Zoals wij de afgelopen dagen gemeld hebben, heeft het nieuws over hoe dodelijk deze COVID-19 “vaccins” werkelijk geweest zijn, nu blijkbaar een breekpunt bereikt waarbij zelfs de mainstream media niet langer kunnen ontkennen dat er een massale doofpot geweest is om te proberen deze verwondingen en sterfgevallen te verbergen die het gevolg zijn van de COVID-19 injecties, schrijft Brian Shilhavy.
Verzekeringsmaatschappijen melden enorme verliezen door claims voor medische zorg en sterfte ten gevolge van de vaccins, nu de waarheid aan het licht komt dat de verschillende gezondheidsdiensten die geacht worden deze resultaten te moeten opsporen, al die tijd gegevens voor het publiek verborgen hebben gehouden. Zie Frontnieuws:
Nieuwe informatie over vaccinverwondingen is een “alarmerend signaal”
Health Impact News publiceert echter al sinds dag 1 de echte cijfers uit de gegevens van de regeringen en stelt de misdaden van Big Pharma aan de kaak, en nu de bedrijfsmedia in hun nieuwscyclus op Oekraïne zijn overgestapt, zullen wij ons niet laten afleiden, maar doorgaan met het aan de kaak stellen van deze misdaden tegen de mensheid, die door de Globalisten veroorzaakt worden, en die echt “genocide” genoemd kunnen worden, omdat de waarheid over hoe dodelijk deze vaccins zijn, steeds meer aan het licht komt.
Er zijn zoveel gewonde en invalide mensen onder de gevaccineerde bevolking, aan wie verteld is dat hun aandoeningen niets te maken hebben met de experimentele gen-veranderende injecties, dat het nu onvermijdelijk is dat velen wakker beginnen te worden en op zoek gaan naar informatie die voor hen verborgen is gehouden.
Gisteren publiceerde Joel Kilpatrick van The Conejo Guardian in Ventura County, Californië, twee nieuwe artikelen met mensen die hun leven verwoest hebben zien worden door de COVID-vaccins, en die anderen willen waarschuwen.
Speciaal verslag: Bijwerkingen in Ventura County
door Joel Kilpatrick
The Conejo Guardian
Deel 1: “Wat ik aan dit vaccin verloren heb”: Het verhaal van Christa
Christa, een beroepsverpleegster en moeder van drie kinderen, was tot voor kort een gezonde 49-jarige die tot 50 kilometer per week hardliep, zonder pijn en zonder medicijnen te slikken.
“Ik werd elke morgen wakker met de opwinding om de nieuwe dag aan te vatten,” zegt de inwoonster van Newbury Park.
Gedurende 25 jaar heeft zij voornamelijk in de langdurige zorg met bejaarden gewerkt, en haar kinderen heeft zij opgevoed in plaatselijke openbare en particuliere scholen. Meer recentelijk werkte zij in hospice-, thuiszorg- en langdurige-zorgomgevingen.
“Ik hield echt van verpleegzorg,” zegt ze. “Het was heerlijk. … Wat mij opwindt is die verpleegstersrol en het opkomen voor patiënten en gezinnen.”
Maar vorig jaar, toen Christa haar tweede Pfizer-prik kreeg, raakte haar gezondheid in een neerwaartse spiraal.
“[Mijn dokter] wist dat het het vaccin was en zei: ‘Hopelijk gaat het weg,'” zegt ze. “Het ging nooit weg.”
In plaats daarvan viel Christa in een nachtmerrie van symptomen en gezondheidsproblemen die haar artsen niet konden verklaren en die haar beroofden van haar actieve levensstijl – en haar baan.
“Ik vecht elke dag om in dankbaarheid te leven en positief te zijn te midden van het lijden,” zegt ze. “Je weet niet hoe verwoestend dit geweest is. Ik ben een gekooide vogel. Het is echt triest.
“… Het gaat niet alleen om het verlies van je gezondheid. Het gaat om je levensonderhoud en alles. Ik wil dat [de mensen] weten wat ik aan dit vaccin verloren heb – de travestie, de verwoesting, de s***show, het leven van een nachtmerrie. Dat zijn allemaal dingen die mij nu overkomen.”
“Het beste jaar van mijn leven”
De pandemie is voor haar niet zo begonnen. Als eerstelijnswerkster voelde zij zich bevoorrecht dat zij mensen in grote nood kon helpen. Toen zij haar vijftigste verjaardag naderde, kwam zij ook weer in een fitnessroutine.
“2020 was het beste jaar van mijn leven,” zegt Christa. “Ik huurde een virtuele trainer voor twee dagen. Ik haalde gewichten in huis. Ik zette me volledig in.”
Zij ontdekte een liefde voor afstandslopen en begon gretig een op fitness gerichte social media app te gebruiken om haar vorderingen en die van anderen in haar omgeving bij te houden.
“Ik stapte gewoon de voordeur uit en ging hardlopen,” zegt ze. “Het was zo’n prachtig proces, want ik hou ervan beter te worden, mezelf zo ver te brengen als ik kan gaan.”
Het was ook goed voor de ziel.
“De frisse lucht ’s morgens, de mist – prachtig! O, jeetje,” zegt ze. “Ik ben er van gaan houden. Soms moest ik huilen tijdens het hardlopen.”
Al gauw kon zij een mijl van 7 minuten lopen en meedoen aan halve marathons, met een tijd onder de 2 uur en 4 minuten. Op een keer parkeerde zij op PCH en rende helemaal naar Venice zonder zich zelfs maar voor te bereiden.
Wat haar carrière betreft, was zij leidinggevende bewonerszorg van een instelling voor begeleid wonen, toen de COVID de lockdowns afkondigde.
“Wij vergaderden elke dag met de gezondheidsdienst van Ventura County,” zegt zij. “We waren protocollen aan het implementeren. (…) Ik ging naar mijn werk, hield het fort in stand, werkte hard.”
Zij had geen haast om COVID-prikken te halen toen die beschikbaar kwamen. Zelfs met dingen als nieuwe telefoons wacht zij liever af om te zien wat de haperingen zijn. Maar haar buurman, een werknemer van een biotechbedrijf, prees de mRNA-technologie van de injecties, en noemde die natuurlijk en zonder risico. Ook de provincie leunde zwaar op medische buitendienstmedewerkers om hun injecties te nemen.
“Wij moesten met onze werknemers praten en een bepaald percentage van ons gebouw zover krijgen om de COVID-prikken te krijgen,” zegt Christa.
Dus gaf zij toe en kreeg de eerste, zonder problemen. Zij liep meteen 9 mijl om het te “testen” en voelde zich geweldig. Maar toen zij de tweede injectie kreeg, op 16 februari 2021, “voelde het alsof haar arm in brand stond”, van de injectieplaats tot aan haar vingertoppen. Zij vroeg om ibuprofen en ging naar huis, maar haar arm reageerde helemaal niet meer. Drie dagen lang kon zij haar arm niet optillen.
Lopen werd moeilijk, en haar berichten op social media weerspiegelen de strijd. “GRRRR. Ik heb er niet om gevraagd. De vermoeidheid is echt,” postte ze op 9 maart 2021. En later: “LODEN BENEN.”
Nog verontrustender was dat zij na een loopje merkte “dat er een raar vasculair ding aan de hand was, op mijn dijen. Mijn haarvaatjes – werden na mijn loopjes meer zichtbaar.” Een dokter die zij raadpleegde zei tegen haar: “Je hebt er tenminste geen last van.” Een andere zei: “Je gaat er tenminste niet aan dood.”
“Ik wist dat ik nog steeds last had van het vaccin, maar ik bleef er niet bij stilstaan,” zegt ze. “Ik had nog steeds levenskwaliteit – ’s morgens opstaan met een vrolijk hart, nog steeds in voor avontuur.”
Toen werden haar ellebogen, enkels en knieën zo pijnlijk dat zij niet meer kon hurken en weer opstaan. Zij probeerde te lopen zoals gewoonlijk, maar haar benen voelden zwaar aan.
“Ik dacht dat het tussen mijn oren zat, en ik probeerde die 30 mijl terug te winnen, dat momentum, en ik had het moeilijk,” zegt ze. “Ik heb nog een paar goede runs gedaan, maar ik was vermoeider dan ik besefte. … Ik gaf de schuld meer aan een mentaal blok, dan aan mijn fysieke vermogen.”
Toen brak juni aan en kreeg ze gordelroos, gevolgd door scherpe pijnen in haar borst, benen en rug. Zij ging naar de spoedeisende hulp van een plaatselijk ziekenhuis en vroeg om “een volledig onderzoek” van bloed- en harttesten.
“De laboratoriumtests zagen er goed uit. Ze controleerden op ontstekingsfactoren, en alles was in orde,” zegt ze. “Sommige dingen zie je niet in je tests.”
De symptomen bleven zich vermenigvuldigen: wazig zien, gevoelloosheid, droog branderig gevoel, wiebelige benen en spieren die onwillekeurig schokken, tintelingen over het hele lichaam, scherpe pijnen in haar borst en benen, verlies van nekfunctie – en altijd een slopende vermoeidheid.
“Ik ben twee keer naar de eerste hulp in Los Robles geweest, en ze hebben me ontslagen,” zegt ze. “Ik zei: ‘Dit is het vaccin.’ Zij zeiden: ‘Je moet naar je huisarts gaan.'”
Haar huisarts verwees haar naar specialisten, maar die gesprekken leverden nooit resultaat op.
“Dan wordt het: ‘Je bent gek,'” zegt ze.
Ze moest de halve marathon afzeggen waarvoor ze aan het trainen was. Tegen het einde van de zomer van 2021 had zij moeite om haar baan te behouden.
“Ik ben een harde werker en was mijn broodwinning aan het beschermen,” zegt ze. “Ik bleef vechten. (…) Het was een veeleisende baan, en ik hield ervan. Ik hield van de uitdaging. Dat is mijn sweet spot.”
Maar de 50- en 60-urige werkweken die zij maakte voordat zij de COVID-prikken kreeg, leken nu ondenkbaar. In de herfst nam zij verlof op om weer op krachten te komen, maar tegen december wist zij dat zij haar taken niet meer kon vervullen.
“Ik was daar [op een dag] vier uur en was uitgeput,” zegt zij. “Ik dacht: ‘Dit is niet meer de baan voor mij.'”
Haar laatste dag was eind januari 2022. Christa is nu de draad weer aan het oppakken en beschrijft zichzelf nu als “als een laboratoriumrat.” Tijdens een bezoek met het personeel van Conejo Guardian toont zij dunnere en kalende plekken op haar hoofd en twee vingers die ongecontroleerd trillen.
Op een gegeven moment houdt zij haar hand op en kijkt hoe de vingers trillen.
“Het zijn alleen deze twee vingers geweest, dus ik heb geluk gehad,” zegt ze. “Je ziet het hele gezicht van mensen trillen.”
Haar mobieltje staat vol met beelden van haar benen die bedekt zijn met klodderige, rode verkleuringen na haar loopjes. Haar fitness-app laat zien dat haar laatste wandeling op 17 oktober 2021 was – voor één mijl.
“Het is waanzin. Hoe moet ik de vermoeidheid beschrijven?” zegt ze. “Het is niet waar je niet geslapen hebt. Het is waar je je nek niet meer omhoog kunt houden. … [De symptomen] komen en gaan, en je weet niet wanneer het gaat gebeuren.”
Het idee om een bijbelstudie te leiden, zoals zij vroeger in de streek gedaan heeft, is een verre droom.
Zij houdt een lijst bij van haar ernstiger symptomen: geheugenverlies, onwillekeurige schokken in de nek-, schouder- en buikspieren, druk op de borst en scherpe pijnen, jeuk en gevoelloosheid, wazig zien, pijn in de voetzolen, een kloppend gezicht en wangen, benauwdheid in de keel, “inwendige trillingen” en brandend gevoel in de huid – naast het allesoverheersende gebrek aan energie.
Een vriendin beschrijft Christa als iemand die “een bepaald aantal munten per dag moet gebruiken.”
“Als je er een paar spaart, heb je misschien nog wat over voor morgen, maar als je er te veel gebruikt, ben je uit. En als je er uit bent, ben je buiten gebruik,” zegt de vriendin. “Het is vreselijk om daar te zitten en iemand te zien lijden, en die krijgt van dokters te horen dat het tussen je oren zit. Geen enkele dokter bij wie ze geweest is, heeft het aan VAERS voorgelegd.”
Wanneer Christa in staat is haar energie te budgetteren en boodschappen te gaan doen, komt zij vaak mensen tegen die in stilte lijden.
“Een man bij Coffee Bean vertelde me dat zijn vrouw vreselijke armpijn heeft en problemen met haar arm,” zegt ze. “Ik was bij Nordstrom Rack aan het afrekenen en deelde mijn verhaal, en de dame kwam om de toonbank staan, omhelsde me, bedankte me, en wees naar het jonge meisje naast haar en zei: ‘Ze heeft hartkloppingen gehad.'”
“Bijna elke persoon met wie wij in contact komen en erover beginnen, kent meerdere mensen die hierdoor getroffen zijn,” zegt Christa’s vriendin. “En ze weten niet eens dat het het vaccin is dat hen getroffen heeft. Dit spul is echt. Het is overal.”
De vriendin heeft Christa eens naar de eerste hulp vervoerd toen haar borst zo’n pijn deed dat het leek of ze een hartaanval kreeg. Terwijl zij buiten het ziekenhuis wachtte, stormde een jongeman door de uitgangsdeuren en zei: “Ze zeggen dat er niets met mij aan de hand is! Ik heb een olifant op mijn borst, maar er is niets met mij aan de hand.”
Iemand vroeg hem: ” Heb je het vaccin gekregen?”
“Ja,” antwoordde hij.
“Overal waar we komen, komen we mensen tegen,” zegt de vriendin, die een bedrijf heeft in de Conejo Valley. “In de rij voor de boodschappen zeggen de mensen: ‘Hoe gaat het met je?’ Christa zegt: ‘Niet goed. Het vaccin heeft me verwond.’ Honderd procent van de tijd zeggen ze: ‘O, jeetje, mijn nicht! Mijn man!’ Elke keer weer. Christa is niet het type om op andermans schouders te huilen, maar dit moet naar buiten komen. Hoe meer mensen het woord beginnen te verspreiden …”
Een arts deelde mee dat een patiënte het gehoor in haar beide oren verloren had. Een medewerkster van de vrouwenkliniek zei dat de kliniek overspoeld wordt met “gevaccineerde” vrouwen die menstruatiebloedingen hebben. Een veel gehoorde klacht is dat huisartsen lijdende mensen afschuiven naar specialisten wier onderzoeken nooit tot diagnoses of behandelingen leiden. Net als Christa voelen zij zich genegeerd.
“Als het gewoon erkend werd, denk ik dat ik geestelijk beter zou zijn,” zegt Christa. “Nu zijn we een jaar verder, en het wordt niet erkend. Dat is een deel van de genezing – erkend worden.”
Als iemand kanker heeft, is er een traject en een plan van zorg, zegt ze. Dokters, specialisten en verpleegsters scharen zich om je heen en steunen je. Bij ons is er geen steun. Niemand verzamelt zich om ons heen.”
Online gemeenschappen hebben mensen samengebracht die hun reis delen van het nadelig beïnvloed worden door de COVID injecties. Een populair forum is te vinden op realnotrare.com.
“We steunen elkaar allemaal, want dat is de enige steun die we hebben,” zegt Christa. “Niemand weet wat hij met een van ons aan moet.”
Dan zijn er nog de kosten van het zoeken naar verlichting. Sommigen geven tienduizenden dollars uit aan privé-behandelingen, hyperbare behandelkamer en meer om te proberen hun gezondheid terug te krijgen – en hun baan te behouden – vaak tevergeefs.
Christa gaat heen en weer tussen vastberadenheid en verdriet.
“Ik hou van het leven, van avontuur, van nieuwe ervaringen en gewoon van spelen,” zegt zij. “Dit ben ik. Ik ben 50 jaar oud, en dat is niet veranderd. Ik ben nog steeds hetzelfde meisje.”
Maar zij beschrijft zichzelf ook als “zeer zelfbewust over mijn huidige realiteit, inventariserend, vooruitgaand.”
“Ik rouw om het verlies van mijn gezondheid, en dat is verwoestend,” zegt ze. “Ik ben lichamelijk gecompromitteerd, lichamelijk gehandicapt. … Ik ben behoorlijk zelfbewust, maar ik kan dit niet accepteren. Ik ben zo boos, zo verwoest, zo verdrietig. Ik mis mijn levenslust, mijn opwinding, mijn glimlach. Vroeger glimlachte ik altijd. Nu is het nep; het is vals. Mijn ziel is gebroken. Ze is weggenomen. De frustratie [is] dat je dingen doet waarvan je niet eens weet of ze zullen werken.”
Zij heeft nieuwe dromen om een adviesbureau te beginnen als pleitbezorger voor patiënten binnen de wereld van ziekenhuizen, begeleid wonen en hospice-zorginstellingen die zij zo goed kent. Haar hoop is dat de schade die zij geleden heeft niet eeuwig zal duren.
Tot degenen die huiverig zijn om COVID-prikken te krijgen, richt Christa een waarschuwend woord.
“Geef niet toe omdat je niet zoals ik wil zijn,” zegt zij. “Ik wil niet dat iemand zijn gezondheid verliest. Ik was een bloeiende 50-jarige. Ik zeg je, ontstekingen in je lichaam nemen jaren van je leven af. [Je lichaam] is overbelast en overwerkt en vecht tegen deze ontstekingen, die een ravage aanrichten in je organen. … Niets is het waard – je baan, je gezondheid, je lichamelijk en geestelijk welzijn. Als je dat verliest door een vaccin, en ze hebben geen geneesmiddel voor je, ze willen het niet eens erkennen – niets is het waard. Ik leef een nachtmerrie. Het is het niet waard.”
Daar heb je Biden met zijn mandate en de CDC, geen democratie ! Moet je wachten 75 jaar en alles is openbaar.
Er zijn meer doden gevallen met Biden aan corona dan met Trump dat alles open stond!
Alleen jammer dat Trump de FDA opdracht had gegeven de ingediende gegevens van de farma maffia niet kritisch te beoordelen.
Prikspijt heet dat?
Het zijn niet alleen de vaccinaties die deze “ziekte”geven. Ik heb geen vaccinatie gehad, wel twee keer de PCR test (stom genoeg) Mijn man is gevaccineerd, dochter, vrienden… Ook ik heb dezelfde klachten! Daarbij ben ik sinds de eerste PCR test overgevoelig voor laagfrequent geluid,en sinds de 2e PCR test en vaccinaties totaal overgevoelig voor straling en zelfs stroom! Het is te bizar! Elke dag vechten met een lichaam wat het (steeds sneller) lijkt op te geven.
Misschien bent u overspannen door Corona? Het kan natuurlijk wel dat u klachten heeft na de PCR, maar onze angsten doen ons ook vaak van alles beleven.
Misschien een vertaler inhuren ipv tekst door google translate halen? Tis niet te lezen zo. Verder fijn dat er aandacht is voor vaccinatie schade.
Weet u wel wat dat kost? 10 cent per woord, minimaal…
toevoeging: Ook op gevaccineerden reageer ik! Extreem! Shedding dus.. Het wordt heftiger en heftiger! spieren en maag verstijven totaal. Elke dag heftiger. Alles probeer ik om die grafeen uit mijn lichaam te krijgen. want dat dat er in zit, zelfs zonder vaccinatie, daarvan ben ik overtuigd!
Dat ben ik met je eens, heb er ook heel erg last van gehad, moe niet kunnen nadenken,ik had een fysio die zich tot 2 x toe liet vaxen dag voordat ik werd geholpen door haar en sindsdien ging het mis voor maanden. Ik gebruik nu dagelijks Dennenaalden thee met paardebloem ,salie, lavendel en goudsbloem gedroogd. Die meng ik door elkaar , van allen evenveel, alleen lavendel beetje maar voor de smaak(strooi). En voel me stukken beter en heel fit al na een week. Gebruik zo 10 koppen op een dag. Zet het in een grote thee pot. Doet wonderen om je lever enzo te reinigen.ik zweer erbij en gebruik niks anders, dan hoge dosis vitamine D en magnesium lage dosis. Maar dat deed ik voordien ook. Hoop dat je er iets aan hebt. De thee kost bij natuurwinkel bij elkaar 12€ .
thanx, het is hopeloos!
No Comment .
De klachten van christa zag je wel vaker vroeger bij te actieve mensen die ook nog teveel supplementen slikten. Zeg niet dat het hier het geval is. Topsporters gaan het grootste deel van de dag rust te nemen, voor groei en herstel.
Sorry ik doe geen boehoe story’s….., je wilde “easy way” out, die heel duur gaat worden.
Het was de gevaxxte groep die de niet gevaxxste wilde opsluiten, op een eiland dumpen of nog erger doden, jullie hebben ons de groep die WEL zijn HUISWERK deed gedegradeerd to wappies!!!
En nou heb je geen leven meer? Waarom denk je dat ik deze shit niet in me wil hebben, en de medische zorg in de westerse wereld was al een hel, dus sterkte, ….nu donder op!l