Waarom de NAVO Libië tien jaar geleden vernietigde

Tien jaar geleden, op 19 maart 2011, begonnen de VS/NAVO-troepen Libië vanuit de lucht en de zee te bombarderen. De oorlog werd rechtstreeks geïnitieerd door de Verenigde Staten, eerst via het Africa Command (AFRICOM), en vervolgens door de NAVO onder Amerikaans commando. In de loop van zeven maanden voerden VS/NAVO-vliegtuigen 30.000 vluchten uit, waaronder 10.000 aanvallen met meer dan 40.000 bommen en raketten.

Italië heeft – met de consensus van zijn meerpartijenparlement (met de Democratische Partij-Pd voorop) – aan de oorlog deelgenomen door zeven luchtmachtbases (Trapani, Gioia del Colle, Sigonella, Decimomannu, Aviano, Amendola en Pantelleria), jachtbommenwerpers Tornado, Eurofighter en andere gevechtsvliegtuigen, en het vliegdekschip Garibaldi en andere oorlogsschepen ter beschikking te stellen. Reeds vóór het lucht- en zeeoffensief werden islamitische stammen en anti-regeringsgroepen gefinancierd en bewapend, en werden speciale troepen, hoofdzakelijk uit Qatar, geïnfiltreerd om het gewapende conflict in het land te verspreiden, bericht Global Research.

En zo werd een Afrikaans land verwoest dat, zoals de Wereldbank in 2010 documenteerde, een “hoge economische groei” kende, waar het bbp jaarlijks met 7,5% steeg, dat “hoge indicatoren voor menselijke ontwikkeling” liet zien, zoals universele toegang tot basis- en middelbaar onderwijs en een inschrijvingspercentage van 40% voor de universiteit.

Rekening houdend met de ongelijkheden was de gemiddelde levensstandaard in Libië hoger dan in andere Afrikaanse landen. Ongeveer twee miljoen immigranten, hoofdzakelijk Afrikanen, vonden er werk. De Libische staat, die naast aardgas over de grootste oliereserves van Afrika beschikte, stond beperkte winstmarges af aan buitenlandse bedrijven. Dankzij de uitvoer van energie had de Libische handelsbalans een positief saldo van 27 miljard dollar per jaar.

Dankzij deze middelen kon Libië ongeveer 150 miljoen dollar aan buitenlandse investeringen aantrekken. Libische investeringen in Afrika waren van cruciaal belang voor de oprichting door de Afrikaanse Unie van drie financiële organisaties: het Afrikaans Monetair Fonds, gevestigd in Yaoundé, Kameroen; de Afrikaanse Centrale Bank, gevestigd in Abuja, Nigeria; en de Afrikaanse Investeringsbank, gevestigd in Tripoli. De missie van deze organisaties was het creëren van een gemeenschappelijke markt en munt in Afrika.

Het is geen toeval dat de NAVO-oorlog om de Libische staat te vernietigen amper twee maanden na het ontstaan van de Afrikaanse Unie van start ging. Dit blijkt uit e-mails van de minister van Buitenlandse Zaken van de Obama-regering, Hillary Clinton, die later door WikiLeaks zijn vrijgegeven en waaruit blijkt hoe de Verenigde Staten van Amerika en Frankrijk Kadhafi wilden elimineren voordat hij de goudreserves van Libië zou gebruiken om een pan-Afrikaanse munt te creëren als alternatief voor de dollar en de CFA-frank, de munteenheid die Frankrijk aan 14 voormalige koloniën had opgelegd.

Dit blijkt verder uit het feit dat de banken al vóór de luchtaanvallen van 2011 werden geplunderd, waardoor 150 miljoen dollar aan buitenlandse investeringen van Libië werd weggenomen, die grotendeels zijn verdwenen. Goldman Sachs, de machtigste investeringsbank van de Verenigde Staten van Amerika, waarvan Mario Draghi vice-president was, speelde een hoofdrol in de plundering.

In het Libië van vandaag worden de inkomsten uit de energie-export opgepot door machtsgroepen en multinationale ondernemingen te midden van de chaos van het gewapende conflict. De levensstandaard van het grootste deel van de bevolking is gedecimeerd. Afrikaanse immigranten die ervan beschuldigd worden “Kadhafi’s huurlingen” te zijn, zijn opgesloten in kooien in dierentuinen, gemarteld en gedood. Libië is de belangrijkste doorgangsroute geworden voor mensensmokkelaars in een chaotische migratiegolf richting Europa die meer slachtoffers heeft geëist dan de oorlog van 2011. In Tawergha hebben de door de NAVO gesteunde islamitische milities van Misurata, die in oktober 2011 Kadhafi hebben vermoord, een ware etnische zuivering uitgevoerd, waardoor ongeveer 50.000 Libische burgers op de vlucht zijn geslagen zonder hoop op terugkeer.

Voor dit alles is ook het Italiaanse parlement verantwoordelijk, dat op 18 maart 2011 de Italiaanse regering toezegde “alle initiatieven te nemen (met inbegrip van de deelname van Italië aan de oorlog tegen Libië) om de bescherming van de bevolking van de regio te waarborgen”.

De profetie van paus Johannes Paul: “Islamitische hordes zullen Europa binnenvallen vanuit Libië”