Edward Luttwak: Tijd om NAVO-troepen te sturen

Edward Luttwak, een van de zogenaamde ‘belangrijkste militaire theoretici’ in het Westen, roept openlijk op tot NAVO-interventie in Oekraïne, opdat het Westen geen “catastrofale nederlaag” lijdt.

Luttwak is adviseur geweest van Amerikaanse presidenten en het Amerikaanse leger, evenals van andere wereldmilitairen. Hij heeft ook bij de IDF gediend, wat zijn schaamteloze machismo en gebrek aan zorg voor moraliteit of veiligheid in de wereld zou kunnen verklaren. Velen in de ‘beltway’ beschouwen hem als een soort moderne Clausewitz, hoewel het er meer op lijkt dat hij gewoon de militaire versie is van Alan Dershowitz uit het constitutionele recht – d.w.z. een middelmaat die om raciale redenen tot god is verheven vanwege zijn gehechtheid aan de zionistische suprematie, schrijft Simplicius The Thinker.

Maar ondanks wat ik van hem denk, moet zijn opmerkelijke oproep voor NAVO-troepen in Oekraïne de tribune van de analyse krijgen, al was het maar vanwege zijn invloed in de beleidscentra en controlemechanismen in Washington die een dergelijke stap mogelijk zouden kunnen maken. Een eerder stuk in de Spectator schreef: “Als Edward Luttwak spreekt, luisteren de wereldleiders – en nu moeten ze overwegen zijn advies over Oekraïne op te volgen.” En dus moeten wij ook luisteren.

Maar opmerkelijker dan het in het oog springende citaat dat iedereen aan het praten heeft gekregen, is Luttwaks bewering dat NAVO-landen al in een vroeg stadium zijn met het plannen van verschillende soorten contingenten die naar Oekraïne moeten worden gestuurd:

Interessant genoeg plaatst hij alles in het teken van de urgentie van een op handen zijnde Chinese aanval op Taiwan, wat zijn gebrekkige analytische vaardigheden nog eens extra benadrukt. Dit fragment uit een eerder artikel over Luttwak vertelt je alles wat je over hem moet weten:

Hoe dan ook, in het licht van zijn uitspraken over NAVO-leden die contingenten voorbereiden voor Oekraïne, hebben we het volgende van Stephen Bryen:

Hij schrijft dat Amerikaanse en Roemeense troepen op dit moment in Moldavië zijn voor Joint Command Exchange Training en extrapoleert dat in de theorie dat Moldavië wordt klaargestoomd als verzamelplaats om in de toekomst mogelijk Odessa in te nemen. Dit komt na een nieuwe drone-aanval op een radarinstallatie in Pridnestrovie gisteren.

En dan heb ik het nog niet eens over dit gerucht:

Ik had laatst in de commentaren vermeld dat er geruchten zijn dat Rusland een campagne voorbereidt voor deze zomer om voor het eerst Su-34’s in te zetten voor massale UMPK glijbomaanvallen op de regio’s Odessa en Ochakov vanuit de Zwarte Zee. Het is een interessant gerucht in het licht van deze ontwikkelingen, omdat het de vraag oproept of het Rusland is dat de lat hoger legt na de laatste signalen dat de NAVO zich steeds meer zorgen maakt over Odessa, of andersom, dat de NAVO nerveus wordt omdat ze beseffen dat Rusland de druk op Odessa gaat opvoeren.

Twee dagen geleden verklaarde de Poolse minister van Buitenlandse Zaken Sikorski dat de NAVO een officiële “missie” in Oekraïne zou opzetten:

Wat volgens hem niet per se betekent dat ze van plan zijn om troepen te sturen, maar eerder dat ze kunnen beginnen met het officieel onderling coördineren als een alliantie om Oekraïne te helpen – dat zegt hij.

Slechts enkele dagen voor het stuk van Luttwak publiceerde Unherd dit andere juweeltje:

Het artikel verhult stiekem een oproep aan de NAVO om de controle over alles ten westen van de Dnjepr over te nemen door het te formuleren als het geven van luchtdekking. De auteur vindt dat de NAVO alle Oekraïense steden ten westen van de Dnjepr moet verdedigen met echte NAVO-troepen en luchtverdedigingssystemen. Hij stelt dat dit niet echt een bedreiging is voor Rusland, omdat men alleen Russische raketten en onbemande systemen zouden neerschieten en geen Russische piloten zouden doden, die niet verder dan de Dnjepr komen.

In veel opzichten lijken al deze recente oproepen verkapte pogingen – in de een of andere vorm – om het proefballonnetje van de Oekraïense afscheiding op te laten. Waarom doen ze het op deze manier? Omdat het openlijk uitspreken van het woord afscheiding een vernietigende demoraliserende klap zou zijn voor Oekraïne en meteen zou worden afgewezen door Zelensky en co. Maar om het idee er eerst subtiel en diplomatiek in te laten glijden, hebben ze het aangekleed als een heldhaftige daad van loyaliteit en trouw, terwijl je in werkelijkheid de laatste tijd steeds luidere gesprekken kunt horen over de onvermijdelijkheid van afscheiding als de enige realistische oplossing.

Herinner je dat ik al eerder meldde dat een nieuwe NAVO-top deze zomer opnieuw het lidmaatschap voor de ogen van Zelensky wil bungelen – net als afgelopen zomer – en deze keer gaan er geruchten dat er steeds zwaardere ‘hints’ zullen worden gegeven over de afscheiding van Oekraïne in ruil voor dergelijke beloften. Toen Macron voor het eerst met de Franse inzet kwam, schreven we dat een deel van de redenering zou kunnen zijn dat ze alleen de Dnjepr veilig willen stellen om een DMZ-afscheiding in Koreaanse stijl af te dwingen aan een recalcitrante Poetin. In sommige opzichten zou het een perfecte bekroning van de ‘overwinning’ voor de NAVO zijn, waardoor ze het zouden kunnen verkopen alsof ze Poetin in zijn sporen hebben gestopt zonder een schot te lossen.

Deze rode draad speelt in op wat ik de vorige keer schreef over de geruchtmakende ‘oktoberverrassing’, waarbij Oekraïne zijn nieuwe grenzen zou kunnen aangeven zonder Donbass. Veel bewegingen lijken af te stevenen op deze door de NAVO gesteunde poging om Rusland tot een DMZ te dwingen. Wanneer zou het gebeuren? Precies wanneer Russische troepen beginnen met het “doorbreken” van de Oekraïense linies, vermoedelijk als en wanneer Rusland de veel zwaardere offensieven lanceert die iedereen over een paar maanden verwacht.

Maar wat belangrijk is om op te merken, is dat geen enkel land alleen wil opdraaien voor de gevolgen van de vergeldingsacties van de Beer; zelfs niet twee of drie landen samen. Dat betekent dat zo’n actie waarschijnlijk alleen zou plaatsvinden als er een coalitie van bangeriken zou worden gevormd, en de kans daarop is niet groot.

Wat dat betreft eindigt Luttwak zijn eigen eerdere artikel met de volgende waterige bekentenis:

De VS zou maximaal 40.000 manschappen kunnen leveren – vergeet niet dat het grootste deel van de 101e die in Roemenië is gestationeerd vorig jaar al naar Jordanië is overgeplaatst. Luttwak is het ermee eens dat het grootste deel van de belangrijkste NAVO-kopstukken nodig zou zijn om dit plan te laten werken, en die hebben al aangegeven niet te willen. Alles bij elkaar zouden die landen misschien maximaal 150-250k troepen kunnen leveren, en dat is aan de optimistische kant. Ondertussen heeft Rusland al een heel nieuw leger van 500.000 man klaarstaan, dat door Shoigu is samengesteld om de nieuwe NAVO-dreigingen het hoofd te bieden, zoals ik lang geleden al heb gemeld. En dan heb ik het nog niet eens over de honderdduizenden reservetroepen, inclusief de dienstplichtige troepen en de nationale garde, die Rusland kan inzetten als het ergste gebeurt.

In dit verband is er nog een kort onderwerp dat ik wil bespreken en ophelderen. Toen Macron begon met zijn lachwekkende optreden, was de redenering die hij gebruikte achter de bravoure om troepen te sturen tegen Rusland dat “Frankrijk een nucleaire macht is” en zich dus geen zorgen hoeft te maken over Rusland. Dit werd gevolgd door veel Franse juichende reacties op sociale media die de indrukwekkende 4e plaats van Frankrijk in de wereldranglijst van nucleaire machten benadrukten, na Rusland, de VS en China. Frankrijk heeft ~300 kernwapens, wat volgens hen genoeg is om “Rusland te vernietigen”, maar niet de hele wereld.

Er is een grote misvatting bij leken over kernwapens. 300 klinkt als een heleboel raketten, omdat de meeste mensen denken dat het 300 individuele raketten zijn. In feite is de Franse kernbewapening niet zo indrukwekkend als het klinkt.

In de jaren ’70 en ’80 heeft Frankrijk de grondcomponent van zijn nucleaire triade, de silo’s van de ICBM’s, volledig afgedankt. Het heeft nu alleen nog de ballistische onderzeeër en een beperkte luchtcomponent, waarvan de laatste niet eens de moeite waard is om over te praten omdat het een klein aantal ASMP-A nucleaire kruisraketten is, met een beperkt bereik (~300km), gelanceerd door Dassault Rafale straaljagers. Er is heel weinig kans dat zo’n vliegtuig ook maar in de buurt van de Russische luchtverdediging kan komen, laat staan dat het belangrijke Russische steden of locaties kan raken met zo’n korte-afstandsraket, dus dit vormt heel weinig dreiging buiten de frontlinie-tactiek en kan in het kader van deze discussie buiten beschouwing worden gelaten.

De enige matige dreiging die Frankrijk heeft, zijn de ballistische raketonderzeeërs. Het land heeft er in totaal 4, waarvan er meestal maar 1 actief is. Deze onderzeeërs hebben elk 16 x M51 kernraketten, vergelijkbaar met de Amerikaanse Tridents. Elk van deze raketten kan tot 10 MIRV kernkoppen dragen, hoewel de normale lading naar verluidt 6 is. Dat is de volledige Franse nucleaire capaciteit: 4 onderzeeërs met elk 16 raketten = 64 raketten in totaal. En elk van die raketten heeft ongeveer 6 onafhankelijke kernkoppen, voor een totaal van 290 vermelde marinekernkoppen (wat betekent dat sommige boten minder raketten/kernkoppen hebben).

Ergo: de enige nucleaire dreiging die Frankrijk mogelijk kan vormen voor Rusland ligt volledig in 4 verouderde ballistische raketonderzeeërs, die elk 16 raketten kunnen lanceren. In een nucleair oorlogsscenario, of zo’n scenario waarin Rusland vermoedt dat Frankrijk gaat aanvallen, moeten we rekening houden met een non-zero kans dat Rusland Franse onderzeeërs volgt met zijn eigen jager-killer aanvalsonderzeeërs en ze kan uitschakelen nog voordat ze hun raketten lanceren. Natuurlijk zijn ballistische raketonderzeeërs ontworpen rond de filosofie van stealth en het ontwijken van hun jagers, maar 1) de onderwatercapaciteiten van Rusland mogen niet worden onderschat en 2) Rusland heeft ~35 aanvalsonderzeeërs tegen de 4 boomers van Frankrijk – de kansen zijn zwaar tegen die 4.

Wat ik wil zeggen is: er is een kans dat Macron in zo’n scenario niet eens één raket zou kunnen lanceren, of misschien maar 25-75% van zijn raketten, omdat zijn onderzeeërs zouden worden uitgeschakeld nog voor ze klaar zijn om te vertrekken.

Maar laten we omwille van het argument aannemen dat de onderzeeërs de meeste van hun raketten kunnen lanceren. Zowel Rusland als de VS hebben zogenaamde mid course interceptors. Dit zijn onderscheppingsraketten die bedoeld zijn om ballistische raketten uit te schakelen in de boost- of midcourse-fase, zelfs voordat ze hun MIRV-kernkoppen kunnen ontladen, wat meestal gebeurt in de late midcourse- of terminale fase.

Van de Almaz Antey-familie heeft Rusland een contingent van de nieuwe S-500 Prometheus, evenals de S-300VM- en -P-families en S-400-varianten voor ballistische raketten; Rusland beweert dat vooral de S-500 ICBM’s kan uitschakelen, zelfs in de vroegere boost- of midcourse-fase.

Maar de echte laatste buck-stopper is het echte strategische raketafweersysteem van Rusland: de A-135 en A-235, ook wel Nudol genoemd. De A-135 is specifiek ontworpen om nucleaire ICBM’s uit te schakelen en is geen alleskunner zoals de S-400/500 systemen. Maar het is een laatste noodsysteem omdat de A-135 raketten, die 53T6 worden genoemd, zelf nucleair zijn. Maar het zijn neutronenbommen in plaats van gewone atoombommen met kernsplijting. Ze schieten omhoog met een verbijsterende versnelling van 0 tot Mach ~10 (sommige bronnen, zoals Wiki, hebben het over Mach 17, maar ik denk dat 10 realistischer is, volgens Russische binnenlandse bronnen) in slechts 3-4 seconden, waarbij ze 200g trekken. Als ze eenmaal de hoogte van meer dan 80 km bereiken waar de inkomende nucleaire ICBM of MIRV kernkoppen naderen, ontploft de neutronenbom die er in wezen voor zorgt dat de nucleaire RV’s (re-entry vehicles) van de vijand inert worden door ze chemisch onschadelijk te maken:

Voor iedereen die geïnteresseerd is in meer informatie over hoe de AA-84 “neutronenbom” kernkop werkt, kun je hier meer informatie vinden.

Hoe werkt het hele systeem? De A-135 krijgt opsporingsinformatie van de krachtigste en meest wijdverspreide antiraketsysteemradars van Rusland, die overal in het land zijn opgesteld – en in de ruimte, als satellieten – en die in een netwerk zijn opgenomen met de A-135 en de S-500/400 onderscheppingsraketten:

Dit omvat enorme arrays zoals deze, die raketlanceringen op duizenden kilometers afstand kunnen detecteren:

Hieronder vallen enorme arrays zoals deze, die raketlanceringen op duizenden kilometers afstand kunnen detecteren:

De A-135 raketten zelf hebben 5 belangrijke lanceerplaatsen, elk met ongeveer 12-16 raketsilo’s, voor 68 raketten in totaal:

Overigens had Rusland er vroeger veel meer, ongeveer 21 in plaats van 5, maar de 51T6 langeafstandsraketcomponent van het A-135 systeem werd in de jaren 2000 ontmanteld. Maar in de toekomst zullen ze het waarschijnlijk weer uitbreiden met de nieuwe systemen die in de pijplijn zitten, hoewel zelfs het huidige aantal nog steeds veel meer is dan wat de VS heeft, namelijk 44 onderscheppingsraketten.

Rusland heeft dus 68 nucleair bewapende (neutronenbom) strategische interceptors, die elk niet alleen één ICBM kunnen uitschakelen, maar ook tientallen MIRV-kernkoppen, als die al zijn losgelaten. Zonder al te veel in detail te treden, want er zijn verschillen tussen MIRV (Multiple Independently Targetable Reentry Vehicles) en MRV (Multiple Reentry Vehicles), maar in het kort komt het erop neer dat de 53T6 raketten van het A-135 systeem natuurlijk een groot bereik hebben wanneer hun kernkop ontploft. Afhankelijk van het feit of de vijandelijke raket een MIRV of MRV is, en wanneer de MIRV’s werden losgelaten, is het mogelijk dat een enkele 53T6 meerdere, zo niet alle, onafhankelijke terugkeervoertuigen kan vernietigen, aangezien de neutronenexplosie van de 53T6 een groot gebied in de endoatmosferische zone zal ‘bestralen’. MIRV’s gaan niet zo ver uit elkaar als mensen denken – hier is een timelapse-foto van een Amerikaanse Peacemaker MIRV-test die laat zien hoe verschillende MIRV’s kilometers uit elkaar neerkomen:

Dat betekent dat één enkele Russische 53T6 potentieel alle 6-10 MIRV’s op een Franse M51 SLBM-raket kan uitschakelen.

Als alle 4 de ballistische onderzeeërs van Frankrijk hun SLBM’s lanceren, hebben we 4 x 16 = 64 raketten in totaal. De Russische A-135 heeft 68 onderscheppingsraketten, die elk meerdere objecten kunnen uitschakelen als ze niet ver van elkaar zijn. Dit wordt natuurlijk ondersteund door vele andere Russische systemen, zoals de S-500, die de losse eindjes aan elkaar zullen knopen. Als Rusland de lanceringen in een vroeg stadium ontdekt, kan het hyperversnellende A-135 systeem mogelijk alle Franse SLBM’s uitschakelen voordat ze hun MIRV’s hebben verspreid in de laatste dalingsfase.

Als sommige MIRV’s vrijkomen, dan is de kans groot dat het neutroneneffect ze uitschakelt als ze relatief dicht bij elkaar zijn, wat een goede kans is in het vroege stadium, voordat ze zich verspreiden naar bredere individuele doelen. Sommige kunnen er doorheen komen, maar dat is als: 1.) de Russische A-135’s de raketten niet uitschakelen in de middenfase voordat ze zelfs de MIRV’s openen en 2.) als de Russische aanvalsonderzeeërs niet ten minste één of twee van de Franse onderzeeërs uitschakelen, waardoor de aanvalsverzadiging enorm wordt beperkt.

Concluderend: Gezien het feit dat het hele Franse kernwapenarsenaal in slechts 4 ballistische onderzeeërs zit, en gezien het feit dat deze onderzeeërs in totaal 64 raketten kunnen afvuren, die vrijwel het hele bruikbare Franse kernwapenarsenaal bevatten; en verder gegeven dat het A-135 systeem van Rusland alleen al 68 raketten heeft, ondersteund door honderden meer van secundaire redundanties zoals de S-500 en speciale ABM-varianten van S-300/400, evenals mogelijk enkele bestaande versies van de A-235 Nudol-bedoeld om uiteindelijk het A-135 systeem te vervangen; dit alles geeft uiteindelijk een vrij grote kans dat Rusland een Franse nucleaire eerste aanvalsaanval voor een groot deel zou kunnen stoppen of afzwakken.

Frankrijk zou zeker niet in staat zijn om “heel Rusland te vernietigen” – zelfs niet in de buurt. Zelfs als de A-135’s 75% van de MIRV’s zouden neutraliseren, met een paar die er doorheen komen – de S-500 die een paar van de overgeblevenen opruimt – maar zelfs als een paar Franse TN-75 MIRV’s er doorheen zouden komen, is elke TN-75 100 kiloton; en hoewel dat een behoorlijke hoeveelheid schade zou aanrichten, is het niet genoeg om zelfs hele grote steden uit te schakelen, laat staan het hele land. Frankrijk zou natuurlijk ophouden te bestaan, terwijl Rusland relatief lichte schade zou oplopen. Natuurlijk is geen enkele nucleaire schade “klein” in de klassieke zin van het woord, maar vergeleken met het letterlijk ophouden te bestaan van de tegenstander als beschaving, zou het relatief onbeduidend zijn.

Laten we niet vergeten dat sommige van Frankrijks M51 SLBM rakettesten in het verleden zijn mislukt en dat de NAVO in het algemeen op dit gebied een grote achterstand heeft: denk aan het recente debacle met de falende raket van het Duitse fregat vorige maand. Dus zelfs als Russische aanvalsonderzeeërs de Franse raketten niet als eerste zouden vinden, is er geen garantie dat de SLBM’s zelfs maar uit hun vervallen buizen zouden komen.

Dit alles wil zeggen dat Macrons gewauwel niet veel om het lijf heeft. Frankrijk is precies de kernmacht die Rusland met een gerust hart aankan in een nucleair uitwisselingsscenario. De massale verzadiging van de VS zou meestal niet te stoppen zijn, maar de 4 miezerige onderzeeërs van Frankrijk, waarvan de paraatheid zeer twijfelachtig is en waarvan er op elk moment maar één actief is? Dat is niet dreigend genoeg om Macrons inzet van laarzen op de grond te rechtvaardigen.

Hoe dan ook, vergeet niet dat geen van deze landen de bewapeningscapaciteit heeft voor een langdurig conflict met een hoge intensiteit:

Om verder te gaan, een paar nieuwe artikelen die ik zal plaatsen zonder veel commentaar, alleen voor degenen die geïnteresseerd zijn, omdat ze meestal dezelfde aanhoudende zorgen herhalen, maar de koppen geven in ieder geval een blijvende indicatie van de huidige stemming:

Er is één interessante opmerking over het bovenstaande, tweede artikel, waarvan ik de afbeelding van de artilleriegranaat heb geplaatst. Het merkt op dat het Westen niet in staat is om de productiecapaciteit op te bouwen die nodig is om met Rusland te concurreren.

Ik realiseerde me dat de meeste mensen Oekraïense 155mm granaten als een soort “gegeven” beschouwen, zelfs als de veelgehypte Amerikaanse financiering uitblijft. Het artikel vermeldt dat de VS momenteel 28.000 granaten per maand produceert, zelfs op volle capaciteit en 24 uur per dag in de fabrieken. Er zijn echter plannen om naar verluidt een andere fabriek te openen – een General Dynamics Ordnance fabriek in Garland, Texas – die, voor zover ik heb gehoord, ‘vastzit’ in de ontwikkeling met een hangende ‘milieu-evaluatie’, wat waarschijnlijk een juridische manier is voor iemand in de regering Biden om de opening te blokkeren.

Maar zelfs als het geopend zou worden en de VS ergens volgend jaar de geplande boost naar 80k of zelfs 100k granaten per maand zou krijgen. De huidige granaat-prijs lijkt rond de $3000 te liggen:

Het getal van 8489 dollar is geloof ik wat Rheinmetall in Duitsland betaalt.

Dus zelfs de huidige 28.000 maandelijkse productie x $3000 kost $84 miljoen per maand, of $1 miljard per jaar. 100.000 granaten per maand in dat tempo – en de prijs kan in de toekomst nog stijgen – zou maar liefst $300.000.000 per maand kosten, en bijna $4 miljard per jaar. Zonder een groot doorlopend hulppakket kunnen de VS gewoon niet doorgaan met het heimelijk pompen van $4 miljard alleen voor Oekraïnes 155mm granaten – en dan heb ik het nog niet eens over de talloze andere wapens die ze dagelijks nodig hebben. Dit is een aspect waar volgens mij niemand naar heeft gekeken: ze “verwachten” gewoon dat Oekraïne, wat er ook gebeurt, zijn basis artilleriegranaten zal blijven krijgen, op zijn minst; maar wie zei dat dat een gegeven was? Er is gewoon geen mechanisme om jaarlijks meer dan $4 miljard gratis uit te delen zonder speciale tegemoetkoming van het Congres – tenslotte is de presidentiële PDA (drawdown authority) grotendeels verdwenen.

Dit zou een deel van de redenen kunnen verklaren achter alle recente paniek en gesprekken over het inzetten van de NAVO.

De financieringssituatie blijft er hoe dan ook hopeloos uitzien:

 

Als laatste onderwerp:

Nog een punt van urgentie – denk aan al het gepraat over het opwarmen van Charkov. Nu geeft zelfs de grijze eminentie van Zelensky, Yermak, toe dat het mogelijk is dat Russische troepen Kharkov binnenkort innemen:

Wat interessant is, is dat ze de verklaring snel hebben teruggedraaid met een ‘correctie’, waarin ze beweren dat de woordvoerder van Yermak zei dat zijn woorden verkeerd waren geïnterpreteerd en dat hij niet bedoelde dat Rusland een grondaanval op Kharkov zou lanceren, maar eerder luchtaanvallen. Ik ben echter sceptisch omdat Yermak in de oorspronkelijke verklaringen ook een nieuwe Russische “mobilisatie” noemde die in lijn zou zijn met de grondaanval. Ik vermoed dat hij zich achteraf realiseerde dat zijn woorden te veel ‘paniek’ zouden veroorzaken, en besloot om ze naar beneden toe bij te stellen, ook al slaat de bijstelling nergens op als je bedenkt dat Rusland al massale aanvallen op Kharkov heeft uitgevoerd, waaronder aanvallen met kruisraketten op de energie-infrastructuur.

Dit wordt versterkt door de aanhoudende stroom van video’s uit Charkov waarop te zien is hoe burgers op de vlucht slaan.

Laatste paar diverse items:

Controleer de data op deze zeer aangrijpende voor en na:

Hier is de quote van vice-minister van Buitenlandse Zaken Kurt Campbell die de verklaring aflegt die de aanleiding vormde voor de kop hierboven:

Zie je, in werkelijkheid verzinnen ze gewoon welke beoordeling past bij het huidige narratieflmodel of de agenda die ze willen doordrukken. Toen de agenda opriep tot het opwaarderen van Oekraïne, noemden ze Rusland zwak en ‘vernietigd’. Maar nu ze zien dat de enige manier om Rusland te stoppen is om een verenigd Europa erbij te betrekken, karakteriseren ze Rusland niet alleen als totaal ‘herbouwd’, maar zelfs – zoals in de tweede helft van zijn verklaring – met “nieuw ontdekte capaciteiten” die nu – verrassing, verrassing – toevallig ook een bedreiging vormen voor Europa!

Meer Bradleys en andere NAVO-uitrusting arriveren in Moskou – binnenkort heeft Rusland misschien meer Bradleys, Abrams en Leopards dan Oekraïne zelf:

Tot slot heb ik in het verleden veel geschreven over het ontkrachten van de veel voorkomende westerse misvatting dat Rusland een ‘Sovjet-achtig top-down gecentraliseerd’ commandosysteem heeft dat wordt gekarikaturiseerd als arbeidersknechtsoldaten die slechts gedachteloos bevelen opvolgen van het centrale hoofdkwartier. Ik heb keer op keer gezegd dat Rusland niet alleen een NCO-systeem heeft, maar dat de soldaten zelf ook initiatief en leiderschapskwaliteiten aangeleerd krijgen, net zoals het Westen beweert dat ze hun ‘superieure’ troepen aanleren.

Hier is een recent voorbeeld hiervan: een Russische soldaat genaamd Rodimir Maximov, voorgesteld als een ‘soldaat’, werd zojuist onderscheiden met staatsonderscheidingen tijdens een aanval in het Novomikhailovka gebied. Zijn commandant raakte gewond aan het begin van de aanval en Maximov nam het onmiddellijk over en gaf volledig autonoom bevelen aan het peloton. Wat nog veelzeggender was, was dat zodra hij het hoofdkwartier op de hoogte bracht, zij hem in feite vertelden dat hij het fort moest verdedigen en hem de ruimte gaven om te doen wat hij wilde, zelfs toen de vijand meerdere tegenaanvallen lanceerde – er was geen sprake van ‘Sovjet-stijl’ marsorders zoals de domme westerse militaire ‘experts’ je willen doen geloven. Het commando gaf hem volledige autonomie gedurende twee volle dagen, volgens het verhaal, terwijl ze versterkingen coördineerden om de aanvalsgroep te komen aflossen die het AFU-fort had ingenomen.

Na zijn interview hieronder zie je de plaatsvervangend commandant van de groep en vervolgens beelden van Maximovs heldenmoed tijdens de opening van de aanval.

Vergelijk dat met het onderstaande en bepaal zelf welke kant de betere soldaten heeft:

---

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Franse huurlingen sterven in Oekraïne: Het Westen moedigt militanten aan om aan de kant van Kiev te vechten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: