Scott Ritter: We staan op een moment waarop één fout een kernoorlog kan ontketenen

Dit is een transcriptie van een recent interview met Scott Ritter over Clearing the FOG. Ritter zegt dat de militaire oefeningen van de NAVO waarbij een kernaanval op Rusland wordt gesimuleerd, die deze week beginnen, een kernoorlog kunnen uitlokken en moeten worden uitgesteld, maar “er zijn geen volwassenen in de kamer” die daartoe bereid zijn. Ritter voorspelt ook hoe de proxy-oorlog in Oekraïne zal eindigen, en hij geeft belangrijk advies nu we leven in het historische tijdperk van het verval van het Amerikaanse imperium, schrijft Margaret Flowers.

Transcript

Margaret Flowers (MF): U luistert naar Clearing the FOG, het vertellen van de waarheid om de krachten van hebzucht te ontmaskeren, met Margaret Flowers. En nu ga ik over naar mijn gast, Scott Ritter. Scott Ritter is een voormalig officier van de marine-inlichtingendienst die in de voormalige Sovjet-Unie heeft gediend. Hij was ook de hoofdinspecteur van de Verenigde Naties in Irak in het begin van de jaren negentig en een criticus van de Amerikaanse oorlog in Irak. Nu spreekt en schrijft hij en geeft hij een belangrijke analyse van de situatie in Oekraïne. Hartelijk dank dat u de tijd neemt om weer met mij te spreken, Scott.

Scott Ritter (SR): Nou, hartelijk dank voor de uitnodiging.

MF: De laatste keer dat we elkaar spraken was in april, en toen noemde Rusland het conflict in Oekraïne een speciale militaire operatie. Is de aard van het conflict veranderd in het licht van de recente gebeurtenissen, waaronder de stemming over de toetreding van de vier Oekraïense regio’s Donetsk, Lugansk, Zaporizhya en Kherson tot de Russische Federatie?

SR: Nou, ik bedoel, vanuit juridisch oogpunt blijft Rusland het conflict een speciale militaire operatie noemen. Ik heb veel tijd besteed aan gesprekken met Russen, hoge Russen op verschillende bestuursniveaus, van het leger tot de inlichtingendienst en het parlement. Ik ben tot het inzicht gekomen dat de speciale militaire operatie ook een emotionele realiteit is die wij in het Westen niet begrijpen.

Het is geen conflict tussen vijanden, althans niet vanuit Russisch perspectief. Het is eerder een familieconflict, en de acties van Rusland ten opzichte van Oekraïne zijn niet die van een natie die een andere natie probeert te vernietigen om een volk te onderwerpen. Het is een conflict dat met veel verdriet en tegenzin wordt uitgevochten, wat de terughoudendheid van de Russen verklaart.

En dus hebben militaire analisten zoals ik zich acht maanden lang de haren uit het hoofd getrokken om erachter te komen wat Rusland nu eigenlijk aan het doen is. Waarom doen ze het op deze manier? Als marinier moet ik u zeggen dat sommige dingen die de Russen hebben gedaan gewoon onverklaarbaar zijn, want zo win je niet. Ik bedoel, bij mariniers draait alles om het winnen van oorlogen. Wij zijn uitsluitend gericht op de overwinning op het slagveld. En ik keek naar wat de Russen deden en dat is niet wat ik zou doen. En een van de redenen waarom u geen spectaculaire resultaten boekt, ligt aan wat u doet. Maar dat is wat Rusland wilde doen.

Ze waren er niet om te winnen in de conventionele zin van het woord. Ze waren daar om een resultaat te bereiken dat niet resulteerde in de dood van Oekraïense burgers, de vernietiging van Oekraïense civiele infrastructuur, want zoals veel Russen mij uitlegden: je vernietigt je buurt niet als je in die buurt wilt wonen.

Als ik zie wat er nu gebeurt, denk ik dat Rusland een ommezwaai heeft gemaakt en heeft ingezien dat dit conflict niet langer een familieruzie is tussen Rusland en Oekraïne, maar dat de Oekraïense kant is overgenomen door wat de Russen het “collectieve Westen” noemen. De NAVO, de Verenigde Staten en de Europese Unie hebben van dit conflict een proxy-conflict gemaakt en om te winnen zou Rusland enerzijds de investeringen moeten verhogen – vandaar de gedeeltelijke mobilisatie – en anderzijds het basisconcept van dit conflict radicaal moeten veranderen.

Het is niet langer een conflict tussen Russen en Oekraïners op Oekraïens grondgebied. Dit is nu een conflict tussen Rusland en het collectieve Westen op Russische bodem. Dat is het gevolg van de overname door Rusland van de soevereiniteit over de Oekraïense provincies Kherson, Zaporizhzhia, Donetsk en Lugansk. Het is nu Moeder Rusland. En dit verandert de manier waarop Rusland de vijand tegemoet treedt.

Ik denk ook dat Rusland zich bewust wordt van het feit dat de regering-Zelensky is veranderd in een terroristische regering. We zien ze terreurdaden uitvoeren. De moord op Darya Dugina, de dochter van Alexander Dugin, in Moskou was een terreurdaad, en ironisch genoeg erkennen de Verenigde Staten dit bijna. Als de CIA zich tot de New York Times wendt en zegt dat dit is uitgevoerd door de Oekraïense inlichtingendienst in opdracht van president Zelensky, betekent dit, zonder het te zeggen, maar juridisch gezien, dat de Oekraïense inlichtingendienst nu een terroristische organisatie is en dat de regering-Zelensky een staatssponsor van terrorisme is.

Zelfs de aanval op de Krimbrug is een legitiem militair doelwit, en als die zou worden aangevallen door een bommenwerper, een raket of een detachement speciale eenheden in Oekraïens uniform, zou dat een legitieme oorlogsdaad zijn. Maar het is geen legitieme oorlogsdaad als een burgerchauffeur in een vrachtwagen met verborgen explosieven zelfmoord pleegt om de brug op te blazen. Ik denk dus dat de aanval op de brug een rode lijn was die Rusland Oekraïne had gewaarschuwd niet te overschrijden. Die werd overschreden.

Ik denk ook dat Rusland zich erbij neerlegt dat het niet langer op Oekraïens grondgebied tegen Oekraïne vecht. Dit is nu een conflict tussen Rusland en het collectieve Westen op Russische bodem. U weet wel, de nasleep van de Russische overname van vier gebieden. Dit is een cruciaal moment waarop Rusland beseft dat het zich moet afkeren van het oorspronkelijke concept van een speciale militaire operatie, een familieruzie, en moet overgaan naar de nieuwe verschijningsvorm van de speciale militaire operatie, namelijk een internationaal conflict tussen Rusland en het collectieve Westen.

Het is een afspiegeling van de strategische luchtcampagne die het Westen in 1991 tegen Irak voerde. Op de eerste dag vielen wij deze doelen aan. Rusland heeft er acht maanden over gedaan om dit stadium te bereiken, maar het is nu zover. Het is een kritiek scharnierpunt en het trieste is dat Rusland, om deze overwinning te behalen, nu gedwongen wordt honderdduizenden Oekraïners te doden, duizenden Russische levens te verliezen en de Oekraïense natie te vernietigen.

Dit is een oorlog die niet gevoerd had hoeven en moeten worden. Hij had voorkomen kunnen worden als het Westen gewoon voor diplomatie had gekozen in plaats van voor confrontatie. Rusland heeft alle mogelijke diplomatieke middelen uitgeput voordat het besloot ten strijde te trekken, en nu lijkt het Westen elke mogelijke diplomatieke weg af te sluiten door Oekraïne aan te moedigen tot de laatste Oekraïner te vechten.

MF: In het begin was Rusland heel duidelijk dat het een aantal steden in Oekraïne niet zou treffen. Het wilde burgerdoden voorkomen. Ze raakten echter een communicatietoren net buiten Kiev. Kunt u ons vertellen waar ze zich nu met deze nieuwe campagne op richten? Ik hoorde dat het dodental veel hoger was in “Shock and Awe”.

SR: Nou, ten eerste, de Russen richten zich niet op burgers. Ik weet dat mensen zeggen, wacht even, dat was een elektriciteitscentrale. Een elektriciteitscentrale is een belangrijk onderdeel van de nationale infrastructuur en een legitiem oorlogsdoelwit. Volgens het internationaal humanitair recht of enig ander recht is dit geen oorlogsmisdaad. Het is een legitiem aanvalsdoel omdat de militaire industrie van een land, de commando- en controlefuncties en de communicatie in verband met militaire activiteiten allemaal elektriciteit nodig hebben, en die elektriciteit komt van deze elektriciteitscentrales die door Rusland zijn aangevallen. Maar zelfs één burgerdode is een tragedie die moet worden verwerkt, maar gezien de omvang en de schaal van de aanvallen die Rusland op deze doelen heeft uitgevoerd, ligt het aantal Oekraïense burgerdoden op dit moment onder de twintig.

De mensen moeten begrijpen dat de Verenigde Staten duizenden mensen hebben gedood in soortgelijke aanvallen op Irak, die ook legaal waren volgens het oorlogsrecht. Rusland doet er alles aan om de burgerbevolking van Oekraïne niet te schaden en richt zich specifiek op kritieke infrastructuur om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken.

MF: U had het erover dat de aanslag op de brug en de moord terroristische aanslagen waren. Volgens mij zei Biden aan het begin van het conflict dat de VS de CIA en de troepen uit Oekraïne hadden teruggetrokken. Maar onlangs meldde The Intercept dat er inderdaad Amerikaanse special forces ter plaatse zijn in Oekraïne. Heeft u enig idee hoeveel coördinatie er is tussen de Amerikaanse inlichtingendienst, het Amerikaanse leger en het Oekraïense leger?

SR: Nou, ik kan speculeren op basis van ervaringen uit het verleden, maar ik kan bijvoorbeeld ook de adjunct-directeur van de Oekraïense inlichtingendienst in Kiev citeren, die zegt dat er een directe link is tussen inlichtingenfusiecellen – een fusiecel is een plaats waar de Verenigde Staten en de NAVO alle inlichtingencapaciteiten, de satellieten, de vliegtuigen, de onderschepte communicatie, de menselijke inlichtingen, enzovoort, samenbrengen, en ze komen samen in één cel waar ze het combineren tot een inlichtingenproduct dat door de Oekraïners in bijna realtime kan worden gebruikt. Zij verzamelen deze gegevens, analyseren dit gegevenspakket en sturen deze gegevens rechtstreeks naar Oekraïne. En deze vice-commandant zei in feite dat Oekraïne niets kan doen zonder dit soort steun van inlichtingendiensten. Daarom is bijvoorbeeld het satellietcommunicatiesysteem Starlink van Elon Musk zo belangrijk, omdat het Oekraïne in staat heeft gesteld inlichtingengegevens in bijna realtime te ontvangen en te gebruiken en vervolgens in realtime met elkaar te communiceren. Dat vergroot de capaciteit van het Oekraïense leger.

We weten dus dat er voortdurend coördinatie is tussen de inlichtingendiensten en de Oekraïners. Wij hebben ook andere Oekraïners gehoord die spreken over specifieke inlichtingenondersteuning bij het richten op de door de Verenigde Staten en de NAVO geleverde artilleriesystemen, zowel het getrokken geschut zoals de M 777 houwitser als het HIMAR-systeem, het High Mobility Artillery Rocket System dat Oekraïne heeft ontvangen. De Verenigde Staten leveren het doelsysteem en het inzetmechanisme. Ze houden bijvoorbeeld Russische vliegtuigen en Russische troepenbewegingen in de gaten en vinden een kans voor de Oekraïners om hun artillerie naar een specifieke locatie te manoeuvreren om een specifiek doel te raken zonder angst voor vergelding.

Dat is dus het niveau van ondersteuning dat plaatsvindt, maar dat kan op afstand gebeuren, en dat is ook gebeurd. Amerikaanse troepen zijn nodig bij de heimelijke verplaatsing van tientallen miljarden dollars aan materieel van NAVO-landen naar Oekraïne. En dit is waar de Special Forces om de hoek komen kijken. Zij zetten netwerken op van tussenliggende schuilplaatsen, geheime kampen, wij noemen ze beveiligde kampen, die dagelijks veranderen. De locatie van deze kampen en de timing van de bewegingen tussen de kampen worden nauw gecoördineerd met de inlichtingendiensten die de Russische inlichtingendiensten in de gaten houden – wanneer een Russische satelliet voorbij vliegt, wanneer een Russisch bewakingsvliegtuig in de lucht is, wanneer een Russische drone in de lucht is, dat soort dingen, en wij, het Westen, identificeren gaten in de Russische verdediging, en dan zetten we een communicatielijn op die die gaten omzeilt en die apparatuur van de grens naar het front brengt.

Veel mensen vragen zich af: “Waarom laat Rusland dit gebeuren? Hoe kon dit gebeuren? Waarom blaast Rusland dit spul niet op bij de grens? Waarom komt dit spul naar voren?” Het komt naar voren omdat we tientallen, zo niet honderden, Amerikaanse special forces, heimelijke strijders, hebben die dit in de gaten houden en opzetten. Zij staan niet aan het front, zij vechten niet, maar zij zijn degenen die het mogelijk maken dat de frontlinies bestaan zoals ze nu doen, en dat is wat zij doen.

MF: U publiceerde onlangs een artikel in Consortium News genaamd “Pipelines versus USA” waarin u schreef over de aanval op de Nordstream pijpleidingen. U zei dat het er zonder twijfel op lijkt dat de Verenigde Staten erachter zitten. Kunt u iets zeggen over deze aanvallen op de pijpleidingen?

SR: Nou, laten we eerst eens praten over wat de pijplijn is. Het is een belangrijk onderdeel van de energie-infrastructuur, niet alleen voor Duitsland en Rusland, maar voor heel Europa. De Nordstream One-pijpleiding vervoerde 55 miljard kubieke meter gas, en als de Nordstream Two-pijpleiding in gebruik was genomen, zou deze nog eens 55 miljard kubieke meter gas hebben getransporteerd. Dat is genoeg gas om niet alleen Duitsland, maar het grootste deel van Europa te voorzien van goedkoop, schoon Russisch gas dat de Europese economie doet werken, efficiënt maakt en, aangezien de Europeanen geen marktprijs voor hun gas betalen, Europa voorziet budgettaire luxe dat hen in staat stelt gratis gezondheidszorg, gratis onderwijs, goede arbeidsomstandigheden, een hoge levenskwaliteit en een mooie infrastructuur te hebben. Dit is wat Russisch gas doet.

Het probleem met Russisch gas is dat het Amerikaans gas uit de markt houdt. Amerika produceert veel gas, maar we hebben geen pijpleiding die de Verenigde Staten met Europa verbindt. Wij verschepen het als vloeibaar aardgas, wat een heel andere transportconfiguratie is. Je hebt speciale schepen en speciale havenfaciliteiten nodig. Je hebt speciale tanks nodig, en Europa zou vele miljarden dollars moeten investeren om Amerikaans gas te krijgen. En inderdaad, er is een poging gedaan om dit voor elkaar te krijgen, maar zelfs toen konden de VS nooit het Russische gas qua volume evenaren.

Maar de Verenigde Staten hebben al enige tijd een probleem met de afhankelijkheid van Europa van Russisch gas. We geloofden ten onrechte dat Rusland gas zou bewapenen. Rusland is een energieleverancier. Dat is haar bedrijfsmodel. Als uw bedrijfsmodel bestaat uit het leveren van energie, verliest u uw geloofwaardigheid als betrouwbare energieleverancier zodra u het gas “bewapent”. De snelste manier voor Rusland om de Europese markt te verliezen is door gas te bewapenen.

Rusland heeft de huidige situatie, waarin er geen Russisch gas naar Europa stroomt, niet veroorzaakt. De Verenigde Staten en Europa hebben deze situatie veroorzaakt door het Russische gas te sanctioneren. Het bijproduct van de sancties tegen Russisch gas is dat het gas niet meer in hetzelfde tempo naar Duitsland stroomt. Duitsland betaalt momenteel een hoge prijs. Het gaat nu letterlijk de koude maanden in. Er waren demonstraties in de straten toen de Duitsers beseften dat dit beleid hen niet alleen koud en hongerig zou maken in de winter, maar ook werkloos en ongeschikt voor de arbeidsmarkt. Hun fabrieken zouden sluiten. Ze zouden hun banen verliezen, en dus begonnen ze op straat te demonstreren om te eisen dat de Duitse regering de Nordstream Two Pipeline zou aanzetten, de Nordstream One Pipeline zou repareren en het gas zou laten stromen.

Nu waren de handen van Duitsland gebonden omdat de regering had ingestemd met de sancties van de Europese Unie, maar er werd druk uitgeoefend en elke politicus die geconfronteerd wordt met de onmiddellijke ondergang bij de verkiezingen, wordt plotseling wakker en dingen die hij een week geleden nog niet van plan was te doen, zeggen ze plotseling dat ze er klaar voor zijn. En de vrees van de Verenigde Staten is dat de Duitsers inzien dat ze het vertrouwen van de Duitse bevolking aan het verliezen zijn, dat ze in feite Russisch gas gaan gebruiken. Dus plotseling viel de pijpleiding uit.

Waarom zeg ik dat de Verenigde Staten het hebben gedaan? Hier in de Verenigde Staten zitten de gevangenissen vol met mensen die zeer lange straffen uitzitten en veroordeeld zijn op basis van louter indirect bewijs. Er is een sterker indirect bewijs dat Amerika de pijpleidingen heeft aangevallen dan werd gebruikt om veel van deze mensen te veroordelen.

Er zijn drie dingen waarmee rekening moet worden gehouden bij het opbouwen van een indirecte zaak. Het eerste punt is opzet. We hebben een bekentenis van Joe Biden, een duidelijke intentieverklaring, waarin hij op 7 februari zegt: “Als de Russische tanks de grens met Oekraïne oversteken, zal ik Nordstream Two stilleggen. Het zal niet meer werken”. En toen een journalist zei: “Wacht even, dit is een Duits stuk infrastructuur. Hoe kun je dat doen?” Hij zei: “We zullen het doen.” Dat is het dus. Dat is een bekentenis vooraf. Dat is de duidelijke intentieverklaring.

Nu komen we bij het motief. Een van de vragen die een aanklager stelt is “cui bono?” Wie heeft er baat bij? Hier komt Anthony Blinken, de minister van Buitenlandse Zaken, in beeld. In plaats van zijn Europese bondgenoten, zijn goede Duitse vrienden, de partners van Amerika, te troosten met dit verschrikkelijke verlies van 12 miljard dollar aan kritieke infrastructuur die Europa deze winter in het stenen tijdperk zal storten, zegt Blinken dat dit een geweldige kans is omdat de Verenigde Staten hierdoor hun gas kunnen importeren tegen 10 keer de marktprijs. Wij maken dus enorme winsten en verdringen goedkoop Russisch gas. Dat is de duidelijkste motivering die je kunt hebben.

En dan hebben we nog de middelen. De Verenigde Staten houden natuurlijk een marineoefening boven de plaats waar de bommen ontploften die de pijpleiding opbliezen, en we weten dat er bommen waren. De Zweden hebben een onderzoek ingesteld. Iedereen deed onderzoek en zei: nee, het waren wel degelijk explosies. En waarin hebben we getraind? Onbemande onderwatervoertuigen, met name de Sea Fox. Waarom noem ik de Sea Fox.? Welnu, in 2015 werd een Sea Fox gevonden onder de Nordstream One pijpleiding. We hebben dus duidelijk de Sea Fox ingezet. Het slaat een gat in de pijpleiding. We hebben in juni getraind op de Sea Fox. En in september hebben we op 25 en 26 september, de dagen van de aanval, vliegtuigen die Sea Fox kunnen inzetten rechtstreeks over de pijpleiding laten vliegen. We hebben dus de middelen.

Ik zou al die drie dingen kunnen nemen, naar een rechtbank kunnen gaan en de Verenigde Staten zonder redelijke twijfel kunnen veroordelen voor de misdaad tegen die pijpleiding.

MF: Het is voor mij onvoorstelbaar dat de Verenigde Staten zoiets zouden doen. Het is een aanval op de infrastructuur buiten Oekraïne. De boodschap aan de EU is dat de VS in dit conflict tot alles bereid zijn, en met het oog daarop zullen op 17 oktober militaire oefeningen van de NAVO van start gaan. Wat vindt u van deze oefeningen? Wat zijn de risico’s?

SR: Nou, dit zijn niet zomaar oefeningen. Dit zijn nucleaire afschrikkingsoefeningen van de NAVO. Het is een oefening waarbij de NAVO het gebruik van een B61-kernbom zal simuleren met vliegtuigen die geclassificeerd zijn als nucleair capabel. De B61 is een Amerikaans kernwapen dat wij op verschillende plaatsen in Europa opslaan en dat zal worden overgedragen aan verschillende NAVO-landen waarvan de vliegtuigen het aankunnen. Hun piloten zijn getraind voor slechts één doel: kernbommen afwerpen op de Russen, en dat is het. Er is geen andere reden voor hun bestaan. We zullen dus een nucleaire oefening houden met vliegtuigen die kernwapens hebben en een kernaanval op Rusland simuleren. Onder normale omstandigheden zou het krankzinnig zijn om zoiets te doen, omdat het een totaal verkeerd signaal afgeeft. Maar een week geleden smeekte de Oekraïense president de NAVO om een preventieve nucleaire aanval op Rusland.

Toen Rusland kruisraketten begon te sturen tegen Oekraïense infrastructuurdoelen, deed een paniekerige Zelensky zijn show en smeekte de NAVO om een preventieve aanval tegen Rusland, een nucleaire aanval. Dat is op zich al een visueel probleem. Dus de Oekraïense president, een bondgenoot van het Westen, gesteund door het Westen, vraagt om een preventieve nucleaire aanval tegen de Russen. En nu voert de NAVO een oefening uit ter voorbereiding van een preventieve nucleaire aanval op Rusland. Ik bedoel, wat is het andere doel van deze oefening? De optiek alleen al dicteert dus dat volwassen mensen in de NAVO deze oefening stoppen en zeggen dat dit geen goed moment is voor deze oefening. We willen niet dat er misverstanden ontstaan.

En er is niet alleen de theorie van dit potentieel. Men hoeft alleen maar terug te kijken naar 1983. Er was een soortgelijke NAVO-oefening, Able Archer 83 genaamd, waarbij we, nadat we Amerikaanse troepen naar Europa hadden gestuurd als onderdeel van de ReForGer-oefening, de terugkeer van troepen naar Duitsland, tienduizenden, honderdduizenden troepen overvlogen die met voorgepositioneerde uitrusting klaarstonden voor een Sovjetaanval. We zeiden toen dat we gingen oefenen, het vermogen van de NAVO om kernwapens in te zetten. De Sovjets hielden dit in de gaten en interpreteerden dit als dat de NAVO al de nodige troepen heeft en nu een preventieve nucleaire aanval op ons gaat uitvoeren en deze troepen gaat gebruiken om ons aan te vallen. Dus verhoogde Rusland zijn nucleaire houding tot het allerhoogste niveau, zette zijn nucleaire strijdkrachten in paraatheid. Eén fout, één misverstand had kunnen leiden tot een wereldwijde nucleaire Holocaust. Zo gevaarlijk was Able Archer 83.

Het was zo erg dat Ronald Reagan, Mr. Evil Empire, toen hij een jaar later door de CIA hierover werd ingelicht, zei: “Wacht eens even, de Sovjets dachten echt dat wij een preventieve nucleaire aanval gingen uitvoeren en de CIA zei: “Ja, dat dachten ze. Ronald Reagan zei dat dit krankzinnig was en hij begon het proces van nucleaire ontwapening dat zich uitte in de ondertekening van het intermediaire verdrag inzake kernwapens in december 1987 en de uitvoering van het verdrag in juni 1988.

Dat is het verdrag waarbij ik betrokken was. Ik was een van de eerste inspecteurs die in de Sovjet-Unie ter plaatse was om deze kernwapens kwijt te raken. Daaruit blijkt hoe belangrijk en gevaarlijk Able Archer 83 was. Vandaag doen we hetzelfde in een situatie waarin een leider van een Europese natie de NAVO smeekt om een preventieve nucleaire aanval uit te voeren en wij de middelen gebruiken om dat te doen.

Dit is een gevaarlijke situatie. Dit is roekeloos en dat wordt nog versterkt door de verklaring van generaal Stoltenberg. De secretaris-generaal van de NAVO stond op en zei, en vergeet niet dat de NAVO heeft ontkend dat zij daar een rol speelt, dat zij geen partij zijn in dit conflict, ook al leveren zij wapens. Hij zei dat een Russische overwinning in Oekraïne een nederlaag voor de NAVO zou betekenen en dat het daarom noodzakelijk is dat de NAVO haar spieren laat zien en deze oefening uitvoert.

Dit is dus letterlijk alsof de kinderen de kleuterschool hebben overgenomen, de volwassenen zijn gevlucht en de kinderen hebben de leiding en er gebeuren gewoon belachelijke dingen. Dat is wat er met de NAVO is gebeurd. Waar is het volwassen leiderschap? Dit is een zeer gevaarlijke periode, niet alleen in de Amerikaanse geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis, want de beschuldigingen gaan beide kanten op. Er wordt gesproken over een Russische nucleaire aanval, hoewel de Russen zich niet voorbereiden op een nucleaire aanval. De Russen maken zich zorgen over een overdreven reactie van de NAVO, zorgen die nu nog groter worden door deze nucleaire oefening. Eén fout, één misverstand kan leiden tot een uitwisseling van kernwapens die een einde maakt aan de wereld zoals wij die kennen.

MF: Ik denk niet dat mensen de ernst van de situatie inzien. U had ook een recent stuk in Consortium news waarin u schreef over de nucleaire doctrine van zowel Rusland als de Verenigde Staten en hoe het de Verenigde Staten zijn die het vermogen tot een eerste aanval in hun doctrine hebben opgenomen. Kunt u daar iets over zeggen?

SR: Een van de dingen waar mensen nu over praten, de grote angst in het Westen, is dat Rusland een kernwapen zal gebruiken tegen Oekraïne, een tactische atoombom. Er bestaat geen Russische doctrine voor het preventief gebruik van tactische kernwapens. En bovendien, als we terugkomen op de speciale militaire operatie, zal Rusland Oekraïne niet bombarderen. Oekraïne is familie. Als Rusland een kernwapen gaat gebruiken, zal het dat tegen Europa doen, niet tegen Oekraïne, maar het zou dat nooit preventief doen. Rusland heeft twee voorwaarden waaronder het kernwapens kan gebruiken. De eerste is als ze worden aangevallen met kernwapens, en dan zullen ze terugslaan met alles wat ze hebben. De tweede is als een conventionele gevechtscapaciteit wordt samengebracht die het voortbestaan van de Russische staat bedreigt, dan kan Rusland alle middelen die het tot zijn beschikking heeft, inclusief kernwapens, gebruiken om die bedreiging op te lossen.

Maar hier wordt ons door zogenaamde deskundigen verteld dat Rusland een derde doctrine heeft, en ze erkennen zelfs dat die niet op schrift staat, dus zeggen ze dat het een onuitgesproken doctrine is. Zoiets bestaat niet, maar dat is escaleren om te de-escaleren, dat Rusland, geconfronteerd met zijn dreigende nederlaag in Oekraïne, ervoor zal kiezen een kernwapen tegen Oekraïne te gebruiken om het conflict te laten escaleren om het Westen, geconfronteerd met de gruwelijke realiteit van een nucleair conflict, tot deëscalatie te bewegen.

De enige natie die een strategie heeft van escalatie naar deëscalatie zijn de Verenigde Staten, en die hebben we ook toegepast. Wij hebben speciaal voor dat doel een kernwapen gebouwd, de W76-2 low-yield kernkop, een kernkop die wordt gebruikt op de Trident-raket van de Ohio-klasse ballistische onderzeeër. En in 2019 hebben we daadwerkelijk een oefening gehouden waarbij de minister van Defensie op het hoofdkwartier van het Amerikaanse strategische commando in Omaha, Nebraska, oefende met het geven van de vrijgaveorders voor de W76-2 kernkop in een scenario waarin Russische troepen oprukten naar de Baltische staten.

Ons doel was dus te escaleren om de Russen te laten de-escaleren. We hebben die doctrine. We hebben die doctrine geoefend. En nu spiegelen we die doctrine aan de Russen, maar de Russen hebben die doctrine niet. Dus nogmaals, als we het hebben over miscalculaties gebaseerd op onwetendheid, als wij geloven dat de Russen een escalatie- en deëscalatiestrategie hebben en wij daar vervolgens op reageren met onze eigen escalatie- en deëscalatiestrategie, denk ik dat u wel kunt bedenken dat dit kan leiden tot een snel misverstand en het loslaten van kernwapens.

Als je een kernwapen gebruikt, vergaat de wereld. Een beperkte kernoorlog bestaat niet. Zoiets bestaat niet. Eén kernwapen en de wereld vergaat. En hier hebben we mensen in de Verenigde Staten en de NAVO die geloven dat ze dat ene kernwapen kunnen gebruiken om te escaleren om te deescaleren, maar de Russische doctrine zegt duidelijk: als je ons met één kernwapen raakt, laten we alles los. Poetin heeft gezegd: ja, dat betekent dat wij martelaren zullen zijn, maar jullie gaan naar de hel als de daders van een wereldwijde vernietiging.

MF: Hoe ziet u dit aflopen? Is er een kans dat er vredesonderhandelingen komen? De VS en de NAVO lijken er alles aan gedaan te hebben om dat te dwarsbomen. Het voelt alsof dit echt een strijd is voor de toekomst van de NAVO, voor de toekomst van de VS en de westerse overheersing van de wereld en haar hulpbronnen.

SR: Nou, ik geloof dat dit gaat eindigen in een Russische militaire overwinning in Oekraïne. Ik denk dat dat onvermijdelijk is. Ik denk ook dat een van de redenen waarom de Russen dit conflict op deze manier aanpakken, is dat ze alert zijn op het feit dat ze de NAVO en de Verenigde Staten niet in paniek willen brengen door te overreageren Als je snel wint en je confronteert iemand met de onmiddellijke gevolgen van zijn nederlaag, in zijn achteruitgang, kun je een overreactie van zijn kant uitlokken.

Bijvoorbeeld de NAVO die West-Oekraïne binnentrekt, de NAVO die een vliegverbod boven Oekraïne wil instellen – iets wat een direct conflict tussen Rusland en de NAVO veroorzaakt. Maar als u uw overwinning langzaam uitrolt, zelfs tegen een enorme prijs voor uzelf, en u de NAVO geleidelijk de realiteit van een nederlaag laat zien, dan zal de NAVO, in het besef dat zij geen ander levensvatbaar antwoord heeft, zich terugtrekken en dat is wat we nu zien gebeuren.

We zien de NAVO naar buiten treden en zeggen dat we geen conflict met Rusland willen. We zullen wapens blijven leveren aan de Oekraïners, maar we zullen niet betrokken raken bij een strijd tussen NAVO-troepen en Russische troepen in Oekraïne. En ik denk dat dit een bijproduct is van de manier waarop de Russen deze oorlog voeren. Dus voor al die mensen die zich de haren uit het hoofd trekken en zeggen: waarom wint Rusland dit niet snel? De Russen zijn slimmer. Zij zijn de enige volwassenen in de kamer en zij zien in dat een snelle beslissende overwinning meer problemen zou kunnen creëren dan oplossen. Maar Rusland moet deze oorlog winnen vanuit zijn perspectief, want het doel van Rusland is niet de vernietiging van Oekraïne. Het doel van Rusland is, zoals het eerder heeft verklaard, een nieuw Europees veiligheidskader. In december vorig jaar hebben zij hiertoe ontwerpverdragen ingediend. Er wordt niet gesproken over het einde van de NAVO, maar over een terugtrekking van de NAVO van de Russische grens, een soort neutrale zone waar de speciale belangen van zowel Europa als Rusland worden gerespecteerd. En dat is het uiteindelijke doel dat Rusland hier heeft.

Ik denk dat Rusland dit niet zal bereiken omdat de NAVO morgen wakker wordt en zegt: ja, wij geloven daarin. De NAVO zal niet lang meer bestaan. Ik bedoel dat Europa deze winter enkele zeer radicale veranderingen zal ondergaan. De Europese Unie valt op dit moment uit elkaar. De NAVO is diep verdeeld. De G7 verliest zijn bestaansrecht. Het zouden de zeven meest dominante economieën ter wereld moeten zijn, maar kunnen we na deze winter de Duitse economie, de Italiaanse economie, de Franse economie en de Britse economie echt de dominante economieën ter wereld noemen? De G7 valt uiteen. De NAVO wordt niet alleen geconfronteerd met de zoveelste verlegenheid. Vergeet niet dat de NAVO vorig jaar nog vernederd werd in Afghanistan. Nu zullen ze worden vernederd door Oekraïne en zullen ze worden geconfronteerd met het feit dat ze, om te doen wat de Verenigde Staten willen, namelijk weerstand blijven bieden aan de Russen, triljoenen euro’s zullen moeten uitgeven die ze niet hebben.

Hun economieën storten in. De Europese landen zullen zich gaan realiseren dat de oplossing voor dit probleem niet is dat ze Rusland de rug toekeren, maar dat ze Rusland vragen om opnieuw een energieleverancier te worden. De Verenigde Staten tonen zich de meest afschuwelijke vriend die men zich kan voorstellen. Vrienden blazen geen pijpleidingen op, maar wij wel. Vrienden komen, wanneer een vriend in nood verkeert, niet aanzetten en zeggen hier is vloeibaar aardgas, maar u moet 10 tot 15 keer de marktwaarde betalen omdat wij de situatie uitbuiten om Amerikaanse bedrijven onverhoopte winsten te bezorgen. Vrienden gedragen zich niet zo. Wij wel en Europa wordt wakker dat de Verenigde Staten niet hun vriend zijn.

Nu zeggen de mensen: “Wacht eens even, waar moet Europa dat gas vandaan halen? Poetin had twee dagen geleden een ontmoeting met de Turkse president Erdogan. Er is een bestaande pijpleiding die Zuid-Europa van gas voorziet, de Turkstream. Die komt uit Rusland, via de Zwarte Zee naar Turkije. Poetin wil de tweede pijpleiding aanleggen en Turkije de status geven die Duitsland zou hebben gehad als het beide pijpleidingen had geëxploiteerd, door een energiehub te worden die Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten van strategische energie voorziet. Dit zal de Turkse economie ten goede komen, maar ook Russisch gas terugbrengen naar Europa.

En ik garandeer u dat Europa dit voorjaar zal smeken om dit gas en dat Rusland het zal leveren. Er zal dus een nieuwe politieke realiteit in Europa ontstaan, die misschien meer geneigd zal zijn om naar de Russen te luisteren als zij zeggen dat wij over een nieuw Europees veiligheidskader moeten praten. En dit zal ertoe leiden dat de Verenigde Staten Europa en de wereld de rug toekeren.

De wereld keert de Verenigde Staten de rug toe. Kijk maar naar wat Saoedi-Arabië zojuist samen met Rusland heeft gedaan. Saudi-Arabië, lange tijd Amerika’s garant voor energiezekerheid, heeft de Saudische olievelden overontwikkeld, zodat Saudi-Arabië op verzoek de productie kon verhogen of verlagen om aan de behoeften van de Verenigde Staten te voldoen. Joe Biden kroop in juli op zijn knieën naar Saudi-Arabië en smeekte Saudi-Arabië om de olieproductie met een miljoen vaten per dag te verhogen. Saoedi-Arabië gaf als antwoord dat we moeten wachten om te praten met het OPEC-kartel plus en dat pluspunt is Rusland, wat betekent dat Saoedi-Arabië naar Rusland ging om te zien of de OPEC bereid zou zijn Amerika te helpen. Het antwoord was niet alleen nee, maar hel nee. Rusland en Saoedi-Arabië zijn onlangs overeengekomen de olieproductie met 2 miljoen vaten per dag te verlagen, in plaats van de olieproductie te verhogen. Dit gaat Joe Biden in een zeer moeilijke positie brengen in de aanloop naar de midterm-verkiezingen, nu de prijzen aan de pomp stijgen en de stookolie in Amerika vermindert. De Verenigde Staten zitten dus in de problemen.

De wereld keert zich af van de dollar. De oliedeals die vroeger met de oliedollar werden gesloten, worden nu in nationale valuta’s gesloten. De Verenigde Staten hebben het vertrouwen van de wereld verloren. Hoe kun je de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt hebben als de Verenigde Staten in een opwelling beslag leggen op het staatsinvesteringsfonds van naties dat bij banken over de hele wereld is ondergebracht. Ze namen 600 tot 700 miljard dollar van het Russische staatsinvesteringsfonds in beslag. Hoe kan iemand in de wereld de Verenigde Staten nog vertrouwen? Dat kunnen ze niet.

De Verenigde Staten hebben dus niet alleen Europa verraden. De Verenigde Staten hebben de wereld verraden en de wereld begint dat in te zien. Daarom ondertekenden Poetin en de Chinese president Xi, toen zij elkaar op 4 februari van dit jaar in Peking ontmoetten, een gezamenlijke verklaring van 5000 woorden waarin zij in feite het einde verklaarden van de door Amerika gedomineerde, op regels gebaseerde internationale orde. En ze zeiden dat er een nieuwe multilaterale internationale rechtsorde komt waarin zij het voortouw nemen. En dat is de richting waarin de wereld zich beweegt.

Kijk, als je een Amerikaan bent, word wakker, jongens. Je leeft in een historisch moment. Dit is letterlijk, het decennium waarin we ons nu bevinden, zal door historici worden bestudeerd als we het overleven en zal worden gezien als een van de kritieke punten in de moderne geschiedenis. We zien het einde van het Amerikaanse Imperium. De op regels gebaseerde orde die deze wereld sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft geregeerd, is ten einde. Het wordt vervangen door iets anders en wij maken die overgangsperiode mee. Het wordt een moeilijke periode voor de Amerikanen. Maar neem af en toe een pauze en begrijp wat er gebeurt, want u leeft letterlijk in een van de belangrijkste momenten van de moderne geschiedenis.

MF: Dat is iets waar Alfred McCoy ook over heeft geschreven, hij noemde de jaren 2020 het decennium van het einde van het Amerikaanse Imperium. Dus, wat is uw aanbeveling aan de mensen in de Verenigde Staten? Is er iets dat mensen hier kunnen doen om te eisen dat er ook aan onze kant volwassenen in de kamer zijn?

SR: Het belangrijkste is dat het einde van het Imperium niet het einde van het leven betekent. Amerika zal nog steeds bestaan als we dat toelaten. We zullen nog steeds dezelfde huizen hebben, nog steeds op dezelfde weg kunnen rijden, onze kinderen naar dezelfde scholen sturen. We worden alleen een mindere natie in termen van de impact die we in de wereld hebben. We moeten leren verantwoordelijk samen te werken met landen, in plaats van landen te dicteren. En hopelijk gaan we vanuit het perspectief van de meeste Amerikanen in een wereld leven waarin het Amerikaanse leger niet zo’n dominante kracht is, dat we misschien geen 800 miljard dollar per jaar hoeven uit te geven om een leger op te bouwen dat een Imperium verdedigt dat aan het afbrokkelen is.

Maar het belangrijkste hierbij is dat wij niet besluiten de planeet af te branden terwijl de planeet het Amerikaanse Imperium achter zich laat. Wij Amerikanen moeten volwassen genoeg zijn om te begrijpen wat er gebeurt en waarom het gebeurt, en om het op een zodanige manier te begeleiden dat het niet alleen de dood van Amerika, maar van de hele wereld tot gevolg heeft. Het einde van het Amerikaanse Rijk betekent niet het einde van Amerika. Amerika kan nog steeds bestaan als een welvarende natiestaat die trouw blijft aan zijn idealen en waarden.

Het wordt tijd dat de Verenigde Staten zich naar binnen keren en de problemen hier thuis oplossen, in plaats van te proberen oplossingen voor de wereldproblemen in het buitenland te dicteren. Om dat te doen, moeten we de juiste mensen kiezen. Wat is het belangrijkste dat Amerikanen kunnen doen om de democratie in Amerika te behouden? Het antwoord is heel eenvoudig. Bijna iedereen komt met hetzelfde antwoord – haal het geld uit de politiek. Als u het geld uit de politiek haalt. Als u Citizens United ongedaan maakt, kunt u letterlijk beginnen het Huis, de Senaat en zelfs het Witte Huis te bevolken met mensen die niet in handen zijn van speciale belangen, mensen die het Amerikaanse volk ter harte gaan. En dat is wat er moet gebeuren.

De oplossing voor de problemen van Amerika is een goed uitgevoerde Amerikaanse democratie. En dus moeten de mensen wakker worden, betrokken raken, in beweging komen om te creëren wat nodig is om de juiste mensen in functie te krijgen. Wij hebben volwassenen nodig die op de zetels van de macht zitten wanneer de kritieke beslissingen worden genomen over de manier waarop de wereld zich zal losmaken van het Amerikaanse Imperium, volwassenen die inzien dat dit niet noodzakelijkerwijs het ergste is wat er is, dat Amerika kan overleven en welvarend kan zijn als wij ons niet laten overreageren en besluiten iedereen te bestrijden terwijl ons Imperium uiteenvalt.

Het Amerikaanse volk moet dus wakker worden, want anders geven we onze toekomst uit handen aan een politieke Elite en een economische Elite die er alles aan zullen doen om zo lang mogelijk te behouden wat ze hebben, ook al betekent dat uiteindelijk de vernietiging van alles wat ze beweren te willen redden.

MF: Hartelijk dank voor alles wat u doet om de stem van de rede te zijn die dit alles voor het publiek verduidelijkt. Dit is echt een kritieke tijd en ik denk dat we deze discussies meer en meer moeten voeren over de rol van de Verenigde Staten, hoe dingen aan het verschuiven zijn en hoe we moeten evolueren naar meer coöperatieve diplomatie en niet naar militaire overheersing van de wereld. Hartelijk dank dat u de tijd neemt om vandaag met mij te spreken.

SR: Bedankt dat ik mocht komen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Het zal plotseling gebeuren

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: