Na de inval van Moskou in Oekraïne willen de Europese politici graag gezien worden als “iets doen” om het Russische regime tegen te werken. De meeste Europese regimes zijn tot de verstandige conclusie gekomen – niettegenstaande de roekeloosheid van Polen en de Baltische staten – dat het uitlokken van een militair conflict met het nucleair bewapende Rusland geen goed idee is. Dus bestaat “iets doen” vooral uit het proberen Moskou te straffen door de Europeanen af te snijden van de broodnodige Russische olie en gas, schrijft Ryan McMaken.
Het probleem is dat deze tactiek niet veel uithaalt om behalve op korte termijn Rusland af te schrikken, want de Russische olie kan op tal van markten buiten Europa terecht. Het grootste deel van de wereld heeft immers geweigerd deel te nemen aan de Amerikaanse en Europese embargo’s en handelssancties, en heeft in plaats daarvan gekozen voor een meer gematigde aanpak.
Maar door de energiebronnen voor de Europeanen te beperken, zullen de Europese regimes er waarschijnlijk in slagen de kosten van levensonderhoud voor de Europeanen op te drijven, terwijl zij weinig doen om de Russische economie van de wereldmarkten af te snijden.
Kan Europa zich helemaal afsluiten?
Om begrijpelijke redenen zijn de meeste Europese regimes terughoudend geweest om zich volledig af te sluiten van Russische olie en gas. Dat komt omdat Europa steeds afhankelijker is geworden van Russisch aardgas, omdat de Europese regimes zich steeds meer op onbetrouwbare “hernieuwbare” energiebronnen zijn gaan toeleggen. Dit is vooral het geval in Duitsland – de grootste economie van Europa – dat een “scherpe recessie” te wachten staat als het zich afsluit van het Russische gas. Er is veel gesproken over zware sancties tegen Rusland, maar dit heeft niet geleid tot een volledig verbod op de invoer van Russische olie en gas.
Niettemin is het Europees Parlement vorige week begonnen met het opstellen van een plan voor een volledig embargo op Russische olie en gas.
Maar zelfs nu de druk toeneemt om de Europese regimes te laten zien dat zij meer doen om Moskou tegen te houden, willen de Europese politici langzaam te werk gaan. Dit geeft Moskou echter alleen maar meer tijd om de logistiek aan te passen om de olie-export naar andere delen van de wereld over te brengen.
Als Europa de olie onmiddellijk volledig zou verbieden, zou dat de olieprijzen voor Europa en anderen de hoogte in jagen. Volgens analisten van JP Morgan:
Een volledig en onmiddellijk embargo zou 4 miljoen vaten Russische olie per dag verdringen, en Brent ruwe olie naar $185 per vat sturen, omdat zo’n verbod “geen ruimte of tijd zou laten om de aanvoer om te leiden naar China, India, of andere potentiële vervangende kopers,” zei de investeringsbank in een nota. Dat zou een stijging met 63% betekenen ten opzichte van de slotkoers van Brent op maandag van $113,16.
Dit zou recessies kunnen veroorzaken in de Europese economieën, en de beleidsmakers weten dat. Hongarije, bijvoorbeeld, heeft zich herhaaldelijk verzet tegen een embargo op Russische olie uit bezorgdheid voor de gewone Hongaren, die toch al een levensstandaard hebben die ver onder die van de mensen in rijkere landen zoals Duitsland en Frankrijk ligt. Intussen hebben de Franse beleidsmakers een embargo handig getimed om na de Franse verkiezingen van dit jaar te kunnen plaatsvinden.
Zelfs na de korte termijn zou er niet noodzakelijk een einde komen aan de olie-ellende voor Europa, want de Organisatie van Olie-exporterende Landen (OPEC) heeft al verklaard dat zij niet genoeg olie kan oppompen om de Russische olie te vervangen.
In ieder geval lijkt Europa er niet in te slagen de OPEC ervan te overtuigen veel te doen om Rusland op de oliemarkten te straffen of te isoleren. Het Saoedische regime heeft in de afgelopen maanden alleen maar meer samenwerking met Rusland aangekondigd, en de oorlog in Oekraïne lijkt voor de OPEC geen belangrijk onderwerp te zijn.
Dit wil niet zeggen dat dit alles Moskou helemaal geen kwaad zal doen. Er zal tijd nodig zijn om de Russische oliemarkten aan te passen om andere consumenten buiten Europa te kunnen bedienen, en dat zal dalende inkomsten betekenen, althans op de korte termijn. Bovendien maken de financiële sancties van de VS het voor Russische kooplieden moeilijker om wereldwijd zaken te doen.
Ondanks de bewering van het Westen dat het een soort oorlog voor de democratie en tegen het autoritarisme voert, ziet het er echter naar uit dat de grootste begunstigden van de groeiende Europese embargo’s op Russische olie enkele van de meest autoritaire regimes ter wereld zijn. Peking zal gaarne olie- en gasleveranties aanvaarden die niet meer in het Westen worden verkocht, en mogelijk tegen een korting, aangezien de potentiële markten voor Russische olie in aantal afnemen. Bovendien, als de olieprijzen opgedreven worden door de ontwrichtingen die veroorzaakt worden door de Europese embargo’s, dan zal dat waarschijnlijk ten minste enkele van de op olie beluste dictators onder de OPEC-leden ten goede komen.
Intussen zullen de gewone Europeanen waarschijnlijk veel meer gaan betalen voor energie – en dus ook voor andere goederen en diensten. Ook het risico van een recessie neemt in Europa toe.
De Verenigde Staten te hulp?
Zoals zo vaak het geval is, heeft Europa zich voor de zoveelste keer tot de Verenigde Staten gewend om het uit de brand te helpen. De Biden-regering heeft verklaard dat zij Amerikaans vloeibaar aardgas (LNG) naar Europa kan sturen en Rusland grotendeels kan vervangen om in de energiebehoeften van Europa te voorzien. Maar zo eenvoudig is het niet. Zoals David Blackmon in Forbes heeft opgemerkt:
Hoewel de toezegging van de VS om Duitsland en andere Europese landen te helpen zich van het Russische aardgas te bevrijden een nobel doel lijkt, is er slechts één probleem: de president heeft er blijkbaar niet met de Amerikaanse LNG-industrie over gesproken voordat hij de overeenkomst sloot. Als men de citaten leest van leidinggevenden bij Tellurian in het hier gelinkte artikel in de New York Times, dan blijkt dat zij overrompeld waren door de aankondiging van de President. “Ik heb geen idee hoe ze dit gaan doen …”
In het tijdperk van de covid zijn de federale politici er ongetwijfeld aan gewend geraakt om alles wat zij willen tevoorschijn te toveren door het “wonder” van het drukken van geld. Maar in de echte wereld is het nog steeds nodig om olie en gas (en andere grondstoffen) te produceren door middel van daadwerkelijke fysieke productie. Wat de zaak nog ingewikkelder maakt is het feit dat de olie- en gasindustrie in de Verenigde Staten nog grotendeels in particuliere handen is. Dit betekent dat Joe Biden kan beloven wat hij wil, maar de particuliere sector zal nog steeds het werk moeten doen, en de marktprikkels zullen niet noodzakelijkerwijs gunstig zijn om alles aan Europa te verkopen.
Zelfs het drukken van geld kan geen olie en gas op magische wijze aan de andere kant van de Atlantische Oceaan doen verschijnen.
Uiteindelijk zal de koorts van sancties en embargo’s die “het Westen” nastreeft misschien niet veel meer doen dan de kosten van levensonderhoud voor zijn eigen inwoners verhogen. Nog erger zijn de neveneffecten van deze sancties voor armere landen in Afrika en Azië, waarvan vele Russisch graan en Russische olie nodig hebben om hun inwoners boven het bestaansminimum te laten leven.
Dit beleid zal het leven van gewone onschuldige mensen over de hele wereld moeilijker maken, terwijl het er niet in slaagt de oorlog in Oekraïne daadwerkelijk te beëindigen. Maar dat is een prijs die rijke mannen als Biden en Emmanuel Macron blijkbaar bereid zijn te betalen.
Natuurlijk zijn de zogenaamde leiders bereid te betalen het is namelijk hun geld niet duh.
Het is helemaal geen risico; dit is een bewuste actie juist om rijkdom bij de mensen weg te halen. ¨Je zult niets bezitten en gelukkig zijn¨ weet je nog…
VS.
Verenigd Satan.
Er zijn maar twee mogelijkheden:
–OF onze overheden zijn super landverraders
–OF ze zijn zo stom, dat ze niet alleen de straat op zouden mogen
Ik denk het eerste
ik denk ook het eerste