Hoe barbaars waren de inheemse Amerikanen?

De standaard mythe van de inheemse Amerikanen was dat het één monolithische raciale groep was, op een paard reed, een vleesdieet had, de beste lichte ruiters in de militaire geschiedenis waren, en ondanks al deze woeste kwalificaties, op een of andere manier een geweldloze, vredelievende filosoof was.

In feite zijn de belangrijkste America-indiaanse raciale taalgroepen ingedeeld in 9 verschillende taalfamilies, voor ongeveer 700 stamculturen, die verder werden onderverdeeld langs totemistische, familiale en militaire lijnen. De grootste en meest betekenisvolle onderverdeling was de bevolking van de Eastern Woodlands, bestaande uit 5 verschillende taalgroepen, met belangrijke Europese raciale elementen. Inderdaad, de term “savage” (“wilde”) is gebaseerd op de term “sylvan”, wat het bos en het wilde dier betekent dat in het bos woont, en werd toegepast door tal van Europese etnografen, die de Eastern Woodlands raciaal groepeerden met het Europese bosvolk als zijnde van het Transatlantische “Sylvid” ras. Savage heeft denigrerende connotaties, juist omdat het een term was die werd gebruikt door de stadsbewoners en herenboeren van de elitaire stedelijke intellectuelen om de eeuwig verachte “rustieke” werkende mens en jager te beschrijven als een inferieur type van ongecultiveerde mens, schrijft James LaFond op Identity Dixie.

America-indianen werden genoemd, in volgorde van chronologisch gebruik:

• Indianen [een geografische fout];
• Savages (wilden) [bosbewoners];
• Heidenen [niet-christelijken];
• Roodhuiden [op basis van het dragen van rode lichaamsverf]; en
• Maar meestal volgens hun stam-loyaliteit.

Oorlogsvoering was de constante natuurlijke staat van het America-indiaanse leven:

• Navaho is Anasazi voor “vijand”;
• Apache is Navaho voor “vijand”; en
• Comanche is Ute voor “tegen ons altijd”

Rassenhaat op het niveau van de stam-loyaliteit was de valuta van de America-indiaanse intersectionaliteit.

In elk verslag van de eerste contacten van de Europeanen en militairen worden de inheemse krijgers van de Eastern Woodland beschreven als superieure krijgers ten opzichte van hun Europese tegenhangers – wat moet betekenen dat ze veel oefening hebben gehad. Men rolt niet uit zijn hangmat, eet zijn plantaardige maaltijd uit zijn duurzame bron, en schrijdt dan door de militaire geschiedenis heen en schopt Europese soldaten in hun kont. Moderne infanterie gevechtstactieken zijn gebaseerd op de Britse Light Infantry doctrine ontwikkeld door Engels sprekende en raciaal Europese America-indianen van de Northeast Forests. In termen van lage barbaarsheid – wat wreedheid zonder morele terughoudendheid betekent – waren de Eastern Woodlands stammen uniek onder de krijgerssamenlevingen, in die zin dat verkrachting strikt genomen taboe was; maar genoten ze evenveel van marteling als de Spaanse inquisitie of de toenmalige uitvoering van wetgeving van Engelse puriteinse rechters. Aan de andere kant van het verhaal waren indianenstammen op het hele continent zeer terughoudend in het uitoefenen en toestaan van geweld binnen dezelfde tribe (stam).

Toen de Amerikaanse westwaartse expansie de Mississippi overstak, bevonden de pioniers zich op een uitgestrekt, buitenaards landschap van open land, achtervolgd door krijgerstammen die het Iberische paard hadden geadopteerd waarvan veel leefden als de Scythen, Turken of Mongolen uit Centraal-Azië. De stammen van de Great Plains waren zo raciaal en ethisch verschillend van de oostelijke stammen, met hun neiging de vrouwen en kinderen van hun rassenvijanden af te slachten in plaats van ze te adopteren, dat serieuze historici tegen 1891 het beeld van de eerbare stamleden, die in bijna elk eerder verslag van ontvoeringen werden beschreven, als een of ander waanzinnig verzonnen volksverhaal in twijfel trokken. Ofwel was alle Indiase literatuur van voor 1860 een leugen, ofwel alles wat erna kwam – volgens de denkpolitie van verschillende richtingen, tenzij we het hebben over radicaal verschillende samenlevingen, en zo is het ook.

Indianen uit de Eastern Woodlands waren genetisch gezien ten minste voor een deel Europees, waarbij sommige stammen volledig Europees waren, zoals de Westos en Stockbridge Indianen (Mohikanen), en hadden culturen en zelfs ambachten met een sterk Keltisch of Noords karakter, inclusief huisvesting. Daarentegen zijn de Indianen ten westen van het bosgebied raciaal Aziatisch en hadden ze een cultuur die vergelijkbaar is met die van Noordoost-Azië en met die van die Eastern Woodlands.

Dus, als we het over wilden hebben in de zin dat het werd gebruikt om primitieve stamleden te beschrijven die in de bossen leven, dan passen de the Eastern Woodlands in de vorm.

Maar, natuurlijk, onze huidige term wilde betekent alleen gewelddadig en onbesuisd. In die zin hadden de indianen van de Great Plains (Grote Vlakten) meer kans om zich met de volgende praktijken bezig te houden dan die van het oosten:

• Vrouwen een politieke stem ontzeggen en vrouwen gebruiken als lastbeesten of verkrachtingsvrouwen [de Comanche-tribe verkrachtte elke vrouw die ze gevangen namen];
• Leven in vuiligheid [de Comanche waren net zo smerig als de Mongolen];
• Vijandelijke vrouwen vermoorden; en
• Vijandelijke kinderen doden.

Op de volgende manieren waren de stammen van de twee grote typen vrijwel identiek wat betreft hun verschil met de Europese gevoeligheden:

• Het verbieden van geweld en slavernij binnen de stam, waarbij de Europese cultuur geweld binnen hetzelfde ras, groep, zelfs familie; en slavernij werd geprezen als de basis voor ethisch en economisch leven.
• Het martelen van bewonderde vijanden werd door de indianen als rechtvaardig en goed beschouwd, waar de klassensolidariteit van Europese krijgers [officieren] het martelen van gevangenen verbood, ook al was het slaan en doden van soldaten door officieren gebruikelijk – Indianen waren bereid om raciale buitenstaanders als volwaardige leden op te nemen, waartegen weerstand werd geboden in de Europese Amerikaanse samenleving tot het einde van de 20e eeuw.
• Altijd bereid om de kant van de Europeanen en de Europese Amerikanen te kiezen tegen hun stamvijanden, [over het algemeen de kant van raciale vreemdelingen tegen raciale neven en nichten] waar de Europese Amerikanen veel wispelturiger waren over de militaire uitdrukking van hun rassenhaat en nationale rivaliteit.

De meest beschaafde en politiek vooruitstrevende stammen daarentegen, de vijf en later zes naties van de Five-Fire-Council (Vijf-Vuren-Raad), ook wel bekend als de Irokezen [lange-huis-mensen], waren de pioniers van een politiek systeem dat diende als inspiratiebron voor de stichters van de Verenigde Staten en waarvan de vrouwen de echte politieke macht bezaten. Ook zij waren, net als hun verre Comanche-neven, zoals zoveel stammenvolk, dol op genocide en pleegden talrijke menselijke uitstervensgebeurtenissen.

In wezen waren de meest wilde stammen de Comanche, die andere stammen met genocidale ijver bevochten en de sociale ethiek van vogelvrije motorbendes hadden.

Reeds voor blanke vestiging bijna overal slavernij onder inheemse indianenstammen