“Pandemieverdrag” zal de WHO de sleutels overhandigen tot wereldregering

De voorgestelde clausules zouden het melden van “pandemieën” aanmoedigen, en de landen zouden gestraft worden voor “niet-naleving”. De eerste openbare hoorzittingen over het voorgestelde “pandemie-verdrag” zijn gesloten, en de volgende ronde zal medio juni beginnen, schrijft Kit Knightly.

Wij hebben geprobeerd dit onderwerp op de voorpagina te houden, alleen maar omdat de mainstream media het zo graag negeert en partijdige oorlogsporno en propaganda blijft uitkramen.

Toen wij – en anderen – een link plaatsten naar de publieke inzendingenpagina, kwam er zo’n respons dat de website van de WHO zelfs even crashte, of ze deden alsof hij crashte, zodat de mensen zouden stoppen met brieven sturen.

Hoe dan ook, het is een overwinning. Hopelijk kunnen we dat in de zomer herhalen.

Tot die tijd lijkt het erop dat de schaarse persaandacht die er is, meestal op de metaforische achterpagina’s van het internet, erop gericht zal zijn het verdrag “sterk genoeg” te maken en ervoor te zorgen dat de nationale regeringen “ter verantwoording kunnen worden geroepen”.

Een artikel in de Britse Telegraph van 12 april kopt:

Het richt zich op een rapport van het Panel for a Global Public Health Convention (GPHC), en citeert een van de auteurs van het rapport Dame Barbara Stocking:

Het GPHC-rapport zegt verder dat de huidige Internationale Gezondheidsregeling “te zwak” is, en roept op tot de oprichting van een nieuw “onafhankelijk” internationaal orgaan dat “de paraatheid van de regeringen beoordeelt” en “landen publiekelijk berispt of prijst, afhankelijk van de mate waarin zij zich houden aan een reeks overeengekomen eisen”.

Een ander artikel, gepubliceerd door de London School of Economics en mede geschreven door leden van de Duitse Alliantie voor Klimaatverandering en Gezondheid (KLUG), dringt ook vrij hard aan op het idee van “verantwoordingsplicht” en “naleving”:

Het is ook een echo van het VN-rapport van mei 2021, waarin wordt gevraagd om meer bevoegdheden voor de WHO:

Het verslag beveelt aan “niet-overheidsactoren” zoals de World Bank, International Monetary Fund, World Trade Organisation en International Labour Organisation bij de onderhandelingen te betrekken, en stelt voor dat het verdrag financiële stimulansen biedt voor het vroegtijdig melden van “noodsituaties op gezondheidsgebied” [nadruk toegevoegd]:

Daar blijft het echter niet bij. Zij stellen ook de vraag aan de orde of landen gestraft moeten worden voor “niet-naleving”:

Om deze suggesties van bureaucraat in het Engels te vertalen:

• Als u “ziekte-uitbraken” “tijdig” meldt, krijgt u “financiële middelen” om ze aan te pakken.
• Als u ziekte-uitbraken niet meldt, of de aanwijzingen van de WHO niet opvolgt, loopt u internationale hulp mis en krijgt u te maken met handelsembargo’s en sancties.

In combinatie zouden deze voorgestelde regels letterlijk een aansporing zijn om mogelijke “ziekte-uitbraken” te melden. Verre van “toekomstige pandemieën” te voorkomen, zouden zij deze actief aanmoedigen.

Nationale regeringen die weigeren het spel mee te spelen worden gestraft, en degenen die meespelen worden omgekocht, is niet nieuw. Wij hebben dat reeds gezien met Covid.

Twee Afrikaanse landen – Burundi en Tanzania – hadden presidenten die de WHO letterlijk van hun grenzen weghielden, en weigerden mee te gaan in het pandemie-narratief. Beide presidenten stierven onverwacht binnen enkele maanden na dat besluit, om dan vervangen te worden door nieuwe presidenten die het covid-beleid van hun voorgangers onmiddellijk terugdraaiden.

Minder dan een week na de dood van president Pierre Nkurunziza stemde het IMF ermee in om bijna 25 miljoen dollar van de nationale schuld van Burundi kwijt te schelden om de Covid-19 crisis te helpen bestrijden.

Amper vijf maanden na de dood van president John Magufuli ontving de nieuwe regering van Tanzania 600 miljoen dollar van het IMF om “de COVID-19 pandemie aan te pakken”.

Het is toch wel duidelijk wat hier gebeurd is, niet?

Globalisten steunden staatsgrepen en beloonden de daders met “internationale hulp”. De voorstellen voor het pandemieverdrag zouden dit proces alleen maar legitimeren, door het van heimelijke achterkanalen naar openlijke officiële kanalen te verplaatsen.

Laten wij nu, voordat wij de implicaties van nieuwe bevoegdheden bespreken, even stilstaan bij de macht die de WHO reeds bezit:

• De Wereldgezondheidsorganisatie is de enige instelling in de wereld die bevoegd is om een “pandemie” of Public Health Emergency of International Concern (PHEIC) uit te roepen.
• De directeur-generaal van de WHO – een niet-gekozen functie – is de enige persoon die die macht controleert.

Wij hebben al gezien hoe de WHO deze bevoegdheden misbruikt om uit het niets een nep-pandemie te creëren…en dan heb ik het niet over covid.

Vóór 2008 kon de WHO alleen een grieppandemie uitroepen als er “een enorm aantal doden en zieken” was EN als er een nieuw en duidelijk subtype was. In 2008 heeft de WHO de definitie van “grieppandemie” versoepeld om deze twee voorwaarden te schrappen.

Zoals in een brief aan het British Medical Journal in 2010 werd opgemerkt, betekenden deze veranderingen dat “veel seizoensgriepvirussen als pandemische griep konden worden ingedeeld.”

Als de WHO die veranderingen niet had aangebracht, had de uitbraak van de “Mexicaanse griep” van 2009 nooit een pandemie kunnen worden genoemd, en zou ze waarschijnlijk ongemerkt voorbij zijn gegaan.

In plaats daarvan hebben tientallen landen miljoenen dollars uitgegeven aan vaccins tegen de Mexicaanse griep die ze niet nodig hadden en die niet werkten, om een “pandemie” te bestrijden die minder dan 20.000 doden opleverde. Veel van degenen die de WHO adviseerden om de Mexicaanse griep tot noodsituatie voor de volksgezondheid uit te roepen, bleken later financiële banden te hebben met vaccinproducenten.

Ondanks dit historische voorbeeld van flagrante corruptie zou een voorgestelde clausule van het Pandemieverdrag het nog gemakkelijker maken om een PHEIC uit te roepen. Volgens het verslag “Covid19: Make it the Last Pandemic” van mei 2021 [cursivering toegevoegd]:

Ja, het voorgestelde verdrag zou de directeur-generaal van de WHO in staat kunnen stellen een wereldwijde noodtoestand uit te roepen om een potentiële pandemie te voorkomen, niet als reactie daarop. Een soort pandemische pre-crime.

Als u dit combineert met de voorgestelde “financiële hulp” voor ontwikkelingslanden die “potentiële noodsituaties op gezondheidsgebied” melden, dan ziet u wat ze aan het bouwen zijn – in wezen het omkopen van regeringen van de derde wereld om de WHO een voorwendsel te geven om een noodtoestand af te kondigen.

De andere hoofdpunten die waarschijnlijk in een pandemieverdrag zullen worden opgenomen, kennen wij al. Men zal vrijwel zeker proberen internationale vaccinpaspoorten in te voeren, en geld in de zakken van de Big Pharma’s pompen om nog sneller “vaccins” te produceren, met nog minder veiligheidstests.

Maar dat alles kan verbleken bij de wettelijke bevoegdheden die de directeur-generaal van de WHO (of welk nieuw “onafhankelijk” orgaan zij ook besluiten op te richten) zou kunnen krijgen om nationale regeringen te straffen, te berispen of te belonen.

Een “pandemieverdrag” dat nationale of plaatselijke regeringen overruled of terzijde schuift, zou supranationale bevoegdheden overdragen aan een niet-gekozen bureaucraat of “deskundige”, die ze geheel naar eigen goeddunken en op grond van volkomen subjectieve criteria zou kunnen uitoefenen.

Dit is de definitie zelf van technocratisch globalisme.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

WHO beveelt genetische manipulatie van mensen aan

Volg Frontnieuws op Telegram