Viganò: Globalisten hebben oorlog in Oekraïne aangewakkerd om de tirannie van de Nieuwe Wereldorde te vestigen

Het Oekraïense volk, tot welke etnische groep het ook mag behoren, is slechts de laatste onwetende gijzelaar van het supranationale totalitaire regime dat de nationale economieën van de hele wereld op de knieën heeft gekregen door het COVID-bedrog, schrijft Aartsbisschop Viganò.

Zo kwam het dat Pius XII op 24 augustus 1939 zowel de heersers als de volkeren toesprak toen de oorlog ophanden was. Dit waren geen woorden van loos pacifisme, noch van medeplichtig stilzwijgen over de veelvuldige schendingen van het recht die in vele kringen werden begaan. In die radioboodschap, die sommigen zich nog herinneren te horen, riep de Roomse Paus de “eerbiediging van elkaars rechten” in als een voorwaarde voor vruchtbare vredesonderhandelingen.

Het media narratief

Als wij kijken naar wat er in Oekraïne gebeurt, zonder ons te laten misleiden door de grove vervalsingen van de mainstream media, beseffen wij dat de eerbiediging van elkaars rechten volkomen genegeerd is; sterker nog, wij hebben de indruk dat de regering-Biden, de NAVO en de Europese Unie opzettelijk een situatie van duidelijke onevenwichtigheid in stand willen houden, juist om elke poging tot een vreedzame oplossing van de Oekraïense crisis onmogelijk te maken, door de Russische Federatie uit te lokken een conflict te ontketenen. Hierin ligt de ernst van het probleem. Dit is de val die zowel voor Rusland als voor Oekraïne gezet is, en die beide gebruikt worden om de globalistische elite in staat te stellen haar misdadige plan uit te voeren.

Het hoeft ons niet te verbazen dat pluralisme en vrijheid van meningsuiting, die zo geprezen worden in landen die beweren democratisch te zijn, dagelijks worden verloochend door censuur en intolerantie tegenover meningen die niet met het officiële narratief overeenstemmen. Dit soort manipulaties zijn de norm geworden tijdens de zogenaamde pandemie, ten nadele van artsen, wetenschappers en andersdenkende journalisten, die in diskrediet gebracht en verbannen zijn alleen al omdat zij de doeltreffendheid van experimentele serums in twijfel durfden te trekken. Twee jaar later heeft de waarheid over de nadelige gevolgen en het ongelukkige beheer van de gezondheidsnoodsituatie hun gelijk bewezen, maar de waarheid wordt hardnekkig genegeerd omdat ze niet overeenkomt met wat het systeem wilde en nu nog wil.

Als de wereldmedia tot nu toe schaamteloos hebben kunnen liegen over een zaak van strikt wetenschappelijke relevantie, door leugens te verspreiden en de werkelijkheid te verdoezelen, dan moeten wij ons afvragen waarom zij in de huidige situatie plotseling die intellectuele eerlijkheid en eerbiediging van de ethische code zouden moeten herontdekken, die met de COVID algemeen ontkend wordt.

Maar als dit kolossale bedrog door de media gesteund en verspreid is, dan moet erkend worden dat nationale en internationale gezondheidsinstellingen, regeringen, magistraten, wetshandhavers en de katholieke hiërarchie zelf allemaal medeverantwoordelijk zijn voor de ramp – ieder op zijn eigen terrein door het narratief actief te steunen of er zich niet tegen te verzetten – een ramp die miljarden mensen getroffen heeft in hun gezondheid, hun bezittingen, de uitoefening van hun individuele rechten en zelfs hun leven zelf. Zelfs in dit geval is het moeilijk voor te stellen dat degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan dergelijke misdaden ter ondersteuning van een pandemie die bedoeld en kwaadwillig versterkt werd, plotseling een schok van waardigheid zouden kunnen krijgen en zorg zouden kunnen tonen voor hun burgers en hun vaderland, wanneer een oorlog hun veiligheid en hun economie bedreigt.

Dit kunnen natuurlijk de voorzichtige beschouwingen zijn van hen die neutraal willen blijven en met afstandelijkheid en bijna ongeïnteresseerdheid kijken naar wat er om hen heen gebeurt. Maar als wij onze kennis van de feiten verdiepen en ze documenteren, steunend op gezaghebbende en objectieve bronnen, ontdekken wij dat twijfels en verbijstering al gauw verontrustende zekerheden worden.

Zelfs als wij ons onderzoek alleen tot het economische aspect willen beperken, begrijpen wij dat de persbureaus, de politiek en de openbare instellingen zelf afhankelijk zijn van een klein aantal financiële groepen die behoren tot een oligarchie die, veelbetekenend, niet alleen verenigd is door geld en macht, maar ook door de ideologische gezindheid die haar optreden en inmenging in de politiek van de naties en van de hele wereld stuurt. Deze oligarchie toont haar tentakels in de VN, de NAVO, het Economisch Wereldforum, de Europese Unie, en in “filantropische” instellingen zoals de Open Society van George Soros en de Bill & Melinda Gates Foundation.

Al deze entiteiten zijn particulier en zijn aan niemand anders dan zichzelf verantwoording schuldig, en tegelijkertijd hebben zij de macht om de nationale regeringen te beïnvloeden, ook via hun eigen vertegenwoordigers die op sleutelposten gekozen of benoemd worden. Zij geven het zelf toe, wanneer zij met alle eer ontvangen worden door staatshoofden en wereldleiders, en door deze leiders gerespecteerd en gevreesd worden als de ware meesters van het lot van de wereld. Zo komen zij die de macht in handen hebben in naam van het “volk” ertoe de wil van het volk met voeten te treden en zijn rechten in te perken, om gehoorzame hovelingen te zijn van meesters die niemand gekozen heeft, maar die niettemin hun politieke en economische agenda aan de naties dicteren.

Dan komen wij bij de Oekraïne-crisis, die ons voorgesteld wordt als een gevolg van de expansionistische arrogantie van Vladimir Poetin tegenover een onafhankelijke en democratische natie, waarover hij absurde rechten probeert op te eisen. De “oorlogszuchtige Poetin” zou een bloedbad aanrichten onder de weerloze bevolking, die moedig is opgestaan om de grond van hun vaderland, de heilige grenzen van hun natie en de geschonden vrijheden van de burgers te verdedigen. De Europese Unie en de Verenigde Staten, “verdedigers van de democratie,” zouden dus niet in staat zijn om niet door middel van de NAVO in te grijpen om de autonomie van Oekraïne te herstellen, de “indringer” te verdrijven en de vrede te garanderen. Tegenover de “arrogantie van de tiran” zegt men dat de volkeren van de wereld een gemeenschappelijk front zouden moeten vormen, door sancties op te leggen aan de Russische Federatie en soldaten, wapens en economische hulp te sturen naar de “arme” president Zelenskiy, “nationale held” en “verdediger” van zijn volk. Als bewijs van Poetins “geweld” verspreiden de media beelden van bomaanslagen, militaire huiszoekingen en vernielingen, waarbij de verantwoordelijkheid bij Rusland wordt gelegd. En er is nog meer: juist om een “duurzame vrede” te garanderen, zetten de Europese Unie en de NAVO hun armen wijd open om Oekraïne als lid op te nemen. En om “Sovjet-propaganda” te voorkomen, zet Europa nu Russia Today en Spoetnik op zwart, om ervoor te zorgen dat de informatie “vrij en onafhankelijk” is.

Dit is het officiële verhaal, waaraan iedereen zich conformeert. Omdat men in oorlog is, wordt een afwijkende mening meteen desertie, en wie een afwijkende mening heeft, is schuldig aan verraad en verdient min of meer zware sancties, te beginnen met openbare terechtstelling en ostracisme, reeds eerder goed ervaren met COVID tegen degenen die “ongevaccineerd” zijn. Maar de waarheid, als u die wilt kennen, stelt ons in staat de dingen anders te zien en de feiten te beoordelen voor wat ze zijn en niet voor hoe ze ons worden voorgesteld. Dat is een ware en juiste onthulling, zoals de etymologie van het Griekse woord ἀλήθεια aangeeft. Of misschien, met een eschatologische blik, een openbaring, een ἀποκάλυψις.

De uitbreiding van de NAVO

Allereerst moet men zich de feiten herinneren, die liegen niet en zijn niet voor verandering vatbaar. En de feiten, hoe irritant ze ook zijn om in herinnering te roepen voor degenen die ze proberen te censureren, vertellen ons dat de Verenigde Staten sinds de val van de Berlijnse Muur hun politieke en militaire invloedssfeer hebben uitgebreid tot bijna alle satellietstaten van de voormalige Sovjet-Unie, en zelfs onlangs nog, door Polen, Tsjechië en Hongarije bij de NAVO te voegen (1999); Estland, Letland, Litouwen, Slovenië, Slowakije, Bulgarije en Roemenië (2004); Albanië en Kroatië (2009); Montenegro (2017); en Noord-Macedonië (2020). De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie bereidt zich voor op uitbreiding tot Oekraïne, Georgië, Bosnië-Herzegovina, en Servië. Praktisch gezien wordt de Russische Federatie militair bedreigd – door wapen- en raketbases – op slechts enkele kilometers van haar grenzen, terwijl zij geen militaire basis heeft in vergelijkbare nabijheid als de Verenigde Staten.

Overwegen om de NAVO eventueel uit te breiden naar Oekraïne, zonder te denken dat dit de legitieme protesten van Rusland zal opwekken, is niets minder dan raadselachtig, vooral gezien het feit dat de NAVO in 1991 aan het Kremlin beloofd heeft om niet verder uit te breiden. En dat niet alleen: eind 2021 publiceerde Der Spiegel ontwerpen van een verdrag met de Verenigde Staten en een overeenkomst met de NAVO over veiligheidsgaranties  (hier, hier en hier). Moskou eiste van zijn westerse partners wettelijke garanties die de NAVO zouden verhinderen om zich verder oostwaarts uit te breiden door Oekraïne aan het bondgenootschap toe te voegen, en ook om militaire bases te vestigen in post-Sovjetlanden. De voorstellen bevatten ook een clausule over het niet inzetten van offensieve wapens door de NAVO in de buurt van de grenzen van Rusland en over de terugtrekking van de NAVO-strijdkrachten in Oost-Europa naar hun posities van 1997.

Zoals wij kunnen zien, heeft de NAVO zich niet aan haar verplichtingen tegenover Rusland gehouden, of heeft zij de situatie op zijn minst geforceerd op een zeer delicaat moment voor het geopolitieke evenwicht. Wij moeten ons afvragen waarom de Verenigde Staten – of beter gezegd de Amerikaanse deep state die weer aan de macht is gekomen na de verkiezingsfraude die Joe Biden in het Witte Huis heeft gebracht – spanningen met Rusland wil creëren en zijn Europese partners in het conflict wil betrekken, met alle gevolgen die wij ons kunnen voorstellen.

Zoals generaal Marco Bertolini, voormalig commandant van het Joint Summit Operational Command, helder heeft opgemerkt: “De Verenigde Staten hebben niet alleen de Koude Oorlog gewonnen, maar wilden [Rusland] ook vernederen door alles in te pikken wat in zekere zin binnen zijn invloedssfeer viel. [Poetin] baalde ervan dat de Baltische landen, Polen, Roemenië en Bulgarije [tot de NAVO] waren toegetreden. Geconfronteerd met Oekraïne [dat lid werd van de NAVO], dat elke mogelijkheid van toegang tot de Zwarte Zee zou hebben weggenomen, reageerde hij” (hier). En hij voegt eraan toe: “Er is een probleem met de stabiliteit van het regime, er is een situatie ontstaan met een tamelijk onwaarschijnlijke premier [Zelenskiy], iemand die uit de wereld van het amusement komt.” De generaal laat niet na eraan te herinneren, in geval van een aanval van de VS op Rusland, dat “de Global Hawks die over Oekraïne vliegen, vertrekken uit Sigonella [Italië]; Italië is voor een groot deel een Amerikaanse militaire basis. Het risico is er, het is aanwezig en reëel” (hier).

Belangen die voortvloeien uit de blokkade van de Russische gasleveranties

Wij moeten ons ook afvragen of er achter de destabilisatie van het delicate evenwicht tussen de Europese Unie en Rusland ook economische belangen schuilgaan, die voortvloeien uit de behoefte van de landen van de EU om Amerikaans vloeibaar gas te krijgen (waarvoor wij ook de hervergassingsinstallaties nodig hebben die vele landen ontberen, en waarvoor wij in elk geval veel meer zullen moeten betalen) in plaats van Russisch gas (dat ecologischer is).

Het besluit van de Italiaanse olie- en gasmaatschappij ENI om haar investeringen in de pijpleiding Blue Stream van Gazprom (van Rusland naar Turkije) op te schorten, houdt ook in dat wij van een extra voorzieningsbron verstoken blijven, omdat die de Trans-Atlantische pijpleiding (van Turkije naar Italië) voedt.

Het klinkt dan ook niet als een toeval als Zelenskiy in augustus 2021 verklaarde dat hij de Nord Stream 2 pijpleiding tussen Rusland en Duitsland beschouwde als “een gevaarlijk wapen, niet alleen voor Oekraïne maar voor heel Europa” (hier): door Oekraïne te omzeilen, ontneemt deze pijpleiding Kiev ongeveer één miljard euro per jaar aan inkomsten uit doorvoertarieven. “Wij bekijken dit project uitsluitend door het prisma van de veiligheid en beschouwen het als een gevaarlijk geopolitiek wapen van het Kremlin”, aldus de Oekraïense president, die het eens is met de regering Biden. De Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland zei: “Als Rusland Oekraïne binnenvalt, zal Nord Stream 2 niet doorgaan.” En zo is het gebeurd, niet zonder ernstige economische schade aan Duitse investeringen.

De virologische laboratoria van het Pentagon in Oekraïne

Nog steeds over de Amerikaanse belangen in Oekraïne, is het de moeite waard om de virologische laboratoria in Oekraïne te vermelden, die onder controle van het Pentagon staan en waar naar het schijnt alleen Amerikaanse specialisten met diplomatieke onschendbaarheid direct onder het Amerikaanse Ministerie van Defensie werkzaam zijn.

We moeten ook denken aan de klacht van Poetin over het verzamelen van genomische gegevens over de bevolking, die gebruikt kunnen worden voor bacteriologische wapens met genetische selectie (hier, hier en hier). Informatie over de activiteit van laboratoria in Oekraïne is natuurlijk moeilijk te bevestigen, maar het is begrijpelijk dat de Russische Federatie, niet zonder reden, van mening was dat deze laboratoria een extra bacteriologische bedreiging voor de veiligheid van de bevolking zouden kunnen vormen. De Amerikaanse ambassade heeft alle dossiers in verband met het Biological Threat Reduction Program van haar website verwijderd (hier).

Maurizio Blondet schrijft:

Aan Event 201, waar de pandemie-explosie een jaar voordat zij plaatsvond gesimuleerd werd, werd (samen met de usuals, Bill en Melinda) deelgenomen door de schijnbaar onschuldige John Hopkins Universiteit met haar gezegende Center for Health Security. Deze humanitaire instelling had lange tijd een minder onschuldige naam: het heette Center for Civilian Biodefence Strategies en hield zich niet bezig met de gezondheid van de Amerikanen, maar veeleer met het tegendeel daarvan: de reactie op militaire aanvallen van bio-terrorisme. Het was praktisch een civiel-militaire organisatie. Toen zij in februari 1999 haar eerste conferentie hield in Crystal City in Arlington [Virginia], waar het Pentagon staat, bracht zij 950 artsen, militairen, federale ambtenaren en gezondheidsfunctionarissen bijeen om deel te nemen aan een simulatieoefening. Het doel van de simulatie is een denkbeeldige “gemilitariseerde” pokkenaanval tegen te gaan. Het is slechts de eerste van de oefeningen die zullen opbloeien in Event 201 en in de Pandemic Imposture (hier).

Er duiken ook experimenten op met het Oekraïense leger (hier) en interventies van de Amerikaanse ambassade ten aanzien van de Oekraïense officier van justitie Lutsenko in 2016, opdat hij geen onderzoek zou doen naar “een miljardenronde tussen G. Soros en B. Obama” (hier).

Een indirecte bedreiging voor China’s expansionistische ambities op Taiwan

De huidige Oekraïense crisis brengt secundaire, maar niet minder ernstige gevolgen met zich mee voor het geopolitieke evenwicht tussen China en Taiwan. Rusland en Oekraïne zijn de enige producenten van palladium en neon, die onmisbaar zijn voor de productie van microchips.

De mogelijke vergelding van Moskou heeft de laatste dagen meer aandacht gekregen nadat de marktonderzoeksgroep Techcet een rapport had gepubliceerd waarin de afhankelijkheid van vele halfgeleiderfabrikanten van materialen van Russische en Oekraïense oorsprong zoals neon, palladium en andere werd belicht. Volgens de schattingen van Techcet komt meer dan 90% van de Amerikaanse aanvoer van neon voor halfgeleiders uit Oekraïne, terwijl 35% van het Amerikaanse palladium uit Rusland komt. […] Volgens de Amerikaanse Internationale Handelscommissie stegen de neonprijzen met 600% vóór de Russische annexatie van het Krim-schiereiland in 2014, omdat chipbedrijven afhankelijk waren van sommige Oekraïense bedrijven […]

Als het waar is dat een Chinese invasie van Formosa de wereldwijde toeleveringsketen van technologie in gevaar zou brengen, dan is het ook waar dat een plotseling tekort aan grondstoffen uit Rusland de productie zou kunnen stilleggen, zodat het eiland het “microchipschild” zou verliezen en Peking ertoe zou kunnen brengen om een poging te doen tot annexatie van Taipei. (BRON)

Biden’s belangenconflict in Oekraïne

Een andere kwestie die men meestal niet diepgaand analyseert, is die in verband met Burisma, een olie- en gasbedrijf dat sinds 2002 op de Oekraïense markt actief is.

Tijdens het Amerikaanse presidentschap van Barack Obama (van 2009 tot 2017) was zijn rechterhand met een “delegatie” om de internationale politiek te behartigen Joe Biden, en het is sindsdien dat de “bescherming” die de Democratische leider van de VS bood, gegeven werd aan de Oekraïense nationalisten, een lijn die de onverzoenlijke onenigheid tussen Kiev en Moskou in het leven riep. […] Het was Joe Biden in die jaren die het beleid uitvoerde om Oekraïne dichter bij de NAVO te brengen. Hij wilde Rusland zijn politieke en economische macht ontnemen. […] De laatste jaren werd de naam van Joe Biden ook in verband gebracht met een schandaal over Oekraïne, dat ook zijn kandidatuur aan het wankelen had gebracht. […] Het was april 2014 toen Burisma Holdings, het grootste energiebedrijf in Oekraïne (actief in zowel gas als olie), Hunter Biden inhuurde als consultant […] met een salaris van 50.000 dollar per maand. Allemaal doorzichtig, behalve dat Joe Biden in die maanden het Amerikaanse beleid voortzette dat erop gericht was de gebieden van de Donbass die nu door Rusland erkende republieken geworden zijn, weer in bezit van Oekraïne te krijgen. Het Donetsk-gebied zou rijk zijn aan onontgonnen gasvelden, die het doelwit zijn geworden van Burisma Holdings. Een internationaal beleid dat verweven is met het economisch beleid dat de Amerikaanse media in die jaren de neus ophaalde (BRON).

De Democraten beweerden dat Trump een mediaschandaal had gecreëerd om de campagne van Biden te schaden, maar zijn beschuldigingen bleken waar te zijn. Joe Biden zelf heeft tijdens een bijeenkomst op de Rockefeller Council for Foreign Relations toegegeven dat hij ingegrepen had bij toenmalig president Petro Porosjenko en premier Arsenij Jatsenjoek om onderzoeken naar zijn zoon Hunter door procureur-generaal Viktor Sjokin te voorkomen. Biden had gedreigd “om een leningsgarantie van een miljard dollar in de Verenigde Staten in te houden tijdens een reis naar Kiev in december 2015,” meldt de New York Post. “Als [de Procureur-Generaal Sjokin] niet ontslagen wordt, zult u het geld niet krijgen” (hier en hier). En de Procureur-Generaal werd effectief ontslagen, waarmee Hunter van verder schandaal gered werd.

De inmenging van Biden in de politiek van Kiev, in ruil voor gunsten aan Biden en corrupte oligarchen, bevestigt het belang dat de huidige president van de VS heeft bij de bescherming van zijn familie en zijn imago, en bij het aanwakkeren van wanorde in Oekraïne en zelfs een oorlog. Hoe kan iemand die zijn rol gebruikt om zijn eigen belangen te behartigen en de misdaden van zijn familieleden te verdoezelen, eerlijk regeren, zonder aan chantage blootgesteld te worden?

De Oekraïense nucleaire kwestie

Tenslotte is er de kwestie van de Oekraïense kernwapens. Op 19 februari 2022 heeft Zelenskiy op een conferentie in München aangekondigd dat hij een einde wil maken aan het Memorandum van Boedapest (1994), dat Oekraïne verbiedt atoomwapens te ontwikkelen, te prolifereren en te gebruiken. Onder de andere clausules van het Memorandum is er ook die, die Rusland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk verplicht zich ervan te onthouden economische druk op Oekraïne uit te oefenen om het beleid van dat land te beïnvloeden: de druk van het IMF en de Verenigde Staten om economische hulp te verlenen in ruil voor hervormingen die in overeenstemming zijn met de Great Reset, vormt een verdere schending van de overeenkomst.

De Oekraïense ambassadeur in Berlijn, Andriy Melnyk, heeft in 2021 op de radio Deutschlandfunk betoogd dat Oekraïne zijn nucleaire status moest terugkrijgen als het land er niet in zou slagen tot de NAVO toe te treden. De Oekraïense kerncentrales worden geëxploiteerd, verbouwd en onderhouden door het staatsbedrijf NAEK Energoatom, dat tussen 2018 en 2021 zijn relatie met Russische bedrijven volledig heeft beëindigd. Haar voornaamste partners zijn bedrijven die terug te voeren zijn op de Amerikaanse regering. Het is gemakkelijk te begrijpen hoe de Russische Federatie de mogelijkheid dat Oekraïne kernwapens krijgt als een bedreiging beschouwt en eist dat Kiev zich aan het non-proliferatiepact houdt.

De kleurenrevolutie in Oekraïne en de onafhankelijkheid van de Krim, Donetsk en Lugansk

Nadat de regering van president Viktor Janoekovitsj had besloten de associatieovereenkomst tussen Oekraïne en de Europese Unie op te schorten en nauwere economische betrekkingen met Rusland aan te knopen, begon in 2013 een reeks protestdemonstraties, Euromaidan genaamd, die enkele maanden duurde en uitmondde in de revolutie die Janoekovitsj ten val bracht en leidde tot de installatie van een nieuwe regering. Het was een operatie die gesponsord werd door George Soros, zoals hij openhartig tegen CNN zei: “Ik heb een stichting in Oekraïne sinds voordat het onafhankelijk werd van Rusland; deze stichting is altijd in zaken geweest en heeft een beslissende rol gespeeld in de gebeurtenissen van vandaag” (hier, hier en hier).

Deze regeringswisseling lokte de reactie uit van de aanhangers van Janoekovitsj en van een deel van de Oekraïense bevolking, die zich verzette tegen de pro-Westerse verschuiving van Oekraïne, die niet door de bevolking gewild was, maar verkregen was door een kleurenrevolutie, waarvan er in de voorgaande jaren algemene repetities waren geweest in Georgië, Moldavië en Wit-Rusland.

Na de botsingen van 2 mei 2014, waarbij ook nationalistische paramilitaire randgroepen (waaronder die van Pravyi Sektor) tussenbeide kwamen, was er ook nog het bloedbad in Odessa. Ook de westerse pers sprak schande van deze vreselijke gebeurtenissen; Amnesty International (hier) en de VN stelden deze misdaden aan de kaak en documenteerden de brutaliteit ervan. Maar geen enkel internationaal gerechtshof heeft een proces aangespannen tegen de verantwoordelijken, zoals men dat vandaag wel wil doen tegen de vermeende misdaden van het Russische leger.

Onder de vele overeenkomsten die niet nageleefd zijn, is ook het Minsk Protocol, dat op 5 september 2014 ondertekend is door de Trilaterale Contactgroep over Oekraïne, bestaande uit vertegenwoordigers van Oekraïne, Rusland, de Volksrepubliek Donetsk en de Volksrepubliek Lugansk. Tot de punten van het akkoord behoorden ook de verwijdering van gewapende illegale groepen, militaire uitrusting, alsmede strijders en huurlingen van het grondgebied van Oekraïne onder toezicht van de OVSE en de ontwapening van alle illegale groepen. In tegenstelling tot wat was afgesproken, worden neonazistische paramilitaire groepen niet alleen officieel door de regering erkend, maar krijgen hun leden zelfs officiële opdrachten.

Eveneens in 2014 verklaarden de Krim, Donetsk en Lugansk zich onafhankelijk van Oekraïne – in naam van het zelfbeschikkingsrecht van de door de internationale gemeenschap erkende volkeren – en verklaarden zich geannexeerd bij de Russische Federatie. De Oekraïense regering weigert nog steeds de bij volksreferendum bekrachtigde onafhankelijkheid van deze gebieden te erkennen, en laat de neonazi-milities en de reguliere strijdkrachten zelf vrij om tegen de bevolking tekeer te gaan, omdat zij deze entiteiten als terroristische organisaties beschouwt. Het is waar dat de twee referenda van 2 november 2014 een oprekking vormen van het Protocol van Minsk, dat alleen voorzag in een decentralisatie van de macht en een vorm van speciale status voor de regio’s Donetsk en Lugansk.

Zoals professor Franco Cardini onlangs opmerkte, “heeft Rusland op 15 februari 2022 aan de Verenigde Staten een ontwerp van een verdrag overhandigd om een einde te maken aan deze situatie en de Russischtalige bevolkingsgroepen te verdedigen. Deze oorlog is begonnen in 2014” (hier en hier).

En het was een oorlog in de bedoelingen van degenen die de Russische minderheid van Donbass wilden bestrijden: “Wij zullen een baan en pensioenen hebben, en zij niet. Wij zullen premies krijgen voor het krijgen van kinderen, en zij niet. Onze kinderen zullen scholen en kleuterscholen hebben; hun kinderen zullen in de kelders blijven. Op die manier zullen wij deze oorlog winnen,” zei president Petro Porosjenko in 2015 (hier). Het zal niet ontgaan zijn dat deze maatregelen lijken op de discriminatie van de zogenaamde “ongevaccineerden,” die van werk, loon en onderwijs verstoken zijn gebleven. Acht jaar bombardementen in Donetsk en Lugansk, met honderdduizenden slachtoffers, 150 dode kinderen, en zeer ernstige gevallen van foltering, verkrachting, kidnapping en discriminatie (hier).

Op 18 februari 2022 hebben de presidenten van Donetsk en Lugansk, Denis Pushilin en Leonid Pasechnik, de evacuatie van de burgerbevolking van hun provincies naar de Russische Federatie bevolen wegens de aanhoudende gevechten tussen de Volksmilitie van de Donbass en de Oekraïense strijdkrachten. Op 21 februari heeft de Staatsdoema (Tweede Kamer van het Russische Parlement) de door president Poetin met de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk ingevoerde verdragen van vriendschap, samenwerking en wederzijdse bijstand unaniem geratificeerd. Tegelijkertijd gaf de Russische president opdracht tot het zenden van troepen uit de Russische Federatie om de vrede in de Donbass-regio te herstellen.

Hier kan men zich afvragen waarom, in een situatie van flagrante schending van de mensenrechten door neonazistische strijdkrachten en paramilitaire apparaten (die vlaggen met hakenkruisen voeren en de beeltenis van Aldolf Hitler vertonen) tegen de Russischtalige bevolking van de onafhankelijke republieken, de internationale gemeenschap zich verplicht voelt om de interventie van de Russische Federatie te veroordelen, en zelfs om Poetin de schuld te geven van het geweld. Waar is het veelgeroemde zelfbeschikkingsrecht van het volk, dat op 24 augustus 1991 geldig werd gehouden voor het uitroepen van de onafhankelijkheid van Oekraïne en door de internationale gemeenschap werd erkend? En waarom schandaliseren wij vandaag over een Russische interventie in Oekraïne, terwijl de NAVO hetzelfde heeft gedaan in Joegoslavië (1991), Kosovo (1999), Afghanistan (2001), Irak (2003), en in Libië en Syrië (2011), zonder dat iemand daar enig bezwaar tegen had? Om nog maar te zwijgen van het feit dat Israël de afgelopen tien jaar herhaaldelijk militaire doelen in Syrië, Iran en Libanon heeft getroffen om de vorming van een vijandig gewapend front aan zijn noordgrens te voorkomen, en toch heeft geen enkel land voorgesteld om Tel Aviv sancties op te leggen.

Het is ontstellend te zien met welke hypocrisie de Europese Unie en de Verenigde Staten – Brussel en Washington – hun onvoorwaardelijke steun geven aan president Zelenskiy, wiens regering nu al acht jaar lang ongestraft Russischtalige Oekraïners blijft vervolgen (hier), voor wie het zelfs verboden is in hun eigen taal te spreken, in een natie die talrijke etnische groepen omvat, waarvan degenen die Russisch spreken 17,2% uitmaken. En het is schandalig dat zij zwijgen over het gebruik van burgers als menselijk schild door het Oekraïense leger, dat luchtafweerstellingen plaatst binnen bevolkingscentra, nabij ziekenhuizen, scholen en kleuterscholen, juist om de vernietiging daarvan dodelijke slachtoffers onder de bevolking te laten maken.

De mainstream media waken ervoor beelden te tonen van Russische soldaten die burgers helpen veilige stellingen te bereiken (hier en hier)  of humanitaire corridors organiseren, die door Oekraïense milities beschoten worden (hier en hier). Zoals het ook zwijgt over de afrekeningen, moordpartijen, geweld en diefstal door randgroepen van de burgerbevolking, aan wie Zelenskiy wapens heeft gegeven: de video’s die op het internet te zien zijn geven een idee van het klimaat van burgeroorlog dat door de Oekraïense regering kunstig aangewakkerd is. Daar kunnen we nog de misdadigers aan toevoegen die vrijgelaten zijn om in het leger opgeroepen te worden, en ook de vrijwilligers van het vreemdelingenlegioen: een massa fanatici zonder regels en zonder opleiding, die de situatie zullen helpen verergeren, waardoor ze onbeheersbaar wordt.

President Volodymyr Oleksandrovych Zelenskyy

Zoals door vele partijen is opgemerkt, komt de kandidatuur en de verkiezing van de Oekraïense president Zelenskiy overeen met dat cliché, dat de laatste jaren is ontstaan, dat een komisch acteur of een amusements-persoonlijkheid aan de politiek wordt uitgeleend. Gelooft u niet dat het ontbreken van een geschikte cursus honorum een belemmering is voor het opklimmen naar de top van de instellingen, integendeel: hoe meer iemand schijnbaar een vreemde is in de wereld van de politieke partijen, des te meer moet men ervan uitgaan dat zijn succes bepaald wordt door degenen die de macht in handen hebben. De drag-optredens van Zelenskyy sluiten naadloos aan bij de LGBTQ-ideologie die door haar Europese sponsors beschouwd wordt als een onmisbaar vereiste van de “hervormings “agenda die elk land zou moeten omhelzen, samen met de gelijkheid van man en vrouw, abortus en de groene economie. Geen wonder dat Zelenskiy, die lid is van het WEF (hier), kon profiteren van de steun van Schwab en zijn bondgenoten om aan de macht te komen en ervoor te zorgen dat de Grote Reset ook in Oekraïne zou worden uitgevoerd.

De 57-delige televisieserie die Zelenskyy produceerde en waarin hij de hoofdrol speelde, toont aan dat de media zijn kandidatuur voor president van Oekraïne en zijn verkiezingscampagne gepland hebben. In de fictieshow De dienaar van het volk speelde hij de rol van een middelbare-schoolleraar die onverwacht president van de republiek werd en streed tegen de corruptie van de politiek. Het is geen toeval dat de serie, die absoluut middelmatig was, toch de WorldFest Remi Award (VS, 2016) won, bij de beste vier finalisten in de categorie komediefilms kwam op de Seoul International Drama Awards (Zuid-Korea) en de Intermedia Globe Silver award kreeg in de categorie amusements-tv-series op het World Media Film Festival in Hamburg.

De media-roering die Zelenskiy met de televisieserie verwierf, bracht hem meer dan 10 miljoen volgers op Instagram en creëerde de premisse voor de oprichting van de gelijknamige politieke partij Dienaar van het Volk, waarvan Ivan Bakanov, algemeen directeur en aandeelhouder (samen met Zelenskiy zelf en de oligarch Kolomoisky) van Kvartal 95 Studio, en de eigenaar van het televisienetwerk TV 1+1, ook lid is. Het imago van Zelenskiy is een kunstmatig product, een mediafictie, een operatie van manipulatie van consensus, die erin geslaagd is in de collectieve verbeelding van Oekraïne het politieke personage te creëren dat in werkelijkheid, en niet in fictie, de macht veroverd heeft.

“Slechts één maand voor de verkiezingen van 2019, die hem zagen winnen, verkocht Zelenskiy het bedrijf [Kvartal 95 Studio] aan een vriend, nog steeds een manier vindend om de opbrengst van het bedrijf, waarvan hij officieel afstand had gedaan aan zijn familie, binnen te halen. Die vriend was Serhiy Shefir, die later tot Raadslid van het Presidentschap benoemd werd. […] De verkoop van de aandelen vond plaats ten voordele van Maltex Multicapital Corp., een bedrijf dat eigendom is van Shefir en geregistreerd staat op de Britse Maagdeneilanden” (hier).

De huidige Oekraïense president heeft zijn verkiezingscampagne gepromoot met een op zijn zachtst gezegd verontrustend reclamespotje (hier), waarin hij met twee machinegeweren in de hand schiet op parlementsleden, die hij corrupt of onderdanig aan Rusland noemt.

De strijd tegen de corruptie die de Oekraïense president in de rol van “dienaar van het volk” bazuint, komt echter niet overeen met het beeld dat van hem naar voren komt uit de zogenaamde Pandora-papieren, waarin 40 miljoen dollar aan de vooravond van de verkiezingen aan hem betaald schijnt te zijn door de joodse miljardair Kolomoisky[1] via offshore-rekeningen (hier, hier en hier).[2]  In zijn vaderland beschuldigen velen hem ervan de pro-Russische oligarchen de macht te hebben ontnomen, niet om die aan het Oekraïense volk te geven, maar veeleer om zijn eigen belangengroep te versterken en tegelijk zijn politieke tegenstanders uit de weg te ruimen:

Hij liquideerde de ministers van de oude garde, allereerst de machtige minister van Binnenlandse Zaken, [Arsen] Avakov. Hij ontsloeg ruwweg de voorzitter van het Constitutionele Hof, die als controle op zijn wetten fungeerde. Hij sloot zeven tv-zenders van de oppositie. Hij arresteerde en beschuldigde van verraad Viktor Medvedcuk, een pro-Russische sympathisant, maar bovenal de leider van het Platform van de Oppositie – Voor het Leven, de tweede partij van het Oekraïense parlement na zijn partij Dienaar van het Volk. Hij stelt ook de voormalige president Porosjenko terecht wegens verraad, die iedereen wantrouwde, behalve degenen die met de Russen of hun vrienden overweg konden. De burgemeester van Kiev, de populaire oud-wereldkampioen boksen Vitaly Klitchko, is al aan verscheidene huiszoekingen en inbeslagnemingen onderworpen. Kortom, Zelensky schijnt schoon schip te willen maken met iedereen die niet op één lijn zit met zijn politiek (hier).

Op 21 april 2019 werd Zelenskiy met 73,22% van de stemmen verkozen tot president van Oekraïne, en op 20 mei werd hij beëdigd. Op 22 mei 2019 benoemde hij Ivan Bakanov, directeur-generaal van Kvartal 95, tot eerste adjunct-hoofd van de veiligheidsdiensten van Oekraïne en hoofd van het hoofddirectoraat voor de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad van het centrale directoraat van de veiligheidsdienst van Oekraïne. Samen met Bakanov is Mykhailo Fedorov het vermelden waard, vice-president en minister van Digitale Transformatie, die lid is van het World Economic Forum (hier). Zelenskiy zelf heeft toegegeven dat hij als inspiratiebron de premier van Canada Justin Trudeau heeft (hier en hier).

Zelenskyy’s betrekkingen met het IMF en het WEF

Zoals het tragische precedent van Griekenland heeft aangetoond, worden de nationale soevereiniteiten en de volkswil die door de parlementen tot uitdrukking wordt gebracht de facto uitgewist door de besluiten van de internationale haute-finance, die zich met het regeringsbeleid bemoeit door middel van chantage en regelrechte afpersing van economische aard. Het geval van Oekraïne, dat een van de armste landen van Europa is, vormt hierop geen uitzondering.

Kort na de verkiezing van Zelenskyy dreigde het Internationaal Monetair Fonds Oekraïne geen lening van $5 miljard toe te kennen als hij niet aan hun eisen zou voldoen. Tijdens een telefoongesprek met de CEO van het IMF, Kristalina Georgieva, werd de Oekraïense president berispt omdat hij Yakiv Smolii had vervangen door een man die hij vertrouwde, Kyrylo Shevchenko, die minder geneigd was zich naar de dictaten van het IMF te schikken. Anders Åslund schrijft op Atlantic Council:

De problemen rond de regering Zelenskii nemen alarmerend toe. Ten eerste heeft de president sinds maart 2020 leiding gegeven aan een ommekeer, niet alleen van de hervormingen die onder hem werden doorgevoerd, maar ook van die welke door zijn voorganger Petro Porosjenko in gang waren gezet. Ten tweede heeft zijn regering geen plausibele voorstellen gedaan om de bezorgdheid van het IMF over de niet nagekomen verplichtingen van Oekraïne weg te nemen. Ten derde lijkt de president niet langer over een regerende parlementaire meerderheid te beschikken, en hij lijkt niet geïnteresseerd in het vormen van een hervormingsgezinde meerderheid (hier).

Het is duidelijk dat de interventies van het IMF bedoeld zijn om de toezegging van de Oekraïense regering te verkrijgen om zich aan te passen aan het economisch, fiscaal en sociaal beleid dat door de globalistische agenda wordt gedicteerd, te beginnen met de “onafhankelijkheid” van de Centrale Bank van Oekraïne van de regering: een eufemisme waarmee het IMF de regering van Kiev oproept om afstand te doen van de wettige controle over haar Centrale Bank, die één van de manieren is waarop de nationale soevereiniteit wordt uitgeoefend, samen met de uitgifte van geld en het beheer van de staatsschuld. Anderzijds had Kristalina Georgieva slechts vier maanden eerder de Grote Reset gelanceerd, samen met Klaus Schwab, prins Charles en VN-secretaris-generaal António Guterres.

Wat met de vorige regeringen niet mogelijk was geweest, werd voltooid onder het voorzitterschap van Zelenskiy, die samen met de nieuwe gouverneur van de BCU, Kyrylo Shevchenko, in de gunst van het WEF kwam (hier). Nog geen jaar later schreef Sjevtsjenko, om zijn onderdanigheid te bewijzen, een artikel voor het WEF met als titel Centrale banken zijn de sleutel tot de klimaatdoelstellingen van landen en Oekraïne wijst de weg (hier). Zo wordt de Agenda 2030 uitgevoerd, onder chantage.

Er zijn ook andere Oekraïense bedrijven die banden hebben met het WEF: de Staatsspaarbank van Oekraïne (een van de grootste financiële instellingen in Oekraïne), de DTEK Group (een belangrijke particuliere investeerder in de Oekraïense energiesector) en Ukr Land Farming (een leider op het gebied van de landbouw). Banken, energie en voedsel zijn sectoren die perfect in de lijn liggen van de Grote Reset en de Vierde Industriële Revolutie die door Klaus Schwab is getheoretiseerd.

Op 4 februari 2021 heeft de Oekraïense president zeven televisiestations gesloten, waaronder ZIK, Newsone en 112 Oekraïne, die zich allemaal schuldig maakten aan het niet steunen van zijn regering. Zoals Anna Del Freo schrijft:

Een scherpe veroordeling van deze vrijheidsberovende daad is onder andere ook gekomen van de Europese Federatie van Journalisten en de Internationale Federatie van Journalisten, die gevraagd hebben om de onmiddellijke opheffing van het veto. De drie omroepen zullen vijf jaar lang niet meer kunnen uitzenden: zij hebben ongeveer 1500 mensen in dienst, wier banen nu op de tocht staan. Er is geen echte reden waarom de drie netten gesloten zouden moeten worden, behalve dan de willekeur van de Oekraïense politieke top, die hen ervan beschuldigt de informatieveiligheid te bedreigen en onder “kwaadaardige Russische invloed” te staan. Een felle reactie komt ook van NUJU, de Oekraïense journalistenbond, die spreekt van een zeer zware aanval op de vrijheid van meningsuiting, aangezien honderden journalisten de mogelijkheid wordt ontnomen om zich te uiten en honderdduizenden burgers het recht wordt ontnomen om geïnformeerd te worden.

Zoals we kunnen zien, is datgene waarvan Poetin beschuldigd wordt, in werkelijkheid uitgevoerd door Zelenskiy en, meer recentelijk, door de Europese Unie, met medeplichtigheid van de platforms van de sociale media. In het artikel van Del Freo wordt opgemerkt:

“Het sluiten van televisie-omroepen is een van de meest extreme vormen van beperking van de persvrijheid,” aldus secretaris-generaal Ricardo Gutierrez van de EFJ. “Landen hebben de plicht om een effectief pluralisme van informatie te waarborgen. Het is duidelijk dat het presidentiële veto helemaal niet in overeenstemming is met de internationale normen inzake vrijheid van meningsuiting.”

Het zou interessant zijn te weten welke verklaringen de Europese Federatie van Journalisten en de Internationale Federatie van Journalisten hebben afgelegd na de black-out van Russia Today en Sputnik in Europa.

Neo-nazistische en extremistische bewegingen in Oekraïne

Een land dat de internationale gemeenschap om humanitaire hulp vraagt om zijn bevolking tegen de Russische agressie te verdedigen, zou zich in de collectieve verbeelding moeten onderscheiden door respect voor de democratische beginselen en voor wetgeving die activiteiten en de verspreiding van propaganda door extremistische ideologieën verbiedt.

Neonazistische bewegingen die zich met militaire en paramilitaire acties bezighouden, opereren vrij in Oekraïne, vaak met de officiële steun van overheidsinstellingen. Hiertoe behoren de volgende: de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) van Stepan Bandera, een beweging met een nazistische, antisemitische en racistische matrix die reeds in Tsjetsjenië actief was en die deel uitmaakt van de Rechtse Sector, een vereniging van extreem-rechtse bewegingen die gevormd is ten tijde van de Euromaidan-coup in 2013/2014; het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA); de UNA/UNSO, paramilitaire vleugel van de extreem-rechtse politieke partij Ukraine National Assembly; de Korchinsky Broederschap, die in Kiev bescherming bood aan ISIS-leden (hier); Misantropische Visie (MD), een neonazi-netwerk dat verspreid is over 19 landen en dat openlijk aanzet tot terrorisme, extremisme en haat tegen christenen, moslims, joden, communisten, homoseksuelen, Amerikanen en mensen van kleur (hier).

Er zij aan herinnerd dat de regering deze extremistische organisaties uitdrukkelijk gesteund heeft, zowel door de presidentiële garde naar de begrafenissen van hun vertegenwoordigers te sturen, als door steun te verlenen aan het Azov-bataljon, een paramilitaire organisatie die officieel deel uitmaakt van het Oekraïense leger onder de nieuwe naam Azov Special Operations Regiment en georganiseerd is in de Nationale Garde. Het Azov-bataljone wordt gefinancierd door de Oekraïens-Joodse oligarch Igor Kolomoisky, de voormalige gouverneur van Dnepropetrovsk, die ook de financier zou zijn van de nationalistische milities van Pravyi Sektor, die verantwoordelijk worden geacht voor het bloedbad van Odessa. Wij hebben het over dezelfde Kolomoisky die in de Pandora Papers genoemd wordt als sponsor van president Zelensky. Het bataljon heeft betrekkingen met verschillende extreem-rechtse organisaties in Europa en de Verenigde Staten.

Amnesty International heeft, na een ontmoeting op 8 september 2014 tussen secretaris-generaal Salil Shetty en premier Arseniy Yatsenyuk, de Oekraïense regering opgeroepen een einde te maken aan de mishandelingen en oorlogsmisdaden die gepleegd worden door de vrijwilligersbataljons die samen met de strijdkrachten van Kiev opereren. De Oekraïense regering heeft een officieel onderzoek naar de zaak geopend, en verklaard dat er geen officieren of soldaten van het Azov-bataljon voorwerp van onderzoek lijken te zijn.

In maart 2015 kondigde de Oekraïense minister van Binnenlandse Zaken Arsen Avakov aan dat het Azov-bataljon een van de eerste eenheden zou zijn die door troepen van het Amerikaanse leger zouden worden opgeleid, in het kader van hun opleidingsmissie Operation Fearless Guard. De Amerikaanse training werd stopgezet op 12 juni 2015, toen het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een amendement aannam dat alle hulp (inclusief wapens en training) aan het bataljon verbood vanwege zijn neonazistische verleden. Het amendement werd toen onder druk van de CIA ingetrokken (hier en hier) en de soldaten van het Azov-bataljon werden in de Verenigde Staten opgeleid (hier en hier): “Wij trainen deze jongens nu al acht jaar. Het zijn echt goede strijders. Daar zou het programma van het agentschap een serieuze impact kunnen hebben.”

In 2016 werd in een rapport van de OVSE [Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa] vastgesteld dat het Azov-bataljon verantwoordelijk was voor het massaal doden van gevangenen, het verbergen van lijken in massagraven en het systematisch gebruik van fysieke en psychologische foltertechnieken. Nog maar enkele dagen geleden werd de plaatsvervangend commandant van het bataljon, Vadim Trojan, door minister van Binnenlandse Zaken Arsen Avakov benoemd tot hoofd van de politie van de regio Oblast.

Dit zijn de “helden” die samen met het Oekraïense leger tegen de Russische soldaten vechten. En deze helden van het Azov-bataljon durven, in plaats van hun kinderen te beschermen, hun eigen vlees tot slachtvlees te maken, door jongens en meisjes in dienst te nemen (hier en hier), in strijd met het Facultatief Protocol bij het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind (hier), betreffende de betrokkenheid van minderjarigen bij gewapende conflicten: een ad hoc rechtsinstrument dat bepaalt dat geen enkel kind onder de 18 jaar onder dwang gerekruteerd of rechtstreeks in de vijandelijkheden gebruikt mag worden, noch door de strijdkrachten van een staat, noch door gewapende groepen.

Onvermijdelijk zijn de dodelijke wapens die de EU, met inbegrip van Draghi’s Italië, met de steun van “antifascistische” politieke partijen, ter beschikking stelt, bestemd om tegen deze kinderen gebruikt te worden.

De oorlog in Oekraïne in de plannen van de NWO

De censuur die aan de Russische omroepen wordt opgelegd is duidelijk bedoeld om te voorkomen dat het officiële verhaal door de feiten wordt weerlegd. Maar terwijl de Westerse media beelden laten zien van het videospel War Thunder (hier), frames uit de film Star Wars (hier), explosies in China (hier), video’s van militaire parades  (hier), beelden uit Afghanistan (hier), de metro van Rome (hier) of beelden van mobiele crematoria (hier) door ze af te doen als echte en recente scènes van de oorlog in Oekraïne, wordt de werkelijkheid genegeerd, omdat er al besloten is een conflict uit te lokken als massa-afleidingswapen dat nieuwe beperkingen van de vrijheden in de westerse naties legitimeert, volgens de plannen van de “Great Reset” van het Wereld Economisch Forum en de Agenda 2030 van de Verenigde Naties.

Het is duidelijk dat het Oekraïense volk, buiten de kwesties die de diplomatie kan oplossen, het slachtoffer is van dezelfde wereldwijde staatsgreep die wordt uitgevoerd door supranationale machten die niet de vrede tussen de naties beogen, maar wel de vestiging van de tirannie van de Nieuwe Wereldorde. Nog maar enkele dagen geleden zei de Oekraïense parlementariër Kira Rudik tegen Fox News, terwijl ze een kalasjnikov vasthield: “Wij weten dat wij niet alleen voor Oekraïne vechten, maar ook voor de Nieuwe Wereldorde.”

De schendingen van de mensenrechten in Oekraïne en de misdaden van de neonazi-milities die Poetin herhaaldelijk aan de kaak heeft gesteld, konden geen politieke oplossing vinden, omdat ze gepland en aangewakkerd werden door de globalistische elite, met medewerking van de Europese Unie, de NAVO en de Amerikaanse deep state, met een anti-Russische toon die bedoeld is om een oorlog onvermijdelijk te maken, met als doel om, in de eerste plaats in Europa, de gedwongen invoering van energierantsoenering (hier),[3] reisbeperkingen, de vervanging van papiergeld door elektronisch geld (hier en hier) en de invoering van een digitale identiteitskaart (hier en hier) op te leggen. Het gaat hier niet om theoretische projecten. Het gaat om beslissingen die concreet genomen gaan worden, zowel op Europees niveau als in de afzonderlijke landen.

Eerbiediging van de wet en de normen

De interventie in Oekraïne door de NAVO, de Verenigde Staten en de Europese Unie lijkt geen enkele legitimiteit te hebben. Oekraïne is geen lid van de NAVO, en als zodanig zou het geen bijstand mogen krijgen van een entiteit die de verdediging van de aangesloten naties tot doel heeft. Hetzelfde kan gezegd worden van de Europese Unie, die nog maar enkele dagen geleden Zelenskiy uitnodigde om zich bij haar aan te sluiten. Intussen heeft Oekraïne sinds 2014 2,5 miljard dollar van de Verenigde Staten ontvangen en alleen al in 2021 nog eens 400 miljoen dollar (hier), plus andere fondsen voor een totaal van 4,6 miljard dollar (hier). Poetin van zijn kant heeft Oekraïne 15 miljard dollar aan leningen gegeven om het van een faillissement te redden. De Europese Unie van haar kant heeft 17 miljoen dollar aan fondsen gestuurd, naast de fondsen die door verschillende afzonderlijke naties gestuurd zijn. Maar deze hulp is de Oekraïense bevolking slechts minimaal ten goede gekomen.

Door in naam van de Europese Unie in de oorlog in Oekraïne in te grijpen, schendt de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, bovendien de artikelen 9, 11, en 12 van het Verdrag van Lissabon. De bevoegdheid van de Europese Unie op dit gebied behoort toe aan de Europese Raad en de Hoge Vertegenwoordiger. Zij behoort in geen geval toe aan de voorzitter van de Commissie. In welke hoedanigheid waagt presidente von der Leyen zich te gedragen alsof zij het hoofd van de Europese Unie is, en eigent zij zich een rol toe die haar niet toebehoort? Waarom grijpt niemand in, vooral gezien het gevaar waaraan de Europese burgers worden blootgesteld door de mogelijkheid van Russische represailles?

Bovendien voorzien de grondwetten van de naties die vandaag steun en wapens naar Oekraïne zenden, in veel gevallen niet in de mogelijkheid om een conflict aan te gaan. In artikel 11 van de Italiaanse grondwet staat bijvoorbeeld: “Italië verwerpt oorlog als een instrument om de vrijheid van andere volkeren te schenden en als een middel om internationale geschillen op te lossen.” Het zenden van wapens en soldaten naar een natie die noch deel uitmaakt van de NAVO, noch van de Europese Unie, is de facto een oorlogsverklaring aan de natie die er oorlog mee voert (in dit geval Rusland), en zou dus de voorafgaande beraadslaging van een oorlogsverklaring moeten vereisen, zoals bepaald is in artikel 78 van de Italiaanse grondwet: “De Kamers [van het Parlement] beraadslagen over de staat van oorlog en verlenen aan de regering de noodzakelijke bevoegdheden.” Het lijkt er tot nu toe niet op dat de Kamers geroepen zijn zich in deze zin uit te spreken, of dat de president van de Republiek tussenbeide gekomen is om de naleving van de grondwettelijke bepaling te eisen. Premier Draghi, die door de globalistische cabal is aangesteld met het oog op de vernietiging van Italië en zijn definitieve onderwerping aan supranationale machten, is een van de vele regeringsleiders die de wil van de burgers als een hinderlijk obstakel beschouwen voor de uitvoering van de agenda van het Wereld Economisch Forum. Na twee jaar van systematische schendingen van de grondrechten en van de grondwet, is het moeilijk te geloven dat hij de belangen van de Italiaanse natie zal willen laten prevaleren boven de belangen van degenen die hem aan de macht hebben gebracht. Integendeel: hoe rampzaliger de gevolgen van de door zijn regering genomen sancties zijn, des te meer kan hij zich gewaardeerd achten door degenen die hem aan de macht hebben geholpen. De staatsgreep, gepleegd door middel van de psychopandemische noodtoestand, gaat vandaag verder met nieuwe ongelukkige besluiten, geratificeerd door een Parlement zonder ruggengraat.

Het is ook een overtreding van artikel 288 van het Italiaanse Wetboek van Strafrecht om Italiaanse burgers – en zelfs leden van de meerderheid in de regering en politieke leiders – toe te staan te reageren op de oproep van de Oekraïense ambassadeur om zich in te schrijven in het vreemdelingenlegioen: “Een ieder op het grondgebied van [Italië] die zonder toestemming van de regering burgers in dienst neemt of bewapent om [in het leger] te dienen ten gunste van een vreemde natie, wordt gestraft met een gevangenisstraf van 4 tot 15 jaar.” Geen enkele magistraat heeft, althans voorlopig, ingegrepen om de verantwoordelijken voor dit misdrijf te straffen.

Een andere overtreding is het overbrengen van kinderen uit Oekraïne naar Italië (en vermoedelijk ook naar andere landen), die via draagmoederschap verkregen zijn, in opdracht van Italiaanse echtparen, in strijd met wet 40/2004, zonder dat de schuldigen aan dit misdrijf en hun medeplichtigen gestraft worden.

Er zij ook aan herinnerd dat de uitlatingen van leden van de regering of van politieke leiders ten aanzien van de Russische Federatie en haar president, samen met de sancties die tegen Rusland zijn aangenomen en de herhaalde gevallen van willekeurige discriminatie van Russische burgers, bedrijven, artiesten en sportteams om het enkele feit dat zij Russisch zijn, zijn niet alleen provocaties die vermeden moeten worden om een serene en vreedzame oplossing van de crisis in Oekraïne mogelijk te maken, maar zij brengen ook de veiligheid van de Italiaanse burgers in zeer groot gevaar (evenals de veiligheid van burgers van andere naties die een soortgelijke houding tegenover Rusland aannemen). De reden voor zo’n onbezonnen vermetelheid is onbegrijpelijk, tenzij er een opzettelijke wens is om reacties van de tegenpartij uit te lokken.

Het Russisch-Oekraïense conflict is een zeer gevaarlijke val, die tegen Oekraïne, Rusland, en de naties van Europa is opgezet.

Oekraïne is het nieuwste slachtoffer van volleerde beulen

De Russisch-Oekraïense crisis is niet plotseling een maand geleden tot uitbarsting gekomen. Zij is al lange tijd voorbereid en aangewakkerd, zeker te beginnen met de witte staatsgreep van 2014, die door de Amerikaanse deep state in een anti-Russische sleutel werd gewenst. Dat blijkt, naast andere onbetwistbare feiten, uit de opleiding van het Azov Bataljon door de CIA “om Russen te doden” (hier), waarbij de CIA de intrekking afgedwongen heeft van het amendement dat in 2015 door het Congres gemaakt werd om hulp aan het bataljon te verbieden. De interventies van Joe en Hunter Biden zijn in dezelfde richting gegaan. Er zijn dus bewijzen van voorbedachte rade op lange termijn, in overeenstemming met de niet aflatende expansie van de NAVO naar het Oosten. De Kleurenrevolutie van Euromaidan, en de instelling van een pro-NAVO-regering bestaande uit homines novi die opgeleid zijn door het World Economic Forum en George Soros, waren bedoeld om de voorwaarden te scheppen voor de onderwerping van Oekraïne aan het NAVO-blok, waardoor het aan de invloed van de Russische Federatie zou worden onttrokken. Daartoe heeft de subversieve actie van de NGO’s van de Hongaarse filantroop, gesteund door de propaganda van de media, de misdaden van de neonazistische paramilitaire organisaties verzwegen, die gefinancierd worden door dezelfde mensen die Zelenskiy sponsoren.

Maar als de mainstream media in de westerse landen er door hun hersenspoeling in geslaagd zijn een volledig vertekend beeld van de werkelijkheid te geven, dan kan dat niet gezegd worden van Oekraïne, waar de bevolking zich terdege bewust is van de corruptie van de politieke klasse die aan de macht is, en van het feit dat die klasse ver afstaat van de echte problemen van het Oekraïense volk. Wij in het Westen denken dat de “oligarchen” alleen in Rusland zijn, terwijl zij in werkelijkheid vooral aanwezig zijn in de hele melkweg van naties die vroeger de Sovjet-Unie vormden, waar zij rijkdom en macht kunnen vergaren door zich ter beschikking te stellen van buitenlandse “filantropen” en multinationale ondernemingen. Het doet er weinig toe of hun offshore-rekeningen de hoofdoorzaak zijn van de armoede van de burgers van die landen, de achterlijkheid van de gezondheidszorg, de buitensporige macht van de bureaucratie, de bijna totale afwezigheid van openbare diensten, de buitenlandse controle over strategische bedrijven, en het geleidelijke verlies van soevereiniteit en nationale identiteit: het belangrijkste is om “geld te verdienen” en vereeuwigd te worden samen met politieke persoonlijkheden, bankiers, wapenhandelaars, en degenen die het volk uithongeren. En dan naar de mondaine badplaatsen van Versilia of de Amalfikust te komen om met hun jachten en platina kaarten te pronken tegenover de ober uit Odessa of de poetsvrouw uit Kiev, die hun schamele loon naar hun familie thuis sturen. Deze Oekraïense miljardairs met kippahs zijn degenen die Oekraïne uitverkopen aan het corrupte en corrumperende Westen, en hun eigen welzijn inruilen voor de slavernij van hun landgenoten aan de woekeraars die de wereld overnemen, en overal dezelfde meedogenloze en immorele systemen gebruiken. In het verleden hebben zij de lonen van de arbeiders in Athene en Thessaloniki verlaagd; vandaag hebben zij hun horizon eenvoudig verruimd tot heel Europa, waar de bevolking nog steeds ongelovig toekijkt terwijl eerst een gezondheidsdictatuur en daarna een milieudictatuur wordt opgelegd.

Hoe hadden zij daarentegen, zonder het voorwendsel van een oorlog, de torenhoge prijzen van gas en brandstoffen kunnen rechtvaardigen, waarmee zij het van hogerhand opgelegde proces van een “ecologische” overgang dwongen om de verarmde massa’s in bedwang te houden? Hoe hadden zij de volkeren van de westerse wereld de vestiging van de tirannie van de Nieuwe Wereldorde kunnen doen slikken, toen de pandemische farce aan het ontrafelen was en misdaden tegen de mensheid aan het licht bracht, begaan door BigPharma?

En terwijl de EU en de regeringsleiders Rusland de schuld geven van de dreigende ramp, laten de Westerse elites zien dat zij zelfs de landbouw willen vernietigen, om zo de verschrikkingen van de Holodomor op wereldschaal toe te passen (hier). Anderzijds wordt in vele landen (waaronder Italië) de privatisering van waterwegen getheoretiseerd – en water is een onvervreemdbaar openbaar goed – ten voordele van multinationals en met het doel de landbouwactiviteiten te controleren en te beperken. De pro-NAVO regering van Kiev heeft zich niet veel anders gedragen: acht jaar lang werd de Krim van water uit de Dnjepr beroofd, om de bevloeiing van de akkers te verhinderen en de bevolking uit te hongeren. Vandaag, in het licht van de sancties die aan Rusland worden opgelegd en de enorme vermindering van de graanvoorraden, kunnen we de enorme investeringen van Bill Gates in de landbouw begrijpen (hier), volgens dezelfde meedogenloze logica van winstbejag die we al hebben meegemaakt met de vaccinatiecampagne.

Het Oekraïense volk, ongeacht tot welke etnische groep het mag behoren, is slechts de laatste onwetende gijzelaar van het supranationale totalitaire regime dat de nationale economieën van de hele wereld op de knieën heeft gekregen door het COVID bedrog, na publiekelijk te hebben getheoretiseerd over de noodzaak om de wereldbevolking te decimeren en de overlevenden te veranderen in chronisch zieke patiënten die hun immuunsysteem onherstelbaar hebben aangetast.

Het Oekraïense volk zou er goed over moeten nadenken om de tussenkomst van de NAVO of de EU in te roepen, op voorwaarde dat het werkelijk het Oekraïense volk is dat het doet en niet veeleer hun corrupte heersers die geholpen worden door racistische huurlingen en neonazistische groeperingen die door de hiërarchen betaald worden. Want terwijl hun vrijheid van de indringer beloofd wordt – met wie zij het gemeenschappelijke religieuze en culturele erfgoed delen dat zij eens deel van Groot-Rusland geweest zijn – wordt in werkelijkheid op cynische wijze hun definitieve opheffing voorbereid, hun slavernij aan de Grote Reset die alles voorziet behalve de bescherming van hun identiteit, hun soevereiniteit, en hun grenzen.

Laat het Oekraïense volk maar eens kijken naar wat de naties van de Europese Unie is overkomen: de fata morgana van welvaart en veiligheid wordt gesloopt door de beschouwing van het puin dat de Euro en de Brusselse lobby’s hebben achtergelaten. Naties die binnengevallen zijn door illegale immigranten die de misdaad en de prostitutie voeden; die in hun sociale structuur vernietigd zijn door politiek correcte ideologieën; die willens en wetens tot bankroet gebracht zijn door roekeloos economisch en fiscaal beleid; die tot armoede gebracht zijn door het opheffen van de bescherming van arbeid en sociale zekerheid; die van een toekomst beroofd zijn door de vernietiging van het gezin en de morele en intellectuele corruptie van de nieuwe generaties.

Wat eens welvarende en onafhankelijke naties waren, divers in hun respectieve etnische, taalkundige, culturele en godsdienstige eigenheden, zijn nu veranderd in een vormeloze massa mensen zonder idealen, zonder hoop, zonder geloof, zonder zelfs maar de kracht om te reageren tegen de misbruiken en misdaden van degenen die hen regeren. Een massa klanten van bedrijven, slaven van het systeem van gedetailleerde controle dat door de pandemische farce wordt opgelegd, zelfs in het aangezicht van bewijzen voor de fraude. Een massa personen zonder individuele identiteit, gemerkt met QR-codes als dieren op een intensieve boerderij, als producten van een enorm winkelcentrum. Als dit het resultaat is geweest van het afstand doen van de nationale soevereiniteit voor alle naties – stuk voor stuk, zonder uitzondering! – die zich aan het kolossale bedrog van de Europese Unie hebben toevertrouwd, waarom zou Oekraïne dan anders zijn?

Is dit wat uw vaderen wilden, wat zij hoopten, wat zij verlangden, toen zij samen met Vladimir de Grote het doopsel ontvingen aan de oevers van de Dnjepr?

Als er een positief aspect is dat ieder van ons in deze crisis kan herkennen, dan is het dat zij de verschrikking van de globalistische tirannie aan het licht heeft gebracht, haar meedogenloos cynisme, haar vermogen om alles wat zij aanraakt te vernietigen en uit te roeien. Het zijn niet de Oekraïners die tot de Europese Unie of de NAVO zouden moeten toetreden, het zijn veeleer de andere naties die eindelijk een schok van trots en moed zouden moeten krijgen om hen te verlaten, om dit afschuwelijke juk van zich af te schudden en hun eigen onafhankelijkheid, soevereiniteit, identiteit en geloof te herontdekken. Hun eigen zielen.

Voor alle duidelijkheid: de Nieuwe Orde is geen onontkoombaar lot, en zij kan ondermijnd en aan de kaak gesteld worden, als de volkeren van de wereld maar beseffen dat zij bedrogen en opgelicht zijn door een oligarchie van duidelijk herkenbare misdadigers, die zich op een dag zullen moeten verantwoorden voor die sancties en die geldblokken die zij vandaag straffeloos toepassen op iedereen die niet voor hen door de knieën buigt.

Een beroep op het Derde Rome

Ook voor Rusland is dit conflict een valstrik. Het zou namelijk de droom van de Amerikaanse deep state vervullen om Rusland in zijn commerciële en culturele betrekkingen definitief uit de Europese context te verdrijven en het in de armen van China te duwen, misschien met de hoop dat de dictatuur in Peking de Russen ertoe kan overhalen het stelsel van sociale kredieten en andere aspecten van de Grote Reset te aanvaarden die Rusland tot nu toe, althans gedeeltelijk, heeft kunnen vermijden.

Het is een valstrik, niet omdat Rusland ongelijk heeft als het Oekraïne wil “denazificeren” van zijn extremistische groeperingen en bescherming wil garanderen aan Russischtalige Oekraïners, maar omdat het juist deze – theoretisch houdbare – redenen zijn die speciaal in het leven geroepen zijn om het land te provoceren en ertoe aan te zetten Oekraïne binnen te vallen, op zo’n manier dat het de NAVO-reactie uitlokt die al enige tijd voorbereid is door de deep state en de globalistische elite. De casus belli is opzettelijk gepland door de werkelijke daders van het conflict, wetende dat het precies die reactie van Poetin zou krijgen. En het is aan Poetin, ongeacht of hij gelijk heeft, om niet in de val te trappen, en in plaats daarvan de rollen om te draaien, en Oekraïne de voorwaarden van een eervolle vrede aan te bieden zonder het conflict voort te zetten. Inderdaad, hoe meer Poetin gelooft dat hij gelijk heeft, hoe meer hij de grootheid van zijn natie en zijn liefde voor zijn volk moet tonen door niet toe te geven aan provocaties.

Staat u mij toe de woorden van de profeet Jesaja te herhalen: Dissolve colligationes impietatis, solve fasciculos deprimentes, dimitte eos qui confracti sunt liberos, et omne onus dirumpe; frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam; cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris. Tunc erumpet quasi mane lumen tuum; et sanitas tua citius orietur, et anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria Domini colliget te.

Maak de banden der goddeloosheid los, maak de bundels los die onderdrukken, laat hen die gebroken zijn vrijuit gaan, en breek elke last uiteen. Deel uw brood met de hongerigen, verwelkom in uw huis de bedroefden en daklozen; wanneer gij een naakte ziet, bekleed hem, en keer uw eigen vlees niet de rug toe. Dan zal uw licht opgaan als de dageraad, en uw wond zal snel genezen zijn. Uw gerechtigheid zal voor u uitgaan, de heerlijkheid des Heren zal u op de voet volgen. (Jes. 58:6-8).

De wereldcrisis waarmee de ontbinding van de traditionele maatschappij wordt voorbereid, heeft ook de katholieke Kerk betrokken, waarvan de hiërarchie gegijzeld wordt door afvalligen die hovelingen van de macht zijn.[4] Er is een tijd geweest waarin pausen en prelaten koningen tegemoet traden zonder zich om menselijk respect te bekommeren, omdat zij wisten dat zij spraken met de stem van Jezus Christus, de Koning der koningen. Het Rome van de Caesars en pausen is nu verlaten en zwijgzaam, zoals eeuwenlang het Tweede Rome van Constantinopel ook zwijgzaam is geweest. Misschien heeft de Voorzienigheid verordend dat Moskou, het Derde Rome, vandaag voor het oog van de wereld de rol op zich zal nemen van κατέχον (2 Thess. 2:6-7), van eschatologisch obstakel voor de Antichrist. Als de dwalingen van het communisme door de Sovjet-Unie verspreid werden, zelfs tot op het punt dat zij zich binnen de Kerk opdrongen, dan kunnen Rusland en Oekraïne vandaag een epochale rol spelen in het herstel van de christelijke beschaving, en bijdragen tot het brengen van een periode van vrede in de wereld, waaruit ook de Kerk weer gezuiverd en vernieuwd in haar ambtsdragers zal opstaan.

De Verenigde Staten van Amerika en de Europese naties moeten Rusland niet marginaliseren, maar juist een bondgenootschap met haar vormen, niet alleen voor het herstel van de handel voor de welvaart van allen, maar met het oog op de wederopbouw van een christelijke beschaving, die alleen de wereld kan redden van het globalistische techno-health transhumane monster.

Slotbeschouwingen

Er bestaat grote bezorgdheid over het feit dat het lot van de volkeren van de wereld in handen is van een elite die aan niemand verantwoording verschuldigd is voor haar besluiten, die geen enkele autoriteit boven zichzelf erkent, en die, om haar eigen belangen na te streven, niet aarzelt om de veiligheid, de economie en het leven zelf van miljarden mensen in gevaar te brengen, met de medeplichtigheid van politici in hun dienst en van de mainstream media. De vervalsing van feiten, de groteske vervalsingen van de werkelijkheid en de partijdigheid waarmee het nieuws verspreid wordt, staan naast de censuur van afwijkende stemmen en leiden tot vormen van etnische vervolging van Russische burgers, die gediscrimineerd worden juist in de landen die zeggen dat zij democratisch zijn en de grondrechten eerbiedigen.

Ik hoop van harte dat mijn oproep tot de oprichting van een antiglobalistische alliantie, die de volkeren van de wereld verenigt in verzet tegen de tirannie van de Nieuwe Wereldorde, zal worden aanvaard door hen die het algemeen welzijn, de vrede tussen de naties, de eensgezindheid tussen alle volkeren, de vrijheid van alle burgers en de toekomst van de nieuwe generaties op het oog hebben. En zelfs voordien mogen mijn woorden – samen met die van vele intellectueel eerlijke mensen – bijdragen tot het aan het licht brengen van de medeplichtigheid en de corruptie van hen die leugens en bedrog gebruiken om hun misdaden te rechtvaardigen, zelfs op deze ogenblikken van grote ongerustheid over de oorlog in Oekraïne.

Moge de Heilige Veertigdagentijd alle christenen ertoe brengen vergiffenis te vragen aan de Goddelijke Majesteit voor de zonden van hen die Zijn Heilige Wet vertrappen. Mogen boetedoening en vasten de Here God tot barmhartigheid bewegen, terwijl wij de woorden van de profeet Joël herhalen: Parce, Domine, parce populo tuo; et ne des hæreditatem tuam in opprobrium, ut dominentur eis nationes. Vergeef uw volk, Heer, en stel uw erfdeel niet bloot aan smaad, aan de spot der volken (Jl 2:17).

+ Carlo Maria Viganò, aartsbisschop,
Voormalig Apostolisch Nuntius in de Verenigde Staten van Amerika
6 maart 2022
Eerste zondag van de Veertigdagentijd

[1] In 2011 was Kolomoisky een van de medeoprichters van het Joods Europees Parlement, samen met miljardair Vadim Rabinovitsj. Cf. https://ejp.eu/. Merk op dat Rabinovitsj lid is van het Oppositieplatform – Voor het Leven, de Oekraïense pro-Russische politieke partij waarvan de leider Viktor Medvedcuk door Zelenskiy gearresteerd is.

[2] Volgens de Russische politicus Viktor Vladislavovitsj Zoebarev, lid van de Staatsdoema, zou Zelenskiy ook $1,2 miljard op de Dresdner Bank in Costa Rica gestort hebben en een villa in Miami gekocht hebben voor $34 miljoen (hier). Voor een vollediger beeld, zie het onderzoek van Slidstvo-info, een onafhankelijk Oekraïens bureau voor onderzoeksjournalistiek (hier).

[3] Er zij op gewezen dat de Italiaanse minister van Ecologische Overgang, Roberto Cingolani, enkele dagen geleden besloten heeft een deel van de olievoorraden aan Oekraïne te verkopen “als concrete hulp ook op het energiefront,” precies zoals hij tijdens de pandemie miljoenen maskers aan China weggaf, om ze kort daarop weer van Peking terug te kopen (hier).

[4] In het nummer van 6 maart heeft Famiglia Cristiana een kop, die commentaar geeft op een artikel van de stichter van de Sant’Egidio-gemeenschap, Andrea Riccardi: “Laten we de oorlog stoppen en een nieuwe wereldorde opbouwen” (hier).

---

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Viganò: “Zij die zich verzetten tegen de Nieuwe Wereldorde zullen de hulp en bescherming van God krijgen”

Volg Frontnieuws op Telegram