden springtouwen, elastieken, knikkers, rolschaatsen en we bouwden hutten. Kortom we waren altijd in beweging.
Ja, zo was dat! Leuk artikel om te lezen en nog eens terug te denken. Hoe ‘eenvoudig’ en zorgeloos, leuk en gezellig een kinderleven toen was. Het lijkt niet alleen zo maar ik ben ervan overtuigd dat, hoe minder materiele dingen men heeft hoe zorgelozer en gelukkiger men door het leven gaat. Nu hebben we voor alle denkbare situaties een modern technisch ‘hulpmiddel’ om het leven zogenaamd gemakkelijker te maken maar ondertussen zijn we van veel te veel dingen afhankelijk geworden en onze vrijheid en spontaniteit kwijtgeraakt. Maar wie weet kan het grote great reset plan juist als een steun in de rug voor de mensheid uitpakken om het leven vorm te geven zoals de meerderheid van de mensen dat wil.
Zeker is dat de Great Reset het geluk van deze nostalgie niet gaat terugbrengen, Onder invloed van materiele welvaart en normvervaging is een groot gedeelte van de jeugd stuurloos geraakt m n door de schuld van de ouders en opvoeders. Geen goed leefpatroon, geprocesseerde voeding en fastfood, met als gevolg obesitas. Veel éénouder gezinnen en gezinnen met 2 werkende ouders zijn ook debet aan een goede opvoeding. De opvoeding hebben we net als in China uitbesteed aan de STAAT en zal zoals we nu al zien ook in het ,,vrije” Westen eindigen in slaafs kuddegedrag. De overheid gaat ook in Nederland inbreken in het private domein, alias is al jaren aan de gang!! GREAT RESET al sinds de jaren 70 maar 99% is blind
100% herkenbaar, nu zitten we al 1,5 jaar op onze reet vanwege die Covid troep, terroriseren we internet, schelden we op de politiek, zijn de armen armer, de rijken rijker, m’n sjaffie 10x zo duur, m’n kinderen volwassen en evenzo zo gezond, maar de kleinkinderen zwaaien de hele dag inderdaad met een Ipad en andere electronica. Ergens ging er dus iets mis totdat ik zag dat die spullen in het huis van m’n dochter zijn verborgen en mijn kleinzoon in een boomhut zag zitten en mijn andere kleinzoon in z’n blote kont in een sloot zag zwemmen, hopelijk geen (chemisch) vervuilde…Hopelijk is het daar nog net goed gekomen.
Als mijn neefje en nichtje bij hun oma en opa langs gaan, dan gaan ze op de bank zitten, pakken hun telefoon en er bij en er komt geen zinnig woord meer uit.
Tot ze hun jas weer aantrekken.
Anti sociale autisten zijn het geworden, alle 2.
Ze reageren nergens meer op, geven geen antwoorden meer terug.
Er komt geen woord meer uit die 2, je hebt er echt helemaal niks aan.
Maar hun ouders doen dan ook precies hetzelfde.
Precies; ouders zijn blind geweest de afgelopen jaren.. en nu mogen de kids de prijs betalen… als zombies…
Ja vroeger was alles beter……. tenminste
Ja we waren kinderen van de straat en speelden voetbal op de straat en als er een auto kwam dat legden we de goalpalen langs de kant die van jassen waren…. We gingen ook naar school en onze leraar nam ons mee naar het voetbalveld en we speelden daar onder elkaar voetbal en de schoolmeester deed ook mee en als hij scoorde dan telde het doelpunt voor een halve goal Dat alles gebeurde onder schooltijd eenmaal in de week…. Ook moesten wij mee naar de heide en bossen en zongen wandelliedjes Na de schooltijd gingen we op een oud vervallen kerkhof voetbal spelen met twee echte zelfgemaakte doelen met een zelfgemaakt net erin De hedendaagse jeugd zit uren thuis achter de pc of loopt met een smartfoon van duizend euro in de hand en zien helemaal niet wat hen gebeuren gaat als ze nu al door hun ouders gedwongen worden om de A.C>spuit te nemen Niet om corona te ontwijken maar omdat zij op vakantie willen gaan naar verre landen en dat zij vrij zijn van corona dwangmaatregelen Het zijn dan ook de moordenaars van hun eigen vlees en bloed maar dat zal hun een zorg zijn omdat de ouders dan kunnen opscheppen bij vrienden en kennissen dat ze op reis zijn gegaan Deze ontwikkelingen zullen het einde zijn van de vrijheid en de mens die tot lijfeigene van de staat worden gemaakt en die zich verzet gaat gedeporteerd worden naar strafkampen ver weg in het niemandsland om daar uiteindelijk te sterven De jeugd dan:::: die halen hun schouders op en zeggen ach,,,,,,het waren tch al oude zakken en tassen die opgeruimd moesten worden Zij zelf moeten gaan als gewllige schaap ieder jaar een spuit halen en zullen nooit gebruik gaan maken van de AOW en hun opgebouwd pensioen omdat de wereldleiders hebben afgesproken in Parijs dat de wereldbevolking niet meer mag groeien en dus eerder moeten sterven Dus de laatste gouden bruiloften zullen nu nog de laatste zijn en honderd jaar worden wordt niemand meer over 20 jaren
respect!
In een andermans leven ben ik nooit echt geïnteresseerd, ik heb voldoende aan mijn eigen leven. Echter op de manier hoe dit is beschreven, is meteen pakkend. Niet saai en vervelend, maar eerlijk en zoals het leven echt kan zijn..Niet geromantiseerd, niets verzwegen betreft “stoute” dingen, wat iedereen in zijn of haar leven weleens doet. Helaas gebeurd het vrij veel dat mensen graag foutloos willen overkomen maar het niet zijn.. kan ook niet, omdat ze mens zijn..
In ieder geval heb je het goede pad gekozen..😉
Klein cadeautje voor Rommel..en iedereen van de jaren ’40 tot jaren ‘ 78;
https://www.youtube.com/watch?v=6Af0ynnhYbs
4 woorden: NO TIME TO WASTE.
Gedane zaken nemen geen keer.
Looking back = crying over spilled milk.
Let’s STAY in the HERE AND NOW..
Want: tijd vliegt voor bij !!
Leef niet in het heden….
Don’t look back…. you are not going THAT way…
Oh jongens wat een mooie verhalen.
Ik hoorde er soms iets over. Over een schilderswijk waar je je vrij kon vechten.
Uit 1952 ben ik. Aan de duitse grens geboren.
In de verte geen straat , geen straatgevechten geen stad! Eindeloze zandwegen. Altijd eten.
Alleen koeien , natuur en altijd buiten.
In huis kwam je alleen voor eten.
Alleen connectie met de natuur. En evt op de boerderij helpen met oogsten. Geld was er niet meestal. Groot gezin!
Het vrijgevochtene zit wel in onze adere.
Want wij deden aan kerk noch kluis volgens mijn moeder.
Zij vond ons losgeslagen
Ik had een knokvrije jeugd daar in het oosten
Waar wij verdwaalden en soms in Duitsland terecht kwame.
Mijn vrijvechten bestond uit mijn eigen gang gaan .
Mijn moeder zei.; Als er geknokt wordt, want dat gebeurde ook hier in de omliggende boeren dorpen, handen in je zakken.
En misschien weet je dit niet, maar een broekzak heette tuk in Twentse taal.
Vandaar Tukkers. Ik mis Twente af en toe wel.
De rust, de natuur. Gewoon om echt wakker te blijven!
Frontnieuws ga door met waar nieuws.!
ik ben van 1965 en mijn jeugd was mooi tot 1983 toen werd ik wakker en zag en hoorde hoe de wereld en het leven echt is. ik ben veertig jaar verder en nog steeds wakker maar ik had op mijn 18 moeten stoppen en gewoon kind kunnen blijven.