Een paniekerig Imperium probeert Rusland een aanbod te doen “It Can’t Refuse”

Degenen achter de troon zijn nooit gevaarlijker dan wanneer ze met hun rug tegen de muur staan. Hun macht glijdt snel weg: Militair, door de geleidelijke vernedering van de NAVO in Oekraïne; financieel, omdat het grootste deel van het Zuiden vroeg of laat niets meer te maken wil hebben met de munt van een failliete schurkengigant; politiek, omdat de mondiale meerderheid beslissende stappen neemt om niet langer een roofzuchtige, in diskrediet geraakte, in feite minderheid te gehoorzamen, schrijft Pepe Escobar.

Dus nu beramen degenen achter de troon plannen om op zijn minst te proberen de naderende ramp op het militaire front tegen te houden.

Zoals bevestigd door een hooggeplaatste bron in het Amerikaanse establishment is een nieuwe richtlijn over de NAVO versus Rusland in Oekraïne doorgegeven aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken. Blinken is, in termen van werkelijke macht, niets anders dan een loopjongen voor de Straussiaanse neocons en neoliberalen die feitelijk het buitenlands beleid van de VS bepalen.

De minister van Buitenlandse Zaken kreeg de opdracht de nieuwe richtlijn – een soort boodschap aan het Kremlin – door te geven via de gedrukte mainstream media, die prompt werd gepubliceerd door de Washington Post.

In de arbeidsverdeling van de Amerikaanse elite mainstream media staat de New York Times zeer dicht bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Washington Post bij de CIA. In dit geval was de richtlijn echter te belangrijk en moest ze worden doorgegeven door de krant van de imperiale hoofdstad. Het werd gepubliceerd als een opiniestuk (achter betaalmuur).

Rommel: Het WP opiniestuk is volledig te lezen met een van mijn supergeheime linken Filterbypass, voeg de WP link (https://www.washingtonpost.com/opinions/2023/01/24/blinken-ponders-post-ukraine-war-order/) in.

Nieuw is dat de Amerikanen voor het eerst sinds het begin van de Russische speciale militaire operatie (SMO) in Oekraïne in februari 2022 een variatie voorstellen op de klassieker “offer you can’t refuse”, met inbegrip van enkele concessies die de Russische veiligheidseisen kunnen bevredigen.

Cruciaal is dat het aanbod van de VS volledig voorbijgaat aan Kiev, waarmee eens te meer wordt bevestigd dat dit een oorlog tegen Rusland is, gevoerd door het imperium en zijn NAVO-volgelingen – met de Oekraïners als louter uit te breiden proxies.

‘Ga alsjeblieft niet in het offensief’

John Helmer, de old school correspondent van de Washington Post in Moskou, heeft een belangrijke dienst bewezen door de volledige tekst van Blinkens aanbod aan te bieden, uiteraard uitgebreid bewerkt met fantasierijke begrippen als “Amerikaanse wapens helpen Poetins invasiemacht verpulveren” en een gênante verklaring: “Met andere woorden, Rusland moet niet klaar zijn om uit te rusten, te hergroeperen en aan te vallen.”

De boodschap van Washington kan op het eerste gezicht de indruk wekken dat de VS de Russische controle over de Krim, Donbass, Zaporozhye en Kherson – “de landbrug die de Krim met Rusland verbindt” – als een voldongen feit zouden erkennen.

Oekraïne zou een gedemilitariseerde status krijgen, en de inzet van HIMARS-raketten en Leopard- en Abrams-tanks zou beperkt blijven tot West-Oekraïne, als “afschrikmiddel tegen verdere Russische aanvallen”.

Wat mogelijk is aangeboden, in nogal vage bewoordingen, is in feite een verdeling van Oekraïne, inclusief gedemilitariseerde zone, in ruil voor de annulering door de Russische generale staf van haar nog onbekende offensief in 2023, dat even verwoestend kan zijn als het afsnijden van Kievs toegang tot de Zwarte Zee en/of het afsnijden van de aanvoer van NAVO-wapens over de Poolse grens.

Het aanbod van de VS omschrijft zichzelf als de weg naar een “rechtvaardige en duurzame vrede die de territoriale integriteit van Oekraïne handhaaft.” Nou, niet echt. Het wordt dan alleen geen romp Oekraïne, en Kiev zou zelfs die westelijke gebieden kunnen behouden die Polen dolgraag wil opslokken.

De mogelijkheid van een directe overeenkomst tussen Washington en Moskou over “een eventueel naoorlogs militair evenwicht” wordt ook genoemd, waaronder geen lidmaatschap van Oekraïne van de NAVO. Wat Oekraïne zelf betreft, lijken de Amerikanen te geloven dat het een “sterke, niet-corrupte economie met lidmaatschap van de Europese Unie” zal worden.

Wat er ook aan waarde overblijft in Oekraïne is al opgeslokt, niet alleen door de monumentaal corrupte oligarchie, maar vooral door beleggers en speculanten van het BlackRock-type. Allerlei bedrijfsgieren kunnen het zich eenvoudigweg niet veroorloven Oekraïnes graanexporthavens te verliezen, noch de handelsvoorwaarden die vóór de oorlog met de EU waren overeengekomen. En ze zijn doodsbang dat het Russische offensief Odessa zal veroveren, de belangrijkste zeehaven en transportknooppunt aan de Zwarte Zee – waardoor Oekraïne door land ingesloten zou raken.

Er is geen enkel bewijs dat de Russische president Vladimir Poetin en de hele Russische Veiligheidsraad – inclusief zijn secretaris Nikolai Patrushev en vice-voorzitter Dmitri Medvedev – reden hebben om iets te geloven van het Amerikaanse establishment, vooral via louter handlangers als Blinken en de Washington Post. De stavka – een benaming voor het hoge commando van de Russische strijdkrachten – beschouwen de Amerikanen immers allemaal als “niet in staat tot overeenstemming”, zelfs wanneer een aanbod op papier staat.

Dit loopt en praat als een wanhopige Amerikaanse poging om tijd te rekken en Moskou wat wortels voor te schotelen in de hoop het geplande offensief van de komende maanden uit te stellen of zelfs te annuleren.

Zelfs old school, dissidente Washington-agenten van de oude stempel – die niet loyaal zijn aan het Straussische neoconbestel – wedden dat dit een kansloze zet zal zijn: in een klassieke “strategische dubbelzinnigheid” zullen de Russen doorgaan met hun aangekondigde demilitarisering, denazificatie en de-electrificatie, en zullen ze “stoppen” waar en wanneer ze maar willen ten oosten van de Dnjepr. Of verder.

Wat de Deep State werkelijk wil

De ambities van Washington in deze oorlog tussen de NAVO en Rusland gaan veel verder dan Oekraïne. En dan hebben we het nog niet eens over het voorkomen van een Russisch-Chinees-Duitse Euraziatische unie of een nachtmerrie van gelijkwaardige concurrenten; laten we het houden bij prozaïsche kwesties op het Oekraïense strijdtoneel.

De belangrijkste “aanbevelingen” – militair, economisch, politiek, diplomatiek – werden eind vorig jaar gedetailleerd beschreven in een strategiedocument van de Atlantische Raad.

En in een ander document, onder “Oorlogsscenario 1: De oorlog gaat door in het huidige tempo”, staat het Straussiaanse neoconbeleid volledig beschreven.

Het staat er allemaal in: van “het mobiliseren van steun en militaire steun aan Kiev die voldoende is om te kunnen winnen” tot “het verhogen van de dodelijkheid van de overgedragen militaire steun met gevechtsvliegtuigen die Oekraïne in staat stellen zijn luchtruim te controleren en Russische troepen aan te vallen; en rakettechnologie met voldoende bereik om Russisch grondgebied te bereiken.”

Van opleiding van het Oekraïense leger “om westerse wapens, elektronische oorlogsvoering en offensieve en defensieve cybercapaciteiten te gebruiken, en om nieuwe rekruten naadloos in de dienst te integreren” tot versterking van de “verdediging aan het front, in de buurt van de Donbass-regio”, met inbegrip van “gevechtstraining gericht op onregelmatige oorlogsvoering.”

Naast “het opleggen van secundaire sancties aan alle entiteiten die zaken doen met het Kremlin,” bereiken we natuurlijk de moeder aller plunderaars: “Confisqueer de 300 miljard dollar die de Russische staat op buitenlandse rekeningen in de Verenigde Staten en de EU heeft staan en gebruik het in beslag genomen geld om de wederopbouw te financieren.”

De reorganisatie van de SMO, met Poetin, chef van de generale staf Valery Gerasimov en generaal Armageddon in hun nieuwe, versterkte rollen, doet al deze uitgewerkte plannen ontsporen.

De Straussianen zijn nu in diepe paniek. Zelfs Blinkens nummer twee, de Russofobe oorlogszuchtige Victoria “F**k de EU” Nuland, heeft in de Amerikaanse Senaat toegegeven dat er vóór de lente (realistisch gezien pas in 2024) geen Abrams-tanks op het slagveld zullen staan. Ze beloofde ook “de sancties te versoepelen” als Moskou “terugkeert naar de onderhandelingen.” Die onderhandelingen werden in het voorjaar van 2022 in Istanboel door de Amerikanen zelf in de kiem gesmoord.

Nuland riep de Russen ook op om “hun troepen terug te trekken.” Nou, dat biedt tenminste wat komische verlichting vergeleken met de paniek die uit Blinkens “offer you can’t refuse” spreekt. Blijf kijken naar de niet-reactie van Rusland.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Beth Van Schaak liegt…

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: