Jaren geleden zei Doug Casey in een briefwisseling tegen mij: “Imperia vallen met alarmerende snelheid uit de gratie.”
Zo nu en dan krijg je een opmerking die, hoewel het misschien terloops is gezegd, een blijvend effect heeft omdat het een ongewoon inzicht biedt. Voor mij was dit er zo een en het is er een die ik sindsdien bij de hand heb gehouden op mijn bureau, als herinnering, schrijft Jeff Thomas.
Ik kom uit een Britse familie die het Verenigd Koninkrijk verliet op het moment dat het Britse Rijk aan zijn verval begon. Ze emigreerden naar de “Nieuwe Wereld” op zoek naar beloftes voor de toekomst.
Omdat ik het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht in een Britse kolonie – de Kaaimaneilanden – heb ik de gelegenheid gehad om veel Britse contractprofessionals te observeren die het Verenigd Koninkrijk verlieten op zoek naar vooruitgang, die ze bijna altijd op de Kaaimaneilanden vonden. Vreemd genoeg keerden de meesten echter na een contract of twee terug naar Groot-Brittannië, in de overtuiging dat Groot-Brittannië zijn neergang zou overwinnen en dat ze aan boord wilden zijn als Groot-Brittannië “terugkwam.”
Dit is natuurlijk nooit gebeurd. De VS verving het Verenigd Koninkrijk als ’s werelds belangrijkste imperium en hoewel het Verenigd Koninkrijk in de daaropvolgende decennia zijn ups en downs heeft gekend, is het niet teruggekeerd naar zijn vroegere glorie.
En dat zal ook nooit meer gebeuren.
Als we kijken naar de wereldrijken die door de millennia heen hebben bestaan, zien we een consistente geschiedenis van ineenstorting zonder vernieuwing. Of we nu kijken naar het Romeinse Rijk, het Ottomaanse Rijk, het Spaanse Rijk of elk ander rijk dat ooit heeft bestaan, de geschiedenis is opmerkelijk consistent: De neergang en ondergang van een rijk keert zichzelf nooit terug; noch keert het rijk terug als het eenmaal gevallen is.
Maar van welk belang is dit voor ons vandaag?
Wel, vandaag de dag is de VS het onbetwiste leidende wereldrijk en de meeste Amerikanen zouden het ermee eens zijn dat, hoewel het door een slechte periode gaat, het weer terug zal komen en misschien zelfs beter zal zijn dan ooit.
Ik ben bang van niet. Alle imperia volgen dezelfde cyclus. Ze beginnen met een bevolking die een sterk arbeidsethos heeft en zelfredzaam is. Die mensen organiseren zich om een sterke natie te vormen, gebaseerd op een hoge productiviteit.
Dit leidt tot expansie, meestal gebaseerd op wereldhandel. Op een gegeven moment leidt dit tot leiders die niet willen samenwerken met andere naties, maar ze willen overheersen. De VS begon aan deze fase onder de flamboyante en agressieve Teddy Roosevelt.
De twintigste eeuw was de Amerikaanse eeuw en de VS gingen van overwinning naar overwinning en breidden hun macht uit.
Maar het verval begon in de jaren zestig, toen de VS onwinbare oorlogen begonnen te voeren, begonnen met de vernietiging van hun munteenheid en hun regering begonnen uit te breiden tot een almachtig orgaan.
Toch heeft dit proces de neiging om lang te duren en de algehele neergang duurt vaak tientallen jaren.
Hoe valt dat te rijmen met het citaat “Imperia vallen met alarmerende snelheid uit de gratie”?
Nou, de aanloop naar de val is vaak al een generatie of langer zichtbaar, maar de eigenlijke val gaat meestal vrij snel.
Wat er gebeurt lijkt erg op wat er gebeurt met een pestkop op het schoolplein.
De pestkop heeft een langzame opkomst, gebaseerd op zijn kracht en agressieve neigingen. Na een aantal succesvolle gevechten wordt hij eerst vereerd en daarna gevreesd. Vervolgens neemt hij een aantal loopjongens aan die niet over zijn capaciteiten beschikken, maar wel een deel van de buit willen, dus doen ze zijn werk en gedragen ze zich bedreigend tegenover andere schooljongens.
De pestkop wordt dan gehaat. Niemand vertelt hem dat, maar de andere kinderen dromen stiekem van zijn nederlaag, hopelijk op een beschamende manier.
Op een gegeven moment heeft een jongen met een beetje kracht en de nodige vastberadenheid er genoeg van en neemt het op tegen de pestkop.
Als hij hem verslaat, gebeurt er iets merkwaardigs. De pestkoppen realiseren zich plotseling dat het afgelopen is en trekken zich terug, wetende dat hun bron van macht weg is.
En als de verslagen pestkop eenmaal op de grond ligt, komen alle woede, angst en haat die zijn schoolgenoten voor hem voelden naar boven en beleven ze veel plezier aan zijn nederlaag.
En dit is in een notendop wat er gebeurt met imperia.
Een natie die te hulp schiet in tijden van echte nood (zoals de twee wereldoorlogen) wordt vereerd. Maar zodra die natie verandert in een bullebak die elk excuus aangrijpt om landen als Afghanistan, Libië, Irak en Syrië binnen te vallen, blijven zijn bondgenoten misschien wel voor hem buigen, maar heimelijk vrezen ze hem en wensen ze dat hij een toontje lager zal zingen.
Als het imperium vervolgens op zoek gaat naar andere landen om te intimideren, zoals Iran en Venezuela, zeggen de bondgenoten weer niets maar reageren ze met angst als ze de John Boltons en Mike Pompeo’s op de oorlogstrommel zien slaan en roekeloze opmerkingen zien maken.
Op dit moment richten de VS zich vooral op economische oorlogvoering, maar als dit er niet in slaagt om de wereld te laten buigen voor hun dominantie, hebben de VS herhaaldelijk gewaarschuwd, met betrekking tot mogelijke militaire agressie, dat “geen enkele optie van tafel is.”
De VS hebben het klassieke stadium bereikt waarin ze een roekeloze bullebak zijn geworden en hun ondersteunende structuur van bondgenoten begint zich als gevolg daarvan te ontkoppelen.
Op hetzelfde moment dat bondgenoten zich beginnen terug te trekken en andere plannen maken voor hun toekomst, beginnen de burgers binnen het rijk, die vaak de scheppers van welvaart zijn, ook groenere weiden te zoeken.
De geschiedenis heeft dit ontelbare keren zien gebeuren. De “braindrain” doet zich voor, waarbij de beste en productiefste mensen hun toekomst elders beginnen te zoeken. Net zoals de meest productieve Europeanen de oceaan overstaken om de VS te koloniseren toen het nog een nieuw, veelbelovend land was, zijn hun huidige tegenhangers naar het buitenland vertrokken.
De VS bevindt zich momenteel in een staat van uitgestelde animatie. Het lijkt nog steeds een belangrijke kracht te zijn, maar zijn steunpilaren zijn stilletjes aan het verdwijnen. Op een bepaald moment in de nabije toekomst is het waarschijnlijk dat de regering van de VS haar hand zal overspelen en agressie zal plegen tegen een vijand die ofwel sterker is ofwel allianties heeft die haar collectief sterker maken.
De VS zullen oorlog gaan voeren op een moment dat ze blut zijn en dit zal plotseling en dramatisch duidelijk worden. De uiteindelijke neergang zal met alarmerende snelheid plaatsvinden.
Wanneer dit gebeurt, zal de meerderheid van de Amerikanen tevergeefs hopen op een ommekeer in de gebeurtenissen. Ze zullen geneigd zijn te hopen dat, als ze collectief zeggen: “Whoops, we hebben het verknald,” de wereld vergevingsgezind zal zijn en hen in hun oude glorie zal herstellen.
Maar historisch gezien gebeurt dit nooit. Imperia vallen met alarmerende snelheid, omdat de ondersteunende systemen die hen mogelijk maakten zijn vertrokken en elders nieuw leven zijn ingeblazen.
In plaats van te treuren om het verlies van het rijk dat aan de horizon verdwijnt, zouden we ons beter kunnen richten op die delen van de wereld die waarschijnlijk zullen profiteren van deze onvermijdelijkheid.
Sneeuw bal effect…het zit er inderdaad aan te komen.. maar eerst nog even hard Afzien..er is nog een wervelwind van agressie aan de Horizon…US/UK/EU’s Navo.. maar deze gaan ook Onvermijdelijk naar de afgrond..geef het zijn tijd…♥️🇷🇺🌹
@Raphaël Vangestel…
Ik mis in de verhalen van de auteurs van dit soort stukken de verbanden. Het is niet alleen de USA. Zoals jij ook zegt, US/UK/EU en dan Australie, Nieuw Zeeland en Israël nog erbij. Het is een enorm beest dat zichzelf de ‘internationale gemeenschap’ noemt en zich verenigt in clubjes en agenda’s. Het is de NAVO/ECB/FED/BIS/VN/WHO/WEF sekte, een maffia onder aanvoering (volgens mij) van Israël, de Khazaren die zich achter de joodse identiteit verbergen. De wakkeren zouden betere journalisten zijn dan de meeste journalisten. Wij weten ongelooflijk veel.
Je hebt gelijk Raphaël… het gaat onvermijdelijk de afgrond in, het is een kwestie van tijd. Laten we wat uitrusten en vertrouwen gaan maken dat we gaan meemaken dat de mensheid haar macht vindt en alle agenda’s laten floppen en de satanisten aan Rusland uitleveren ❤🇷🇺🌷
Ik vind Willem Alexander er tegenwoordig ook angstig uitzien, die weet meer denk ik dan. Iemand zou hem eigenlijk dag en nacht moeten volgen en rapporteren waar hij is, zodat dit na de oorlog die zonder twijfel gaat komen e.e.a. duidelijk zal maken. Zomaar een idee, wat vinden jullie?
WA van Amsberg is van jongs af getraind om een bescheiden rol(letje) te vervullen in de transformatie naar de New World Order. Als yong global leader (1994, een jaar na zijn toekomstige schoonzus Mabel), bezoeker van de Bilderbergconferentie (1954) – in het voetspoor van z’n ouders en grootvader Bernhard, lid van The Committee of 300 (anno 1727), erecommandeur van de Johanniter orde (1099), lid van de zwanenbroederschap (anno 1321) & ridder in de orde van de Garter (1348) heeft hij de nodige mensen leren kennen, die kennis hebben van allerlei info die ons de afgelopen eeuwen is onthouden.
Matje,
Je begint over de koning, ik moet altijd denken dan aan Maxima, die eens zei dat de Nederlanders geen eigen identiteit hebben, grappig uit de mond van een Argentijnse waar er op enkele Indiaanse volkeren na de rest Europeanen zijn gekomen, buiten het feit dat haar vader een ministersfunctie had onder fascist Videla, zo heette hij dacht ik, ach ja de elites, kijken nooit in de spiegel en weten zij leven geheel buiten de langs samenleving in hun arrogantie!