Hoe Poetin de schuld geven Poetin helpt

De systeemcrisis waarvan wij momenteel getuige zijn in het Westen (en in andere delen van de wereld die te nauw met het Westen verbonden zijn om te vermijden dat ook zij die meemaken) wordt objectief gezien door het Westen zelf veroorzaakt. Maar de westerlingen, die niet gewend zijn hun fouten te erkennen (omdat ze in hun eigen verwarde geesten allemaal superieur, onmisbaar en onfeilbaar zijn), zijn gedwongen hun epische falen op vrijwel elk gebied weg te verklaren door Poetin de schuld te geven. Dat wil zeggen, zij geven niet eens Rusland in het algemeen de schuld, maar Poetin persoonlijk; Rusland kan immers soms goed en aangenaam zijn (zoals het onder Gorbatsjov en Jeltsin was), maar Poetin zorgt ervoor dat het zich misdraagt. Daarom moet het allemaal Poetin’s schuld zijn, schrijft Dmitry Orlov.

Het is zover gekomen: een complete president van de Verenigde Staten (of wie zijn teleprompter ook bedient), die in de loop van zijn verkiezingscampagne op en neer gezworen heeft dat hij de verantwoordelijkheid zal nemen voor alles wat er onder zijn leiding gebeurt, geeft nu zo regelmatig en monotoon de schuld aan “Poetin’s prijsstijging”, dat de uitdrukking een meme geworden is.

Het verhaal van “het is allemaal Poetin’s schuld” heeft zich inmiddels uitgebreid tot alle meer gevoelige problemen: inflatie, brandstofprijzen, voedselprijsstijgingen en zelfs… tekorten aan babyvoeding! Het blijkt dat de tekorten niet veroorzaakt worden door de ontdekking van gevaarlijke bacteriën in de producten van een monopolistische producent, maar door tekorten aan geïmporteerde zonnebloemolie uit… de Oekraïne. Dat is volgens de Wall Street Journal, en niet minder! De logische stappen die nodig zijn om het allemaal Poetin’s schuld te maken liggen dan voor de hand: de tekorten komen door de oorlog en de oorlog is Poetin’s schuld.

Deze prachtige strategie werkt prima voor de korte termijn, maar zij heeft een grote kwetsbaarheid op de langere termijn, vanwege een bepaald mechanisme van massapsychologie. Oppervlakkig gezien is het eenvoudig en schijnbaar kogelvrij: Poetin is irrationeel; hij heeft imperiale ambities, lijdt aan paranoia, grootheidswaan, is geobsedeerd door het herstel van de USSR… Aangezien zijn motieven irrationeel zijn, kan er niet met rationele middelen, zoals onderhandelingen, diplomatie, compromissen, enzovoort, tegen opgetreden worden. Poetin is een krankzinnige dictator met veel kernraketten, en dus kunnen wij alleen maar lijden. Deze constructie lijkt goed genoeg voor de meeste doeleinden, zoals het wegredeneren van sociale problemen, economische problemen en falen van leiderschap. Maar alleen op de korte termijn.

Als de ongekende vloedgolf van sancties die het Westen naar Rusland had gestuurd een of ander tastbaar effect had gehad tijdens de eerste twee of drie maanden van de speciale operatie van Rusland in de Oekraïne, dan zou deze strategie ruimschoots voldoende zijn geweest om de lijdende Westerse massa’s door de schok van de zich ontvouwende crisis heen te helpen (hoewel de crisis zich ook zou blijven ontvouwen als de Russische economie was ingestort). Maar op de langere termijn houdt deze strategie op te werken. Ten eerste is het “geef Poetin de schuld” narratief nogal eentonig en wordt het snel oud. Ten tweede, en dat is veel belangrijker, wekt het op het niveau van het onderbewustzijn van de massa de indruk dat Poetin een god is: supermachtig, superinvloedrijk en in staat om met subtiele en onzichtbare middelen processen zowel op wereld- als op lokaal niveau te beïnvloeden. Bovendien is Poetin de god Zeus-achtig en beschikt hij over krachtige atomaire bliksemschichten, waardoor zijn toch al angstaanjagende imago nog een angstaanjagende aantrekkingskracht krijgt.

Vroeg of laat zal het onderbewustzijn van de Westerse massa een eenvoudige en volkomen logische gedachte vormen: als Poetin almachtig en superinvloedrijk is, en als wij met onze zwakke “sancties uit de hel” niets kunnen doen om hem in drie, dan vijf, dan zeven maanden te verzwakken of te verjagen, dan is het duidelijk dat wij met hem in het reine moeten komen en zijn eisen moeten inwilligen voordat het nog erger voor ons wordt! En terwijl het voor het westerse onderbewustzijn van de massa vernederend zou zijn om met een kleine tiran of een krankzinnige despoot te onderhandelen, is onderhandelen met een almachtige halfgod, die het lot van de mensheid in handen heeft, helemaal niet beschamend, maar een noodzakelijke, onvermijdelijke, bij uitstek redelijke maatregel. Bovendien moet het mogelijk zijn een dergelijk compromis in vleiende bewoordingen voor te stellen: als een grootmoedig geschenk van de gemeenschap van beschaafde naties, dat te goeder trouw wordt aangeboden om de wereld te redden van het nucleaire armageddon dat op het punt staat te worden ontketend door een boze, almachtige halfgod.

Als de Westerse politici, zoals te verwachten valt, aarzelen om met Poetin te onderhandelen en compromissen te sluiten, zullen de lijdende Westerse massa’s hun op hun beurt elk uitstel verwijten. Als Poetin almachtig en super-invloedrijk is, waarom onderhandelen zij dan niet en zoeken zij geen compromis? Waar wachten zij op? Wat is er mis met hen? Het beter geïnformeerde element onder de Westerse massa kan misschien zelfs vaag gissen naar een zelden besproken maar nogal voor de hand liggend feit: wat Poetin wil is helemaal niet onredelijk. Hij wil gewoon een deel van Oekraïne (niet noodzakelijk zelfs alles – alleen de enthousiaste, patriottisch Russische stukjes) en hij wil ook de NAVO als de sodemieter weg hebben van Ruslands grenzen. “Waarvoor willen wij dat Oekraïne eigenlijk?” zou dit verlichte deel kunnen vragen. De meeste mensen in het Westen hebben immers vele gelukkige jaren geleefd zonder te weten dat Oekraïne zelfs maar bestond. Bovendien viel hun recente ontdekking van het bestaan ervan samen met het uitbreken van een heel vervelende crisis, en zij kunnen die verdomde plaats nog steeds niet op een kaart vinden! En nu moeten zij lijden onder torenhoge benzineprijzen, onbetaalbaar voedsel, stijgende inflatie, tekorten aan zuigelingenvoeding – en dat allemaal omdat een paar idiote politici weigeren Poetin dit verdomde Oekraïne te geven, dat toch niemand anders wil? (Nou ja, Polen wel, maar wie is Polen in godsnaam?) Kom op! Wees redelijk! Weg met die stomme Hunter Biden speeltuin en laten we verder gaan!

Dat is het nieuwe verhaal dat zich onvermijdelijk aan het vormen is in het massale onderbewustzijn van het Westen, en naarmate de tijd verstrijkt, de energieprijzen blijven stijgen, tekorten aan van alles en nog wat gemeengoed worden… en ondertussen de roebel sterker wordt en Rusland steeds rijker wordt ondanks de “sancties uit de hel,” en ongehaast zijn fabelachtige muur van artillerievuur westwaarts over het Oekraïense landschap verplaatst, zal dit verhaal sterker en sterker worden en uiteindelijk de overhand krijgen. Op dat ogenblik zal elke poging om “Poetin de schuld te geven” beantwoord worden met boegeroep, gesis en een volley van rotte groenten. Wat moeten wij van de westerse politici onder dergelijke omstandigheden verwachten? Wij hoeven geen verrassingen te verwachten; zij zullen doen wat zij altijd gedaan hebben: zij zullen proberen het nieuwe, concurrerende verhaal de kop in te drukken. Zij zullen iedereen die het in de mediaruimte probeert te verwoorden, “uitschakelen”. (Tucker Carlson opgelet!)

Door dit te doen zal het Westen keurig herhalen wat er in Oekraïne zelf gebeurd is – een symptoom van een sluipende Oekraïnisering van het Westen. In Oekraïne heeft het regime in Kiev voor elke rampzalige, catastrofale mislukking die zich in 2014 en 2015 had voorgedaan, Poetin persoonlijk de schuld in de schoenen geschoven. In de loop van de tijd is het erin geslaagd een soort quasi-cultus van Poetin te vormen als een almachtige boze godheid, die vastbesloten is om het arme, sippe, kleine knuffelige Oekraïne te vernietigen. Als gevolg daarvan vormde zich tegen 2018, plus of min een jaar, in het onderbewuste van de Oekraïense massa een nieuw verhaal: “Waarvoor hebben wij die door Rusland geteisterde Krim of die chagrijnige Donbass nodig? Waarom kunnen we ze niet gewoon aan Poetin geven, zodat hij ons met rust laat en ons laat ontwikkelen als een Europees georiënteerd land?”

Wat deed het Kievse regime met dit nieuwe verhaal? Het deed wat het kon om het de kop in te drukken. Dit was niet een of ander onafhankelijk initiatief van zijn kant; het is immers een koloniale regering die vanuit Washington bestuurd wordt. En aangezien Washington bezig was een Oekraïense oorlog tegen Rusland te architectoniseren, was elk verhaal dat vrede met Rusland inhield gewoon niet toegestaan. Daarom werden alle politieke partijen van de Oekraïense oppositie verboden, werden alle niet door de regering gecontroleerde televisiezenders gesloten en werd iedereen die het waagde te gissen dat het een goed idee zou zijn om de facto onafhankelijke gebieden de kans te geven over hun eigen lot te beslissen, beschuldigd van separatisme en gevangen gezet of gedood. Het resultaat was dat het Westen kreeg wat het wilde: een oorlog tussen Oekraïne en Rusland.

Maar toen ging er iets gruwelijk mis. Poetin liep vooruit op de Oekraïense aanval en ontstak een tegenaanval door tankcolonnes naar het gebied te sturen dat vroeger door het Kievse regime gecontroleerd werd, waardoor de logistiek van het regime in de war werd geschopt en de strijdplannen in een gruwelijke wanorde werden gebracht. Daarna ging hij over tot het methodisch opblazen van de oorlogscapaciteit van Oekraïne met behulp van afstandswapens. Volgens schema zal het later deze maand allemaal weg zijn, ondanks de westerse militaire hulp. En toen bleek dat Rusland klaar was voor de “sancties uit de hel”, nadat het zich daar acht jaar lang op had voorbereid, en de klap kon opvangen, die vervolgens terugketste op het Westen en het aan stukken begon te slaan. Het Westen bleef reflexmatig het Oekraïense patroon volgen en Poetin de schuld van alles geven. Het alternatieve narratief van een almachtige Heer Poetin is inmiddels volledig gevormd, en we mogen verwachten dat er steeds meer stemmen gaan opgaan om met hem te gaan onderhandelen en compromissen te sluiten.

De eerder genoemde Tucker Carlson is één van die stemmen, en zijn invloed op zijn grote publiek zet de toon voor een aanzienlijk deel van het electoraat in de VS – niet dat hun stem veel telt. Veel verrassender is dat dezelfde mening in Davos verkondigd werd door niemand minder dan dat sprekende fossiel Henry Kissinger! Als reactie daarop hebben de Oekraïners Kissinger toegevoegd aan hun… terroristendatabase. Verschillende spreekbuizen van het Kievse regime stikten van woede. Hoe kon hij? Weet hij dan niet dat onderhandelen met Poetin strikt verboden is? Dat verhaal moet de kop ingedrukt worden – in Oekraïne en in het Westen!

De strategie om Poetin overal de schuld van te geven heeft zowel in Oekraïne als in het Westen een grote averechtse uitwerking gehad, en zal blijven averechts werken, doordat zij het sociale weefsel aantast en de bevolking demoraliseert. Maar dat is nog niet alles! Deze strategie is ook onnoemelijk nuttig voor Rusland. Afgezien van de voor de hand liggende gedachte dat alles wat nadelig is voor het Westen automatisch gunstig is voor Rusland, is er nog een ander, veel belangrijker voordeel dat deze strategie rechtstreeks aan Rusland biedt: zij werkt aan de verhoging van het prestige van Rusland, en van Poetin, in de rest van de wereld, die voor Rusland nu al veel belangrijker is dan het Westen ooit nog zal zijn.

De wereld is inmiddels behoorlijk verenigd wat de toegang tot informatie betreft. De elites van zowat elk land hebben toegang tot het internet en kunnen ofwel Engels lezen, ofwel het door Google Translate voeren en de hoofdzaak snappen. En wat zij lezen is dat in het Westen, dat in een grote crisis verzeild raakt, men Poetin de schuld geeft van alles. Poetin is dus almachtig en super-invloedrijk. Verder kunnen deze elites constateren dat Poetin niet het minste beetje bang is voor het Westen en bereid is er een conflict mee aan te gaan – een gewapend conflict, zoals in het vernietigen van het grootste leger van Europa, een leger dat getraind en gecommandeerd is door Westerse specialisten, in een periode van drie maanden met slechts een klein deel van zijn eigen leger en met minimale slachtoffers. Zij zien dat Poetin het traditionele militaire dogma, volgens hetwelk het aantal aanvallers groter moet zijn dan het aantal verdedigers, naar de geschiedenisboeken verwijst. Dit brengt hen tot een voor de hand liggende conclusie: Poetin is beslist iemand die zij met grote voorzichtigheid en veel respect moeten behandelen; het Westen – niet al te veel meer. Hoe langer het “het is allemaal Poetin’s schuld” narratief in gebruik blijft, hoe groter Poetin’s reeds zeer aanzienlijke invloed en prestige op het wereldtoneel zullen worden, en dit zal op zijn beurt de kansen van Rusland vergroten om gunstige akkoorden te bereiken in zowat elke internationale onderhandeling.

Maar dit voordeel reikt veel verder dan de bilaterale betrekkingen van Rusland. Voor het eerst sinds Rusland deel uitmaakte van het Mongoolse Rijk, heeft Rusland een reële kans om het Westen niet alleen te confronteren, maar als deel van een machtige internationale coalitie te ontkrachten.

– Waar waren de grote niet-westerse landen toen Rusland in de 17e eeuw de confrontatie met het collectieve Westen aanging, met Polen aan het hoofd van de aanval? India, Perzië en China zaten allemaal in hun eigen sop gaar te koken, terwijl het Ottomaanse Rijk, zoals gewoonlijk, Rusland vijandig gezind was. Afrika, Zuid-Amerika, Zuidwest-Azië waren Westerse koloniën.

– Waar waren deze landen in de 18e eeuw, toen Rusland werd aangevallen door de Zweden, met de rest van het Westen achter zich? De situatie was nauwelijks anders, behalve dat het conflict met de Ottomanen nog heviger was.

– Waar waren ze in de 19e eeuw, toen Rusland werd aangevallen door de Fransen, met de rest van Europa vechtend aan de kant van Frankrijk? Weer hetzelfde.

– Waar waren zij in de 20e eeuw, toen Rusland tweemaal tegen Duitsland streed, terwijl de rest van het Westen de Duitsers bewapende en financierde? In de eerste helft van de eeuw waren het nog allemaal kolonies of semi-kolonies, terwijl ze in de tweede helft hun eigen weg nog aan het zoeken waren en militair, economisch of politiek weinig te bieden hadden.

Vanaf de tijd van Genghis Khan’s Rijk van de Blauwe Lucht, dat op een gegeven moment Rusland, China, Korea, India en Perzië omvatte (en de bekende Russische thema’s van collectieve veiligheid en verplichte wederzijdse hulp kende) en tot op de dag van vandaag heeft Rusland alleen gestaan in zijn eeuwigdurend conflict met het Westen. Maar nu maakt Poetin, alleen staande, kans om een gigantische internationale alliantie van niet-westerse naties te smeden, die de overgrote meerderheid van de wereldbevolking omvat, een onafhankelijke en overvloedige basis van hulpbronnen en meer dan de helft van alle economische macht. Niemand anders heeft ook maar in de buurt van dit niveau van Westerse public relations steun, zorg voor de “geef Poetin de schuld”-campagne. De enige concurrent van Poetin in de strijd om de positie van een nieuwe Genghis Khan is Xi Jinping, die heel graag tot de coalitie zou willen toetreden als Poetin’s gelijke. Maar China moet nog een test doorstaan voordat deze droom kan worden verwezenlijkt: het moet Taiwan heroveren. Het wreken van de vernedering die het door toedoen van de Japanners heeft geleden, zou een mooie extra veer op zijn hoed zijn. Zodra Rusland de VS uit Oekraïne heeft verdreven en China de VS uit Taiwan, zal de weg naar de Euraziatische eenwording duidelijk zijn.

Wat moet het Westen daartegen doen, als het al iets moet doen? Wel, Poetin de schuld geven, natuurlijk!

***

Bonus:

OEKRAÏENSE MILITAIREN RICHTEN ZICH TOT PRESIDENT ZELENSKI

Een video-oproep van Oekraïense krijgsgevangenen aan de Oekraïense president Zelensky werd online gedeeld. (Via Southfront.org)

RUSSISCHE SPECIALE TROEPEN ELIMINEREN GROEP OEKRAÏENSE SOLDATEN

Een epische video uit de regio Zaporozjie werd online gedeeld. Daarop is te zien hoe een groep van de Russische Special Forces een groep van de AFU-militairen in de Oekraïense achterhoede uitschakelt. Als gevolg van de hinderlaag werden twee Oekraïense soldaten gedood, één gewond en krijgsgevangen genomen. (Via Southfront.org)

Copyright © vertaling 2022 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Zelensky publiceert zelf drugsvideo – cocaïneroes in draaistoel

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: