Een lezing door Ernst Wolff – De destructieve logica achter de “Great Reset”

Onze correspondent in Duitsland, François Stecher, informeerde ons over deze conferentie door journalist-onderzoeker Ernst Wolff (geboren in 1950 en gespecialiseerd in de analyse van financiële crises) die werd gegeven als onderdeel van de hoorzittingen van de advocaat Reiner Fuellmich met het oog op het proces tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor de Covid-crisis, schrijft Lecourrierdesstrateges.fr.

Deze presentatie viel ons op door zijn samenhang en zijn helderheid. Hij stelt, verre van een “samenzwering”, een “tegenverhaal” van de huidige crisis voor. Het bevestigt de stelling die van april-mei 2020 in L’Antipresse werd voorgesteld: die van de technologische staatsgreep en de analyse van de Great Reset voorgesteld door Eric Verhaeghe in zijn boek “Great reset: mythes et réalités” (edities Culture and Roots , 2021) of die van het ‘grijze fascisme’, voorgesteld door Edouard Husson in onze kolommen. Het door Wolff voorgestelde schema vormt ook een opvallende aanvulling op de hypernormalisatiestrategie die is uiteengezet in de historische documentaire van Adam Curtis, geproduceerd in 2016 door de BBC. Het robotnihilisme van het project illustreert tenslotte de stelling van de grote Amerikaanse socioloog Theodore Roszak over de Computer Sect, samengevat en becommentarieerd in Antipresse in de zomer van 2020. Wolffs onderzoeken en intuïties maken dus deel uit van uit van een meer dan overtuigend geheel van tendensen en aanwijzingen, temeer daar zij worden verondersteld en gevoed door de hoofdrolspelers zelf van deze grote ommekeer, met name door de permanente actualisering van de resettistische en transhumanistische doctrines van Davos. François Stecher was zo vriendelijk de conferentie in het Frans te vertalen en wij publiceren ze in twee delen. De lezer kan zowel de video in het Duits als de versie met Engelse ondertitels raadplegen, waarvan de links hieronder zijn vermeld. In alle opzichten worden tijdsaanduidingen in de tekst ingevoegd. Wij danken François Stecher voor zijn opmerkelijke inspanning.

Met Engelse ondertiteling:

Hier op Odysee.com en hier Brighteon.com

Was de ineenstorting gepland?

De Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt zei ooit: “Niets in de politiek gebeurt bij toeval. Als er iets gebeurt, kun je er zeker van zijn dat het precies zo was gepland”. Als we kijken naar alles wat er de afgelopen anderhalf jaar is gebeurd, is deze zin bijzonder angstaanjagend. Is het zelfs mogelijk dat alles wat we hebben meegemaakt gepland is?

Ik wil om te beginnen één ding duidelijk stellen: ik kan geen enkel bewijs leveren van het bestaan van een dergelijk plan, bijvoorbeeld in de vorm van gewaarmerkte documenten. Maar na achttien maanden van intensieve studie moet ik zeggen dat er een indrukwekkend aantal tekenen en aanwijzingen zijn die in die richting wijzen. Ik wil het vandaag over deze en hun gevolgen hebben (1:09).

Van absurditeit naar absurditeit

De situatie waarin we ons nu bevinden is uniek in de geschiedenis van de mensheid. Nooit eerder was de hele wereld onderworpen aan een regime van beperkingen zoals het huidige. En nooit eerder zijn er zoveel maatregelen genomen die op het eerste gezicht zo onbegrijpelijk, soms zo absurd en in veel opzichten zo tegenstrijdig lijken (1:42).

Officieel hebben we sinds mensenheugenis te maken met de ernstigste gezondheidscrisis in de menselijke geschiedenis. De maatregelen die zijn genomen om ermee om te gaan, hebben de situatie echter niet verbeterd, maar integendeel voortdurend verslechterd (1:58). Elke arts kan nu bevestigen dat de gezondheidstoestand van mensen, van de meerderheid van de mensen, tegenwoordig minder goed [slechter] is dan vóór de crisis. En zelfs vanuit het oogpunt van degenen die opdracht gaven tot deze maatregelen, is de situatie catastrofaal. De vierde golf die ons zou bedreigen, evenals de aankondiging van de noodzaak van de derde en vervolgens de vierde en vervolgens de vijfde injectie, tonen aan dat alle tot dusver genomen besluiten hun doel, de ziekte in te dammen, niet hebben bereikt (2:35).

Maar dat is niet alles, verre van dat. We hebben nu te maken met een wereldwijde economische crisis in het kielzog van de lockdowns. Overal ter wereld ligt de productie stil, is de logistiek uitgevallen, zijn de bevoorradingsketens stuk, hebben we te kampen met mislukte oogsten, voedseltekorten, en daarbovenop een ernstig tekort aan halfgeleiders die zo essentieel zijn voor hele sectoren van de economie (3:12). Maar ook hier zien we dat de problemen niet worden aangepakt om ze op te lossen, maar dat ze integendeel, door nieuwe maatregelen en de voortdurende dreiging met nieuwe beperkingen, worden vermenigvuldigd en versterkt (3:31).

Het meest recente voorbeeld: in China werd een terminal in de op twee na grootste vrachthaven ter wereld gesloten wegens één enkel positief geval onder havenpersoneel (3:47). Of Nieuw-Zeeland: in Nieuw-Zeeland werden vorige week 5 miljoen mensen op de meest ernstige manier opgesloten omdat één enkele 58-jarige positief testte.

Een andere crisis betreft de middenklassen (Mittelstand), die veruit de grootste werkgevers ter wereld zijn en ook de zwaarste belastingdruk dragen (4:17). De middenklassen worden steeds meer dan ooit in de verdrukking gebracht door de steeds toenemende onzekerheid en de nieuwe regelgeving, en zijn nog nooit eerder met een dergelijke crisis geconfronteerd.

Maar zelfs dat is niet alles. We ervaren momenteel een forse stijging van de inflatie voor de hele wereld, vooral met betrekking tot grondstoffen, producentenprijzen en voedsel (4:49). En ook daar wordt vreemd genoeg niets gedaan om dit tegen te gaan, integendeel. We houden de overvloed aan geld in stand en versterken deze zelfs. Staten en centrale banken hebben sinds het begin van de crisis 20 biljoen dollar in de wereldwijde financiële circuits geïnjecteerd, zonder dat het einde in zicht is. En het Internationaal Monetair Fonds, de machtigste financiële organisatie ter wereld, zal aanstaande maandag 650 miljard, het grootste bedrag ooit uit zijn eigen valuta, speciale trekkingsrechten (SDR’s) vrijgeven (5:32).

En de sociale situatie is niet beter. Slechts één voorbeeld: in de Verenigde Staten, ’s werelds grootste economische macht, worden bijna 4 miljoen mensen met uitzetting bedreigd omdat ze hun huur niet kunnen betalen of hun lening niet kunnen betalen. Ook in de Verenigde Staten zijn meer dan tien keer zoveel mensen – en ik benadruk, dit is het rijkste land ter wereld – niet in staat zich te voeden met hun eigen inkomen (6:06). En wat de opzettelijke vernietiging van de economie en de verhoogde inflatie niet hebben gedaan, hebben de politici wel gedaan: in elk land is er een verdeeldheid onder de bevolking die we nog nooit hebben gezien.

Daar komt nu, tot op zekere hoogte als kroon op, de machtswisseling met voorbedachten rade die de Verenigde Staten in Afghanistan hebben bewerkstelligd. Een volledige luchtmacht en elf luchtmachtbases zijn daar opzettelijk achtergelaten ten koste van 20 miljard dollar aan militair materieel, hetgeen met absolute zekerheid de volgende reusachtige golf van vluchtelingen op gang zal brengen (7:04).

Waarom, vraagt men zich af. Waarom worden overal ter wereld dergelijke maatregelen genomen, die de ene ramp na de andere veroorzaken en de meerderheid van de mensen in de afgrond duwen, in plaats van hen uit hun ellende te halen? Om deze vraag te beantwoorden, moeten twee andere worden gesteld: wie heeft belang bij deze mondiale agenda, en wie heeft er voordeel bij (7:38)?

Het digitale financiële complex

Het antwoord op deze twee vragen staat buiten kijf: de grootste profiteur van de huidige crisis en de belangrijkste aanstichter achter de schermen is het “digitale financiële complex”, dat wil zeggen een soort belangengemeenschap in de voorhoede waarvan de grootste IT-bedrijven en vermogensbeheerders van onze tijd staan. Tot de grootste digitale bedrijven behoren Apple, Alphabet, het moederbedrijf van Google, Amazon, Microsoft en Facebook. De marktwaarde van deze vijf bedrijven alleen al is maar liefst 9,1 biljoen US dollar. Ter vergelijking: het bruto binnenlands product van Duitsland, Frankrijk en Italië samen bedraagt 8,6 biljoen dollar (8:39)!

Aan deze digitale bedrijven moeten we de grote fondsbeheerders toevoegen: BlackRock, Vanguard, Statestreet en Fidelity. Ze hebben allemaal enorme belangen in elk van de digitale bedrijven. Maar dat is niet alles: alleen deze vier beheren momenteel een portefeuille van 22,6 biljoen dollar. Ter vergelijking: nogmaals: het bruto binnenlands product van de 28 landen van de Europese Unie was vorig jaar 15,7 biljoen dollar waard.

Maar het is niet alleen de monsterlijke financiële macht van deze bedrijven die het digitale financiële complex zo krachtig maakt (9:29). Laten we eerst beginnen met de digitale bedrijven: ze hebben niet alleen zelf een overweldigende marktmacht, ze controleren ook honderdduizenden andere bedrijven, omdat zij hun digitalisering organiseren en dus permanent toezicht hebben op hun gegevensstromen. De digitale industrie is niets anders dan een gezwel dat in de loop der jaren zijn uitzaaiingen naar alle takken van de economie heeft verspreid, ze er afhankelijk van heeft gemaakt en ze nu volledig domineert (10:09).

Bij fondsbeheerders is dat niet anders. Zij hebben belangen in elk groot bedrijf in de wereld, en zijn in een positie om elke markt van hun keuze in elke richting te duwen. De grootste daarvan, BlackRock, heeft het grootste fonds met financiële informatie dat de wereld ooit heeft gezien, met meer dan 40 jaar gegevensanalyse. En BlackRock adviseert op basis van dit fonds de grootste centrale banken ter wereld, te weten de Federal Reserve en de Europese Centrale Bank (10:48). Gezien de aanzienlijke voorsprong die BlackRock met zijn fonds heeft, zou het gemakkelijk moeten zijn om te zien wie van wie afhankelijk is.

Wij hebben dus te maken met een historisch unieke combinatie van een overweldigende financiële macht en het genot van een gigantische informatiebasis van onvoorstelbare afmetingen. Sinds het uitbreken van de crisis heeft deze combinatie deze bedrijven een nooit eerder geziene stimulans gegeven. En dat is nog niet alles: deze hausse versnelt voortdurend (11:29). Alleen al voor het laatste kwartaal, dat wil zeggen in de maanden april, mei en juni, boekten ze de grootste winst in hun geschiedenis.

Een enorm gebaar van wanhoop

Gezien deze feiten hoeft men geen levendige verbeeldingskracht te hebben om tot de conclusie te komen dat men te maken heeft met het digitale financiële complex, met het mondiale machtscentrum waar alles om draait (11:57). Het digitale financiële complex staat ver boven alle regeringen van de planeet, het is in staat om ze te allen tijde op de knieën te krijgen en aan zijn wil te onderwerpen. We zullen des te meer verbaasd zijn over de methoden waarmee het complex sinds het begin van de huidige crisis heeft gewerkt: het lijkt er bijna op dat het het systeem ondermijnt waarvan het zelf profiteert (12:28). Enkele voorbeelden hiervan: als het digitale financiële complex de middenklasse vernietigt, vernietigt het in feite de fundamenten van zijn bestaan, want zoals we hebben gezegd, de middenklassen betalen de meeste belastingen en creëren de meeste banen; en als het inflatie aanwakkert, is het inderdaad aan zichzelf dat het schade toebrengt; en als hij de sociale vrede vernietigt door sociale onevenwichtigheden op te blazen, vernietigt het ook de grond waarop hij zijn zaken doet (13:02).

Dit zijn allemaal geldige bezwaren – maar ze negeren de realiteit. En dit is wat het is: het digitale financiële complex heeft geen andere keuze dan precies te doen wat het doet. Wat we momenteel meemaken is bijvoorbeeld niet de uitvoering van een of andere agenda die aan een werktafel is bedacht, waarmee hij zich nog meer geld en nog meer macht zou willen toe-eigenen, om dan in alle rust de vruchten van zijn inspanningen te kunnen plukken. (13:42). Wat we momenteel meemaken is een gigantisch gebaar van wanhoop, misschien wel het grootste dat ooit in de geschiedenis van de mensheid is meegemaakt.

Deze wanhoopsdaad vindt zijn oorsprong in het feit dat het systeem waaraan het digitale financiële complex zijn bestaan dankt, niet langer in leven kan worden gehouden met de tot dusverre aangewende middelen (14:09). Tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2007-2008 was het al dicht bij het einde. Als de regeringen niet massaal belastinggeld hadden gemobiliseerd en de centrale banken niet hadden opgedragen enorme hoeveelheden geld uit te geven, zou het systeem tegen die tijd zijn ingestort. In feite was de redding slechts tijdelijk. In de loop van meer dan twaalf jaar moest de geldhoeveelheid voortdurend worden verhoogd, terwijl de rentevoeten stap voor stap werden verlaagd – waardoor het systeem steeds instabieler werd. Dit kon niet goed aflopen. Vorig jaar was dat wel het geval: in maart 2020 dreigde al een nieuwe ineenstorting. En deze ineenstorting werd voor de allerlaatste keer uitgesteld, met een laatste truc, door de rente tot nul te brengen en geld in biljoenen, niet miljarden, te injecteren (15:22).

De laatste redmiddel oplossing

Dit heeft kwalitatief een nieuwe situatie geschapen. Uitstel van het eindresultaat zou nu vereisen dat de rente tot in het negatieve bereik wordt opgedreven, waardoor de grondslagen van het huidige bankstelsel zouden worden vernietigd. Banken kunnen niet duurzaam leven met negatieve rentetarieven. Met andere woorden, er zal geen verdere poging worden ondernomen om deze kwestie terug te dringen met de tot nu toe gebruikte middelen (15:56). In de huidige situatie kunnen hoogstens biljoenen en biljoenen voor de allerlaatste keer worden geïnjecteerd, met als gevolg echter dat men de al op hol geslagen inflatie zal aanwakkeren en in het rijk van hyperinflatie zal doen kantelen. De situatie waarin het digitale financiële complex zich bevindt is dus die van een alternatief tussen enerzijds de digitale ineenstorting van het systeem en anderzijds hyperinflatie, dat wil zeggen, de totale devaluatie van geld (16:36). Dus historisch gezien zijn we op een punt beland waarop het digitale financiële complex slechts een keuze heeft tussen twee manieren van instorten.

Dus wat moet het doen? Het is duidelijk dat in deze situatie is gekozen voor een nieuw systeem en voor de installatie ervan om een dubbele strategie toe te passen (17:08). Enerzijds wordt op de achtergrond, uit het zicht van het publiek, een nieuw systeem voorbereid. Anderzijds wordt de terminale fase van het oude systeem, dat nu gedoemd is te sterven, parallel uitgebuit om het te plunderen, volgens de beste regels van de kunst. Dit is precies wat we hebben meegemaakt sinds maart vorig jaar (17:35): de opzettelijke en bewuste vernietiging van de wereldeconomie door het digitale financiële complex met als enig doel rijk te worden, samen met de voorbereiding van een nieuw systeem door centrale banken in samenwerking met IT-groepen.

(Deel 2 volgt nog)

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Dit is geen samenzweringstheorie – Dit zal ook u treffen

Volg Frontnieuws op Telegram