De Spaanse griepepidemie van 1918 werd veroorzaakt door vaccinaties

Zoals al eerder is gezegd, zijn alle medische en niet-medische autoriteiten op het gebied van vaccinatie het erover eens dat vaccins ontworpen zijn om een mild geval te veroorzaken van de ziekten die zij geacht worden te voorkomen. Maar zij weten ook en geven toe dat er geen enkele manier is om te voorspellen of het geval mild of ernstig – zelfs dodelijk – zal zijn. Met zoveel onzekerheid in de omgang met het leven zelf van mensen, is het zeer onwetenschappelijk en uiterst gevaarlijk om zo’n twijfelachtige procedure als vaccinatie te gebruiken, schrijft Eleanor McBean.

Veel vaccins veroorzaken ook andere ziekten dan die waarvoor ze gegeven worden. Zo veroorzaakt het pokkenvaccin vaak syfilis, verlamming, lepra, en kanker. Polio-prikken, difterietoxine-antitoxine, tyfus-vaccin, evenals mazelen, tetanus en alle andere prikken veroorzaken vaak verschillende andere stadia van de ziekte, zoals postvaccinale encefalitis (hersenontsteking,) verlamming, hersenvliesontsteking, blindheid, kanker (soms binnen twee jaar,) tuberculose, (twee tot twintig jaar na de prik,) artritis, nierziekten, hartziekten (hartfalen soms binnen enkele minuten na de prik en soms enkele uren later). Zenuwbeschadiging en vele andere ernstige aandoeningen volgen ook op de injecties.

Wanneer verschillende injecties gegeven worden (verschillende vaccins) binnen enkele dagen of enkele weken van elkaar, veroorzaken zij vaak verhevigde gevallen van alle ziekten tegelijk, omdat het lichaam zo’n grote hoeveelheid dodelijk gif, die rechtstreeks in de bloedbaan geïnjecteerd wordt, niet kan verwerken. De dokters noemen het een nieuwe ziekte en gaan over tot het onderdrukken van de symptomen.

Wanneer gif via de mond wordt ingenomen, heeft het inwendige afweersysteem de kans om er snel wat van uit te werpen door over te geven, maar wanneer de giffen rechtstreeks in het lichaam worden gespoten, waarbij alle natuurlijke beveiligingen worden omzeild, circuleren deze gevaarlijke giffen in enkele seconden onmiddellijk door het hele lichaam en blijven ze circuleren tot alle cellen vergiftigd zijn.

Ik heb gehoord dat zeven mannen dood neervielen in een dokterspraktijk, nadat ze gevaccineerd waren. Dit was in een legerkamp, dus schreef ik naar de regering om verificatie. Zij stuurden mij het rapport van de Amerikaanse Minister van Oorlog, Henry L. Stimson. Het rapport verifieerde niet alleen het verslag van de zeven die dood neervielen door de vaccins, maar het verklaarde dat er 63 sterfgevallen en 28.585 gevallen van hepatitis waren geweest als direct gevolg van het gele koorts vaccin gedurende slechts 6 maanden van de oorlog. Dat was slechts één van de 14 tot 25 injecties die de soldaten kregen. Wij kunnen ons de schade voorstellen die al die inentingen bij de mannen aangericht hebben.

De eerste wereldoorlog was van korte duur, zodat de vaccinmakers niet al hun vaccins konden opgebruiken. Aangezien zij zaken deden (en nog doen) om winst te maken, besloten zij die aan de rest van de bevolking te verkopen. Dus trommelden zij de grootste vaccinatiecampagne uit de geschiedenis van de V.S. op. Er waren geen epidemieën om het te rechtvaardigen, dus gebruikten zij andere trucs. Hun propaganda beweerde dat de soldaten uit vreemde landen thuiskwamen met allerlei ziekten en dat iedereen alle inentingen moest krijgen die op de markt waren.

De mensen geloofden hen, want ten eerste wilden zij hun dokters geloven, en ten tweede waren de teruggekeerde soldaten zeker ziek geweest. Zij wisten niet dat het door dokters gemaakte vaccinziekten waren, want dat soort dingen vertellen de legerartsen hun niet. Veel van de teruggekeerde soldaten waren voor het leven gehandicapt door deze door medicijnen veroorzaakte ziekten. Velen waren krankzinnig van postvaccinale encefalitis, maar de doktoren noemden het shell shock, hoewel velen nooit Amerikaanse bodem hadden verlaten.

De samengebalde ziekte die door de vele gifvaccins werd veroorzaakt, verbijsterde de doktoren, want zij hadden nog nooit een inentingsgolf gehad waarbij zoveel verschillende vaccins werden gebruikt. De nieuwe ziekte die zij hadden gecreëerd had symptomen van alle ziekten die zij bij de man hadden ingespoten. Er was de hoge koorts, de extreme zwakte, de buikuitslag en de darmstoornissen die kenmerkend zijn voor tyfus. Het difterievaccin veroorzaakte longverstopping, rillingen en koorts, een gezwollen, pijnlijke keel die verstopt was met het valse membraan, en de verstikking door ademhalingsmoeilijkheden, gevolgd door hijgen en de dood, waarna het lichaam zwart werd van stilstaand bloed dat in de verstikkingsfasen van zuurstof verstoken was geweest. Vroeger noemde men het de Zwarte Dood. De andere vaccins veroorzaken hun eigen reacties – verlamming, hersenbeschadiging, tetanus, enz.

Toen de artsen hadden geprobeerd de symptomen van de tyfus te onderdrukken met een sterker vaccin, veroorzaakte dat een ergere vorm van tyfus, die zij paratyfus noemden. Maar toen zij een sterker en gevaarlijker vaccin bedachten om die te onderdrukken, creëerden zij een nog ergere ziekte, waar zij geen naam voor hadden. Hoe moesten zij die noemen? Zij wilden de mensen niet vertellen wat het werkelijk was – hun eigen monster van Frankenstein, dat zij met hun vaccins en onderdrukkende medicijnen hadden geschapen. Zij wilden de schuld van zich af leiden, dus noemden zij het Spaanse Griep. Het was zeker niet van Spaanse oorsprong, en de Spanjaarden namen het de implicatie kwalijk dat de wereldwijde plaag van die tijd op hen zou worden afgeschoven. Maar de naam bleef hangen en de Amerikaanse artsen en vaccinmakers werden niet verdacht van de misdaad van deze wijdverspreide verwoesting – de griepepidemie van 1918. Het is pas de laatste jaren dat onderzoekers de feiten opgraven en de schuld leggen waar die hoort.

Sommige van de soldaten zijn misschien in Spanje geweest voordat ze thuiskwamen, maar hun ziekten zijn ontstaan in hun eigen Amerikaanse legerkampen in eigen land. Onze medici gebruiken nog steeds diezelfde uitvlucht. Wanneer hun eigen vaccins (die nodig zijn om te reizen) in het buitenland vaccinziekten veroorzaken, gebruiken zij dat als reden voor een schrikcampagne om de mensen naar de vaccinatiecentra te jagen. Herinnert u zich de Hongkong griep en de Aziatische griep en de Londense griepprikken? Dit waren allemaal medisch gecreëerde epidemieën, vermengd met de gewone verkoudheden die de mensen elk jaar hebben.

Nu (1976) worden wij weer bewerkt door de makers van vaccins -epidemieën in hun poging om weer een miljoenen dollars kostende capriolen met de verkoop van vaccins af te dwingen. Hun oplichters hebben President Ford al overgehaald om 135 miljoen dollar af te staan om hun vaccin-racket te beginnen. Zelfs de verzekeringsmaatschappijen weigerden zich in te laten met zo’n overduidelijk gevaarlijk en oneerlijk plan. Dus hebben de medische en geneesmiddelenoplichters de bevoegde regeringsfunctionarissen er weer toe aangezet om zich te verzekeren tegen de, mogelijke miljarden dollars aan rechtszaken die tegen de vaccinpromotors zouden kunnen worden aangespannen als de vaccincampagne wordt uitgevoerd zoals gepland. Het is maar goed dat Ford uit zijn ambt is gestemd. Het is jammer dat hij niet “gedumpt” is voordat hij de gifmengers het GELD betaalde om de hele bevolking te vergiftigen. Wij weten echter nog niet of president Carter beter zal zijn. Zal hij in de greep gehouden worden van de medische en drugsdictatuur? Of zal hij onderzoek doen – de waarheid te weten komen – de besluiten terugdraaien en de vaccinmakers het onder valse voorwendselen van de belastingbetalers afgenomen geld laten teruggeven?

De bewering van de promotors van het varkensgriepvaccin dat het vaccin onschadelijk is, is vals, en de bewering dat het zal beschermen tegen griep is vals. Zesenvijftig mensen zijn gestorven na de injecties, sommigen binnen 48 uur. Er heerst verwarring en onenigheid onder de artsen over alle aspecten van het vaccin, van de veiligheid en de doeltreffendheid tot de noodzaak ervan, wie het moet krijgen en wie ertegen gewaarschuwd moet worden.

Hun angstzaaiende campagnekreet is dat de Mexicaanse griep net zoiets is als de griep van 1918, die 20.000.000 mensen doodde. Zij hebben geen bruikbare en bewijsbare bloedmonsters van de griepepidemie van 1918 om dat te bewijzen. Dat was 58 jaar geleden, en de artsen waren toen net zo verward en inefficiënt als nu. Eén ding is echter zeker – de Spaanse griep van 1918 was een door vaccinatie veroorzaakte ziekte, veroorzaakt door extreme lichaamsvergiftiging als gevolg van de conglomeratie van vele verschillende vaccins. De soldaten in Fort Dix die de Mexicaanse griep zouden hebben gehad, waren ingespoten met een grote verscheidenheid aan vaccins, zoals de vaccins die de griepepidemie van 1918 veroorzaakten. De griepepidemie in Fort Dix had op geen enkele manier met varkens te maken. Er waren geen varkens in het kamp (tenzij we de vaccinpromotors die de ziekten veroorzaakten sarcastisch – “varkens” willen noemen).

Om de verwarring nog groter te maken, vertellen de artsen de mensen dat er heel veel verschillende soorten griep zijn; de griep die de soldaten in Fort Dix hadden was de A Victoria griep, er zijn nog andere stammen van het griepvirus, en ook, dat het vaccin tegen de Varkensgriep, dat zoveel mensen al genomen hebben, hen niet zal beschermen tegen de vele andere soorten griep. Dit zal gebruikt worden als een “uitweg” in geval van rechtszaken later, wanneer er meer slachtoffers beginnen te vallen. De artsen zullen zeggen dat het vaccin mislukt is omdat het de verkeerde soort griep was voor het vaccin. Natuurlijk kan niemand het op de een of andere manier bewijzen, want virussen zijn ongrijpbare, onzichtbare organismen die onstabiel en onvoorspelbaar zijn. Een woordenboekdefinitie van virus is “een ziekelijk vergif”. De vaccins die in het lichaam ingespoten worden zijn gif en veroorzaken de typische gifreacties. Virus (vergif) vliegt niet rond en valt geen mensen aan.

Daarom zal er geen varkensgriepepidemie zijn, tenzij de vaccinpromotors er een maken zoals bij de griepepidemie van 1918. Er zullen geen 20.000.000 mensen aan sterven, tenzij de mensen zich aan de ziekteverwekkende injecties onderwerpen. Er zijn ook, andere oorzaken van ziekte dan vaccins, zoals slecht voedsel, dat ontzield is en verontreinigd met giftige conserveermiddelen en kunstmatige medicijnbrouwsels. Er zijn nog veel meer oorzaken van ziekten, maar geen enkele ziekte is besmettelijk.

De vaccindriften komen en gaan zo vaak als de vaccinpromotors de minste schijn van een reden kunnen ophouden. In 1957 probeerden zij een inentingscampagne op gang te brengen voor wat zij de Aziatische griep noemden. Een hoofdartikel in de Herald and Express van 29 augustus 1957 had als onderschrift: “Angst voor grieppropaganda.” Een gedeelte van het stuk luidt als volgt:

Ik was een waarnemer ter plaatse van de griepepidemie va 1918

Alle dokters en mensen die leefden ten tijde van de Spaanse griepepidemie van 1918 zeggen dat het de vreselijkste ziekte was die de wereld ooit gehad heeft. Sterke mannen, gezond en wel, waren de ene dag gezond en de volgende dag dood. De ziekte had de kenmerken van de zwarte dood, gevoegd bij tyfus, difterie, longontsteking, pokken, verlamming en alle ziekten waartegen de mensen onmiddellijk na de Eerste Wereldoorlog waren ingeënt. Praktisch de hele bevolking was “ingespoten” met een dozijn of meer ziekten – of giftige serums. Toen al die door artsen gecreëerde ziekten allemaal tegelijk begonnen uit te breken, was dat tragisch.

Die pandemie sleepte zich twee jaar voort, in leven gehouden door de toevoeging van nog meer gifmedicijnen, toegediend door de artsen die de symptomen probeerden te onderdrukken. Voor zover ik kon nagaan, trof de griep alleen de gevaccineerden. Degenen die de inentingen hadden geweigerd, ontsnapten aan de griep. Mijn familie had alle inentingen geweigerd, zodat wij steeds goed bleven. Wij wisten uit de gezondheidsleer van Graham, Trail, Tilden en anderen, dat men het lichaam niet met giftige stoffen kan infecteren zonder ziekte te veroorzaken.

Toen de griep op zijn hoogtepunt was, waren alle winkels gesloten, evenals de scholen, de bedrijven – zelfs het ziekenhuis, want de dokters en verpleegsters waren ook ingeënt en waren geveld door de griep. Niemand was op straat. Het was net een spookstad. Wij [die geen inentingen hadden genomen] schenen de enige familie te zijn die geen griep kreeg; dus gingen mijn ouders van huis tot huis om te doen wat zij konden om de zieken te verzorgen, want het was toen onmogelijk om een dokter te krijgen. Als het al mogelijk was dat ziektekiemen, bacteriën, virussen of bacillen ziekte konden veroorzaken, dan hadden ze volop de gelegenheid om mijn ouders aan te vallen, toen ze vele uren per dag in de ziekenkamers doorbrachten. Maar zij kregen geen griep en zij brachten geen ziektekiemen mee naar huis om ons kinderen aan te vallen en iets te veroorzaken. Niemand van ons gezin had griep – zelfs geen snotneus – en het was in de winter met diepe sneeuw op de grond.

Er wordt gezegd dat de griepepidemie van 1918 in de hele wereld 20.000.000 mensen gedood heeft. Maar eigenlijk hebben de dokters hen gedood met hun ruwe en dodelijke behandelingen en geneesmiddelen. Dit is een harde beschuldiging, maar het is toch waar, te oordelen naar het succes van de medicijnloze artsen in vergelijking met dat van de medicijn dokters.

Terwijl de medicijnloze artsen en de medicijnloze ziekenhuizen 33% van hun griepgevallen verloren, kregen de medicijnloze ziekenhuizen, zoals BATTLE CREEK, KELLOGG en MACFADDEN’S HEALTH-RESTORIUM bijna 100% genezingen met hun waterkuren, baden, klysma’s, enz., vasten en bepaalde andere eenvoudige geneeswijzen, gevolgd door zorgvuldig uitgewerkte diëten van natuurlijke voedingsmiddelen. Eén gezondheidsarts verloor in acht jaar geen enkele patiënt. De zeer geslaagde gezondheidsbehandeling van één van die medicijnloze dokters, die geen enkele patiënt verloor, zal gegeven worden in het andere deel van dit boek, getiteld VACCINATION CONDEMNED, dat iets later zal verschijnen.

Als de medici even ver gevorderd waren geweest als de medicijnloze artsen, dan zouden er niet die 20 miljoen sterfgevallen zijn geweest door de medische griepbehandeling.

Er waren zeven maal meer ziekten bij de gevaccineerde soldaten dan bij de ongevaccineerde burgers, en het waren de ziekten waartegen zij gevaccineerd waren. Een soldaat die in 1912 van overzee was teruggekeerd, vertelde mij dat de legerhospitalen vol zaten met gevallen van kinderverlamming, en hij vroeg zich af waarom volwassen mannen een kinderziekte zouden moeten hebben. Nu weten wij dat verlamming een veel voorkomend na-effect is van vaccinvergiftiging. De thuisblijvers kregen de verlamming pas na de wereldwijde inentingscampagne in 1918.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Onthulling: Alleen de “gevaccineerden” stierven tijdens de Spaanse griep van 1918

Volg Frontnieuws op Telegram