De Coronacrisis heeft de aandacht gevestigd op de betrekkingen van het Westen met China. Het EU-beleid en de regering Merkel hebben Duitsland en Europa in het verleden afhankelijk gemaakt van Beijing. De VS, Engeland en Australië willen zich nu bevrijden van de invloed van China. Trump en Bannon hebben de weg gewezen.
De communistische Volksrepubliek China is de laatste jaren steeds machtiger en invloedrijker geworden. Het Westen heeft zich afhankelijk gemaakt van China door de industriële productie daar uit te besteden ten koste van onze binnenlandse arbeidsplaatsen, schrijft Sven von Storch.
Het beleid van de EU, de regering van Merkel en de financiële elites hebben een belangrijke rol gespeeld in deze ontwikkeling. Ze hebben te veel gekeken naar kortetermijnwinsten uit lage arbeidskosten in China en hebben ervoor gezorgd dat een groot deel van de industriële productie is uitbesteed aan China.
De nadelen van deze omstandigheid worden nu duidelijk tijdens de Coronapandemie: het Westen is afhankelijk van de aanvoer van medische producten en beschermende kleding uit China. Als gevolg daarvan vragen steeds meer politici in de VS, Groot-Brittannië en Australië nu om meer onafhankelijkheid van China. Maar in de EU en in de Merkel-regering aarzelen ze nog steeds.
Maar het is niet alleen een kwestie van economische afhankelijkheid. Het gaat ook om belangrijke waarden als democratie, vrijheid van meningsuiting en persvrijheid. China deelt onze waarden niet. China heeft een autoritaire regering. China wordt geregeerd door de totalitaire Chinese Communistische Partij (CCP). Censuur, intimidatie en onderdrukking overheersen in China. En het regime in Peking probeert zijn ideologie in het buitenland op te leggen.
Toen de Bild-Zeitung in Duitsland het management van China in de Coronacrisis publiekelijk bekritiseerde en eiste dat China ter verantwoording zou worden geroepen, diende de Chinese ambassade onmiddellijk een protestnota in bij de Duitse regering.
In China is het verboden om de Chinese staats- en partijleider Xi Jinping te bekritiseren. Degenen die dat doen, moeten zware straffen verwachten. In de Verenigde Staten zijn de burgers en de media vrij om tegen de Amerikaanse president te tieren en te schelden en over hem te schrijven zoals ze willen. De vrijheid van meningsuiting is wat de Amerikanen dierbaar is en wat de Communistische Partij niet toestaat in de Volksrepubliek China.
Willen we toestaan dat China zich steeds meer met onze politiek en samenleving bemoeit en ons regels voorschrijft? Willen we toestaan dat we als aanhangsel deel gaan uitmaken van een productie- en handelsketen die vanuit Peking wordt geleid? Willen we China blijven toestaan onze ideeën en innovaties te stelen en te kopiëren? Willen we de Chinese Communistische Partij blijven toestaan onze netwerken te infiltreren en ons te bespioneren? Willen we dat het communistische regime in Peking ons via het 5G-netwerk in de gaten houdt?
Het antwoord op alle vragen is nee!
Brussel en Berlijn moeten een duidelijk besluit nemen over de te volgen koers en hun opportunisme laten varen. Staat Europa aan de kant van Amerika en de westerse democratieën of willen we ons ondergeschikt maken aan het Chinese streven naar hegemonie? Ik vind dat we aan de kant van de mensenrechten, de vrijheid, de democratie, de persvrijheid en de soevereiniteit van ons land moeten staan.
Sinds Deng Xiaoping de economie van China heeft opengesteld en sinds China is toegetreden tot de Wereldhandelsorganisatie is het met China bergopwaarts – en met het Westen (in relatie daarmee) bergafwaarts gegaan. Het aandeel van de EU en de VS in het bruto nationaal product van de wereld is de afgelopen twintig jaar met ongeveer een kwart gedaald, terwijl het aandeel van China is gestegen van 7,8% in 2001 tot 16% in 2019.
De westerse vorm van een vrijemarkteconomie lijkt niet opgewassen tegen het autoritaire staatskapitalisme van China. We worden zwakker omdat we naast de economie nog andere waarden hebben, zoals democratie, individualisme, vrijheid en milieubescherming, die in Peking weinig tellen. Willen we deze waarden opgeven om te kunnen concurreren met China?
In de Verenigde Staten is de ommekeer reeds aangekondigd. De Amerikaanse president Donald Trump en zijn voormalige hoofdadviseur Stephen (Steve) Bannon hebben er herhaaldelijk op gewezen dat we ons niet moeten uitleveren aan China. Nu volgen ook andere landen zoals Australië. Daar vrezen ze dat ze te afhankelijk worden van Peking. Toen Australië eiste dat er een missie naar Wuhan werd gestuurd om de oorsprong van het Coronavirus op te helderen, dreigde China onmiddellijk met het opleggen van economische sancties. De diplomatieke en mediatieke toon tussen China en de Engelstalige landen wordt steeds gespannener.
In de VS is het geenszins zo dat alleen Trump, Bannon en de Republikeinen vragen om een hardere koers richting China. Ook de Democraten roepen nu – helaas iets te laat – op tot een heroverweging van de China-politiek, vooral met betrekking tot de mensenrechtenschendingen in Hongkong en onder de Oeigoeren in Xinjiang, waar meer dan een miljoen mensen in kampen worden vastgehouden.
De Chinese Communistische Partij heeft het masker allang laten vallen. In veel derdewereldlanden heeft Peking zijn beleid van niet-inmenging in interne aangelegenheden losgelaten. Of het nu in Afrika of Zuid-Amerika is: overal probeert Peking zijn belangen te laten gelden en politici om te kopen of politici die kritisch staan tegenover Peking te isoleren.
De Coronacrisis brengt de economieën van veel westerse staten in een recessie. Veel bedrijven zitten in grote financiële problemen. Willen we toestaan dat China belangrijke Europese bedrijven, belangrijke industrieën, havens en banken blijft opkopen en zo zijn macht over ons en ons lot vergroot?
Als de VS, Australië, Groot-Brittannië en Canada zich geleidelijk aan proberen te bevrijden van hun economische afhankelijkheid van China, moeten de EU en Duitsland dit voorbeeld volgen.
We moeten de waarden van vrijheid, democratie, mensenrechten en een eerlijke markteconomie niet opgeven ten gunste van kortetermijnbeloftes van Peking.
Kanselier Angela Merkel en en de voorzitter van de Europese Commissie moeten eindelijk hun onderwerping aan Peking en hun opportunisme beëindigen en en aan de zijde van onze democratische bondgenoten staan. Als dit niet gebeurt, zullen we binnenkort allemaal de gevolgen moeten dragen. En eerder vroeger dan later.
China weigert onafhankelijk onderzoek naar de oorsprong van het virus
