De blame game over wie Oekraïne heeft verloren is begonnen. We weten dit dankzij de Washington Post, die erin slaagde om echte verslaggeving te doen door een tweedelige serie te publiceren over het mislukte tegenoffensief van Oekraïne. Yep, complimenten daarvoor. Het slechte nieuws? De analyse is oppervlakkig en herhaalt veel van de valse beweringen van Oekraïense functionarissen. Daarom ben ik hier. Om je te helpen de onzin uit te pluizen. Trek je heupwiegers aan. De bottomline is simpel – de oorlog is verloren en de taak om schuldigen aan te wijzen is aangebroken, schrijft Larry Johnson.
De stukken in de Washington Post zijn:
en
Laten we beginnen met het stuk over “misrekeningen”. Er staat wat misleiding en onzin in dit stuk waar je rekening mee moet houden.
Op 15 juni zat minister van Defensie Lloyd Austin, geflankeerd door Amerikaanse topcommandanten, rond de tafel in een vergaderzaal van het NAVO-hoofdkwartier in Brussel met zijn Oekraïense ambtgenoot, die vergezeld werd door medewerkers uit Kiev. In de kamer hing een sfeer van frustratie.
Austin, met zijn weloverwogen bariton, vroeg de Oekraïense minister van Defensie Oleksii Reznikov naar de Oekraïense besluitvorming in de eerste dagen van het langverwachte tegenoffensief. Hij vroeg hem waarom zijn troepen geen gebruik maakten van door het Westen geleverde ontmijningsapparatuur om een grotere, gemechaniseerde aanval mogelijk te maken, of rook gebruikten om hun opmars te verbergen.
Reznikov, een kale advocaat met een bril, zei dat de militaire bevelhebbers van Oekraïne degenen waren die deze beslissingen namen. Maar hij merkte op dat de pantservoertuigen van Oekraïne bij elke poging om op te rukken werden vernietigd door Russische helikopters, drones en artillerie. Zonder luchtsteun, zei hij, was de enige optie het gebruik van artillerie om de Russische linies te beschieten, uit te stappen van de onder vuur genomen voertuigen en te voet verder te gaan…
De bijeenkomst in Brussel, minder dan twee weken na aanvang van de campagne, illustreert hoe een tegenoffensief, geboren in optimisme, er niet in is geslaagd om de verwachte klap uit te delen, wat wrijving en twijfel zaaide tussen Washington en Kiev en diepere vragen opriep over het vermogen van Oekraïne om beslissende hoeveelheden grondgebied terug te winnen. – Washington Post.
De belangrijkste conclusie van dit openingssalvo is dat het Westen al vroeg wist dat het Oekraïense tegenoffensief niet zou werken. Wat schokkend is, althans in mijn ogen, is dat clowns als Austin en Milley echt geloofden dat ze een levensvatbare kans hadden om de Russische linies te doorbreken. De mislukking van Oekraïne is het gevolg van twee dingen – ten eerste had Oekraïne NUL vaste vleugelvliegtuigen luchtmacht beschikbaar om in te zetten tegen Russische stellingen en ten tweede gebruikte Oekraïne onervaren, slecht getrainde troepen.
Hier is de samenvatting van de Washington Post van hun belangrijkste bevindingen in hun eerste rapport:
- Oekraïense, Amerikaanse en Britse militaire officieren hielden acht grote ’tabletop war games’ om een campagneplan op te stellen. Maar Washington misrekende zich over de mate waarin de Oekraïense strijdkrachten in korte tijd konden worden omgevormd tot een Westerse gevechtsmacht – vooral zonder Kiev luchtmacht te geven die onlosmakelijk verbonden is met moderne legers.
- Amerikaanse en Oekraïense functionarissen waren het soms sterk oneens over strategie, tactiek en timing. Het Pentagon wilde dat de aanval half april zou beginnen om te voorkomen dat Rusland zijn linies verder zou versterken. De Oekraïners aarzelden en hielden vol dat ze niet klaar waren zonder extra wapens en training.
- Amerikaanse militaire functionarissen waren ervan overtuigd dat een gemechaniseerde frontale aanval op de Russische linies haalbaar was met de troepen en wapens die Oekraïne had. De simulaties concludeerden dat de troepen van Kiev, in het beste geval, de Zee van Azov konden bereiken en de Russische troepen in het zuiden in 60 tot 90 dagen konden afsnijden.
- De Verenigde Staten pleitten voor een gerichte aanval langs die zuidelijke as, maar het leiderschap van Oekraïne geloofde dat zijn troepen op drie verschillende punten langs het 600 mijl lange front moesten aanvallen, zuidwaarts naar zowel Melitopol als Berdyansk aan de Zee van Azov en oostwaarts naar de omstreden stad Bakhmut.
- De Amerikaanse inlichtingendienst had een negatievere mening dan het Amerikaanse leger en schatte in dat het offensief slechts een 50-50 kans op succes had gezien de sterke, gelaagde verdediging die Rusland in de winter en lente had opgebouwd.
- Velen in Oekraïne en het Westen onderschatten het vermogen van Rusland om rampen op het slagveld te boven te komen en gebruik te maken van zijn blijvende sterke punten: mankracht, mijnen en de bereidheid om levens op te offeren op een schaal die maar weinig andere landen kunnen verdragen.
- Toen de verwachte start van het offensief naderde, vreesden Oekraïense militaire functionarissen dat ze catastrofale verliezen zouden lijden – terwijl Amerikaanse functionarissen geloofden dat de tol uiteindelijk hoger zou zijn zonder een beslissende aanval.
Hier is een nog beknoptere samenvatting – Westerse militaire leiders zijn een stelletje arrogante domkoppen, die in meer dan 70 jaar geen conventionele militaire confrontatie zoals in Oekraïne hebben gewonnen. Ze negeerden de inlichtingen van de CIA, ze negeerden de cruciale rol die luchtmacht speelt in alle NAVO-plannen en ze negeerden het belang van goed getrainde troepen om complexe gecombineerde militaire manoeuvres uit te voeren.
Als je je verdiept in het stuk in de Washington Post zul je misschien geschokt zijn om te horen dat:
In de eerste maanden van 2023 voltooiden militaire functionarissen uit Groot-Brittannië, Oekraïne en de Verenigde Staten een reeks war games op een Amerikaanse legerbasis in Wiesbaden, Duitsland, waar Oekraïense officieren werden opgenomen in een nieuw opgericht commando dat verantwoordelijk was voor het ondersteunen van de strijd van Kiev.
Ik heb meer dan 23 jaar besteed aan het opzetten en uitvoeren van dit soort “war games” voor Amerikaanse speciale strijdkrachten. De “uitkomsten” zijn altijd een functie van de aannames die aan het begin in het spel zijn ingebouwd. Als je bijvoorbeeld aanneemt dat je 30 kilometer per dag kunt oprukken zonder luchtmacht, dan staat het spel je toe om die belachelijke aanname te doen. Je komt dan met een resultaat aka een conclusie die niets met de werkelijkheid te maken heeft.
Volgens de verslaggevers van de Washington Post maakte generaal Mark Milley de volgende verwerpelijke, onnozele opmerking in de nasleep van een van deze “spelletjes”:
“Er zou geen Rus moeten zijn die gaat slapen zonder zich af te vragen of zijn keel midden in de nacht wordt doorgesneden,” zei Milley volgens een functionaris met kennis van het evenement. “Je moet daar teruggaan en een campagne achter de linies opzetten.”
Dit is een clown die te veel Rambo-films heeft gekeken en blijkbaar echt geloofde dat een Oekraïense soldaat over kilometers door Rusland gecontroleerd terrein zou kruipen om de keel van een slapende Russische soldaat door te snijden. Ja, dat is een game changer.
Een andere factor, afgezien van overmoed, die het Oekraïense tegenoffensief gedoemd maakte om te mislukken, was Oekraïens misleidende overtuiging over zijn najaarsoffensief in 2022, toen Russische troepen zich tactisch terugtrokken uit Kharkiv en Kherson. Volgens dit stuk in de Washington Post geloofden zowel de Oekraïners als de NAVO-leiders echt dat ze de Russen hadden verslagen. Niemand in een leidinggevende positie zou de alternatieve verklaring willen overwegen dat Rusland zich realiseerde dat het niet de mankracht had om die gebieden te verdedigen en ervoor koos om zich terug te trekken naar beter verdedigbare posities. Als gevolg van deze onjuiste veronderstelling omarmden zowel de NAVO als Oekraïne de onzin dat ze alleen maar Russische stellingen hoefden aan te vallen en dat de Russen zich zouden terugtrekken.
Volgens de Washington Post baseerden de militaire leiders van de Verenigde Staten veel van hun veronderstellingen over de uitkomst van een Oekraïense aanval op hun eerdere “ervaring” in Irak en Afghanistan. Je houdt me voor de gek!
Amerikaanse militaire officieren hadden gezien dat het aantal slachtoffers in de grote gevechten in Irak en Afghanistan veel lager uitviel dan geschat. Ze beschouwden de schattingen als een uitgangspunt voor het plannen van medische zorg en evacuatie op het slagveld, zodat de verliezen nooit de verwachte niveaus bereikten.
Op geen enkel moment in Irak of Afghanistan vochten de Verenigde Staten tegen een ingegraven vijand die een duidelijk voordeel had met vaste vleugel, draaivleugel, mijnen en artillerie. Niet één keer. Toch zitten ze hier rond de tafel om de Oekraïners te vertellen hoe het moet. Dat is hoe je een dodelijke clownsshow opvoert – d.w.z. dodelijk voor de mensen die je zogenaamd helpt.
Het rapport erkent schamper dat tenminste één Oekraïense officier zich realiseerde dat de Amerikaanse “war games” onzin waren:
… een hoge Oekraïense militaire functionaris was het ermee eens. War games “werken niet,” zei de functionaris achteraf, deels vanwege de nieuwe technologie die het slagveld aan het veranderen was. Oekraïense soldaten vochten een oorlog zoals de NAVO-strijdkrachten nog nooit hadden meegemaakt: een groot conventioneel conflict, met loopgraven in de stijl van de Eerste Wereldoorlog, overschaduwd door alomtegenwoordige drones en andere futuristische hulpmiddelen – en zonder de luchtoverwicht die het Amerikaanse leger heeft gehad in elk modern conflict dat het heeft uitgevochten.
De verslaggevers van de Post die dit stuk samenstelden zijn niet de helderste lampen in de zonnebank. Ze namen het volgende op in hun stuk:
De Oekraïense generaal wilde de veel grotere bezettingsmacht van Rusland – onbekend met het terrein en al geconfronteerd met uitdagingen op het gebied van moreel en logistiek – uitrekken om de gevechtskracht te verdunnen.
Daar gaan we weer. Nog meer ongefundeerd wensdenken. Hoe kan het dat Rusland na 9 jaar steun aan de milities in de Donbass “onbekend” is met het terrein? Onzin! Hetzelfde geldt voor morele en logistieke problemen. Dit is weer een geval van psychologische projectie – Oekraïne wijst de problemen waar het zelf mee worstelt toe aan Rusland.
De auteurs van het rapport geven toe dat training voor gecombineerde wapenaanvallen meer dan een jaar training vergt. Maar in plaats van dat op te merken als een van de opvallende tekortkomingen in het voorgestelde Oekraïense aanvalsplan, schrijven de verslaggevers:
Duizenden troepen zouden in Duitsland worden geïnstrueerd in formaties van grote eenheden en slagveldmanoeuvres in Amerikaanse stijl, waarvan de principes dateren uit de Tweede Wereldoorlog. Voor Amerikaanse troepen duurde de training in wat bekend stond als “combined arms” operaties vaak meer dan een jaar. Het Oekraïense plan stelde voor om dat in een paar maanden te verkorten.
Hallo? Zo’n training kun je niet inkorten. Vervolgens geven de onverschrokken verslaggevers toe dat de Verenigde Staten niet de artilleriegranaten konden leveren die Oekraïne nodig had:
Een veel groter probleem was de levering van 155mm granaten, waarmee Oekraïne zou kunnen concurreren met het enorme artilleriearsenaal van Rusland. Het Pentagon berekende dat Kiev er 90.000 of meer per maand nodig had. Hoewel de Amerikaanse productie toenam, was het nauwelijks meer dan een tiende daarvan.
Voor de rekenaars: “nauwelijks een tiende” betekent 9000 granaten per maand. De Oekraïners vuurden er zoveel af in een week.
Dus, om het samen te vatten, de VS nam het voortouw in het bedenken van een strijdplan waarmee het NUL ervaring had in het uitvoeren ervan. Ze stemden ermee in om beperkte, inadequate training te geven aan Oekraïne. Ze konden geen artilleriegranaten of gevechtsvliegtuigen leveren die nodig waren om zo’n operatie uit te voeren en de Amerikaanse leiders waren “verrast” dat het Oekraïense tegenoffensief mislukte.
In mijn tijd bij het State Department’s Office of Counter Terrorism werkte ik voor een gepensioneerde kolonel van de mariniers die graag zei: “Er is geen oplossing voor stommiteiten.” Ik ben blij dat hij niet lang genoeg leefde om getuige te zijn van de imbeciliteit die het kenmerk is van de regering Biden; vooral met betrekking tot zwaarlijvige clowns als SecDef Austin en voormalig CJCS Milley.
Deze tweedelige serie in de Washington Post is een must om te lezen vanwege wat het de lezer vertelt over de erbarmelijke prestaties van het Witte Huis en het Ministerie van Defensie. Ik vond het echt schokkend. Ik wist dat Biden, Austin en Milley slecht waren. Ik wist alleen niet hoe slecht. Op een schaal van 1 tot 10, waarbij 10 staat voor de grootste blunder in de geschiedenis, krijgen deze jongens een 11.
In deel twee, In Oekraïne, een oorlog van incrementele winsten als tegenoffensief stokt, wordt het valse narratief gepusht dat wat er op de grond in Oekraïne gebeurt een “patstelling” is. Nee. Wat er aan de hand is, is een flink pak slaag van Rusland. Hier is de definitie van een patstelling in schaken, die ook van toepassing is op oorlog:
Een patstelling is een speciaal soort remise in het schaakspel dat optreedt wanneer de schaker die moet zetten geen legale zetten kan doen naar een veilig veld, maar ook niet schaak staat. Een patstelling eindigt de partij meestal met remise – een scenario waarin geen van beide spelers de partij kan winnen.
Rusland kan op geen enkele manier winnen? Denk nog eens na. Door het leger van Oekraïne te decimeren, kun je juist wel winnen.
Deel twee beschrijft in in detail hoe het door de VS ontworpen aanvalsplan in duigen viel tijdens de eerste week van het tegenoffensief.
De Oekraïense troepen hadden mijnenvelden verwacht, maar werden overrompeld door de dichtheid. De grond was bezaaid met explosieven, zoveel dat sommige in stapels waren begraven. De soldaten waren getraind om met hun Bradleys op een faciliteit in Duitsland op glad terrein te rijden. Maar op de papperige grond van de Zaporizhzhia regio, in het oorverdovende lawaai van de strijd, worstelden ze om door de smalle rijstroken te sturen die door vooruitgeschoven eenheden van mijnen waren ontdaan…
Op dag vier had generaal Valery Zaluzhny, de hoogste bevelhebber van Oekraïne, genoeg gezien. Verbrand Westers militair materieel – Amerikaanse Bradleys, Duitse Leopard tanks, mijnenveegwagens – bezaaide het slagveld. Het aantal doden en gewonden ondermijnde het moreel….
In plaats van te proberen de Russische verdediging te doorbreken met een massale, gemechaniseerde aanval en ondersteunend artillerievuur, zoals zijn Amerikaanse tegenhangers hadden geadviseerd, besloot Zaluzhny dat Oekraïense soldaten te voet zouden gaan in kleine groepen van ongeveer 10 – een proces dat materiaal en levens zou sparen, maar veel langzamer zou zijn.
Zaluzhny’s alternatief bleek al even hersendood. Het te voet sturen van mensen over meerdere kilometers vereist dat ze meer dan 60 kilogram aan uitrusting, munitie, voedsel en water dragen. Als je denkt dat dat makkelijk is, dan heb je nog nooit een zware bepakking op je rug gehesen en geprobeerd over oneffen terrein te lopen. Maar toen deze Oekraïense soldaten eenmaal de gevechtslinie bereikten, was hun munitie binnen een half uur op. Wie ging hen bevoorraden? Het antwoord: NIEMAND!
Dit zijn de belangrijkste bevindingen uit deel 2:
- Zeventig procent van de troepen in één van de brigades die het tegenoffensief leidde en uitgerust was met de nieuwste westerse wapens, ging de strijd in zonder gevechtservaring.
- De Oekraïense tegenslagen op het slagveld leidden tot meningsverschillen met de Verenigde Staten over hoe de diepe Russische verdediging het best doorbroken kon worden.
- De commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa kon in het begin van de campagne wekenlang geen contact krijgen met de hoogste commandant van Oekraïne door spanningen over het feit dat de Amerikanen beslissingen op het slagveld in twijfel trokken.
- Beide partijen gaven elkaar de schuld van fouten of misrekeningen. Amerikaanse militaire functionarissen concludeerden dat Oekraïne tekort was geschoten in elementaire militaire tactieken, waaronder het gebruik van grondverkenning om inzicht te krijgen in de dichtheid van mijnenvelden. Oekraïense functionarissen zeiden dat de Amerikanen niet leken te begrijpen hoe aanvalsdrones en andere technologie het slagveld hadden veranderd.
- Al met al heeft Oekraïne slechts ongeveer 200 vierkante kilometer grondgebied heroverd, ten koste van duizenden doden en gewonden en miljarden aan Westerse militaire hulp alleen al in 2023.
Als je de tijd neemt om het hele artikel te lezen, zul je je realiseren dat dit debacle volledig de schuld is van de Amerikaanse militaire planners. Arrogantie en overmoed hebben de Oekraïners op een missie gestuurd die werkelijk onmogelijk was. Geen enkel leger ter wereld kan versterkte verdedigingsposities doorbreken zonder luchtmacht. Dat is zelfs het basisprincipe van de Amerikaanse gecombineerde bewapening. En toch is dat precies wat de VS van de Oekraïners eisten. Waanzin!
Het 47ste was geselecteerd om een “doorbraakmacht” te zijn op het punt van het tegenoffensief en zou worden uitgerust met westerse wapens. Maar terwijl Milley zijn rondes maakte en praatte met Oekraïense soldaten – van jonge mannen in de 20 tot rekruten van middelbare leeftijd – vertelden velen hem dat ze nog maar net uit het burgerleven waren gestapt en geen gevechtservaring hadden.
De gevechtsmanoeuvres die Milley en andere Amerikaanse commandanten van de Oekraïners verwachtten, zijn al moeilijk voor Amerikaanse soldaten die 14 maanden training achter de rug hebben. In het geval van Oekraïne stonden de Verenigde Staten erop dat een bonte verzameling onervaren rekruten dit zou doen met twee maanden training. Wat dachten Milley en Austin verdomme dat er zou gebeuren?
Amerikaanse en Oekraïense functionarissen zeiden dat ze nooit hadden verwacht dat twee maanden training deze troepen zou transformeren in een NAVO-achtige strijdkracht. In plaats daarvan was het de bedoeling om hen te leren hun nieuwe westerse tanks en gevechtsvoertuigen op de juiste manier te gebruiken en “hen vertrouwd te maken met de basisprincipes van het schieten en bewegen,” aldus een Amerikaanse seniormilitaire functionaris.
Dit is niets minder dan een militaire wanpraktijk van de kant van de Amerikaanse en Oekraïense commandanten. Ze gaven de rekruten genoeg informatie om ze op het slagveld te krijgen waar ze konden worden afgeslacht.
Ik zou willen dat die Amerikaanse adviseurs gedwongen werden om naar het front te gaan en te proberen de bevelen uit te voeren die ze zo gemakkelijk aan de Oekraïners gaven. Hier is een goed voorbeeld:
Amerikaanse militaire functionarissen waren van mening dat Oekraïne een grotere opmars had kunnen maken door meer gebruik te maken van grondverkenningseenheden en minder te vertrouwen op beelden van drones, die niet in staat waren om begraven mijnen, struikeldraden of boobytraps te detecteren.
Natuurlijk, verkenning uitvoeren terwijl je wordt beschoten met artillerie, mortieren en aangevallen door drones. Fluitje van een cent.
De verslaggevers blijven de leugen verspreiden dat Rusland vertrouwde op aanvallen met menselijke golven:
In de hele regio Zaporizhzhia hadden de Russen nieuwe eenheden ingezet, genaamd “Storm Z”, met strijders gerekruteerd uit gevangenissen. De voormalige gevangenen vielen aan in menselijke golven die “vleesaanvallen” werden genoemd en werden gebruikt om meer elitaire troepen te behouden. Rond Robotyne – het dorp dat de 47ste moest bereiken op de eerste dag van het tegenoffensief – werden ze gemengd met Ruslands 810ste Guards Naval Infantry Brigade en andere reguliere legerformaties.
Waar zijn de graven? Waar zijn de rouwende familieleden? Het feit dat de “Storm Z” strijders net vrijgelaten gevangenen waren, betekent niet dat ze geen families of bezorgde familieleden hadden. Als er zoveel doden waren, waarom waren er dan geen social media berichten om deze verliezen te bevestigen? We zouden dat soort informatie beslist aan de Oekraïense kant zien.
Deel 2 van dit Washington Post-rapport laat duidelijk zien dat de Oekraïense leiders de realiteit beter begrepen dan hun Amerikaanse tegenhangers:
De Oekraïners stonden erop dat het Westen hen simpelweg niet de luchtmacht en andere wapens gaven die nodig zijn om een gecombineerde wapenstrategie te laten slagen. “Jullie willen dat we doorgaan met het tegenoffensief, jullie willen dat we de briljante vorderingen aan het front laten zien,” zei Olha Stefanishyna, vicepremier voor Europese en Euro-Atlantische integratie van Oekraïne. “Maar we hebben geen gevechtsvliegtuigen, wat betekent dat jullie willen dat we onze soldaten verspillen en accepteren dat we ze niet kunnen beschermen.
Toen bondgenoten nee zeiden, zei ze, “hoorden we … ‘We vinden het prima dat jullie soldaten zullen sterven zonder steun uit de lucht.'”
In een videoconferentie in augustus, snel gevolgd door een persoonlijke ontmoeting in de buurt van de grens tussen Polen en Oekraïne, drongen Amerikaanse militaire functionarissen aan op hun zaak. Ze zeiden dat ze de logica begrepen van het bezighouden van Russische troepen op verschillende punten aan het front, maar voerden aan dat er geen diepe vooruitgang zou worden geboekt tenzij de Oekraïners meer troepen op één punt zouden samenbrengen om snel en besluitvaardig op te rukken.
Zaluzhny beschreef de uitdagingen in grimmige termen: geen luchtdekking, meer mijnen dan verwacht en een Russische troepenmacht die zich indrukwekkend had ingegraven en haar reserves effectief verplaatste om gaten te dichten.
Na het lezen van dit verslag begrijp ik nu waarom Oekraïne en het Westen de Russische troepen routinematig afschilderen als onbekwaam, slecht geleid en zonder moreel – ik denk dat het een Russische desinformatiecampagne is. De Russen verspreiden die informatie om de Oekraïners en hun NAVO-bondgenoten te misleiden. De Westerse inlichtingendiensten krijgen deze informatie aangereikt en ze slikken het op zonder op zoek te gaan naar bevestigende informatie.
Helaas laat dit verslag zien dat de Westerse militaire leiders de afgelopen zes maanden niets hebben geleerd. Ze herhalen de valse mantra dat de oorlog een patstelling is en blijven zichzelf wijsmaken dat Rusland zwak en kwetsbaar is. Hoeveel Oekraïners moeten er nog sterven voordat Washington en Londen wakker worden en beseffen dat ze verloren hebben?
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Waarom beweert Oekraïne nu dat zijn rampzalige tegenoffensief slechts een rookgordijn was?
Luister ook vooral hier over bv de EU en Ukraine e.d. en ben je nog een eigen land of ben je een gevangene van de JewSA.
1 van zijn beste video’s (Scot Ritter), hij praat met iemand uit een EU land, echt super antwoord ben je bv een Eurpeaan of een Bulgaar/NL/enz antwoord geeft veel stof tot nadenken voor half slapers.
https://www.youtube.com/watch?v=oTXy1VXPxxY