Zal de Oekraïne hierna verdeeld worden en, zo ja, hoe?

Interessante info vandaag. Ten eerste heeft de Russische buitenlandse inlichtingendienst, via de verklaring van een kolonel-generaal, de volgende verklaring afgelegd (bold toegevoegd):

Vertaling: MOSKOU, 16 augustus – RIA Novosti. Westerse curatoren hebben het regime in Kiev zo goed als afgeschreven en zijn al bezig met het plannen van de verdeling van Oekraïne, zei de woordvoerder van de buitenlandse inlichtingendienst, kolonel-generaal Volodymyr Matvejev, op de Conferentie over Internationale Veiligheid in Moskou. “Het is duidelijk dat het Westen zich geen zorgen maakt over het lot van het Kiev-regime. Zoals blijkt uit de informatie die de SVR heeft ontvangen, hebben de westerse curatoren het zo goed als afgeschreven en zijn ze volop bezig met het ontwikkelen van plannen voor de verdeling en bezetting van tenminste een deel van het Oekraïense land,” zei hij. Volgens de generaal staat er echter veel meer op het spel dan Oekraïne: voor Washington en zijn bondgenoten gaat het om het lot van het koloniale systeem van wereldheerschappij.

Even ter verduidelijking, de SVR doet zelden openbare uitspraken, en als ze dat doen, kunt u ze naar de bank brengen, want de SVR houdt zich niet bezig met “lekken” uit “welingelichte bronnen” en al de rest van de PR onzin die geproduceerd wordt door de zogenaamde westerse “inlichtingendiensten” (die nu volledig omgevormd zijn tot sterk gepolitiseerde propaganda nieuwsorganen), schrijft Andrei.

Dezelfde dag zie ik dit artikel op de RT website: “Westerse landen wachten op ‘val van Oekraïne’ – Kiev“, waarin een interessante uitspraak van de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken wordt genoemd:

Verschillende landen in het Westen wachten op de overgave van Kiev en denken dat hun problemen zich onmiddellijk vanzelf zullen oplossen, zei de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmitry Kuleba in een dinsdag gepubliceerd interview. “Ik krijg vaak de vraag in interviews en bij het spreken met andere ministers van Buitenlandse Zaken: hoe lang houdt u het nog vol? Dat is in plaats van te vragen wat er nog meer gedaan zou kunnen worden om ons te helpen Poetin zo snel mogelijk te verslaan,” zei Kuleba, die opmerkte dat zulke vragen suggereren dat iedereen “wacht tot wij vallen en dat hun problemen vanzelf verdwijnen.”

Tenslotte postte Dmitri Medvedev een tijdje geleden deze “toekomstige kaart van het Oekraïne na de oorlog” op zijn Telegramaccount. Deze kaart toont een Oekraïne dat verdeeld is tussen haar buren en een piepklein rompje Oekraïne dat in het midden overblijft.

Nu, volledige openheid van zaken, ik ben al een hele tijd een voorstander van het uiteenvallen van Oekraïne in verschillende opvolgerstaten: ik heb mijn redenen daarvoor gegeven in mijn artikel “The case for the breakup of the Ukraine“, geschreven in het verre 2016.

Hoe groot is nu, zes jaar later, de kans dat dit gebeurt?

Zonder voorspellingen te doen, wat nu bijna onmogelijk is, omdat er veel te veel variabelen zijn die de uitkomst dramatisch kunnen beïnvloeden, wil ik een paar argumenten voor en tegen de waarschijnlijkheid (in tegenstelling tot de wenselijkheid) van zo’n uitkomst op een rijtje zetten.

Argumenten voor de waarschijnlijkheid van deze uitkomst:

• Ten eerste zouden de meeste buurlanden van de Oekraïne van zo’n uitkomst profiteren. Polen zou niet het “intermarium” krijgen waar het altijd al van droomt, maar het zou wel land terugkrijgen dat historisch gezien bij Polen hoort en dat door veel Polen bevolkt wordt. Volgens bovenstaande kaart zou ook Roemenië een goede deal krijgen, zij het dat Moldavië Transnistrië zou verliezen, dat het toch al geen echte kans had om ooit echt te controleren. Roemenië zou dus misschien zelfs heel Moldavië opslokken. Het is waar dat Hongarije op deze kaart (bijna) niets krijgt, maar dat is een kwestie die Hongarije met Polen en Roemenië moet bespreken, niet met Rusland.
• Rusland zou zich misschien niet eens tegen zo’n ontwikkeling verzetten, eenvoudig omdat het probleem van de Oekraïners daardoor een zaak van iemand anders wordt. Zolang het huidige Oekraïne volledig gedemilitariseerd en gedenazificeerd is, zal Rusland met zo’n uitkomst geen bezwaar hebben.
• Het ex-Banderastan zou zo sterk in omvang, bevolking en hulpbronnen verminderd zijn, dat het voor niemand een bedreiging zou vormen. Van cruciaal belang is dat de Russen nooit zullen toestaan dat het iets meer dan een minimale politie- en binnenlandse veiligheidsmacht krijgt (tenminste zolang er ook maar *sporen* van de Oekraïense Banderista ideologie in de buurt van Rusland overblijven). De werkelijke kans dat dit rompje Banderastan een bedreiging voor wie dan ook zou worden, zou bijna nul zijn. Om nog maar te zwijgen van het feit dat, zelfs als dat Banderastan een bedreiging zou kunnen worden, het veel gemakkelijker zou zijn om ermee om te gaan dan met de dreiging waarmee Rusland begin 2022 te maken kreeg.
• Objectief gezien zouden de Europese landen de best mogelijke “uitweg” voor hen krijgen, want in een voortdurende staat van totale proxy-oorlog verkeren is absoluut onhoudbaar voor de landen van Europa.
• Wat “Biden” betreft, ervan uitgaande dat hij nog leeft en aan de macht is (?), zou het voor “hem” mogelijk zijn om het onderwerp van deze laatste (alweer!) door de VS verloren oorlog uit de krantenkoppen te halen en zich met andere zaken bezig te houden.
• De Oekraïne is zo’n geldverspilling geweest, miljarden en miljarden, dat het in wezen een zwart gat is met een waarnemingshorizon die niets meer naar buiten laat komen en waarachter alles, geld, materieel of manschappen, gewoon verdwijnen. Dat is duidelijk een onhoudbare aderlating voor de economieën van het Westen.
• Toch zou de EU, in theorie, als er een overeenkomst wordt gesloten en alle partijen het daarmee eens zijn, misschien niet alle, maar in ieder geval wel de ergste, zelfvernietigende, sancties kunnen opheffen die zij zo dom heeft toegepast en die nu de economie van de EU verwoesten.
• Voor de VS zou het grootste voordeel van een dergelijke uitkomst kunnen zijn, in theorie, dat het “Russische front” “gesloten” zou worden en de VS in staat zou stellen hun haat en agressie op China te richten.

Er zijn echter ook veel argumenten tegen zo’n uitkomst.

• Ten eerste zouden de westerse heersende klassen, dronken van totale russofobie, moeten aanvaarden dat Rusland deze oorlog (weer) gewonnen heeft en de gecombineerde machten van het Westen (weer) verslagen heeft. Dit zou een immens gezichtsverlies en politiek geloofwaardigheidsverlies betekenen voor allen die betrokken zijn bij de politieke oorlog tegen Rusland.
• Ten tweede zou dit voor de NAVO een ramp zijn. Bedenk dat het eigenlijke doel van de NAVO is “de Russen buiten, de Amerikanen binnen, en de Duitsers eronder te houden”. Hoe zou een nog uitgebreidere NAVO in dit geval aanvaarden dat zij absoluut niets kon doen om de Russen ervan te weerhouden al hun doelstellingen te bereiken?
• Vervolgens, terwijl de bevolking van de EU lijdt onder het verwoestende economische beleid van hun heersers, hebben de heersende elites (de EU 1%) het prima, dank u, en geven ze geen moer om de mensen over wie ze heersen.
• Zo’n uitkomst zou ook een directe uitdaging zijn voor het verlangen van de VS naar een unipolaire wereld, geleid door Oom Shmuel als de Wereldheerser. Het risico hier is een politiek domino-effect, waarbij steeds meer landen zouden worstelen om echte soevereiniteit te bereiken, wat een directe bedreiging zou zijn voor het economische model van de VS.
• Een dergelijke uitkomst is vrijwel zeker onhaalbaar zolang de Neocons de VS leiden. En aangezien er GEEN tekenen zijn van verzwakking van de ijzeren greep van de Neocons op alle hefbomen van de politieke macht in de VS, zou zo’n uitkomst alleen kunnen gebeuren als de Neoconwaanzinnigen teruggestuurd worden naar de kelder waar ze uit gekropen zijn en waar ze thuishoren. Niet waarschijnlijk in de afzienbare toekomst.
• Deze aandacht voor de verdeling van de Oekraïne gaat voorbij aan het feit dat de Oekraïne niet de echte vijand van Rusland is. In feite heeft de Oekraïne de oorlog aan Rusland verloren in de eerste 7-10 dagen na het begin van de WMO. Sindsdien is het niet de Oekraïne op zich die Rusland bestrijdt, maar het geconsolideerde Westen. Als het geconsolideerde Westen de echte vijand is, dan zou men kunnen stellen dat *elke* uitkomst die beperkt blijft tot Oekraïne, niets zou oplossen of rechtzetten. In het beste geval zou het een tussenstadium kunnen zijn van een veel grotere en langere oorlog, waarin Rusland niet alleen Banderastan zal moeten demilitariseren en denazificeren, maar op zijn minst alle landen van de EU/NAVO.
• Terwijl de oorlog in Oekraïne voor sommigen een economische ramp is, is hij voor de (terminaal corrupte) MIC (military–industrial complex) van de VS een fantastische meevaller geweest. En dan heb ik het nog niet eens over de overduidelijke corruptiebanden die de familie Biden in Kiev heeft. Als die “Medvedev-oplossing” ooit gerealiseerd wordt, dan zou al dat makkelijke geld verdwijnen.
• Bovendien, hoewel ik als argument voor zo’n uitkomst onder meer noemde dat de VS het Russische front kunnen “sluiten” en zich op China kunnen richten, gaat zo’n argument in werkelijkheid uit van een zeer vergezochte veronderstelling: dat het nog steeds mogelijk is om Rusland en China van elkaar te scheiden en dat Rusland de VS zou toestaan om China te treffen. Eenvoudig gezegd kan Rusland niet toestaan dat China verslagen wordt, net zo min als China een Russische nederlaag kan toestaan. Het hele idee van “het sluiten van het Russische front” is dus een illusie, in werkelijkheid is het daarvoor veel te ver gegaan en Rusland noch China zullen toestaan dat de VS hen één voor één neerhaalt.
• De EU wordt geleid door een comprador heersende klasse, die volkomen ondergeschikt is aan de belangen van de Amerikaanse neocons. Er zijn nu al veel interne spanningen binnen de EU, en een dergelijke uitkomst zou een ramp zijn voor al die EU-politici die zichzelf in de hoek van een totale oorlog tegen Rusland hebben geschilderd, en zelfs als, laten we zeggen, de Polen, Roemenen of zelfs Hongaren enig voordeel zouden hebben bij zo’n uitkomst, zou dat onaanvaardbaar zijn voor de misdadigers die momenteel Duitsland, het VK of zelfs Frankrijk leiden.

De argumenten voor en tegen zo’n uitkomst die ik hierboven opsomde zijn maar enkele voorbeelden, in werkelijkheid zijn er veel meer argumenten aan beide kanten van deze kwestie. Bovendien, wat 6 jaar geleden zinnig was, is vandaag misschien niet meer zinnig.

Deze discussie gaat bijvoorbeeld over het “wat”, maar niet over het “hoe”. Ik zal het uitleggen.

Ik denk dat ik de eerste persoon in het Westen was die een belangrijke Russische uitdrukking opmerkte en vertaalde: “niet tot overeenstemming in staat” (недоговороспособны). Deze uitdrukking is steeds meer gebruikt door vele Russische beleidsmakers, politici, politieke commentatoren en anderen. Uiteindelijk hebben zelfs de mensen in het Westen dit opgepikt. Laten we deze kwestie dus nog eens bekijken, met in het achterhoofd dat de Russen er nu volledig van overtuigd zijn dat het Westen gewoon “niet tot overeenstemming in staat” is. Ik zou willen stellen dat de Russen, tot aan het Russische ultimatum aan de VS en de NAVO, de deur naar een of andere vorm van onderhandelingen nog steeds open hebben gelaten. Maar, en zoals ik al voorspelde VOOR het Russische ultimatum, heeft Rusland de enige mogelijke conclusie getrokken uit de houding van het Westen: als onze “partners” (sarcasme) niet tot overeenstemming in staat zijn, dan is de tijd gekomen voor Russisch unilateralisme.

Het is waar, al sinds 2013, of zelfs al sinds 2008, waren er tekenen dat de Russische besluitvorming geleidelijk in de richting van unilateralisme gaat. Maar het Russische ultimatum en de SMO zijn nu de “zuivere” tekenen van de aanneming door Rusland van unilateralisme, althans tegenover het geconsolideerde Westen.

Als dat juist is, dan zou ik willen suggereren dat de meeste argumenten hierboven, aan beide kanten van de zaak, in feite achterhaald en irrelevant zijn geworden.

Verder wil ik hier nog een kleine herinnering aan toevoegen: de meeste gevechtshandelingen in Oekraïne worden niet eens door Russische troepen uitgevoerd, maar door LDNR-troepen, gesteund door Russische C4ISR en vuurkracht. Maar wat haar werkelijke militaire potentieel betreft, heeft Rusland minder dan 10% van haar leger gebruikt, en Poetin was daar heel openhartig over toen hij zei “we zijn nog niet eens begonnen serieus op te treden”.

Hoe denkt u dat deze oorlog er uit zal zien als Rusland besluit om werkelijk haar volledige militaire macht te ontketenen, dat wil zeggen de 90% van de strijdkrachten die momenteel niet aan de SMO deelnemen?

Hier is een eenvoudige waarheid, die de meeste mensen in het Westen zich niet eens kunnen voorstellen: Rusland is helemaal niet bang voor de NAVO.

Als er al iets is, dan hebben de Russen al begrepen dat zij over de middelen beschikken om hun vijanden eenzijdig elke uitkomst op te leggen die zij maar willen. De notie van een aanval van de VS/NAVO op Rusland is gewoon lachwekkend. Ja, de VS heeft een zeer machtige onderzeebootmacht, die heel wat Tomahawk- en Harpoon-raketten op Russische doelen kan afvuren. En ja, de VS heeft een nog steeds robuuste nucleaire triade. Maar geen van beide zal de VS helpen een landoorlog tegen de Russische strijdkrachten te winnen.

En nee, een paar duizend Amerikaanse soldaten naar dit of dat NAVO-land sturen om “de oostflank van de NAVO te versterken” is pure PR, militair gezien is het niet eens irrelevant, het is lachwekkend. Ik zal niet eens ingaan op het sturen van F-35’s, dat zo volslagen belachelijk en nutteloos is tegen de Russische luchtmacht en luchtverdediging, dat ik niet eens de moeite zal nemen om in discussie te gaan met degenen die niet begrijpen hoe slecht zowel de F-35’s (en zelfs de F-22’s!) eigenlijk zijn.

Ik zal de militaire capaciteiten van de EU niet met een ander commentaar vereren dan dit: landen die er nu serieus voor pleiten om minder vaak te gaan douchen om “Poetin te laten zien!” zijn tot zo’n niveau van irrelevantie en ontaarding gezonken dat ze niet meer serieus genomen kunnen worden, zeker niet in Rusland.

Dus hoe gaat het nu verder?

Zoals ik al zei, ik weet het niet, er zijn te veel variabelen. Maar een paar dingen lijken mij duidelijk:

• Rusland heeft besloten tot vol unilateralisme in haar beleid ten opzichte van de Oekraïne en het Westen. O zeker, als en wanneer het nodig is, zullen de Russen er nog wel mee instemmen om met hun westerse “partners” te praten, maar dat komt door het aloude Russische beleid om altijd met iedereen en om het even wie te praten, zelfs met de ergste vijanden van Rusland. Waarom? Omdat noch oorlogvoering noch politiek unilateralisme een doel op zich zijn, het zijn slechts middelen om een bepaald politiek doel te bereiken. Het is dus altijd goed om met uw vijand om de tafel te gaan zitten, vooral als u al een paar maanden zachtjes maar gestaag de pijnknop op hen verhoogt! De Europeanen, die de “grote slapende protoplasmatische ongewervelde gelei” (om BoJo te citeren) zijn die zij zijn, zullen misschien snel en plotseling toegeven, of zij zullen op zijn minst proberen hun lot te verbeteren door te proberen hun eigen sancties te omzeilen (Oom Shmuel staat het toe, hoe aarzelend ook).
• De enige partij die nog een echte macht heeft, waarmee Rusland serieus zou kunnen onderhandelen, is natuurlijk de VS. Maar zolang de VS onder de totale controle van de Neocons staan, is dat een zinloze exercitie.
• Mocht er ooit een overeenkomst gesloten worden, dan zou het er alleen een zijn die volledig en totaal controleerbaar zou zijn. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, kunnen heel wat verdragen en overeenkomsten zo opgesteld worden dat zij volledig verifieerbaar zijn, dat is op zich geen technisch probleem. Maar met de huidige heersende klassen in het Westen zal zo’n overeenkomst waarschijnlijk niet tot stand komen en door alle betrokken partijen goedgekeurd worden.

Wat blijft er dan over?

Er is een Russisch gezegde dat mijn grootmoeder mij als kind leerde: “de grenzen van Rusland vindt men aan het eind van de lans van een Kozak”. Dit gezegde, geboren uit 1000 jaar existentiële oorlogvoering zonder natuurlijke grenzen, drukt eenvoudig een fundamentele realiteit uit: het zijn de Russische strijdkrachten die bepalen waar Rusland ophoudt. Of u kunt het ook zo omdraaien: “de enige natuurlijke grens van Rusland zijn de mogelijkheden van de Russische strijdkrachten”. U kunt het zien als het Russische unilateralisme van voor 1917 🙂

Toch roept dit de vraag op naar de morele en ethische grondslag van zo’n houding. Suggereert het immers niet dat Rusland zichzelf het recht geeft om elk land binnen te vallen, gewoon omdat het kan?

Helemaal niet!

Er zijn in de Russische geschiedenis wel imperialistische en expansionistische oorlogen gevoerd, maar vergeleken bij het 1000 jaar durende imperialisme van muur tot muur van het Westen, is Rusland maar een zachtmoedig lammetje! Niet dat dit iets verontschuldigt, het is gewoon een feit. De rest van de Russische oorlogen waren, bijna allemaal, existentiële oorlogen, voor het voortbestaan en de vrijheid van de Russische natie. Ik kan me geen “rechtvaardiger oorlog” voorstellen dan een oorlog die 1) u opgelegd werd en 2) waarin uw enige doel is om te overleven als een vrije en soevereine natie, vooral een multi-etnische en multireligieuze natie zoals de Russische altijd geweest is, in schril contrast met de vijanden van Rusland, die altijd gedreven werden door religieuze, nationalistische en zelfs openlijk racistische vurigheid (wat we vandaag allemaal weer kunnen vaststellen, lang na het einde van WO II).

Is dit alleen maar propaganda? Als u dat denkt, dan kunt u de Russische geschiedenis bestuderen of, beter nog, de huidige militaire doctrine van Rusland, en dan zult u zien dat de Russische troepenplanning geheel defensief is, vooral op strategisch niveau. Het beste bewijs daarvan is dat Rusland al het lelijke racistische en russofobe beleid van de Oekraïne of de drie Baltische staatjes decennia lang heeft verdragen zonder op te treden. Maar toen de Oekraïne de facto een proxy van de NAVO werd en niet alleen de Donbass rechtstreeks bedreigde, maar ook Rusland zelf (herinnert iemand zich nog dat “Ze” dagen voor de SMO verklaarde dat de Oekraïne kernwapens moest krijgen?!), toen heeft Rusland actie ondernomen. Je moet wel blind of fantastisch oneerlijk zijn om dat vanzelfsprekende feit niet toe te geven.

Zal de Oekraïne dan verdeeld worden?

Ja, absoluut, het heeft al grote delen van zijn grondgebied verloren en het zal er alleen maar meer verliezen.

Zouden de westerburen kunnen besluiten een hap uit het westen van Oekraïne te nemen? Zeker! Dat is een reële mogelijkheid.

Maar dat zullen allemaal ofwel unilaterale acties zijn, ofwel zeer officieus gecoördineerde afspraken verpakt in plausibele ontkenning (zoals de inzet van Poolse “vredeshandhavers” om het westen van Oekraïne te “beschermen”). Maar meestal voorspel ik dat er twee dingen zullen gebeuren: 1) Rusland zal al haar doelstellingen eenzijdig bereiken zonder met wie dan ook een overeenkomst te sluiten, en 2) Rusland zal de westelijke buren van Oekraïne alleen toestaan om wat brokken van Oekraïne af te bijten als, en alleen als, die brokken geen militaire bedreiging voor Rusland vormen.

Weet u nog wat Poetin zei over de toetreding van Finland en Zweden en Finland tot de NAVO? Hij zei dat dit op zichzelf geen probleem is voor Rusland. Maar hij waarschuwde dat, mochten deze landen Amerikaanse/NAVO-troepen en wapensystemen herbergen die Rusland bedreigen, dan zal Rusland tegenmaatregelen moeten nemen. Ik denk dat dit ook het standpunt van het Kremlin is over de toekomst van een eventueel romp-Banderastan en over eventuele stappen van NAVO-landen (waaronder Polen, Roemenië en Hongarije) om gebieden die historisch gezien aan hen toebehoorden of die aanzienlijke Poolse, Roemeense en Hongaarse minderheden hebben, weer in bezit te nemen.

Op dit ogenblik zijn wij pas in de tweede fase van de SMO (waarin de Donbass centraal staat) en Rusland heeft zelfs nog geen operaties op gang gebracht om dieper Oekraïne binnen te trekken. Wat de echte oorlog betreft, de oorlog tussen Rusland en het gecombineerde Westen, die is al niet minder dan tien jaar aan de gang, of zelfs nog langer, en deze oorlog zal veel langer duren dan de SMO in de Oekraïne. Tenslotte zal de uitkomst van deze oorlog tektonische en ingrijpende veranderingen te zien geven, die minstens even ingrijpend zijn als de veranderingen die het gevolg waren van de uitkomsten van WO I en WO II.

De Russen begrijpen dat wat zij nu echt moeten doen is WO II echt afmaken, en dat het formele einde van WO II in 1945 alleen maar de overgang markeerde naar een ander soort oorlogvoering, nog steeds opgelegd door een verenigd, geconsolideerd Westen, maar nu niet door Duitse nazi’s, maar door (meestal) Amerikaanse neocons (die natuurlijk typische racistische nazi’s zijn, behalve dat hun racisme Anglo en Judaïsch/Zionistisch is).

Ik sluit af met een kort citaat van Bertold Brecht, dat, denk ik, door Rusland vandaag de dag diep begrepen wordt:

Rusland heeft in haar geschiedenis heel wat westerse apen afgeslacht, nu is het tijd om eindelijk af te rekenen met de baarmoeder waaruit zij zijn weggekropen.

Andrei

PS: FYI – het Russische onderzoek heeft verklaard dat de explosies op het vliegveld op de Krim een sabotagedaad/afleiding was. Wat om te beginnen de meest waarschijnlijke verklaring was.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De G-7 krijst, maar zij hebben de oorlog tegen Rusland al verloren

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: