Plan B: Oekraïense oorlog is nieuwe route naar Grote Reset

Niemand begrijpt het hele plaatje. Ik ook niet, maar dit is wat ik heb opgestoken door mijn oren open en mijn hoofd naar beneden te houden. Ik werk op een beveiligde plek. Dat is alles wat ik zeg. Dit is wat ik weet, schrijft Junior.

China is het maatschappelijke model voor de globalisten (de superrijke families en hun handlangers).

Zij hebben China al in de jaren zeventig als proeftuin gebruikt. De resultaten bevallen hen – een superpassieve bevolking die is afgericht op een leven met willekeurige, zinloze regels en beperkte persoonlijke autonomie.

De uitdaging sinds het begin van de jaren 2000 is hoe dit model kan worden overgebracht naar de “vrije” wereld met zijn vastgeroeste traditie van wat zij noemen giftig en extreem individualisme en relatief veel persoonlijke vrijheid.

De eerste poging was via de neppandemie.

Iedereen met enige kennis van zaken weet trouwens dat die nep is.

De pandemie was een krankzinnig plan van een kleine maar luidruchtige en goed verbonden groep. Ze zijn echt gestoord.

Het bleek vanaf het begin problematisch.

Het verhaal was dat dit niet-bestaande virus uit China kwam en dat de Chinezen de gevaren met de gebruikelijke meedogenloosheid en efficiëntie aanpakten – maar het werkte.

Dit was bedoeld om een georkestreerd debat in de westerse media in te luiden over de vraag of mensenrechten soms moeten worden opgegeven voor het algemeen belang.

Het resultaat was voorbestemd tot een “ja”, waarna de Chinese stijl van sociaal bestuur langzaam zou worden ingevoerd in het Westen – om “levens te redden” enz.

Tegelijkertijd zou de pandemie de schuld krijgen van voedseltekorten en stijgende prijzen, waardoor rantsoenering zou worden ingevoerd.

Het was oorspronkelijk de bedoeling dat we door deze methoden tegen midden 2021 goed op weg zouden zijn naar “niets bezitten en gelukkig zijn”.

De meer scherpzinnige lezers hier zullen zich de verhalen in de westerse media herinneren over het feit dat China de pandemie veel beter zou aanpakken dan het Westen, enz.

Maar een ernstig gebrek aan overeenstemming op het hoogste niveau in bepaalde westerse landen (vooral de VS en het VK) over de aard en de snelheid van de overgang, plus onverwacht (door de wappies) grass roots verzet, begon de zaken te vertragen en de aanvankelijke vastberadenheid te versnipperen.

Te veel informatie over de valse aard van de pandemie werd verspreid door ontevreden leden van organisaties die op de hoogte zijn en niet akkoord gaan met de Grote Reset.

Het momentum ging verloren.

De ontevreden leden werd verteld te dimmen en hun mond te houden en de hoogste bazen (ik weet niet wie dat zijn) gaven opdracht tot een heroverweging. Een nieuw plan om hetzelfde resultaat te bereiken – de zogenaamde “Sino-ficatie” van het Westen.

Toen werd het oorlogsscenario in elkaar gezet – in de lente/zomer van 2021. Ik heb dit deel gedeeltelijk zien gebeuren.

Men redeneerde dat een grote zwakte van de vorige poging het niveau van duidelijke samenwerking tussen de wereldleiders was geweest, waardoor de massa’s een te voor de hand liggende gemeenschappelijke vijand hadden – de leiders zelf. Mensen als Trudeau en de NZ vrouw waren door het lint gegaan. Niet goed.

De voorkeur ging uit naar een oorlogsscenario voor poging #2, omdat dat atavistische tribale loyaliteitsinstincten zou activeren en zou inspelen op lang gecultiveerde geopolitieke vooroordelen.

Dit werd voorgelegd aan de heersende kliek in Moskou (nee, niet Poetin, hij is tegenwoordig slechts een rubberen stempelaar), die het hiermee eens was.

DE KOUDE OORLOG

Ik neem aan dat sommigen weten dat de Koude Oorlog werd gecreëerd als een psychologisch experiment in de onmiddellijke naoorlogse periode en zeer leerzaam en nuttig bleek voor crowd-management, aandachtscontrole en angst-inculcatie. Beide zijden van de kunstmatige scheidslijn werden natuurlijk zorgvuldig gemanaged, verhalen werden verzonnen, crises werden gegenereerd om maximaal realisme te creëren en langdurige loyaliteit, vooroordelen en traumareacties op te wekken die meerdere generaties zouden blijken te zijn.

De Koude Oorlog als instrument voor massamanagement werd in de jaren 1980 verlaten ten gunste van het experiment hedonisme/geïncrimineerde verontwaardiging, dat niet bijzonder succesvol was in termen van het creëren van een massapsychologie.

Het falen van de pandemie om een ingang te creëren voor de Grote Reset overtuigde de elites om terug te keren naar het eerdere model.

In de zomer van 2021 werd overeengekomen om een oorlog/Koude Oorlog-programma te volgen, waarbij de bestaande vooroordelen en de lange geschiedenis van spanningen tussen de NAVO en het leger werden gebruikt om een nieuwe ingang voor de Grote Reset te creëren die meer kans had om wortel te schieten.

Het reeds lang bestaande en zorgvuldig gecultiveerde “brandpunt” in Oekraïne, met zijn ingebouwde polarisatie en potentieel voor collectieve trauma’s (beelden van nazi-regalia) werd verkozen boven Syrië, omdat het effect ervan op het westerse publiek (het oorspronkelijke doelwit van deze operatie, zoals hierboven geschetst) krachtiger was.

Er werd overeengekomen om onbewuste en bewuste associaties met de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog op te wekken.

Conflicterende en emotioneel resonerende verhalen zouden natuurlijk worden gebruikt en zorgvuldig worden geplant, zodat – net als bij het oorspronkelijke Koude Oorlog-experiment – geen van beide partijen een duidelijke morele superioriteit had en daarom konden persoonlijke vooroordelen van individuen worden gebruikt om veel van het “zware werk” van het toekennen van waarde en loyaliteit te doen.

Oekraïne zou worden voorgesteld als slachtoffer, terwijl ook verontrustende beelden van de in hun midden aanwezige neonazi’s zouden worden verspreid via de bestaande media.

Rusland zou worden voorgesteld als agressor, terwijl zijn eigen verhaal over slachtofferschap op grote schaal zou worden verspreid via zijn eigen media en via “onafhankelijke” kanalen.

Dit zou een rijk groeimedium zijn voor gepolariseerde controverse.

Er werd overeengekomen dat de “operatie” van Rusland (hun leger weigerde het om eigen redenen een oorlog te noemen) beperkt zou blijven, voornamelijk zou worden overgelaten aan de verschillende lokale milities in Oost-Oekraïne en zo bescheiden en symbolisch zou blijven als menselijkerwijs mogelijk was.

Ook werd overeengekomen dat het wenselijk was dat er gedurende ten minste 12 maanden geen duidelijke resolutie of uitkomst zou zijn, zodat er tijd zou zijn om de andere aspecten via dit nieuwe middel uit te rollen.

Men was het erover eens dat de eerste poging te snel was geweest. Voor deze tweede poging zou de tijd worden genomen.

Angst voor escalatie en kernoorlog zou rechtstreeks in de media en via lekken of geruchten worden bevorderd.

Sabotage en sancties zouden langzaam worden uitgerold om energietekorten, voedseltekorten en prijsstijgingen te creëren.

Dat brengt ons bij het heden.

Op een bepaald moment in de nabije toekomst worden er op twee opties gegokt en voor zover ik weet is er nog geen definitief besluit genomen.

OPTIE 1 – een beperkte of toevallige nucleaire uitwisseling in Europa. Waarschijnlijk gesimuleerd. Gebied afgezet, geëvacueerd. Chaos. Ineenstorting van de bevoorrading. Er wordt verwacht dat de massa op dat moment voldoende doordrongen zal zijn van emotionele inprenting en angstreacties om “noodmaatregelen” algemeen te aanvaarden.

Noodmaatregelen omvatten verplichte injecties, strikte reisverboden, rantsoenering.
Dergelijke maatregelen worden permanent.

Dit scenario zal resulteren in een Koude Oorlog met een nieuw, digitaal, ijzeren gordijn. In tegenstelling tot de vorige versie zal het westerse deel de lagere levensstandaard en relatief slechte vrijheidsindex hebben, hoewel dit na verloop van tijd zal verdwijnen naarmate de westerse culturen hun verslaving aan de meest “giftige” en “destructieve” (hun woorden) vormen van individualisme verliezen.

OPTIE 2 – een grootschalige kernoorlog wordt ternauwernood afgewend, en op basis daarvan wordt door de media een multipolaire wereldregering “geëist” om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt, met als gevolg, zo is de bedoeling en het spel, een vloedgolf van liefde voor Moeder Aarde die leidt tot semi-vrijwillige acties voor het behoud van de aarde, zoals koolstofrantsoenering, reisbeperkingen (via kredieten), “realistische” brandstof- en voedselprijzen, herbebossing.

Elke combinatie van optie 1 en 2 blijft mogelijk in september 2022. Met beide wordt gespeeld terwijl ik dit schrijf.

Wees gewaarschuwd en let goed op. Deze jongens willen deze keer koste wat het kost slagen. Sommigen van hen zijn krankzinnig en allemaal zijn ze ziek en slecht.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oorlogstrommels slaan luider, Wereldoorlog III komt steeds dichterbij

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: