Israëlisch 7 oktober posterkind gedood door Israëlische tank, onthullen ooggetuigen

Ooggetuigen van de gijzeling impasse van 7 oktober in Kibboets Be’eri hebben onthuld dat Israël de wereld heeft misleid over de moord op de 12-jarige Liel Hetzroni, haar familie en haar buren, bericht Thegrayzone.

Update: Een videotranscriptie van de getuigenis van Yasmin Porat, vertaald door David Sheen voor Electronic Intifada, volgt na dit artikel.

In een wanhopige poging om internationale sympathie te krijgen, heeft de Israëlische regering geprobeerd om verontwaardiging op te wekken over de moord op een 12-jarig meisje tijdens de aanval van 7 oktober op het zuiden van Israël onder leiding van Hamas.

“Het lichaam van dit kleine meisje was zo ernstig verbrand dat forensische archeologen meer dan zes weken nodig hadden om haar te identificeren,” verklaarde het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken op haar officiële Twitter/X account. “Alles wat is overgebleven van de 12-jarige Liel Hetzroni is as en botfragmenten. Moge haar nagedachtenis een zegen zijn.”

Aviva Klompas, een voormalige speechschrijver voor de Israëlische VN-missie en een van de beste Engelstalige social media-propagandisten van het land, beweerde op Twitter/X: “De terroristen hebben alle [Hetzroni’s] afgeslacht en vervolgens het gebouw in brand gestoken.”

Naftali Bennett, de voormalige premier van Israël, kwam erbij om te verkondigen dat “Liel Hetzroni van Kibboets Beeri in haar huis werd vermoord door monsters van Hamas… We vechten de meest rechtvaardige oorlog: om ervoor te zorgen dat dit nooit meer kan gebeuren.”

Liel Hetzroni was één van de niet-strijders die gedood werden in Kibbutz Be’eri toen de kleine Zuid-Israëlische gemeenschap tijdelijk werd overgenomen door Hamas-militanten die gevangenen zochten om een gevangenenruil op gang te brengen. Tijdens de impasse die ontstond, werd ze op slag gedood, samen met haar tweelingbroer, oudtante en verschillende andere inwoners van Be’eri.

De 12-jarige Hetzroni werd echter niet gedood door Hamas. Volgens een nieuwe getuigenis van een Israëlische ooggetuige van de dood van het meisje, werd ze gedood door een Israëlische tankgranaat samen met een aantal buren.

De onthulling van de dood van Hetzroni door eigen vuur kwam op het moment dat de regering van premier Benjamin Netanhahu probeerde de Israëlische krant Haaretz te sluiten omdat ze had gemeld dat Israëlische Apache helikopters op 7 oktober Israëlische burgers doodden die het elektronic muziekfestival Nova ontvluchtten. De berichtgeving van Haaretz bevestigde een viraal Grayzone-onderzoek dat onthullingen van Israëlische helikopterpiloten en veiligheidsfunctionarissen over bevelen tot eigen vuur tijdens de noodlottige dag naar voren bracht.

Eén kwam van een lid van het veiligheidsteam voor Kibbutz Be’eri, die Haaretz vertelde dat “de commandanten in het veld moeilijke beslissingen namen – inclusief het beschieten van huizen met hun bewoners om de terroristen samen met de gijzelaars uit te schakelen.”

Een commandant van een tankbataljon herinnerde zich dat hij dezelfde bevelen kreeg toen hij ter plaatse aankwam en verklaarde in een video-interview: “Ik kwam aan in Be’eri om Brig.Gen. Barak Hiram te zien en het eerste wat hij me vraagt te doen is een granaat af te vuren op een huis [waar Hamasleden schuilden].”

De beslissing om zware wapens te gebruiken op de kleine huizen van Be’eri kostte uiteindelijk veel Israëlische levens. Onder hen was het meisje wier dood als wapen werd gebruikt om Israëls brute aanval op Gaza te rechtvaardigen. En voor het eerst is een ooggetuige van de aanval naar voren gekomen met de ongemakkelijke waarheid over de moord.

“Toen die twee granaten insloegen, hield Liel op met schreeuwen”

Yasmin Porat was één van de Israëli’s die op 7 oktober in Be’eri gegijzeld werden door militanten van Hamas. Ze was het elektronic muziekfestival Nova ontvlucht en zocht onderdak in de gemeenschap toen de militanten arriveerden. In een interview van 15 november met de Israëlische nationale omroep Kan News, gaf Porat exclusieve details over de gijzeling die het officiële narratief van haar regering zwaar onderuit haalde.

In de verkeerde veronderstelling dat ze omsingeld waren door Israëlische troepen, die in werkelijkheid grotendeels afwezig waren op dat moment en in een ontregelde staat verkeerden, stuurden de Hamas-schutters gijzelaars naar buiten en belden ze de Israëlische politie in een kennelijke poging om te onderhandelen over hun eigen vertrek.

“Je ziet dat de meeste ontvoeringen ’s ochtends plaatsvonden, om 10, 11, 12,” zei Porat. “Tegen 3 uur [in de namiddag] dacht elke [Israëlische] burger dat het leger al overal was. [De Hamas-militanten] hadden ons tien keer heen en terug [naar Gaza] kunnen brengen. Maar ze geloofden niet dat dat de situatie was, dus vroegen ze om de politie.”

Toen de Israëlische speciale eenheden uiteindelijk ter plaatse kwamen, zei Porat, kwam het tot een “wapenstilstand” tussen Hamas en de Israëlische strijdkrachten en haar eigen ontvoerder besloot zich over te geven. Om zijn eigen veiligheid te garanderen, kleedde hij zich uit en gebruikte haar als menselijk schild terwijl hij op weg ging naar de Israëlische soldaten.

Nadat Porat was bevrijd en haar ontvoerder zich had overgegeven, bleven er volgens haar 14 Israëli’s gegijzeld onder de bewaking van 39 Hamas-militanten. Onder degenen die achterbleven, zei ze, was een tweeling, Liel en Yanai Hatroni, samen met hun oudtante en voogd, Ayala Hatroni.

“Ik zat daar met de commandant van de eenheid,” herinnerde Porat zich, “en ik beschreef hem hoe het huis eruit zag, en waar de terroristen waren en waar de gijzelaars waren. Ik tekende het zelfs voor hem: ‘Kijk, hier, op het gazon zijn er vier gijzelaars die zo op het gazon liggen. Hier zijn er twee die onder het terras liggen. En in de woonkamer ligt een vrouw zo, en een vrouw ligt zo.”

Porat legde uit: “Ik vertelde [de Israëlische commandant] over de tweeling (Yanai en Liel Hatzroni) en hun oudtante (Ayala), ik heb ze niet gezien. Weet je wat, toen ik vertrok waren zij de enigen die ik niet zag. Ik hoorde Liel de hele tijd, dus ik weet zeker dat ze er waren. Ik probeerde [de commandant] uit te leggen dat ik ergens in de buurt van de keuken het geschreeuw hoorde. Ik zag haar niet, maar ik hoorde haar en ik hoorde waar het geschreeuw vandaan kwam. Ik probeerde hen uit te leggen waar alle gijzelaars waren.”

Porat onderstreept de slordige Israëlische inlichtingendienst die de Hamas-operatie van 7 oktober mogelijk maakte, zei dat de soldaten niet geloofden dat zoveel militanten zich in één huis konden bevinden, of dat zo’n grote troepenmacht door de hightech belegeringsmuren kon dringen die Israël rond Gaza had gebouwd. “De eerste keer dat ik [de Israëlische special forces] vertelde dat er ongeveer 40 terroristen waren, zeiden ze me: ‘Dat kan niet. Het lijkt erop dat je overdrijft’… Ik zei hen: ‘Ze zijn met meer dan jullie.’ Ze geloofden me niet! Het was ook nog steeds de naïviteit van ons leger.”

Tegen 4 uur ’s middags begon er een vuurgevecht tussen de militanten in het huis en de Israëlische speciale eenheden die aan de overkant van de straat gestationeerd waren. Nadat ze er niet in slaagden de Hamas-strijders te verdrijven, riepen de Israëli’s om 19:30 uur de hulp in van een tank.

Porat beschreef een gevoel van paniek toen ze de tank de kleine gemeenschap zag binnenrijden: “Ik dacht bij mezelf: ‘Waarom schieten ze tankgranaten het huis in?’. En ik vroeg aan een van de mensen die bij me was: “Waarom schieten ze? Ze legden me uit dat het was om de muren te breken, om te helpen het huis schoon te maken.”

Vanaf de overkant van de straat hoorde Porat twee luide explosies. De tank had een paar granaten in het huis afgevuurd. Buiten het huis lagen haar partner Tal, een andere man die Tal heette en het echtpaar dat eigenaar was van het huis, Adi en Hadas Dagan. Daar lag ook de 12-jarige tweeling, Liel en Yanai Hatsroni, samen met hun oudtante.

Toen het stof was opgetrokken, kwam alleen Hadas Dagan levend uit het huis tevoorschijn.

Porat zei dat Dagan haar later vertelde: “Yasmin, toen de twee grote knallen insloegen, voelde het alsof ik door de lucht vloog… Het duurde 2-3 minuten om mijn ogen te openen, ik voelde mijn lichaam niet. Ik was volledig verlamd. Toen ik mijn ogen opende, zag ik dat mijn Adi [Dagan] stervende was… Jouw Tal stopte op dat moment ook met bewegen.”

Dagan bevestigde dat de tankgranaten Liel Hatsroni doodden: “Het meisje hield al die uren niet op met schreeuwen,” vertelde ze Porat, verwijzend naar Liel. “Ze hield niet op met schreeuwen… [maar] toen die twee granaten insloegen, hield [Liel] op met schreeuwen. Toen was het stil.”

Porat concludeerde: “Dus wat kun je daaruit afleiden? Dat na dat zeer massale incident, het schieten, dat eindigde met twee granaten, dat is zo ongeveer het moment waarop iedereen stierf.”

Dagan benadrukte tegenover Porat dat geen van de gijzelaars opzettelijk was gedood door de Hamas-strijders. “Er waren geen executies of iets dergelijks. Tenminste niet de mensen bij haar,” zei Porat.

In een apart interview op 15 oktober benadrukte Porat dat de Palestijnse militanten “ons niet mishandelden. Ze behandelden ons heel menselijk.

Het is onmogelijk om te weten of de impasse tussen Israëlische en Hamas-troepen bij het huis van Dagan zonder bloedvergieten had kunnen worden opgelost. Maar het is duidelijk dat de Israëlische beslissing om het huis met tanks te beschieten bijna iedereen in het huis heeft gedood, inclusief het kind dat het middelpunt is geworden van Israëls internationale anti-Hamas propagandacampagne. Alles wat de Israëli’s achterlieten, zei Porat, was “een huis vol lijken.”

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

VIDEO: Wat gebeurde er werkelijk op 7 oktober? (Nederlands transcript)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: