In 2022 hebben we de uitleg van 2023

Terwijl de cijfers van Ronaldo en zijn “triomfantelijke” ondertekening voor de “competitieve” Saoedische competitie worden besproken in het Portugese en Europese nieuws, draait de buitenwereld op zo’n manier dat de bedrijfspers van de Noord-Atlantische Oceaan moeilijk gelijke tred kan houden en ervoor kiest om de geschiedenis van de internationale politiek samen te vatten in twee hoofdfeiten: de oorlog in het Oosten en de Covid in het verre Oosten. Ze verruimen het blikveld niet te veel om niet het risico te lopen zichzelf voor de gek te houden, schrijft Hugo Dionísio.

Zelfs in een kader van permanente bevestiging van de als reëel beschouwde premissen, die voortdurend worden bevestigd door het leger van opiniemakers, analisten, commentatoren en politieke analisten van dienst, die, schijnbaar zeer rationeel en pluralistisch, nooit afstand nemen van de essentiële en fundamentele vragen, zouden de feiten die het jaar 2023 vorm zullen geven, als ze worden besproken en geanalyseerd, niet nalaten om in de meest onwrikbare geesten – zij die alleen maar zekerheden hebben – de meest ongelegen vragen op te roepen.

Als het conflict in het Oosten een groot deel van het komende jaar zal blijven bepalen, voor zover het daarvoor is ontworpen, is het belangrijk om twee gegevens in gedachten te houden die helpen de uiteindelijke redenen te begrijpen achter de agressie, het geweld en de vernietiging waarvan we getuige zijn.

Op de website van de Wereldbank (https://data.worldbank.org/indicator/MS.MIL.XPRT.KD?locations=RU-US) blijkt uit de gegevens over de “wapenexport” dat de Russische export op dit gebied sinds 2001 niet alleen die van de Verenigde Staten benadert, maar in sommige jaren (2002, 2013) zelfs de door de Verenigde Staten geëxporteerde waarde overtreft.

Het is niet vreemd dat het laatste jaar waarin er sprake was van echte waardeconcurrentie tussen beide landen 2013 was. Tussen november 2013 en februari 2014 vond de Euromaidan plaats, en in datzelfde jaar werd een enorm pakket sancties tegen de Russische federatie (die ten minste sinds 2008 van kracht waren) aangenomen, dat zich vooral richtte op technologieën die Rusland importeerde voor zijn grotendeels openbare militair-industriële complex. Al in 2014 tonen gegevens van de Wereldbank de sterke daling van de Russische wapenexporten, die nu iets meer dan 1/3 van de Amerikaanse verkopen uitmaken.

Deze gegevens zijn niet alleen relevant voor ons om de reden voor Euromaidan te begrijpen, het opleggen van een Russofoob regime en een hele escalatie van bewapening die goed blijkt uit de voorbereiding die 8 jaar lang door het neonazistische regime werd geïnitieerd, waarbij een totaal onevenredig leger werd gebouwd en een netwerk van vestingwerken in de Donbass dat doet denken aan Albanese bunkers. Deze gegevens, samen met andere, bevestigen een aantal premissen die onze nabije toekomst zullen bepalen.

Het probleem is niet alleen een probleem van “commerciële substitutie”. Bij lange na niet. Martjanov legt ons in 3 zeer belangrijke boeken een deel van het probleem uit. Onder het bewind van Poetin werd het door de USSR achtergelaten en in de Russische samenleving aanwezige potentieel hergebruikt, dat in de jaren ’90 niet volledig werd vernietigd, gemoderniseerd en geoptimaliseerd, waardoor de wereldmarkt vanuit militair oogpunt effectievere opties kon worden geboden, en vooral veel goedkoper, gezien de kosten-batenverhouding. Vandaag heeft het conflict tussen de twee Slavische naties aangetoond dat de wapens van de VS niet alleen geen wezenlijk verschil maken, maar ook verouderd zijn, vooral op het gebied van artillerie (lange, korte en middellange afstanden) en luchtverdediging.

Wat Martjanow ons liet voorzien is dat de VS niet kunnen toestaan dat een enorm aantal landen in de wereld (van Algerije, tot Saoedi-Arabië, tot Turkije, India, Indonesië, Egypte, Venezuela, Argentinië, Brazilië, of zelfs NAVO-landen zoals Griekenland…) technologieën beginnen te kopen die superieur zijn aan de hunne (zoals het geval van de S-400 die Turkije heeft gekocht, en die volgens hen superieur is aan elk Amerikaans luchtverdedigingssysteem), maar die, zelfs als ze niet superieur zijn, onverenigbaar zijn met de NAVO-norm, wat op zich al twee problemen oplevert: 1. Als een land toetreedt tot de NAVO, of daar blijft, is het niet in staat om te voldoen aan de NAVO-normen. Als het land lid wordt of blijft van de militaire bondgenoten, leidt het feit dat het verschillende wapensystemen heeft tot onderlinge verbindingsproblemen die de defensieve en offensieve effectiviteit wegnemen; 2. Als het een vijandig land wordt, zal het vertrouwen op offensieve systemen waartegen de defensieve systemen van de NAVO geen ervaring hebben of zijn afgestemd, en omgekeerd.

Om te zien hoe belangrijk dit is, kijk naar de terughoudendheid van de VS om grote hoeveelheden HIMARS of PATRIOTs te leveren, en zelfs dan, om alleen de meest beperkte capaciteiten te leveren. Voor drones geldt hetzelfde. Het grootschalige gebruik ervan, namelijk de meest geavanceerde capaciteiten, zal het vijandelijke leger in staat stellen hun systemen te testen, te experimenteren en te verfijnen. Daarom willen ze die niet leveren. Er is nog steeds het probleem dat de vijand een van deze systemen buitmaakt (het lijkt erop dat ze de niet-ontplofte raketkop van de HIMAR al hebben). Aan de andere kant zou het gebruik ervan in het conflict, zonder te kunnen wijzen op substantiële overwinningen en een trendbreuk, zeer slechte marketing opleveren voor deze wapensystemen.

Het omgekeerde is ook waar. Dit is de reden waarom, naar mijn bescheiden mening, het Russische leger terughoudend is met het inzetten van zijn S-500 of zelfs S-400 (en meer inzet op gemoderniseerde S-300, BUK en andere), slechts 1 of 2 hypersonics heeft gelanceerd en er nog geen melding is gemaakt van het gebruik van de Su-57. Met andere woorden, we moeten de vijand niet alles laten zien, want het slagveld wemelt van de NAVO-sensoren op zoek naar tactische, technologische, logistieke en doctrinaire informatie.

De doeltreffendheid van het kleine Russische contingent in de strijd tegen ISIS, in vergelijking met de middelen die de VS in dezelfde “strijd” besteden, deed een internationale veiligheidsbehoefte ontstaan, die al bestond, maar voor de Amerikaanse Neocons een dringende oplossing werd. Als het officiële discours doorging – en doorgaat – in de richting van het kleineren en belachelijk maken van het Russische potentieel, omdat de verkoop aan de ene kant moest blijven toenemen en aan de andere kant moest afnemen, zal het de militaire analisten van het Pentagon niet zijn ontgaan dat het beter was om op te letten. Arrogantie is vaak pronken en verbergt diep van binnen bezorgdheid.

Er zijn feiten die deze perceptie helpen versterken. Het feit dat we weten hoe de NAVO en de G7 hun bedreigingen hebben geclassificeerd en het hele beleid van “indamming” en “ontmanteling” van hun militaire en economische macht, dat uitputtingswerk vereist, studie en verfijning van strategieën, die voor veel specialisten al de voorkamer van de Derde Wereldoorlog vormen (dit keer hopelijk met het epicentrum verder naar het oosten), geeft ons aanwijzingen over de richting van het optreden.

Het creëren van fondsen voor de opbouw van een negatief beeld van de tegenstanders bevestigt deze richting: Op pagina 89 van de Amerikaanse federale begroting, hoofdstuk “Department of State and Other International Programs”, lezen we bijvoorbeeld “400 miljoen dollar voor het Fonds tegen de kwaadaardige invloed van de Volksrepubliek China”. Daarnaast (…) wijst de begroting 682 miljoen dollar toe voor Oekraïne en een verhoging van 219 miljoen dollar boven wat in 2021 werd gegeven, “om de kwaadaardige invloed van Rusland te blijven bestrijden.” Het is in het laatste deel van de paragraaf dat we ons realiseren waar deze 1,2 miljard dollar echt voor zijn, namelijk “desinformatie” (moet worden gelezen als: contra-informatie) of “veerkracht van het maatschappelijk middenveld” (moet worden gelezen als: geld voor NGO’s). Kan iemand hierna nog alles geloven wat hij leest en ziet in de bedrijfspers over deze twee landen? Wetende dat de VS betaalt om informatie te produceren en te publiceren om deze landen te bestrijden? En wetende dat de zogenaamde “media” in een diepe economische crisis verkeren en enorm afhankelijk zijn van het gebruik van dergelijke fondsen? Alleen als het geloof religieus is!

Maar de gegevens over de handel van de Europese Unie met de Russische federatie bevestigen in welk plan de actie wordt gespeeld. Volgens Eurostat hebben, met uitzondering van de kleine Baltische staten, Zweden, Ierland, Denemarken en Finland, ALLE anderen meer geïmporteerd dan in 2021. En dat allemaal ondanks het 10e pakket sancties dat al onderweg is. Verklaar dit eens? Waar is het “draag niet bij aan de schatkist van Poetin”, “draag niet bij aan oorlogsfinanciering” of “laten we de Russische economie wegvagen”? Zoals geschreven in de Times of India, wisten de VS heel goed dat ze de Russische economie niet zouden aantasten. Wat ze wel wisten was dat ze de Duitse en Europese economie om zeep zouden helpen en zo hun eigen economie zouden vetmesten.

Met andere woorden, het is allemaal praatjes voor de vaak. Deze praatjes kunnen worden vertaald als “alles duurder kopen, want wij kopen zonder langetermijncontracten”, “energie duurder kopen, zodat Amerikaanse schalieolie en schaliegas voor de EU centraal komen te staan”, “op geen enkele manier wapens aan hen kopen”, “de samenwerking op gevoelige gebieden zoals kernfusie, een project dat in Frankrijk werd ontwikkeld met veelbelovende resultaten en waarin Rusland een fundamentele partner was, en het is geen toeval dat de VS ook op dit gebied concurreren en geen concurrentie willen”, “geen geavanceerde technologie naar de Russische Federatie exporteren” en “de belangrijkste handelspartner van het land, namelijk de EU, onderdrukken door de meeste multinationals uit dat land te verwijderen”.

Dit is waar we de echte doelen van de oorlog die in 2014 begon kunnen bevestigen. Afgestemd op de oprichtingsdoelstellingen van de NAVO is het eerste “Rusland eruit” al bereikt; het tweede “Duitsland eronder” is al bereikt met de verkiezing van Sholz en zijn stelletje zeer “goed” in de Ivy League opgeleide woke jongens, meisjes en halve jongens en halve meisjes; het derde “Europa eronder” is bereikt met de sancties die de EU dwingen een van haar belangrijkste economische partners op te geven, de belangrijkste in goedkope grondstoffen en energie, en op termijn ook haar belangrijkste handelspartner, China, te moeten opgeven. Allemaal onder het mom van de strijd tegen de dictatuur en de schending van de mensenrechten.

Er zijn al twee andere feiten die van enorm belang zullen zijn bij het voorspellen van de gebeurtenissen die ons te wachten staan. Het ene is de mobilisatie in Polen van 250.000 reservisten tot 55 jaar, waardoor duizenden mannen het land zijn ontvlucht, een feit dat niet wordt gemeld op de “geloofwaardige” tv-stations van de Noord-Atlantische Oceaan. Als we deze gebeurtenis koppelen aan de jaarlijkse stijging sinds enkele jaren van het militaire budget van dat land (ver boven de eisen van de NAVO), is het gemakkelijk te zien welke mensen de volgende zullen zijn die onder de bus worden gegooid. Duizenden huurlingen, veel voormalige militairen van de Poolse strijdkrachten, zijn omgekomen in Bahkmut. Maar er zijn allerlei plannen, hetzij van de een of andere Poolse elite om de regio Galicië te bezetten, hetzij van de Neocons om Polen te gebruiken als het volgende proefkonijn om de “vijand” te “verzwakken”.

De andere, die de voorbode is van wat komen gaat, is verder naar het oosten. Eerst gebruikten zij hun door de CIA gefinancierde jongens, gemobiliseerd vanuit Taiwan en Hong Kong (ja, de leiders zijn geïdentificeerd), om kleine demonstraties in China te mobiliseren tegen het Zero Covid-beleid. Het Zero Covid-beleid had de macht om de aanval die de VS op het land voorbereidden te vertragen en op de een of andere manier te bevriezen, en de voorspelbare doden te gebruiken om een regimeverandering te bewerkstelligen. Gedurende deze bijna drie jaar kon het land zich voorbereiden op de strijd tegen de pandemie, maar Washington wilde hen niet zoveel tijd geven. Daarom vallen ze, na de lockdown te hebben afgedwongen – alsof die hier nooit heeft bestaan – nu het land aan omdat… het eindigde met Covid Zero.

Dit is wat men noemt gearresteerd worden voor het hebben van een hond, en gearresteerd worden voor het niet hebben van een hond, waaruit de ernst en de werkelijke bedoelingen van deze mensen blijken. Nu beschuldigen ze China ervan “gegevens te verbergen”, noemen ze de leiders leugenaars en behandelen ze de mensen van dit duizendjarige land als dwazen, beschuldigen ze de “ziekenhuizen ervan overvol te zijn”, alsof die van ons niet ALLEMAAL DAGELIJKS ALLE TIJDEN overvol zijn, en na miljoenen mensen in de VS en koloniën te hebben gedood, zeggen ze dat ze “zeer bezorgd zijn over het aantal gevallen”. Alsof hier Covid voorbij is.

Natuurlijk, en dit is hilarisch, ging de liedjesverkoper Van Der “Lies”, die toevallig de vrouw is van de directeur van een van de belangrijkste laboratoria die samenwerken met Pfizer, rennen om “vaccins aan te bieden aan China”. Voor onze zakken zou dit “aanbod” een paar extra miljarden aan belastingen betekenen, voor Ursula zou het weer een verloren mobieltje betekenen, maar voor de Chinezen, wier beschaving 5000 jaar oud is… Er is meer voor nodig om hen voor de gek te houden. Er is heel weinig, bijna niets, besproken over de werkelijke effecten van deze massale vaccinatie, maar de betaling aan Twitter (bewezen door de Twitter Files) om de informatie over het vaccin vorm te geven, voorspelt niet veel goeds voor wat we in de toekomst zullen ontdekken.

Bijgevolg moeten we ons misschien al in 2023 schrap zetten voor lege schappen. De voorgenomen sluiting van de Europese grenzen met China die de VS zullen proberen op te leggen, zal dit effect zeker hebben. De verhoogde financiering van de WHO (dezelfde die loog over de maskers, weet u nog?), ook voorzien in de federale begroting onder het mom van “Strengthening US Leadership in International Institutions”, heeft zijn eerste vruchten al afgeworpen met berichten als “WHO twijfelt aan de door Beijing verstrekte gegevens”. Natuurlijk twijfelt ze!

Of het nu is omdat we de hoogste prijzen betalen voor energie en grondstoffen, of omdat de aanval op onze belangrijkste handelspartner zal versnellen en topsnelheid zal bereiken… daar zullen we duur moeten betalen voor wat we voorheen dachten dat goedkoop was!

En in dit tempo zullen we ontdekken dat we geen enkele reden hadden om 2022 achter ons te laten!

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Tijdslijn: Euromaidan, de oorspronkelijke “Oekraïne-crisis” – Echte volksrevolutie of door de NAVO gesteunde staatsgreep?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: