Terwijl de Amerikaanse publicatie Foreign Policy Poetins zaak over niet-NAVO-Oekraïne accepteert en toegeeft dat Rusland meer om Oekraïne geeft dan het Westen, heerst er grote onenigheid binnen de Westerse alliantie, schrijft Rodney Atkinson.
Navo-secretaris-generaal Jens Stoltenberg, die sprak tijdens de Zweedse lidmaatschapsceremonie, zette de oorlogsretoriek voort: “Overgave is geen vreedzame oplossing. We moeten Oekraïne sterk blijven maken. We moeten Poetin laten zien dat hij op het slagveld niet krijgt wat hij wil. Maar een Frans militair rapport dat is uitgelekt naar de Franse media beweert het tegenovergestelde: “De ernstigste analyse- en inschattingsfout zou zijn om uitsluitend militaire oplossingen te blijven zoeken om de vijandelijkheden te stoppen.” Een Franse officier vat samen: “Het is duidelijk, gezien de aanwezige strijdkrachten, dat Oekraïne deze oorlog niet militair kan winnen.”
Het Franse rapport verdient nauwkeurig onderzoek omdat (zoals de woede en steeds agressievere retoriek van Macron laat zien) de Fransen waarschijnlijk meer troepen ter plaatse hebben in Oekraïne dan wie dan ook, en er honderden Franse doden zijn gevallen bij Russische bombardementen op militaire planningsdoelen. Het Franse rapport vervolgt: “Zelensky zou 35.000 man per maand nodig hebben, hij werft nog niet de helft daarvan, terwijl Poetin put uit een pool van 30.000 maandelijkse vrijwilligers. De Oekraïense mislukking bij Avdiïvka toont aan dat Kiev, ondanks de noodroep van een “elite” brigade – de 3e Azov luchtaanvalsbrigade – niet in staat is om lokaal een sector van het instortende front te herstellen.”
De Oekraïense oorlogsstokers hebben ook een zware klap gekregen van de paus die in een Zwitsers televisie-interview Kiev opriep om over vrede te onderhandelen: “Ik geloof dat degene die de situatie ziet, degene die aan mensen denkt en degene die de moed heeft om de witte vlag te hijsen en te onderhandelen, de sterkste is. Vandaag is het mogelijk om te onderhandelen met de hulp van internationale machten. Het woord “onderhandelen” is gedurfd. Wanneer je ziet dat je faalt, dat dingen verkeerd gaan, moet je de moed hebben om te onderhandelen. Schande over jezelf, maar op hoeveel doden zal dit uitlopen? Voer de onderhandelingen op tijd en zoek een land dat als bemiddelaar wil optreden.”
Hier contrasteert de Russische journalist DMITRY BABICH de rationele inschatting van verliezen en militaire zwakte door Westerse experts met de agressieve en hysterische retoriek van zoveel Westerse ‘staatslieden’.
De recente verklaringen van westerse leiders over de oorlog in Oekraïne wekken de indruk van schizofrenie. Het vreemde aan de huidige situatie is dat de onverantwoordelijke uitspraken worden gedaan door politieke leiders die aan de macht zijn, terwijl ten minste enkele stemmen in de media en de oppositie proberen om de ‘besluitvormers’ weer tot rede te brengen. Vroeger was het andersom: ‘wilde dromen’ en extreme retoriek waren het domein van de media, terwijl van politieke figuren werd verwacht dat ze verantwoordelijk handelden.
Zelfs in de politieke klasse werd de bizarre uitspraak van Macron dat het sturen van Navo-troepen om het regime van Zelensky te helpen “niet uitgesloten was” al snel onschadelijk gemaakt door de Franse minister van Defensie Sebastian Lecornu die zei dat een dergelijke optie “op dit moment niet op tafel ligt”. De Poolse minister van Buitenlandse Zaken Radoslaw Sikorski riep op tot “asymmetrische escalatie” in Oekraïne – van NAVO-zijde. Volgens Sikorski moet de aanwezigheid van NAVO-troepen in Oekraïne “niet iets ondenkbaars zijn”. Geen verrassing in deze verklaring van deze voormalige Britse burger (Sikorski ontvluchtte Polen in de moeilijke tijden van de staat van beleg in de jaren tachtig) en de echtgenoot van de ‘neocon media Valkyria’ Anne Applebaum.
De zeldzame stemmen van de rede worden gehoord van de kant van de deskundigen – van een klein deel van de professionele media. Foreign Policy, een van Amerika’s meest gezaghebbende tijdschriften over internationale zaken, publiceerde zelfs een artikel waarin de noodzaak van toetreding van Kiev tot de NAVO wordt ontkend. De titel van het artikel is ‘Nato Should Not Accept Ukraine – for Ukraine’s Sake’. Het belooft ‘de top vijf redenen te geven waarom uitbreiding van het westerse bondgenootschap Kiev nog slechter af zou zijn’. De auteur van het artikel, Stephen Walt, beseft dat hij ingaat tegen de westerse mainstream, want zijn suggestie om Oekraïne niet op te nemen in de NAVO is in feite de al lang bestaande rode lijn van Rusland, die vóór februari 2022 vele malen is herhaald door president Poetin.
Waarom zijn de auteurs van Foreign Policy afgeweken van de westerse mainstream wat betreft het NAVO-Oekraïne verhaal? Een van de factoren was het aanhoudende militaire falen van Kiev. Hier volgt een citaat uit het artikel in Foreign Policy:
Om terug te komen op Oekraïne: onze overtuiging dat het onverstandig is om het land nu (of in de nabije toekomst) bij de NAVO te betrekken, berust op verschillende aannames. Een daarvan is dat Oekraïne de situatie op het slagveld niet kan omkeren en zijn verloren grondgebied niet kan heroveren tenzij het veel meer wapens krijgt en tijd heeft om zijn troepen weer op te bouwen na de tegenslagen van het afgelopen jaar. Het heeft te kampen met een ernstig (en waarschijnlijk onomkeerbaar) tekort aan mankracht en de combinatie van dronebewaking, artillerie en uitgebreide Russische versterkingen zal het voor Kiev moeilijk tot onmogelijk maken om grote territoriale opmars te maken. De cheerleaders van Oekraïne in het Westen hadden het afgelopen voorjaar mis toen ze optimistische voorspellingen deden over het toen komende tegenoffensief. En ze herhalen deze fout nu door te suggereren dat er voor Oekraïne nog veel manieren zijn om het tij te keren. Kiev kan de situatie op de grond, waar het tij van de strijd zich tegen Oekraïne heeft gekeerd, niet keren.”
FP brengt slecht nieuws voor het regime van Zelensky: met de dag wordt de kans kleiner dat het “verloren gebied herovert.” Maar de belangrijkste reden voor deze verschuiving naar realisme is niet militair: het is psychologisch. Wie geeft er meer om Oekraïne? Het antwoord op deze vraag is de afgelopen maanden duidelijk geworden. Onze veronderstelling is dat de leiders van Rusland meer om het lot van Oekraïne geven dan het Westen,” aldus het artikel.
Het gaat niet alleen om de wederopbouw na de oorlog, waarmee Rusland al is begonnen in bijvoorbeeld Mariupol. Geen enkel Navo-land is bereid om troepen naar Oekraïne te sturen die ook maar in de verste verte vergelijkbaar zijn met het Russische contingent dat nu aan het front opereert.
De auteurs van het FP erkennen te laat dat het Westen vanaf het begin niet in het belang van Oekraïne heeft gehandeld: “De vaak herhaalde toezegging van de NAVO om Oekraïne in het bondgenootschap op te nemen, heeft ongetwijfeld de zorgen van Moskou aangewakkerd … Het valt onmogelijk te ontkennen dat het vooruitzicht op toetreding van Oekraïne tot de NAVO Poetins acties heeft aangewakkerd.” Dit is een simpele waarheid die zowel in Washington als Brussel jarenlang is ontkend.
Dus, NAVO-lidmaatschap voor Oekraïne “zal de oorlog alleen maar verlengen,” concludeert Foreign Policy, en daar zijn we het roerend mee eens. Neutraliteit is misschien niet zo slecht voor Oekraïne’ – dat is ook waar. De vraag is: waarom blijft deze wijze mening beperkt tot de marge van de expertgemeenschap, terwijl de bizarre agressieve suggesties van Macron en Sikorski de mainstream vormen?
Steun hiervoor komt van velen in het Congres, waaronder Utah Senator Mike Lee die de Republikeinse ranglijst bekleedt van de Judiciary Subcommittee on Antitrust, Competition Policy, and Consumer Rights. “Als Oekraïne meedoet, moeten we de NAVO verlaten,” schreef hij in The American Conservative. “Ondanks wat de regering Biden en het establishment van het buitenlands beleid beweren, was de beslissing van Rusland om militaire doelen na te streven in Oekraïne voor een groot deel te wijten aan het vooruitzicht van verdere uitbreiding van de Navo voor zowel Oekraïne als Georgië, een rode lijn die Vladimir Poetin al in 2008 trok. In plaats van dergelijke waarschuwingen serieus te nemen, bleven de VS en Europese hoofdsteden de expansietrom slaan door de dwaze verlangens van de ‘op regels gebaseerde internationale orde’ boven het realisme te stellen.”
die vent in zijn jurk moet zijn mond houden.
het is een leugenaar en bedrieger.
Ukraine is a failed state propped up by a corrupt US regime. The ONLY winners in this conflict are Blackrock, Lockheed Martin, Ratheon, and other war producers. Blackrock wants the devestation to continue as it means more profit for them. So, as the tragic war continues, media and idiots in Congress will blame Russia….but since there has been NO mention of peace, perhaps the US and NATO should look in the mirror to see Satan.
over welke ‘op regels gebaseerde internationale orde’ hebben we dan? Rutte heeft zijn mond niet voorbij gepraat