Waarom we het huidige regime in Oekraïne nazistisch noemen …

Ondanks talrijke openlijke tekenen ontkent de Europese mainstream het fascistische karakter van de huidige Oekraïense staat. Het is de moeite waard onszelf eraan te blijven herinneren dat we daar te maken hebben met nazisme in zijn zuiverste vorm. Lev Vershinin brengt het voor de hand liggende in kernachtige woorden.

De vraag waarom ik Oekraïne in zijn huidige staat sinds 2014 nazistisch noem, wordt zowel gesteld door gelijkgestemden als door tegenstanders die nog niet volledig gehersenspoeld zijn, met wie nog een gesprek mogelijk is (ja, zulke mensen zijn er ook in Oekraïne).

De tegenstanders voerden verschillende argumenten aan tegen mijn oordeel. De meest populaire is het bezwaar: “De president van Oekraïne is een jood, hoe kun je Oekraïne dan fascistisch of nazistisch noemen?” Maar dit is de meest primitieve van alle tegenwerpingen, en gemakkelijk te weerleggen. Kan een jood geen nazi zijn? Een Jood kan een mensenmoordenaar zijn, hij kan een gangster zijn. Dat iemand Jood is, is noch een min noch een plus. Nazisme is een ideologie en antisemitisme is niet de essentie ervan. Kan een Jood een communist zijn? Natuurlijk. Kan hij een liberaal zijn? Ja! Waarom kan hij dan geen nazi zijn? In de Grote Fascistische Raad van Mussolini was aanvankelijk een kwart van de leden van Joodse afkomst, pas vanaf 1941 waren er discriminerende wetten in Italië en vanaf 1943 werden Joden er vervolgd, toen Mussolini al een machteloze marionet was in de handen van Hitler. Maakt dit Mussolini minder een fascist?

Joden worden momenteel niet vervolgd in Oekraïne. Ja, en? Bij de genocide in Rwanda is ook geen enkele Jood van de 500 Joodse families die daar woonden, iets overkomen. Op wie de haat is gericht, wordt van geval tot geval en van land tot land bepaald. In het geval van Oekraïne werden de Russen aangemerkt als Joden. In Rwanda waren de Tutsi’s de Joden. In Turkije werden 100 jaar geleden Armeniërs aangewezen. De zondebok is inwisselbaar.

De mensen die van mij een verklaring eisen waarom ik mezelf toesta om het huidige regime in Kiev nazistisch te noemen, komen met een ander argument dat in hun ogen onweerlegbaar is: “En hoe zit het met Rusland? Zijn daar geen fascisten en geen nazi’s?” Mijn antwoord: “Natuurlijk zijn die er.” Er zijn ook fascisten en nazi’s in Rusland, ze bestaan overal, zelfs in Duitsland en de VS. Maar anders dan in Oekraïne maken zij geen deel uit van de staatsstructuren en bepalen zij niet de ideologie van de staat.

Waarop mijn gesprekspartners antwoorden: “En is er niet dit, dat en het andere in Rusland?” U verwijst naar zogenaamde “kenmerken van fascisme”. Ja, die zijn er momenteel ook overal, soms één kenmerk, soms een ander, soms een combinatie. Maar deze kenmerken, die het fascisme willen herleiden tot de autoritaire heerschappij van een individu, een groep of een klasse, zijn te willekeurig en helpen niet. Als men concreet wil zijn en het nazisme wil samenvatten als de meest extreme en consistente vorm van fascisme, kan het – ook al is het niet strikt wetenschappelijk – worden gedefinieerd aan de hand van drie criteria.

Het eerste kenmerk van een nazistaat is dat de staat op officieel niveau verwijst naar ideeën van nazi-theoretici.

In Oekraïne is dit precies wat er gebeurt. De ideologie die is uitgewerkt door Oekraïense nazi-meesterbreinen als Dontsov en Michovski vormt het fundament van de huidige Oekraïense staat. Aan het eerste criterium is dus voldaan: De staatsideologie van Oekraïne is gebaseerd op nazi-theorieën.

Dmitro Dontsov (1883-1973) nam ideeën over van Friedrich Nietzsche, Georges Sorel en Charles Maurras. Hij werd de belangrijkste bron van ideeën voor de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN), opgericht in 1929. Hij sympathiseerde openlijk met de Asmogendheden, vertaalde werken van Mussolini en Hitler in het Oekraïens en stelde de Duitse nazistaat voor als model voor een onafhankelijk Oekraïne. Mikola Michnowski (1873-1924) wordt beschouwd als de belangrijkste ideoloog van de Oekraïense staat en is de bedenker van de slogan “Oekraïne voor de Oekraïners”. Hij eiste dat er “rivieren van bloed” zouden vloeien en dat alle “buitenlanders” uit Oekraïne zouden worden verdreven. Alle mensen waren broeders, schreef hij, maar Russen, Polen, Hongaren, Roemenen en Joden waren vijanden die vernietigd moesten worden. Zijn “Tien Geboden van de Oekraïense Nationale Partij” verboden een Oekraïner een echtgenoot te kiezen uit een ander volk.

Het tweede kenmerk van een nazistaat: als een staat in zijn officiële pantheon van helden figuren heeft opgenomen die het nazisme beoefenden, als deze staat trots is op deze figuren en hun daden, hen verheerlijkt, hen als rolmodel aanbiedt aan de jonge generatie, straten naar hen vernoemt en monumenten voor hen opricht (terwijl monumenten ter herdenking van de overwinning op het fascisme worden afgebroken), dan is dit een nazistaat.

Ook in Oekraïne wordt aan dit criterium voldaan. Degenen die eigenhandig hebben deelgenomen aan de Holocaust zijn officieel opgenomen in het pantheon van helden van Oekraïne: de daders van Babi Yar, de moordenaars van Lvov en Volyn. Elke poging om de Oekraïense machthebbers tot rede te brengen in de trant van “Jongens, gooi tenminste de overduidelijke moordenaars overboord, veroordeel ze!” stuit op een muur van onverzettelijkheid: “Nee, dit zijn onze helden en dat is een goede zaak,” om Zelensky letterlijk te citeren. Ja, zelfs wanneer deze oproep komt van aanhangers van Maidan Oekraïne zoals Polen, valt hij in dovemansoren.

Tot slot het derde kenmerk: nazistisch is elke staat die – met welke middelen dan ook – de uitroeiing van welke etnische groep dan ook nastreeft. Ik heb niet zonder reden benadrukt dat de middelen van secundair belang zijn. Het hoeft niet noodzakelijkerwijs te gaan om fysieke uitroeiing door middel van schietpartijen of gaskamers; het volstaat als het beleid van etnocide, d.w.z. de uitroeiing van de identiteit van deze groep, wordt bevorderd. Etnocide vindt met name plaats door de doelbewuste onderdrukking en verbanning van de taal en cultuur van de etnische groep die wordt aangewezen als zondebok voor alle problemen en als voorwerp van haat voor het gewone volk.

Het derde kenmerk wordt ook in Oekraïne vervuld met de discriminatie van de Russische taal, de afschaffing van Russische scholen, de vernietiging van de Russische cultuur en de alomtegenwoordige haatprediking tegen de Russen en hun geschiedenis.

Laten we omgekeerd deze drie criteria toepassen op de Russische Federatie en ons afvragen: wordt er daar in gelijke mate aan voldaan? Het antwoord is duidelijk: nee. Rusland heeft ook geen staatsideologie die gebaseerd is op de werken van nazi-meesterbreinen, noch heeft het nazi-collaborateurs als Vlasov opgenomen in het nationale pantheon van helden. Het Russische pantheon van helden wordt nog steeds gedomineerd door antifascisten, soldaten en officieren die in de Tweede Wereldoorlog tegen Hitler vochten, en historische figuren van verder terug in de tijd. De Russische staat streeft de communistische ideologie niet na met repressieve middelen, zoals in Oekraïne. Rusland beperkt op geen enkele wijze de bestaande rechten van zijn talrijke etnische minderheden: Er bestaan nog steeds nationale autonomieën en het gebruik van de talrijke talen van de minderheden wordt beschermd en kan zonder beperkingen worden uitgeoefend.

Wat is het resultaat nu? Aan de ene kant van de frontlinie staat een duidelijk nazistische staat: Maidan Oekraïne. Het mag dan geen soevereiniteit meer hebben, het mag een instrument van het Westen zijn, dat is in deze context van secundair belang. Oekraïne is zonder twijfel een nazistaat.

Anderzijds is er een noodlijdende staat in ernstige crisis, maar in ieder geval geen nazistaat: de Russische Federatie.

In deze situatie vraagt een logisch denkend en fatsoenlijk mens zich niet eens af aan welke kant hij moet staan. Ik heb alleen sympathie voor degenen die rechtstreeks door oorlogshandelingen worden getroffen en geen tijd hebben om deze eenvoudige logische denkprocessen onder ogen te zien. Voor hun herstel zal moeten worden gezorgd na de oorlog, op voorwaarde dat nazi-Oekraïne die verliest.

Tot slot een incident dat de geestesgesteldheid van de Oekraïense Maidan-aanhangers illustreert: Toen de inmiddels afgetreden adviseur van de Oekraïense president, Alexei Arestovich, toegaf dat het flatgebouw in Dnepropetrovsk alleen door een Russische raket was geraakt omdat deze door de Oekraïense luchtverdediging boven de dichtbevolkte stad was neergeschoten, schreven talrijke nationalistische Oekraïners in de commentaren op zijn Facebook-pagina en elders op sociale netwerken: “Zelfs als het de waarheid is, wie heeft zo’n waarheid nodig!”.

Wat betekent dit? Het betekent dat de Oekraïense samenleving nu het punt heeft bereikt waarop een groot deel geen behoefte heeft aan de waarheid en deze verwerpt. Als de Oekraïners van Maidan de waarheid horen of lezen en ergens in hun onderbewustzijn begrijpen dat het de waarheid is, maar het past niet in hun wereldbeeld, eisen ze dat ze worden voorgelogen, zowel tegen zichzelf als tegen anderen. Zij zijn kinderen van Satan, de prins der leugen. En daarom zeg ik ook: Ucrainam delendam esse.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Een wereldleider vertelt de waarheid over de Westerse elites

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: