We kennen allemaal die zogenaamde militaire experts in de media die schijnbaar ervaring hebben (nee dus), denken precies weten hoe zaken in elkaar steken en mogen blaten wat Rusland toch allemaal fout doet en heeft gedaan. Dat de voorspellingen van deze zogeheten ‘leunstoelgeneraals’ nooit uitkomen maakt de media niet uit, net als goudvissen zijn ze het bij de eerste bocht alweer vergeten. (Sorry goudvissen, het is louter figuurlijk bedoeld.) Zaak is, dat wanneer je vooraf zou plannen hoe deze operatie het beste zou kunnen verlopen, je kunt concluderen dat de beste route is genomen, schrijft gastauteur Niccos.
Schaken om te winnen
Wanneer je het schaakspel kent, dan weet je dat er nogal wat mogelijke zetten zijn om mee te openen, het middenspel mee te beïnvloeden en het eindspel mee naar je hand te zetten. De schaakgrootmeester heeft verschillende scenario’s én stemt die af op de zetten van zijn tegenstander.
Aan de kant staan mensen die het spel aanschouwen, maar er zijn ook mensen die menen het spel te kunnen duiden terwijl het gaande is. Dat is natuurlijk vreemd, want zij kennen niet het plan van de grootmeester en ook niet het plan van zijn tegenstander. Eigenlijk is er maar één die pas achteraf het spel goed kan toetsen aan het plan en dus beoordelen hoe het is gegaan.
Natuurlijk kun je aan de kant zien als het spel ruimschoots kantelt in het voordeel van één van de schakers. Maar toch niet in de opening en ook niet als het middenspel pas is begonnen. Een offer van een stuk kan nog zettenlang verkeerd beoordeelt worden. En wat nu als er op meerdere borden geschaakt wordt en je probeert het geheel te beoordelen aan de hand van slechts één schaakstelling.
Dit gaat natuurlijk over de schaakgrootmacht Rusland. Er is geopend met een colonne voor Kiev. Er moest in het scenario een kans gegeven worden voor vroegtijdige overgave. Een kleine kans, maar toch altijd een kans die je je tegenstander mag gunnen. In het hele spel zien we telkens dergelijke kansen tot overgave geboden worden. De tegenstander heeft echter liever alles of niets.
De schaakgrootmeester heeft een morele verplichting te spelen volgens de regels. Er is een wet in Rusland en alle zetten worden daaraan getoetst. De verschillende stappen in verschillende organen worden genomen. Het volk in vier provincies krijgen via een referendum een keuze. Er wordt niet vanuit de heup geschoten, maar alles wordt wiskundig berekend.
Na de opening ziet de schaakgrootmeester dat zijn tegenstander hulp krijgt. Achter zijn tegenstander staat een groepje met extra borden en stukken. De schaakgrootmeester aanschouwt het tafereel, hij had dit natuurlijk zien aankomen en verwerkt in zijn scenario’s. Geen enkele zet wordt te snel gezet of afgeraffeld. Je laat de tegenstander natuurlijk niet in je kaarten kijken.
Er moeten dus ook op andere borden stukken worden weggeslagen. Er moet ook voor gezorgd worden dat er niet teveel borden tegelijkertijd worden bijgezet, dus alles moet langzaam maar gestaag. De tegenstander moet denken dat hij controle heeft en nooit het idee dat het echt fout kan gaan. Dat geldt ook voor het groepje achter hem.
Schaken is een psychologisch spel. Lange tijd moet het onduidelijk zijn. En dan opeens. Maar zover is het nog niet. Er zijn nog veel stukken over en die moeten niet terug in de reservepot. Beter is het om ze één voor één weg te slaan zodat ze later niet terug kunnen komen. Ook de borden moeten één voor één leeg geslagen worden. Zolang het kan liefst zo onduidelijk mogelijk.
De tegenstander moet hoop houden. Af en toe moet de tegenstander ook een stuk winnen. Het is onvermijdelijk dat een schaker ook stukken verliest, niemand wint met al zijn stukken nog in het bezit. Ja, het gaat in dit geval om mensen. Ik weet het, maar de schaker heeft geen keuze als dat spel gespeeld moet worden. Of het gespeeld moet worden is wellicht iets voor een ander artikel.
De schaakgrootmeester weet dat hij speelt tegen zowel zijn tegenstander als het groepje dat erachter staat. Hij moet ze allemaal verslaan wil hij werkelijk winnen. Ze moeten stuk voor stuk gaan zitten en verslagen worden. Dat vergt een lange adem. Een vergaand psychologisch inzicht. Een uiterst bedreven strategische, tactische en operationele spelbehandeling.
En daarmee is hij er nog niet, want er zijn meer mensen die meekijken. Om het speelveld heen staan namelijk nog veel meer schakers die een belangrijke rol kunnen spelen in de toekomst van het schaakspel. Zij zullen mede bepalen hoe de toekomstige regels eruit gaan zien. De schaakgrootmeester heeft gebroken met de eenzijdige regels van zijn tegenstander.
De schaakgrootmeester is teruggekeerd naar de universele regels en laat nu aan alle schakers zien wat die zijn en hoezeer het schaken is afgedreven van haar oorspronkelijke schoonheid. De schaakgrootmeester behoedt zich te trappen in de val van zijn tegenstander door niet op dezelfde wijze proberen het spel te winnen door vals te spelen.
De schaakgrootmeester is in die zin meer bezig met alle andere schakers, dan met zijn tegenstander en het groepje daarachter. Met die andere schakers wordt straks de toekomst bepaalt, mits hij ze meekrijgt en ze niet meer in de pas hoeven lopen met het groepje dat al zolang de dienst uitmaakt. Ze waren er bijna om alles naar hun hand te zetten, alle regels te bepalen, in hun voordeel.
Totdat iemand zijn rug rechtte en zei tot hier en niet verder. Daarom moest het spel gespeeld worden. Ook al kost dat stukken en zelfs borden. Langzaam maar gestaag verzet. Stuk voor stuk wegslaan. Bord voor bord opruimen. Psychologisch kundig en vernuft. Het middenspel is pas begonnen. Niemand kent de scenario’s en het plan van de schaakgrootmeester.
Hij denkt twintig zetten vooruit en blijft ook afhankelijk van de zetten van zijn tegenstander(s). Ook houdt hij rekening met de andere schakers. Hij speelt het spel voor de lange termijn. Wanneer het nodig is offert hij een stuk en verliest hij zelfs op een enkel bord. Niet alles is in de hand, maar hij is niet voor niets een schaakgrootmeester. Als hij dit niet kan winnen, wie dan wel?
Huidige strategie van westen is dezelfde als ww2. Winston Churchill is begonnen met het bombarderen van Duitse burgerdoelen. Dit om Duitsland uit te lokken hetzelfde te doen. Churchill wilde de druk af halen van de militaire objecten in het VK. Duitsland trapte hierin en ging burgerdoelen bombarderen in het VK. Door deze fout haalden de Duitsers de druk af van de militaire doelen.
Door chronisch burgerdoelen aan te vallen pogen de nato/Kiev de Russen uit te lokken dezelfde fout te maken. Tot op heden hebben de russen niet gehapt.
Tot op heden concentreren de Russen zich uitsluitend op militaire doelen.
Je niet laten afleiden van het werkelijke doel; het opruimen van de Oekraïnse militaire potentie.
Net zoals bij schaken is het zaak de meest belangrijke stukken eerst van het bord te spelen ( de beroepsmilitairen) val aan en vernietig de stukken met het verste bereik ( radarinstallaties, tanks, artillerie, vliegtuigen, helikopters, pantservoertuigen) en als er alleen nog pionnen in het veld zijn ( de ongetrainde hulpeloze groentjes) dan leggen deze pionnen de koning zelf wel plat op het bord, door zich massaal over te geven. Als de handjes straks massaal de lucht in gaan en er i.p.v. blauw-gele vlaggen, alleen nog met witte lakens gewapperd wordt, dan zie je het gezicht van Zelensky helemaal legergroen kleuren van ergernis en angst, want bij verlies moet hij bij zijn broodheren op het matje komen, of in het ( guillotine) mandje. dat kan ook.
SunTzu! oorlog is deceptie