Oekraïne: Staat de hamer op het punt te slaan?

Het plan om Rusland militair aan te pakken is een stilzwijgende erkenning dat de Verenigde Staten hun mondiale dominantie niet langer alleen met economische of politieke middelen kunnen handhaven. Na uitvoerige analyses en debatten hebben de westerse elites gekozen voor een koers die erop gericht is de wereld in oorlogsblokken te verdelen om een oorlog tegen Rusland en China te kunnen voeren. Het uiteindelijke strategische doel van het huidige beleid is de greep van de westerse elites op de hefbomen van de wereldmacht te verstevigen en de ontbinding van de “op regels gebaseerde internationale orde” te voorkomen, schrijft Mike Whitney.

“Dit is iets wat u moet begrijpen. We hebben geen enkele kans gekregen om anders te handelen.” ∼ Vladimir Poetin

Maar na 11 maanden non-stop oorlogsvoering in Oekraïne bevindt de door de VS gesteunde westerse coalitie zich in een slechtere positie dan toen ze begon. Afgezien van het feit dat de economische sancties de naaste Europese bondgenoten van Washington zwaar hebben getroffen, heeft de controle van het Westen over Oekraïne de economie in een langdurige malaise gebracht, een groot deel van de kritieke infrastructuur van het land vernietigd en een aanzienlijk deel van het Oekraïense leger vernietigd. Nog belangrijker is dat de Oekraïense strijdkrachten nu op het slagveld ondraaglijke verliezen lijden, wat de basis legt voor de onvermijdelijke versplintering van de staat. Wat de uitkomst van het conflict ook zal zijn, één ding is zeker: Oekraïne zal niet langer bestaan als een levensvatbare, onafhankelijke, aaneengesloten staat.

Een van de grootste verrassingen van de huidige oorlog is simpelweg het gebrek aan paraatheid van de VS. Men zou veronderstellen dat als de mandarijnen van het buitenlands beleid zouden besluiten om de grootste nucleaire supermacht ter wereld in de haren te vliegen, zij de nodige planning en voorbereiding zouden hebben getroffen om succes te garanderen. Dat is duidelijk niet gebeurd. De Amerikaanse beleidsmakers lijken verrast door het feit dat de economische sancties een averechts effect hadden en de economische situatie van Rusland juist versterkten. Zij hebben ook niet voorzien dat de overgrote meerderheid van de landen de sancties niet alleen zou negeren, maar ook proactief zou zoeken naar mogelijkheden om de dollar te “dumpen” in hun handelstransacties en bij de verkoop van essentiële hulpbronnen.

Dezelfde incompetentie zien we bij de levering van dodelijke wapens aan Oekraïne. Hoe verklaren we het feit dat de NAVO-landen verwoed op zoek zijn gegaan naar wapens voor Oekraïne? Zijn onze leiders echt een oorlog met Rusland begonnen zonder te weten of ze voldoende wapens en munitie hadden om de vijand te bestrijden? Dat lijkt het geval te zijn.

En waren onze leiders er zo zeker van dat het conflict een low-intensity verzet zou zijn, dat ze nooit een volledige grondoorlog met gecombineerde wapens hebben gepland? Ook dit lijkt waar te zijn.

Dit zijn geen triviale fouten. Het niveau van incompetentie in de planning van deze oorlog overtreft alles wat we ooit eerder hebben gezien. Het lijkt erop dat de hele voorbereiding gericht was op het uitlokken van een Russische invasie, niet op de ontwikkelingen die kort daarna zouden plaatsvinden. Wat duidelijk is, is dat het Pentagon de eigenlijke oorlog of het conflict zoals het zich nu ontvouwt, nooit heeft “uitgetekend”. Hoe verklaart men anders deze flagrante beoordelingsfouten?

1. Ze hebben nooit gedacht dat de sancties zouden terugslaan.
2. Ze hebben nooit gedacht dat ze zonder wapens en munitie zouden komen te zitten.
3. Nooit gedacht dat de olie-inkomsten van Rusland de pan uit zouden rijzen.
4. Nooit gedacht dat de meeste landen normale betrekkingen met Rusland zouden onderhouden.
5. Ze hebben nooit gedacht dat ze een coherente militaire strategie nodig zouden hebben voor een grondoorlog in Oost-Europa.

Hebben zij ook maar iets goed gedaan?

Niet dat we kunnen zien.

Kijk eens naar dit fragment uit een interview met ex-Brigade-Generaal Erich Vad, die van 2006 tot 2013 beleidsadviseur van Angela Merkel was:

Laten we samenvatten:

1. De media overschatten “het (effect van) de regionaal beperkte offensieven van de Oekraïners”. Kortom, de Oekraïners verliezen de oorlog.
2. De Russen winnen de oorlog. (“De Russen rukken duidelijk op. Ze zullen de Donbass waarschijnlijk binnenkort volledig hebben veroverd.”)
3. Wapens alleen zullen de uitkomst van de oorlog niet veranderen. (“de Marters en Leopards zijn niet genoeg.”)
4. Er is geen bewijs dat het westen duidelijk omschreven strategische doelstellingen heeft. (“Wilt u een bereidheid bereiken om te onderhandelen met de leveringen van de tanks? Wilt u Donbas of de Krim heroveren? Of wilt u Rusland volledig verslaan? Er is geen realistische definitie van de eindtoestand. En zonder een algemeen politiek en strategisch concept zijn wapenleveranties puur militarisme… Militaire operaties moeten altijd gepaard gaan met pogingen om politieke oplossingen tot stand te brengen.”).

Dit is niet alleen een aanklacht tegen de manier waarop de oorlog wordt gevoerd, maar ook tegen de strategische doelstellingen, die onduidelijk en slecht gedefinieerd blijven. De NAVO wordt door Washington bij de neus genomen, maar Washington heeft geen idee wat het wil bereiken. Het “verzwakken van Rusland” is geen coherente militaire strategie. Het is in feite een ambitieuze hersenspinsel dat wordt gevoed door oorlogszuchtige neocons die voor leunstoelgeneraal spelen. Maar daarom bevinden we ons in de huidige hachelijke situatie, omdat het beleid in handen is van gestoorde fantasten. Gelooft iemand serieus dat het Oekraïense leger de door Rusland geannexeerde gebieden in Oost-Oekraïne zal terugwinnen?

Nee, geen enkel serieus mens gelooft dat. En toch blijft de illusie bestaan dat de “dappere Oekraïners aan de winnende hand zijn”, ook al vallen er steeds meer slachtoffers, neemt het bloedbad toe en ontvluchten miljoenen Oekraïners het land. Het is niet te geloven.

Herinnert u zich de Powell Doctrine? “De Powell Doctrine stelt dat een lijst van vragen allemaal bevestigend moet worden beantwoord voordat de Verenigde Staten militaire actie ondernemen:

1. Wordt een vitaal nationaal veiligheidsbelang bedreigd?
2. Hebben we een duidelijk haalbaar doel?
   Zijn de risico’s en kosten volledig en eerlijk geanalyseerd?
3. Zijn alle andere niet-gewelddadige beleidsmiddelen volledig uitgeput?
4. Is er een plausibele exit-strategie om een eindeloze verstrengeling te voorkomen?
5. Zijn de gevolgen van onze actie volledig overwogen?
6. Wordt de actie gesteund door het Amerikaanse volk?
7. Hebben we werkelijk brede internationale steun?

De voormalige minister van Defensie Colin Powell ontwikkelde zijn doctrine om toekomstige Vietnams te voorkomen. En hoewel de regering Biden nog geen Amerikaanse gevechtstroepen naar Oekraïne heeft gestuurd, denken wij dat het slechts een kwestie van tijd is. De media slaan immers al op de oorlogstrommels en demoniseren alles wat Rusland is. Zo bereiden ze het publiek traditioneel voor op oorlog. (“Russofobie … gaat allemaal over het ontmenselijken van je tegenstanders om het doden acceptabeler te maken (en het vernietigen van alle mentale beperkingen die mensen weerhouden van barbarij.” Gilbert Doctorow)

Ondertussen blijven de VS Oekraïne volpompen met wapens, terwijl het Pentagon is begonnen met het trainen van Oekraïense militairen in Duitsland en Oklahoma. Het lijkt erop dat het besluit al is genomen om de VS te verwikkelen in nog een conflict waarvoor geen vitaal nationaal veiligheidsbelang en geen duidelijke weg naar de overwinning bestaat. Met andere woorden, de Powell-doctrine is van tafel geveegd en vervangen door een ander krankzinnig neoconplan om Rusland mee te slepen in een bloedig “Afghanistan-achtig” moeras dat zijn middelen zal uitputten en het land zal beletten de Amerikaanse expansie in Centraal-Azië te blokkeren.

En hoe werkt het neoconplan tot nu toe?

Dit is wat kolonel Douglas MacGregor zei in een recent interview:

En alsof dat nog niet somber genoeg was, volgt hier nog meer uit een recente video met Alexander Mercouris en Alex Christoforou:

Conclusie: Terwijl Washington en zijn NAVO-bondgenoten geen coherente strategie hebben om de oorlog in Oekraïne te winnen, is het duidelijk dat de Russen dat wel hebben. In de vier maanden sinds Poetin zijn gedeeltelijke mobilisatie heeft bevolen, hebben 300.000 extra reservisten zich bij hun eenheden op het slagveld of langs de noordelijke perimeter van Oekraïne gevoegd. Het toneel is nu klaar voor een conventionele grondoorlog zoals niemand in Washington die ooit heeft voorzien. Wij verwachten dat de uitkomst van dit conflict de verouderde veiligheidsarchitectuur van Europa zal veranderen en een herschikking zal forceren die het einde van het unipolaire tijdperk zal inluiden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetin’s krachtige toespraak over het “liberaal-globalisme” (VIDEO)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: