Over de ruzie tussen Lavrov en Israël – Wie heeft er gelijk?

Vraag: Zo ziet u het, terwijl Vladimir Zelensky het anders stelt. Hij vindt dat denazificatie geen zin heeft. Hij is een Jood. De nazi’s, Azov – daar zijn er maar heel weinig van (enkele duizenden). Vladimir Zelensky weerlegt uw visie op de situatie. Denkt u dat Vladimir Zelensky een obstakel voor de vrede is?

Sergej Lavrov: Het maakt mij niet uit wat president Vladimir Zelenski al dan niet weerlegt. Hij is zo wispelturig als de wind, zoals men zegt. Hij kan verschillende keren per dag van standpunt veranderen.

Ik heb hem horen zeggen dat zij bij de vredesbesprekingen zelfs niet over demilitarisering en denazificatie zouden spreken. Ten eerste torpederen zij de besprekingen, net zoals zij acht jaar lang de Minsk-akkoorden hebben getorpedeerd. Ten tweede vindt daar de nazificatie plaats: De gevangengenomen strijders en de leden van de bataljons Azov en Aidar en andere eenheden dragen hakenkruizen of symbolen van de nazi-bataljons van de Waffen SS op hun kleding of laten die op hun lichaam tatoeëren; zij lezen en propageren openlijk Mein Kampf. Zijn redenering is: hoe kan er nazisme zijn in Oekraïne als hij een Jood is? Ik kan het mis hebben, maar Adolf Hitler had ook joods bloed. Dat betekent absoluut niets. De wijze Joodse mensen zeggen dat de vurigste antisemieten meestal Joden zijn. “Elke familie heeft haar zwarte schapen,” zoals wij zeggen.

De Israëlische premier, Naftali Bennett, veroordeelde maandag een recente bewering van de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej V. Lavrov, dat Joden “de grootste antisemieten” zijn.

Het Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken ontbood ook de Russische ambassadeur in Israël om de opmerkingen van de heer Lavrov uit te leggen, terwijl de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Yair Lapid, een verontschuldiging eiste.
…
De heer Bennett zei dat hij de opmerkingen van de heer Lavrov met de “grootste strengheid” bekeek, en zei dat de opmerkingen “onwaar waren en dat hun bedoelingen verkeerd zijn.”

Bennett voegde eraan toe: “Het doel van dergelijke leugens is de Joden zelf te beschuldigen van de afschuwelijkste misdaden in de geschiedenis, die tegen hen gepleegd zijn, en daarmee de vijanden van Israël vrij te pleiten van verantwoordelijkheid.”

Afzonderlijk zei de heer Lapid dat de opmerkingen van de heer Lavrov “zowel een onvergeeflijke en schandelijke uitspraak als een verschrikkelijke historische vergissing” waren.

“Joden hebben zichzelf niet vermoord in de Holocaust,” voegde hij eraan toe. “Het laagste niveau van racisme tegen de Joden is de Joden zelf van antisemitisme te beschuldigen.”

In de decennia na de dood van Adolf Hitler is de afstamming van de nazi-leider onderwerp geweest van ongebreidelde speculaties en hevige controverse. Sommigen hebben gesuggereerd dat zijn vader, Alois, geboren uit een ongehuwde vrouw met de naam Maria Schickelgruber, het buitenechtelijke kind was van Leopold Frankenberger, een jonge Joodse man wiens familie haar als dienstmeisje in dienst had. (Zij trouwde later met Johann Georg Hiedler – later gespeld als “Hitler” – wiens achternaam haar zoon aannam).

[Een] studie van psycholoog en arts Leonard Sax heeft nieuw licht geworpen dat de bewering ondersteunt dat de vader van Hitler Joodse wortels had.

De studie, getiteld “Aus den Gemeinden von Burgenland: Revisiting the question of Adolf Hitler’s paternal grandfather,” die in het huidige nummer van het Journal of European Studies is gepubliceerd, onderzoekt beweringen van Hitlers advocaat Hans Frank, die de waarheid zou hebben ontdekt.

Hitler vroeg Frank in 1930 om de bewering te onderzoeken, nadat zijn neef William Patrick Hitler dreigde te onthullen dat de grootvader van de leider Joods was.

In zijn memoires uit 1946, die zeven jaar na zijn executie tijdens de processen van Neurenberg werden gepubliceerd, “beweerde Frank in 1930 bewijzen ontdekt te hebben dat Hitlers grootvader van vaderskant een Joodse man was die in Graz, Oostenrijk, woonde, in het huishouden waar Hitlers grootmoeder in dienst was,” en het was in 1836 dat Hitlers grootmoeder Maria Anna Schicklgruber zwanger werd, verklaarde Sax.
…
Sax schrijft in de studie dat volgens de brieven in Frank’s memoires, “Frankenberger Sr. geld stuurde voor het onderhoud van het kind vanaf de zuigeling tot zijn 14e verjaardag.”

“De motivatie voor de betaling was, volgens Frank, geen liefdadigheid, maar in de eerste plaats een bezorgdheid over het betrokken raken van de autoriteiten: “De Jood betaalde zonder gerechtelijk bevel, omdat hij bezorgd was over het resultaat van een rechtszitting en de daarmee verbonden publiciteit,” aldus de brieven.

… de vurigste antisemieten meestal Joden zijn. “Elke familie heeft haar zwarte schapen,” zoals wij zeggen.

[De Brits-Joodse historicus Paul] Bogdanor was “extreem geschokt” toen hij ontdekte dat alles erop wees dat Kasztner “een collaborateur” met de nazi’s was geweest, en een “verrader van de Zionistische beweging en het Joodse volk.”

In het nieuwe boek van Bogdanor, “Kasztner’s Crime”, dat in oktober verscheen, wordt de zaak tegen de Joodse leider in vernietigend detail uiteengezet. Zelfs de meest toegewijde verdediger zou na het lezen van zijn boek wel eens kunnen gaan twijfelen.
…
Kasztner was een leider van een kleine zionistische groepering in Boedapest tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog. Hij leidde een Joods reddingscomité dat, vóór de nazi’s Hongarije binnentrokken, er wel in slaagde het leven van een aantal Joden te redden. Maar toen de nazi’s eenmaal waren gearriveerd, raakte Kasztner, een ambitieuze advocaat, verwikkeld in langdurige onderhandelingen met de nazi-leiding, met name met Adolf Eichmann.

Na ingewikkelde onderhandelingen met Eichmann slaagde Kasztner erin de nazi’s te laten instemmen met de deportatie van een groep van 1.684 Hongaarse Joden, de zogenaamde “Kasztner Trein,” die uiteindelijk in vrijheid in Zwitserland terechtkwam.

Maar duizenden anderen vervolgden de gedoemde weg naar Auschwitz. Bogdanor zegt dat Kasztner niet alleen wist dat zij naar hun dood gestuurd werden, maar dat hij die informatie ook actief geheim hield voor andere Joden in Hongarije en de wijdere Joodse wereld.

Kasztner zelf stapte niet op de trein, maar overleefde de oorlog en baande zich een weg naar Palestina. In 1952 was hij woordvoerder van het Ministerie van Handel en een kandidaat-lid van de Knesset, hoewel hij er niet in slaagde een plaats te veroveren die hoog genoeg was op de lijst van Mapai om verkozen te worden.

Toen een verbitterde Hongaarse Jood, Malkiel Gruenwald, in 1953 een pamflet over Kasztner verspreidde, waarin hij hem een nazi-collaborateur noemde, vond de Israëlische regering hem echter goed genoeg om hem aan te klagen wegens laster en Gruenwald van laster te beschuldigen.

Tijdens het proces getuigden tientallen getuigen over de daden van Kasztner tijdens de oorlog. De zaak duurde 18 maanden en eindigde niet goed voor hem. De voorzittende rechter oordeelde dat Kasztner inderdaad had gecollaboreerd, en in woorden die tot in de jaren echoën, zei hij dat hij “zijn ziel aan de duivel had verkocht.”

De Israëlische regering van die tijd viel en Kasztner en zijn gezin werden virtuele gevangenen in hun huis. Hij nam ontslag, zijn vrouw raakte in een depressie en zijn dochter vertelde, jaren later, dat zij op school door andere kinderen was uitgestoten en bespot.

Op 3 maart 1957 schoten rechtse extremisten Kasztner dood. Het jaar daarop, te laat voor hem, werd het vonnis van de rechtbank teruggedraaid, wat suggereerde dat veel van wat men tegen hem beweerde niet juist was. De campagne die in de daaropvolgende jaren werd gevoerd om Kasztner te rehabiliteren werd geleid door journalist en politicus Tommy Lapid, zelf een Hongaarse Jood en vader van Yair Lapid, de leider van de huidige Yesh Atid partij.

“Kasztner is niet begonnen als iemand die slecht was,” zegt Bogdanor. “Hij begon als iemand die Joden wilde redden, en vóór maart 1944 redde hij inderdaad Joden. Maar toen de nazi’s Hongarije bezetten, begon hij met hen te onderhandelen en al heel snel, zo beweer ik, werd hij een collaborateur.”
…
De centrale aanklacht van de overlevende Hongaarse Joden tegen Kasztner was, zegt Bogdanor, “niet alleen dat hij verzuimd had hen te waarschuwen [voor het voornemen van de nazi’s]. Het was dat Kasztner de plaatselijke Joodse leiding had opgedragen hen te misleiden, en te bedriegen zodat zij op de treinen naar Auschwitz zouden stappen. Nadat Kasztner de plaatselijke gemeenschappen bezocht had, verspreidde de leiding valse informatie – die hij hun gegeven had – dat de Joden in Hongarije geherhuisvest zouden worden. Agranat en de andere rechters zagen deze kwestie van bedrog over het hoofd.”

Bogdanor geeft toe diep geschokt te zijn door de diepte en de omvang van wat hij over Kasztner te weten is gekomen. Het zou al erg genoeg geweest zijn, stelt hij, als Kasztner passief met de nazi’s had gecollaboreerd. Maar hij heeft actief samengewerkt, zegt hij, door stappen te ondernemen om zowel de Joden in Hongarije als zijn Joodse contacten in de buitenwereld te misleiden.

Michael Elgort ✡️ @just_whatever – 9:18 UTC · May 3, 2022
Vandaag heeft het Russische @mfa_Rusland op zijn telegramkanaal officieel geantwoord op de verklaring van @yairlapid die u hieronder ziet, en dit antwoord verdient het om in zijn geheel vertaald en geplaatst te worden. Een lange draad met volledige vertaling hieronder, link naar de bron op het einde

Wij hebben aandacht besteed aan de anti-historische uitspraken van de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid, die voor een groot deel de koers van de huidige Israëlische regering verklaren om het neonazi-regime in Kiev te steunen. De Israëlische minister zei letterlijk het volgende: “De Joden hebben zichzelf niet vernietigd tijdens de Holocaust. Joden de schuld geven van antisemitisme is een schaamteloos niveau van racisme tegen Joden”.

Om de een of andere reden maakt de Westerse pers (en sommige van onze liberalen) er nog steeds ruzie over of er neonazi’s in Oekraïne zijn. De Joodse afkomst van Vladimir @ZelenskyyUa wordt gegeven, als één van de “gewapend betonnen” argumenten. Het argument is niet alleen onhoudbaar, maar ook listig. De geschiedenis kent helaas tragische voorbeelden van samenwerking tussen Joden en de nazi’s. In Polen en andere landen van Oost-Europa benoemden de Duitsers Joodse industriëlen tot hoofden van getto’s en Joodse raden (“Judenrats”), van wie sommigen herinnerd worden voor absoluut monsterlijke daden.

Jakub Leikin in Warschau hield toezicht op de Joden en rapporteerde alles aan de Duitse bezettingsadministratie, waardoor hij zijn landgenoten tot een zekere, en soms pijnlijke dood veroordeelde, en Chaim Rumkowski bood de Joden van Lodz in het algemeen aan om hun kinderen aan de nazi’s te geven in ruil voor het redden van het leven van volwassen bewoners van het getto, er zijn veel bewijzen van zijn woorden. Er rest ons niets anders dan het eens te zijn met H. Dreyfus een professor in de geschiedenis aan de Universiteit van Tel Aviv, dat de medeplichtigheid van de Joden aan de Holocaust een “marginaal verschijnsel” is (maar geen taboe en onderwerp van onderzoek). …

Sinds de staatsgreep in 2014 is het antisemitisme in Oekraïne opgebloeid. Het rapport van de minister voor Betrekkingen met de Diaspora van Israël, @naftalibennett (PM nu), geeft aan dat in 2017 het aantal antisemitische incidenten, waaronder tientallen daden van vandalisme in musea, synagogen en gedenktekens, in Oekraïne vele malen is toegenomen.

Oekraïne is koploper geworden onder alle landen van de voormalige USSR wat het aantal antisemitische incidenten betreft, en volgens sommige publicaties overtreft Oekraïne in het algemeen alle landen van de voormalige USSR samen in hun aantal. Een van de prominente vertegenwoordigers van de Joodse beweging in Oekraïne, Eduard Dolinsky, heeft onlangs gevreesd voor de beëindiging van de activiteiten van zijn organisatie (“Oekraïens Joods Comité”).

Toen de Oostenrijks-Hongaarse schrijver Theodor Herzl op het punt stond in februari 1896 zijn manifest De Joodse Staat te publiceren, werd hij door de Joodse gemeenschap van Wenen onder zware druk gezet om de publicatie tegen te houden. Herzl wees de smeekbeden af, publiceerde het boek, en lanceerde een beweging die uiteindelijk leidde tot de oprichting van het moderne Israël. Rond dezelfde tijd kozen de inwoners van Wenen een antisemitische burgemeester. Tot opluchting van de Joden in Wenen weigerde de keizer Karl Lueger goed te keuren, maar Herzl lobbyde bij de eerste minister om de keuze van het volk te aanvaarden, met het argument dat het boycotten van de populistische leider de haat tegen de Joden alleen maar zou doen toenemen.

Israël is erop gebrand Oekraïense Joodse vluchtelingen binnen te halen met het doel de Joodse demografische “suprematie” over de Palestijnse bevolking te handhaven, zeggen academici en analisten.

Sinds het uitbreken van de oorlog met Rusland op 24 februari, heeft de Israëlische regering de Oekraïense Joodse vluchtelingen opgeroepen om naar Israël te immigreren en bureaucratische hindernissen weggenomen om hun komst zo snel mogelijk te verzekeren.

“Wij roepen de Joden van Oekraïne op om naar Israël – uw thuis – te immigreren,” zei het Israëlische Ministerie van Immigratie en Absorptie op 26 februari in een verklaring.