Door zijn kernwapens te gebruiken kan Rusland de mensheid redden van een wereldwijde catastrofe – Voorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid

Dit artikel heeft een groot debat op gang gebracht onder deskundigen in Rusland over kernwapens, hun rol en de voorwaarden voor het gebruik ervan.

Professor Sergey Karaganov:

Ons land, en zijn leiderschap, lijkt voor een moeilijke keuze te staan. Het wordt steeds duidelijker dat onze botsing met het Westen niet zal eindigen, zelfs niet als we een gedeeltelijke – laat staan een verpletterende – overwinning behalen in Oekraïne.

Zelfs als we de regio’s Donetsk, Lugansk, Zaporozhye en Kherson volledig bevrijden, zal dat een minimale overwinning zijn. Een iets groter succes zou zijn om het hele oosten en zuiden van Oekraïne binnen een jaar of twee te bevrijden. Maar het zou nog steeds een deel van het land achterlaten met een nog verbitterdere ultranationalistische bevolking volgepropt met wapens – een bloedende wond die onvermijdelijke complicaties dreigt te krijgen, zoals een nieuwe oorlog.

De situatie zou nog erger kunnen zijn als we heel Oekraïne bevrijden ten koste van monsterlijke offers en achterblijven met ruïnes en een bevolking die ons grotendeels haat. Het zou meer dan een decennium duren om hen te “heropvoeden”.

Elk van deze opties, vooral de laatste, zal Rusland afleiden van de broodnodige verschuiving van zijn spirituele, economische, militaire en politieke centrum naar het oosten van Eurazië. We zullen blijven zitten met een verspillende focus op het Westen. En de gebieden van het huidige Oekraïne, vooral de centrale en westelijke, zullen hulpbronnen aantrekken – zowel menselijke als financiële. Deze regio’s werden immers reeds in de Sovjettijd zwaar gesubsidieerd.

Ondertussen zal de vijandigheid van het Westen voortduren; het zal een langzaam brandende guerrilla burgeroorlog steunen.

Een aantrekkelijkere optie is de bevrijding en hereniging van het oosten en zuiden, en het opleggen van een capitulatie aan de overblijfselen van Oekraïne met volledige demilitarisering, waardoor een buffervriendelijke staat ontstaat. Maar zo’n uitkomst is alleen mogelijk als we de wil van het Westen om de junta in Kiev te steunen, kunnen breken en tegen ons kunnen gebruiken, waardoor het door de VS geleide blok gedwongen wordt zich strategisch terug te trekken.

En hier kom ik bij een cruciale, maar nauwelijks besproken kwestie. De hoofdoorzaak van – en zelfs de belangrijkste reden voor – de Oekraïense crisis, evenals vele andere conflicten in de wereld, en de algemene toename van militaire dreigingen, is het steeds snellere falen van de hedendaagse westerse heersende elites.

Deze crisis gaat gepaard met een ongekend snelle verschuiving van het machtsevenwicht in de wereld ten gunste van de mondiale meerderheid, economisch gedreven door China en deels door India, met Rusland als militair en strategisch anker. Deze verzwakking maakt niet alleen de imperiaal-kosmopolitische elites woedend (de Amerikaanse president Joe Biden en zijn geestverwanten), maar jaagt ook de imperiaal-nationale elites angst aan (zoals zijn voorganger Donald Trump). Het Westen verliest het voordeel dat het vijf eeuwen lang heeft gehad om de rijkdom van de hele wereld weg te sluizen door zijn politieke en economische orde op te leggen en zijn culturele dominantie te vestigen, voornamelijk met grof geweld. Er komt dus niet snel een einde aan de defensieve, maar agressieve confrontatie die het Westen heeft ontketend.

Deze morele, politieke en economische ineenstorting is al aan de gang sinds het midden van de jaren 60, werd onderbroken door de ineenstorting van de USSR, maar kwam in de jaren 2000 weer met hernieuwde kracht opzetten (de nederlagen van de Amerikanen en hun bondgenoten in Irak en Afghanistan, en de crisis van het Westerse economische model in 2008 waren mijlpalen).

Om deze seismische verschuiving af te remmen, heeft het Westen zich tijdelijk geconsolideerd. De VS hebben van Oekraïne een boksbal gemaakt om de handen van Rusland te binden, de politiek-militaire spil van een niet-westerse wereld die bevrijd is van de ketenen van het neokolonialisme. In het ideale geval willen de Amerikanen natuurlijk gewoon ons land opblazen en zo de opkomende alternatieve supermacht, China, radicaal verzwakken. Wij, die ons niet bewust waren van de onvermijdelijkheid van de botsing of die onze kracht oppotten, zijn traag geweest om preventief op te treden. Bovendien waren we, in overeenstemming met het moderne, voornamelijk westerse, politieke en militaire denken, ondoordacht bij het verhogen van de drempel voor het gebruik van kernwapens, onnauwkeurig bij het inschatten van de situatie in Oekraïne en niet helemaal succesvol bij het lanceren van de huidige militaire operatie.

Door intern te falen, hebben de Westerse elites actief het onkruid gevoed dat wortel heeft geschoten in de bodem van 70 jaar welvaart, verzadiging en vrede. Deze bestaan uit anti-menselijke ideologieën: de ontkenning van familie, vaderland, geschiedenis, liefde tussen mannen en vrouwen, geloof, dienst aan hogere idealen, alles wat menselijk is. Hun filosofie is om degenen die zich verzetten uit te roeien. Het doel is om mensen te castreren zodat ze minder weerstand kunnen bieden tegen het moderne “globalistische” kapitalisme, dat steeds duidelijker onrechtvaardig en schadelijker wordt voor mens en mensheid.

Ondertussen vernietigt een verzwakte VS West-Europa en andere landen die van hen afhankelijk zijn, in een poging hen in een confrontatie te duwen die op Oekraïne zal volgen. De elites in de meeste van deze landen zijn hun oriëntatie kwijt en leiden, in paniek door de crisis in hun eigen positie in binnen- en buitenland, hun landen plichtsgetrouw naar de slachtbank. Tegelijkertijd is hun haat, vanwege een groter falen, een gevoel van machteloosheid, eeuwenlange russofobie, intellectuele degradatie en een verlies aan strategische cultuur, bijna nog intenser dan die van de VS.

Het traject van de meeste Westerse landen wijst dus duidelijk in de richting van een nieuw fascisme, dat “liberaal” totalitarisme genoemd zou kunnen worden.

In de toekomst, en dit is het belangrijkste, zal het alleen maar erger worden. Een wapenstilstand is mogelijk, maar verzoening niet. Woede en wanhoop zullen in golven en golven blijven groeien. Deze vector van westerse beweging is een duidelijk teken van het afglijden naar het uitbreken van de Derde Wereldoorlog. Die is al begonnen en kan uitbarsten in een complete vuurzee, hetzij per ongeluk, hetzij door de toenemende incompetentie en onverantwoordelijkheid van de heersende kringen in het Westen.

De introductie van kunstmatige intelligentie en de robotisering van oorlog vergroten het risico op onbedoelde escalatie. Machines kunnen buiten de controle van verwarde elites handelen.

De situatie wordt verergerd door “strategisch parasitisme” – in 75 jaar relatieve vrede zijn de mensen de gruwelen van oorlog vergeten en zijn ze zelfs niet meer bang voor kernwapens. Overal, maar vooral in het Westen, is het instinct voor zelfbehoud verzwakt.

Ik heb jarenlang de geschiedenis van de nucleaire strategie bestudeerd en ben tot een ondubbelzinnige, zij het onwetenschappelijke, conclusie gekomen. De komst van kernwapens is het resultaat van de tussenkomst van de Almachtige, die, ontzet dat de mensheid binnen één generatie twee wereldoorlogen had ontketend die tientallen miljoenen levens kostten, ons de wapens van Armageddon gaf om degenen die hun angst voor de hel hadden verloren, te laten zien dat die bestond. Op die angst rustte de relatieve vrede van de afgelopen driekwart eeuw.

Maar nu is die angst verdwenen. Het ondenkbare in termen van eerdere opvattingen over nucleaire afschrikking is aan de gang – een groep heersende elites heeft in een vlaag van wanhopige woede een grootschalige oorlog ontketend in de onderbuik van een nucleaire supermacht.

De angst voor atomaire escalatie moet hersteld worden. Anders is de mensheid ten dode opgeschreven.

Het is niet alleen, en niet eens zozeer, hoe de toekomstige wereldorde eruit zal zien waarover nu op de velden van Oekraïne wordt beslist. Maar eerder of de wereld waaraan we gewend zijn helemaal behouden zal blijven, of dat er alleen radioactieve ruïnes overblijven die de overblijfselen van de mensheid vergiftigen.

Door de wil van het Westen te breken door haar agressie op te leggen, zullen we niet alleen onszelf redden en de wereld eindelijk bevrijden van het Westerse juk van vijf eeuwen, maar zullen we ook de hele mensheid redden. Door het Westen in de richting van catharsis te duwen en de hegemonie van haar elites op te geven, zullen we het dwingen om zich terug te trekken voordat er een wereldwijde catastrofe plaatsvindt. De mensheid zal een nieuwe kans krijgen om zich te ontwikkelen.

Voorgestelde oplossing

Natuurlijk ligt er een zware strijd in het verschiet. Het is ook noodzakelijk om onze eigen interne problemen op te lossen – om ons eindelijk te ontdoen van de mentaliteit van westers gerichtheid en van de westerlingen in de bestuurlijke klasse. Vooral de compradors en hun eigenaardige manier van denken. Op dit gebied helpt het NAVO-blok ons natuurlijk onbewust.

Onze 300-jarige reis door Europa heeft ons veel nuttige lessen geleerd en heeft ons geholpen om onze grote cultuur te vormen. Laten we ons Europese erfgoed koesteren. Maar het is tijd om naar huis terug te keren, naar onszelf. Laten we beginnen, met de bagage die we hebben verzameld, op onze eigen manier te leven. Onze vrienden in het Ministerie van Buitenlandse Zaken hebben onlangs een echte doorbraak gemaakt door in hun concept van buitenlands beleid naar Rusland te verwijzen als een beschavingsstaat. Ik zou daaraan willen toevoegen – een beschaving van beschavingen, open voor zowel het Noorden als het Zuiden, zowel het Westen als het Oosten. De belangrijkste ontwikkelingsrichting is nu naar het zuiden, naar het noorden en vooral naar het oosten.

De confrontatie met het Westen in Oekraïne, hoe die ook afloopt, mag ons niet afleiden van de strategische interne beweging – spiritueel, cultureel, economisch, politiek en militair – in de richting van de Oeral, Siberië en de Stille Oceaan. Er is een nieuwe Oeral-Siberische strategie nodig, die verschillende krachtige spiritueel verheffende projecten omvat, waaronder natuurlijk de oprichting van een derde hoofdstad in Siberië. Deze beweging moet deel gaan uitmaken van de broodnodige formulering van de “Russische Droom” – het beeld van het Rusland en de wereld waarnaar men streeft.

Ik heb vaak geschreven, en ik ben niet de enige, dat grote staten zonder een groots idee ophouden te bestaan of gewoon in het niets verdwijnen. De geschiedenis is bezaaid met de graven van machten die de weg kwijtraakten. Dit idee moet van bovenaf worden gecreëerd en niet, zoals dwazen of lui doen, vertrouwen op wat van beneden komt. Het moet overeenkomen met de diepste waarden en aspiraties van het volk en het moet ons vooral allemaal vooruit helpen. Maar het is de verantwoordelijkheid van de elite en de leiders van het land om die visie te formuleren. De vertraging bij het naar voren brengen van zo’n visie is onaanvaardbaar lang.

Maar om de toekomst mogelijk te maken, moet de weerstand van de krachten uit het verleden – d.w.z. het Westen – overwonnen worden. Als dit niet lukt, zal er vrijwel zeker een volledige wereldoorlog uitbreken. Die waarschijnlijk de laatste in zijn soort zal zijn.

En hier kom ik bij het moeilijkste deel van dit artikel. We kunnen nog een jaar of twee, of zelfs drie door blijven vechten, waarbij we duizenden en duizenden van onze beste mannen opofferen en nog eens honderdduizenden verpletteren die zo ongelukkig zijn om in de tragische historische val te lopen van wat nu Oekraïne heet. Maar deze militaire operatie kan niet eindigen in een beslissende overwinning zonder het Westen tot een strategische terugtocht of zelfs capitulatie te dwingen. We moeten het Westen dwingen om zijn pogingen om de geschiedenis terug te draaien op te geven, om zijn pogingen tot wereldheerschappij op te geven, en om het te dwingen om met zijn eigen problemen om te gaan, om zijn huidige veelzijdige crisis te beheersen. Grof gezegd moet het Westen gewoon “oprotten” en ophouden zich met Rusland en de rest van de wereld te bemoeien.

