Mainstream media eisen “nieuwe definitie van vrijheid van meningsuiting”

Nieuwe modekreten in de mainstream mediabubbel betekenen problemen voor degenen die erbuiten vallen. Een deel van de belangrijkste taak van OffGuardian is om door de massa’s van mainstream media-productie te graven en te proberen patronen te detecteren. Soms zijn de patronen subtiel, een zacht duwtje in de rug. Soms zijn ze meer als een voorhamer in het gezicht.

Dit was de week van de voorhamer in het gezicht. In feite was het een voorhamer in het gezicht-jaar.

Van “het afvlakken van de curve” naar “het nieuwe normaal” tot “de grote reset”, was het niet moeilijk om de berichtgeving te herkennen die sinds het begin van de ‘pandemie’ zijn verspreid. En dat duidelijke gebrek aan vermomming heeft zich ook in andere thema’s doorgezet.

We hebben een paar dagen geleden gewezen op het plotselinge overmatige gebruik van de term “binnenlands terrorisme”, dat ons voorbereidt op wat bijna zeker een afschuwelijk stuk nieuwe wetgeving zal zijn als Biden eenmaal in functie is.

De nieuwe slogan die de ronde doet in het kielzog van Donald Trump’s verbanning van het internet, is “een nieuwe definitie van vrijheid van meningsuiting”… en variaties op dat thema.

Ten eerste – en de kranten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan zijn daar heel duidelijk over – zou de gelijktijdige uitsluiting van Donald Trump van alle grote sociale netwerken zijn vrijheid van meningsuiting geenszins in de weg staan.

Sterker nog, geen van de tienduizenden mensen die van Twitter en dergelijke zijn verbannen, is hun vrijheid van meningsuiting geschonden, nee nee. Ook niet voor de eigenaren – of gebruikers – van de Parler app, die door de techgiganten uit hun bestaan zijn verdrongen.

De vrijheid van meningsuiting is volledig intact, ongeacht hoeveel mensen er worden verbannen of offline gehaald, alle media zijn het daar mee eens (zelfs de zogenaamd pro-vrije meningsuiting-denktanks).

Ze zijn het er ook mee eens dat het misschien… niet zou moeten bestaan. Misschien is “vrijheid van meningsuiting” te gevaarlijk in onze moderne tijd en heeft het een “nieuwe definitie” nodig.

Dat is tenminste wat Ian Dunt op Politics.co.uk vindt, met het argument dat het tijd is voor een “volwassen debat” over de vrijheid van meningsuiting.

De Financial Times is het daarmee eens en vraagt naar “grenzen van de vrijheid van meningsuiting in het internettijdperk”.

Thomas Edsall vraagt zich in de New York Times hardop af of de “leugens” van Trump de vrijheid van meningsuiting tot een “bedreiging van de democratie” hebben gemaakt.

The Conversation, een Brits tijdschrift dat vaak op het snijvlak van echt angstaanjagende ideeën staat, heeft drie verschillende artikelen over het herdefiniëren of beperken van de vrijheid van meningsuiting, die allemaal binnen 4 dagen na elkaar werden gepubliceerd.

Vrijheid van meningsuiting is niet gegarandeerd als het anderen kwetst, een saai stuk oneerlijk verweerschrift dat stelt dat Trump niet het zwijgen werd opgelegd, omdat hij een toespraak kon houden die door de media zou zijn behandeld – zonder te vermelden dat de media de afgelopen maanden letterlijk hebben geweigerd verschillende toespraken van Trump uit te zenden.

De conclusie zou kunnen zijn geschreven door een algoritme dat The Guardian’s Twitter-feed analyseert:

Dan is er nog “Vrijheid van meningsuiting in Amerika: is de Amerikaanse aanpak geschikt in het tijdperk van social media?”, een virtuele carbon copy van de eerste, die stelt:

En tot slot, mijn persoonlijke favoriet, “Waarom vrijheid van meningsuiting een nieuwe definitie nodig heeft in het tijdperk van het internet en Trump tweets”, waarin auteur Peter Ives waarschuwt tegen de “bewapening van de vrijheid van meningsuiting” en besluit:

Ives denkt duidelijk dat hij verlicht, liberaal en onderwezen is, hij laat immers verwijzingen naar Kant en Mills (die precies twee beroemde filosofen zijn) vallen, maar dat is hij echt niet. Hij is gewoon een elitair die beweert dat mensen uit de arbeidersklasse te dom zijn om te mogen spreken, of zelfs maar ideeën te horen die hen misschien allemaal opgewonden maken en van hun nederige arbeid afleiden.

Om deze muffe ideeën met een vleugje angstporno te kruiden, meldde NBC News dat de FBI haar “zorgen” over mogelijk geweld op het Capitool niet had gecommuniceerd omdat ze zich zorgen maakten over de vrije meningsuiting (wat betekent dat, als de FBI de vrije meningsuiting van mensen niet had beschermd, deze opstand niet zou zijn gebeurd!)

En dan is er nog de emotionele manipulatiehoek, waarbij de auteurs doen alsof ze verdrietig of geïrriteerd zijn of een van de emoties die ze vroeger hadden.

In de Irish Independent zegt Emma Kelly dat “vrijheid van meningsuiting” geen “haatzaaien” inhoudt (hoewel ze zich niet uitspreekt over welk deel van Trump’s “go home in peace love” haatzaaien zou zijn geweest).

In The Hill, is Joe Ferullo bijna in tranen dat het Eerste Amendement is geruïneerd door de rechtse pers die voortdurend “Brand! In een overvol theater schreeuwt”, onder verwijzing naar het beroemde Oliver Wendell Holmes citaat dat zo velen gebruiken om het idee van vrije meningsuiting te ‘kwalificeren’ zonder zich te realiseren dat het de macht legitimeert om het volledig te vernietigen.

Totdat je me de duidelijke wettelijke definities van “schreeuwt”, “brand”, “overvol” en “theater” kunt laten zien, is deze open-eind ‘kwalificatie’ niets meer dan een blanco doek dat als losjes – of strikt – moet worden geïnterpreteerd zoals de wetgever of de rechterlijke macht dat wil.

Als voorbeeld:

Twitter is zeker groter en bevolkter dan een theater, en het verspreiden van anti-vaccinatie/anti-oorlog/pro-Rusland/”Covid ontkenning” nieuws [verwijder waar nodig] zal zeker meer paniek veroorzaken dan één enkel gebouw dat in brand staat. Of niet?

Het is dit potentiële misbruik van ongelooflijk losse terminologie die wordt gebruikt om de vrijheid van meningsuiting te “herdefiniëren”.

“Kwetsend”, “nepnieuws”, “haatzaaien”, en andere termen worden herhaald. Heel vaak.

Termen die geen vaste definitie hebben volgens de wet en waarvan al is aangetoond dat ze niets betekenen voor de talkings heads in de media die ze tot vervelens toe herhalen.

Als “in vrede en liefde naar huis gaan”, kan “aanzetten tot geweld” worden, kan er absoluut alles van worden gemaakt.

Hoe meer ze de woorden “herdefiniëren”, hoe verder we gaan in een Orwelliaanse wereld waar alle betekenis volledig verloren gaat.

En wat zou onze nieuw gedefinieerde “vrijheid van meningsuiting” werkelijk betekenen in zo’n wereld?

1984 is geen grap – de totale bewaking: Microchip-implantaten gaan ons leven bepalen