Onlangs kopte de Telegraph in Engeland met verontrustende tonen: Tiende van landbouwgrond moet wijken voor netto-nul.
Meer dan 10 procent van de landbouwgrond in Engeland zal worden omgeschakeld voor het bereiken van netto-nul en het beschermen van de natuur tegen 2050, onthult de minister van Milieu vrijdag.
Grote delen van het platteland zullen worden gebruikt voor zonneboerderijen, het planten van bomen en het verbeteren van habitats voor vogels, insecten en vissen.
De stap komt na de agressieve en zeer impopulaire successierechten die de Britse politica Rachel Reeves heeft geheven op generatieslange boeren en die tot aanhoudende protesten in het land hebben geleid. De commercieel directeur van de grootste Britse supermarktketen Tesco waarschuwde dat Reeves’ belastingaanslag op boeren “de toekomstige voedselzekerheid van het Verenigd Koninkrijk op het spel zet,” schrijft Jefferey Jaxen.
En als dat nou juist de bedoeling is? Tucker Carlson stelde onlangs deze ongemakkelijke vraag aan Piers Morgan.
Morgan weigerde zijn gedachten daarheen te laten gaan. En daar is een goede reden voor. Het is een duister uitgangspunt. Maar wel een met een historische context die moet worden geanalyseerd vanwege de agressieve maatregelen die nu worden genomen tegen boeren over de hele wereld en de mensheid in het algemeen.
De Britse Oost-Indische Compagnie was het vroege voorbeeld voor het moderne monopolie van megabedrijven, globalisering en een middel om de koloniale macht uit te breiden. Uiteindelijk domineerde het bedrijf de handel tussen India en Groot-Brittannië en ver daarbuiten. Om te zeggen dat de praktijken van het bedrijf meedogenloos waren, is nog zwak uitgedrukt.
Thomas Malthus was de eerste econoom van de Oost-Indische Compagnie die mensen trainde om als administrateurs voor de organisatie te werken. Malthus was ook een eugenetist in de economische stuurhut van ’s werelds grootste bedrijfsmonopolie met een eigen privéleger.
Hij schreef het volgende in zijn Essay on the Principle of Population uit 1798:
De kracht van de bevolking is zo superieur aan de kracht in de aarde om levensonderhoud voor de mens te produceren, dat de vroegtijdige dood op de een of andere manier het menselijk ras moet bezoeken. De ondeugden van de mensheid zijn actieve en bekwame dienaars van ontvolking. Zij zijn de voorlopers in het grote leger van vernietiging; en vaak voltooien zij het vreselijke werk zelf. Maar als ze falen in deze oorlog van uitroeiing, dan rukken ziekelijke seizoenen, epidemieën, pest en plaag op in een verschrikkelijke reeks en vegen duizenden en tienduizenden mensen weg. Mocht het succes nog steeds onvolledig zijn, dan komt er een gigantische onvermijdelijke hongersnood achteraan, die met één machtige klap de bevolking nivelleert met het voedsel van de wereld.
Eugenetisten zijn niet kieskeurig. Wat er ook voor zorgt dat mensen massaal van de planeet verdwijnen – ze zijn er voor. Let op zijn laatste zin, wanneer de honken vol zijn en “het succes nog niet compleet is.” is het de hongersnood die de voorkeur geniet als homerun-hit – het wapen van keuze.
In de jaren 1860 hielp het volle gewicht van het monopolie van de Oost-Indische Compagnie de Indiase textielindustrie de nek om te draaien, waardoor talloze mensen zonder werk kwamen te zitten en gedwongen werden om in de landbouw te gaan werken. Dit maakte de Indiase economie op zijn beurt veel afhankelijker van de grillen van de seizoensgebonden moessons toen de droge seizoenen het land in hun greep hielden.
De Indiase en Britse pers berichtten over stijgende prijzen, slinkende graanvoorraden en de wanhoop van boeren die zich geen rijst meer konden veroorloven.
Dit alles bracht het koloniale bestuur niet tot actie. Halverwege de 19e eeuw was het een gangbare economische wijsheid dat overheidsingrijpen bij hongersnoden onnodig en zelfs schadelijk was. De markt zou het evenwicht herstellen. Overtollige sterfte was volgens de Malthusiaanse principes de manier van de natuur om te reageren op overbevolking. – BBC
Het argument dat de overheid, NGO’s en mondiale organisaties zoals de Verenigde Naties tegenwoordig gebruiken om de landbouw te onderbreken, heeft te maken met ‘netto-nul’ doelstellingen.
[Zie de video hier over de oorsprong van het ‘klimaatcrisis’-narratief waarin de hand van de Club van Rome wordt belicht bij het opstellen van de moderne operatie].
Koeien creëren broeikasgassen, koolstofuitstoot van kunstmest, vernietiging van wilde dieren en mensen zelf zijn allemaal, zo wordt ons verteld, GROOT negatief voor de aarde. Daarom moeten ze worden verminderd.
Niet op een ordelijke manier, maar zo snel mogelijk omdat ons verteld is dat verandering van het klimaat de grootste bedreiging voor de wereld is – of zoiets.
De Verenigde Naties [denk aan Agenda 2030, Overeenkomst van Parijs] zijn de belangrijkste drijvende kracht geweest achter de beleidsvormende actie om deze ‘netto-nul’ utopie te verwezenlijken Enter Julian Huxley.
Huxley komt na de Tweede Wereldoorlog naar voren als een cruciale brugfiguur tussen wat de “oude eugenetica” [Malthus] wordt genoemd en een nieuwe eugenetica gebaseerd op moleculaire biologie en menselijke evolutie.
In 1945, toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep, werden in New York de Verenigde Naties opgericht. In datzelfde jaar werd in Londen ook de Conferentie van de Verenigde Naties voor de oprichting van een onderwijs- en culturele organisatie (UNESCO) opgericht met Julian Huxley als eerste directeur-generaal.
Een jaar later schreef Huxley: UNESCO ITS PURPOSE AND ITS PHILOSOPHY :
Op dit moment is het waarschijnlijk dat het indirecte effect van de beschaving dysgeen is in plaats van eugenetisch; en in ieder geval lijkt het waarschijnlijk dat het dode gewicht van genetische domheid, fysieke zwakte, mentale instabiliteit en vatbaarheid voor ziekten, die al bestaan in de menselijke soort, een te grote last zal blijken te zijn om echte vooruitgang te bereiken. Dus ook al is het waar dat een radicaal eugenetisch beleid voor vele jaren politiek en psychologisch onmogelijk zal zijn, zal het belangrijk zijn voor Unesco om ervoor te zorgen dat het eugenetisch probleem met de grootste zorg wordt onderzocht en dat de publieke opinie wordt geïnformeerd over de kwesties die op het spel staan, zodat veel dat nu ondenkbaar is tenminste denkbaar kan worden.
Nu het erop lijkt dat we ons in de laatste fase van de milieu-overlay van de moderne eugenetica bevinden, worden de consensusvorming en subtiele berichtgeving afgeschaft.
Een onderzoeksartikel uit 2022, gepubliceerd in het tijdschrift Social Studies of Science met de titel Environmental Malthusianism and Demography, schrijft:
Sommige bio-ethici stellen dat, omdat ‘we bedreigd worden met meer bevolking dan de planeet kan dragen’, mensen simpelweg ‘geen recht hebben op meer dan één biologisch kind’ (Conly, 2016: 2). Sommigen bevelen overheden aan om in te grijpen om deze limiet te handhaven (Hickey et al., 2016). Zelfs feministische historici en wetenschapssociologen, waaronder enkele scherpe critici van de bevolkingsbeperkingsprojecten van het einde van de 20e eeuw, roepen nu op tot maatregelen om het krijgen van kinderen te verminderen als middel om klimaatverandering tegen te gaan. Milieumalthusianisme, het idee dat de groei van de menselijke bevolking de belangrijkste oorzaak is van milieuschade en dat bevolkingsbeperking een voorwaarde is voor milieubescherming, beleeft een opleving.
Het huidige leiderschap van het Verenigd Koninkrijk, de EU-lidstaten en de VS met betrekking tot het klimaat. Waar Keir Starmer racet om de ‘netto-nul’ doelen te halen, hebben de VS zich vorige week via een uitvoeringsbevel teruggetrokken uit de Overeenkomst van Parijs in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake Klimaatverandering.
Zonder voedsel, voedselproductie en landbouw is er hongersnood. Zo simpel is het. De mislukte reactie op de pandemie heeft ons daaraan herinnerd.
Aangenomen wordt dat leiders en beleidsmakers, vooral de Verenigde Naties, deze historische en actuele basisfeiten kennen. Boeren komen in gevaar door overheidsbeleid om ‘klimaatdoelen’ te halen en dat wordt toegestaan.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Laat ik dit ervan zeggen:
Netto-nul is de grootst mogelijke kul.
Eerst werd schaalvergroting door de overheid gestimuleerd met behulp van ruilverkaveling en ten koste van de kleine gemengde boerenbedrijven. De boeren moesten groter en groter worden. 10 procent van de innovatieve boeren mochten met behulp van de geldkraan blijven bestaan, de kleine boeren werden weggesaneerd. Maar het is niet genoeg. Traditioneel boeren moet nu onder de donuteconomie en de 17SDG worden getransformeerd naar fabrieksmatige productie van gewassen en eiwitten. Met het klimaat als excuus. De netto-nul kul dus.
Als achtergrond informatie de ontwikkeling van de schaalgrootte in de akkerbouw en melkveehouderij in Nederland vanaf de Tweede Wereldoorlog.
1. Akkerbouw: Van kleine gemengde bedrijven naar grootschalige specialisatie
Periode Aantal akkerbouwbedrijven Gemiddeld areaal per bedrijf
1950 ~150.000 5-15 hectare
1980 ~50.000 20-30 hectare
2000 ~25.000 40-60 hectare
2020 ~12.000 80-100 hectare
Ontwikkelingen:
• 1950-1980: Mechanisatie (tractoren, kunstmest) en schaalvergroting zorgden ervoor dat veel kleine gemengde bedrijven verdwenen.
• 1980-2000: Door EU-beleid en efficiëntieverbeteringen verdween nog een groot deel van de bedrijven, terwijl de gemiddelde oppervlakte per bedrijf verdubbelde.
• 2000-2020: Verdere schaalvergroting en specialisatie, mede door concurrentie en kostendruk. Moderne akkerbouwbedrijven zijn vaak familiebedrijven met geavanceerde precisielandbouwtechnieken.
2. Melkveehouderij: Van kleinschalige boerderijen naar grootschalige melkveebedrijven
Periode Aantal melkveebedrijven Gemiddeld aantal koeien per bedrijf
1950 ~200.000 5-10
1980 ~90.000 20-30
2000 ~30.000 50-70
2020 ~15.000 100-150
Ontwikkelingen:
• 1950-1980: Melkveehouderij werd steeds meer gemechaniseerd (melkmachines, krachtvoer, ligboxstallen). De melkquotering van 1984 remde de groei tijdelijk af.
• 1980-2000: De schaalvergroting zette door, vooral na de afschaffing van de melkleverplichtingen aan coöperaties.
• 2000-2020: Afschaffing van het melkquotum in 2015 leidde tot een korte productiestijging, gevolgd door stikstofmaatregelen en strengere milieuregels. Veel kleinere bedrijven stopten.
Conclusie
Sinds 1950 is het aantal bedrijven sterk afgenomen, terwijl de schaalgrootte enorm is toegenomen. Dit komt door mechanisatie, economische druk, en regelgeving.
Britse wapen tegen zowat iedereen, en van alle tijden.. HONGER !!!!
Mooi artikel weer.
Malthus was in feite ook een neuroot, met grootheidswaanzin die zich geroepen voelde macht te verschaffen aan kleine groepjes. Was hij bang dat hij niet genoeg te eten zou krijgen? De “opleving” van zijn dwaze neurose wordt gretig aangepakt door de regeringsambtenaartjes als bezigheidstherapie om hun paycheck wat gewicht te geven. Ze weten wsch zelf niet eens wat “netto nul” precies betekent. Vraag het maar eens aan je gemeente meevretertjes en ze zullen het niet weten. Netto-nul is niet meer dan een business model vol klimaat leugens zoals alles tegenwoordig is. Vroeger werden boeren gestimuleerd om heel veel melk boter kaas te produceren dat dan werd opgekocht om het ergens op te slaan omdat de bevolking het niet kon opeten; gratis geld voor de boer en een enorm overschot aan zuivel. Nu is de boer plotseling de drijver achter de ‘broeikasgassen.’ Maar het gaat om massa distributie van voedselsoorten, omdat massa distributie altijd veel lucratiever is in handen van zo min mogelijk individuen, plus gecentraliseerde controle over de distributie om te kunnen heersen. Dit is precies wat je ziet gebeuren met heel veel essentiële zaken: massa distributie. Dus weg met de boeren onder de leugen van “netto nul” en transformatie naar de massa distributie van wat het ook moge zijn – bewerkte rotzooi van melk, boter, kaas, whatever. Kwaliteit levert daarbij in voor winst, en de 1% regeert de 99%. Follow the money. (Dezelfde massa distributie met centrale controle vond plaats met energie zoals stroom en gas – massa distributie van energiebronnen via pijpleidingen en kabels onder centraal bewind, zodat jij niet meer het bos in hoefde om telkens gratis hout te hakken.)