Om dit te laten gebeuren, moeten de Westerse elites echter hun eigen verloren gevoel van zelfbehoud herontdekken door te begrijpen dat pogingen om Rusland uit te putten door de Oekraïners tegen het land uit te spelen, contraproductief zijn voor het Westen zelf.

De geloofwaardigheid van nucleaire afschrikking moet hersteld worden door de onaanvaardbaar hoge drempel voor het gebruik van atoomwapens te verlagen en door voorzichtig maar snel de ladder van afschrikking-escalatie op te gaan. De eerste stappen zijn al gezet door middel van verklaringen van deze strekking door de president en andere leiders, door te beginnen met het inzetten van kernwapens en hun overbrengingsmiddelen in Wit-Rusland, en door de gevechtseffectiviteit van de strategische afschrikkingsmachten te verhogen. Er zijn heel wat stappen op deze ladder. Ik tel er ongeveer twee dozijn. Het zou zelfs zo ver kunnen gaan dat we onze landgenoten en alle mensen van goede wil waarschuwen dat ze hun huizen moeten verlaten in de buurt van de objecten van mogelijke nucleaire aanvallen in landen die het regime in Kiev rechtstreeks steunen. De vijand moet weten dat wij klaar staan om een preventieve vergeldingsaanval uit te voeren als reactie op zijn huidige en vroegere agressie, om te voorkomen dat we afglijden naar een wereldwijde thermonucleaire oorlog.

Ik heb vaak gezegd en geschreven dat met de juiste strategie van afschrikking en zelfs gebruik, het risico van een “vergeldingsaanval” met nucleaire of andere wapens op ons grondgebied geminimaliseerd kan worden. Alleen als er een gek in het Witte Huis zit die ook zijn eigen land haat, zal de VS besluiten om toe te slaan ter “verdediging” van de Europeanen en vergelding uitlokken door het hypothetische Boston op te offeren voor een fictief Poznan. De Amerikanen en de West-Europeanen zijn zich hier terdege van bewust, ze denken er alleen liever niet over na. Ook wij hebben bijgedragen aan deze roekeloosheid met onze vredelievende verklaringen. Ik heb de geschiedenis van de Amerikaanse nucleaire strategie bestudeerd en weet dat nadat de USSR een geloofwaardig nucleair vergeldingsvermogen had verworven, Washington nooit serieus overwoog om kernwapens op Sovjetgrondgebied te gebruiken, ook al blufte het publiekelijk. Als er kernwapens werden overwogen, dan was dat alleen tegen “oprukkende” Sovjettroepen in West-Europa. Ik weet dat wijlen kanseliers Helmut Kohl en Helmut Schmidt uit hun bunkers vluchtten zodra de kwestie van een dergelijk gebruik in een oefening ter sprake kwam.

De ladder van indamming-escalatie zou vrij snel moeten dalen. Gezien de huidige koers van het Westen – en de verloedering van de meeste van zijn elites – is elke beslissing die het neemt incompetenter en ideologischer dan de vorige. En op dit moment kunnen we niet verwachten dat deze elites worden vervangen door meer verantwoordelijke en redelijke elites. Dit zal alleen gebeuren na een catharsis, waardoor veel ambities worden opgegeven.

We kunnen het “Oekraïense scenario” niet herhalen. Een kwart eeuw lang werd er niet naar ons geluisterd toen we waarschuwden dat de uitbreiding van de NAVO tot oorlog zou leiden; we probeerden het uit te stellen, te “onderhandelen”. Het gevolg was dat we in een ernstig gewapend conflict terechtkwamen. Nu is de prijs van besluiteloosheid een orde van grootte hoger dan hij vroeger zou zijn geweest.

Maar wat als de huidige Westerse leiders weigeren om terug te krabbelen? Misschien hebben ze helemaal geen gevoel van zelfbehoud meer? Dan zullen we een groep doelwitten in een aantal landen moeten raken om degenen die hun verstand hebben verloren weer bij zinnen te brengen.

Het is een moreel beangstigende keuze – we zouden Gods wapen gebruiken en onszelf tot een groot geestelijk verlies veroordelen. Maar als we dit niet doen, zal niet alleen Rusland vergaan, maar zal waarschijnlijk de hele menselijke beschaving eindigen.

We zullen deze keuze zelf moeten maken. Zelfs vrienden en sympathisanten zullen het in eerste instantie niet steunen. Als ik Chinees was, zou ik geen abrupt en beslissend einde van het conflict willen, omdat dit de Amerikaanse strijdkrachten zal terugtrekken en hen in staat zal stellen om krachten te verzamelen voor een beslissende slag – hetzij rechtstreeks, hetzij, in de beste Sun Tzu-traditie, door de vijand te dwingen zich zonder slag of stoot terug te trekken. Als Chinees zou ik ook tegen het gebruik van kernwapens zijn, omdat de confrontatie op nucleair niveau brengen betekent dat mijn land zich naar een gebied begeeft waar het nog zwak is.

Ook strookt resolute actie niet met de Chinese filosofie van het buitenlands beleid, dat de nadruk legt op economische factoren (met de accumulatie van militaire macht) en een directe confrontatie vermijdt. Ik zou een bondgenoot steunen door hem rugdekking te geven, maar ik zou achter zijn rug om gaan en me niet in de strijd mengen. (In dit geval begrijp ik deze filosofie misschien niet goed genoeg en schrijf ik mijn Chinese vrienden motieven toe die niet de hunne zijn). Als Rusland kernwapens gebruikt, zou Peking dat veroordelen. Maar Chinese harten zouden zich ook verheugen in de wetenschap dat de reputatie en de positie van de VS een zware klap hebben gekregen.

Hoe zouden wij reageren als (God verhoede!) Pakistan India zou aanvallen, of andersom? We zouden ontzet zijn. Boos zijn dat het nucleaire taboe doorbroken is. Laten we dan de slachtoffers helpen en onze nucleaire doctrine dienovereenkomstig aanpassen.

Voor India en andere landen van de wereldmeerderheid, inclusief kernwapenstaten (Pakistan, Israël), is het gebruik van kernwapens onaanvaardbaar, zowel om morele als om geostrategische redenen. Als ze “succesvol” gebruikt worden, zal het nucleaire taboe – het idee dat zulke wapens nooit gebruikt mogen worden en dat het gebruik ervan een directe weg is naar een nucleair Armageddon – gedevalueerd worden. Het is onwaarschijnlijk dat we snel steun zullen winnen, ook al zouden velen in het Zuiden voldoening voelen bij de nederlaag van hun voormalige onderdrukkers die hen plunderden, genociden uitvoerden en een vreemde cultuur oplegden.

Maar uiteindelijk worden de overwinnaars niet veroordeeld. En de redders worden bedankt. De West-Europese politieke cultuur herinnert zich niet, maar de rest van de wereld wel (en met dankbaarheid) hoe wij de Chinezen hielpen om zich te bevrijden van de wrede Japanse bezetting, en vele Westerse koloniën om het koloniale juk af te werpen.

Natuurlijk, als ze ons eerst niet begrijpen, zullen ze des te meer gestimuleerd worden om zichzelf te onderwijzen. Toch is het zeer waarschijnlijk dat we kunnen winnen, en de geesten van de vijandelijke staten zonder extreme maatregelen op scherp kunnen zetten, en hen kunnen dwingen om zich terug te trekken. En na een paar jaar nemen we een positie in als China’s achterhoede, zoals het nu voor ons doet, door het te steunen in zijn strijd met de VS. Dan kan deze strijd vermeden worden zonder een grote oorlog. En we zullen samen winnen voor het welzijn van allemaal, inclusief de mensen van de Westerse landen.

In dat stadium zullen Rusland en de rest van de mensheid door alle doornen en trauma’s heen naar de toekomst gaan, die ik als zonnig zie – multipolair, multicultureel, veelkleurig – en die landen en volkeren de kans geeft om hun eigen toekomst op te bouwen naast de gemeenschappelijke toekomst, die de hele wereld zou moeten verenigen.

Professor Sergey Karaganov, erevoorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid en academisch supervisor aan de School voor Internationale Economie en Buitenlandse Zaken van de Higher School of Economics (HSE) in Moskou.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

NUCLEAIRE OORLOG DOSSIER

Nucleaire oorlog? Alleen het zuidelijk halfrond zal overleven

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: