Gisteravond ging ik uit eten om Canadese Thanksgiving te vieren met mijn 25-jarige stiefzoon en zijn vriendin, haar ouders en mijn vrouw. Allemaal vermoedelijk van het schapenras (ik vraag het niet), behalve ik natuurlijk. Het zijn allemaal erg aardige mensen, en het was erg gezellig. Mijn stiefzoon en zijn vriendin zijn behoorlijk close, we weten allemaal wat hen in de toekomst te wachten staat, en iedereen is er erg blij mee. We leren elkaar allemaal beter kennen, en zoals al meerdere keren werd gezegd: “we zijn hier allemaal familie!”
Het was leuk. Te leuk, zou je kunnen zeggen, maar wat maakt het uit. De zoete nectar van ontkenning, schrijft Todd Hayen.
Of toch niet? Is dit gezonde ontkenning? Telkens als we in een auto stappen, ontkennen we het gevaar en het risico dat we lopen. Elke keer dat we in een vliegtuig stappen, elke keer dat we een dag doorkomen zonder ons zorgen te maken over onze ondergang, is een vorm van ontkenning. We leven elke dag met ontkenning om een fatsoenlijk leven te kunnen leiden. Dus waarom niet?
Ik stel mezelf deze vraag vaak.
Een perfect voorbeeld van dit fenomeen (leven in ontkenning) is te zien in de film The Matrix. De werkelijkheid is grimmig, beperkend, onaangenaam, vies, en het leven in de matrix is stralend, aangenaam en vol met lekkere sappige biefstukken. Dat is precies wat ik gisteravond aan het eten was: een lekkere, sappige biefstuk. Niet één keer dacht ik aan de fabrieksboerderij waar die biefstuk hoogstwaarschijnlijk vandaan kwam, of aan het mRNA dat ooit geïnjecteerd zou kunnen zijn in het dier dat oorspronkelijk eigenaar was van het vlees waar ik op zat te kauwen. Geen van deze dingen kwam in me op. Ik, noch iemand anders aan tafel, dacht aan de gevolgen van een kernoorlog in Europa of het conflict in Israël. Niemand dacht eraan hoezeer de wereld in gevaar was, zelfs als we ons alleen met mainstreamzaken bezighielden, kwam er geen enkele zorg in de wereld in ons sublieme moment.
Op momenten als deze raak ik in de war. Ik vraag me af of ik mijn hele leven in de zon heb gespeeld die op een denkbeeldig landschap scheen, terwijl vlak onder de huid van mijn illusie een rottende puinhoop van afschuw lag, een wereld vol kruipende wormen van verrotte kwelling, lijden en wanhoop. Drugs, honger, corruptie, geweld, moord, verkrachting, chaos en vernietiging. En ik heb het nooit geweten. Of keek er slechts vluchtig naar voordat ik mijn hoofd weer naar mijn illusie draaide.
Is dit niet de manier waarop we geacht worden te leven? Is dit niet de enige manier waarop we kunnen leven? De werkelijkheid ontkennen? Mensen hoefden zich in het begin geen zorgen te maken over dingen die ver genoeg weg waren en geen invloed hadden op hun dagelijks leven. Natuurlijk vochten we tegen stammen die uit het zicht waren, maar zij hadden wel direct invloed op ons. Ze stalen ons voedsel, verkrachtten onze vrouwen, vergiftigden ons water. Als ze geen van deze dingen deden, zouden we niet de moeite nemen om ons met hen te bemoeien. Pas toen we begonnen na te denken en manieren bedachten om dingen van anderen af te pakken en rijkdom en macht te verwerven, begonnen we problemen te zoeken. Maar alleen sommige stammen deden dit. De stammen die het slachtoffer waren, bleven gewoon zitten en deden niets totdat de plunderaars opdoken en met hun slachtpartij begonnen. Toen we steeds geraffineerder werden, leerden de plunderaars dat de beste manier om iets van de passieve mensen te krijgen, was om hen te laten denken dat alles in orde was, dat het leven zo zoet als nectar was, en in plaats van aan te vallen, te verkrachten en te plunderen, tapten ze langzaam het levensbloed af van de massa’s waar ze rijkdom en macht uit haalden. Zolang de slachtoffers het niet merkten, was alles goed.
Waarom merken wij dat niet? Metaforisch gezien (ik betwijfel of zo’n objectief experiment ooit geprobeerd is) kunt u langzaam een dolk in iemands vlees steken zonder dat ze het merken. Als u langzaam genoeg bent, zullen ze het niet eens merken. Als de dolk eenmaal zo ver is ingebracht dat hij potentieel dodelijk is, kunt u hem daar laten zitten. Een simpele tik op het lemmet veroorzaakt pijn. Met zo’n macht over hen, kan het slachtoffer getraind worden om zo ongeveer alles te doen. De pijn komt meestal in de vorm van angst – angst om te lijden of te sterven – en het slachtoffer zal alles doen om meer pijn te vermijden. Als het mes eenmaal (tijdelijk) niet meer wordt aangetikt, kan het slachtoffer kalmeren, naar buiten gaan en een lekkere sappige steak eten met vrienden en familie en er niet slechter aan toe zijn.
Als je bedenkt dat mijn leven misschien geleefd is in ontkenning van de ziedende lelijkheid die onder de oppervlakte glijdt, en hoewel er misschien een dolk diep in mijn vlees is gestoken die af en toe wordt afgetapt om mij aan onze meesters te laten gehoorzamen, waarom zou ik er dan niet voor kiezen om in ontkenning te blijven leven?
Ik moet denken aan Huxley’s Brave New World en Orwell’s 1984. De verschillen tussen deze twee dystopische benaderingen zijn opmerkelijk. De ene is een wereld gevuld met door drugs veroorzaakte genoegens en onwetendheid, en de andere is gevuld met duisternis, haat en wanhoop. Ik heb vaak opgemerkt dat het ene is “hoe het begint” en het andere is “hoe het eindigt”. Het is duidelijk dat we ons momenteel in de wereld van Huxley bevinden. We worden gedrogeerd om te geloven dat alles in orde is, maar wanneer we rigide moeten blijven staan en het pad van de poppenspeler moeten bewandelen, is een tik op het handvat van de ingevoegde dolk alles wat nodig is. We gehoorzamen dan snel en doen wat de meesters zeggen. Het ligt voor de hand dat we uiteindelijk in Orwells wereld terechtkomen, waar het tikken op de dolk buitensporig wordt door de hebzucht en obsessieve behoefte aan meer macht van de meester, en we onophoudelijk op zijn maniakale trommel beginnen te marcheren.
Welke drugs nemen de plaats in van Huxley’s soma? Dat is makkelijk, materialisme, consumentisme, mobiele telefoons, AI, computers, alle technologie, anti-depressiva, junkfood, GGO’s, vaccins, comfort, pornografie, seksuele obsessie en afwijking, gemak, onmiddellijke bevrediging, en soms, sappige steaks. Sommige genoegens in deze wereld zijn echt, maar aan de meeste zit een touwtje vast. Wat is het gevolg van dit alles? Nou, in de eerste plaats ontkenning.
Het gesprek tijdens ons etentje was typisch. Niemand dacht na over wat er zich onder de oppervlakte afspeelde. Niemand sprak over iets buiten de matrix. Sterker nog, de meeste van deze mensen (ik ben de enige die naar de “andere kant” is geweest) wisten niet eens dat ze in de matrix zaten, laat staan dat ze iets wisten buiten de illusie ervan. Is dit OK? Ik vraag me soms af of het eten van de biefstuk, zoals Cypher in The Matrix deed, echt de beste manier is om verder te gaan.
Ik weet dat deze biefstuk niet bestaat. Ik weet dat als ik hem in mijn mond stop, de Matrix tegen mijn hersenen zegt dat hij sappig en heerlijk is. Weet u wat ik me na negen jaar realiseer? Onwetendheid is een zegen. ~ Cypher, The Matrix
Nou bedankt maar weer, het is dat ik nog wat moet doen anders was ik nu al het het bier gegaan. Maar dat zal vermoedelijk niet lang meer duren. Helpt altijd. Potje sex erover heen en ik ben de dag weer door.
Zo dat ging lekker vlug vandaag het zat me opeens mee, wat gisteren de hele dag niet lukte zat vandaag zo maar, zo je maar het leven is niet allemaal kommer en kwel,
Nu eerst eens de reacties lezen, kijken of ze me depri krijgen? Plop.
@Gijp…
‘Nu eerst eens de reacties lezen, kijken of ze me depri krijgen? Plop.’
In onze koppen gaat het licht steeds ‘aan’ en ‘uit’. Blijf in je hart, daar is het licht altijd aan.
Klopt, als je dat weet dan is de oplossing dichtbij. Handel nooit gefrustreerd en/of of als je moe ben en zoek wat afleiding tot het licht weer aangaat. Frontnieuws werkt altijd bij mij. Moet ook vaak om de reacties lachen. Los van het feit dat ze vaak ook heel goed zijn, ook die van jou. Jezus, ken mezelf niet vandaag. Begon depri, en kijk nu. Ik ben zelfs mild.
‘Ik ben zelfs mild.’
Hahaha…
Ik las vandaag uit verveling even wat bij ‘de dagelijkse standaard’. Mijn hemel Gijp… de reacties daar zijn op dierentuin niveau van apen die stront naar elkaar gooien ipv steekhoudende gesprekken, verhalen, uitwisselingen en aanvullingen.
Aan alle FN lezers en reageerders; respect voor het hoge niveau hier. Complimenten voor ieders inbreng hier. Daar kunnen ze bij DDS een voorbeeld aan nemen. NFN is al beter dan DDS. Maar FN is echt wel next level qua niveau.
One love Gijp, blijf kritisch, maar blijf in je hart… 🙏❤
“Niemand dacht na over wat er onder de oppervlakte afspeelde”
Oftewel wat niet weet wat niet deert.
Misschien, maar men begint wel steeds meer te weten.
Internet werd uitgevonden.
De globale databank waar alles op te zoeken is.
Waar stinkende zaakjes aan het licht komen.
Dat door iedereen gelezen kan worden.
Wat niet mocht zoals bijv. Julian Assange ondervonden heeft.
Waar de elite last van heeft terwijl ze liegen en bedriegen.
De elite die culturen verwoest en dwingt om samen te smelten in hun streven naar grotere markten, hun streven naar alleenrecht en steeds grotere verdienmodellen en in hun streven iedereen afhankelijk te maken.
Alleen zowel op microniveau, dwz het fuseren van bedrijven met verschillende culturen als op macroniveau, dwz het samenvoegen van landen met verschillende culturen blijkt uit onderzoeken duidelijk dat dit niet werkt als de mensen het niet willen.
Mensen lijden eronder en toch gaat het crapule de luxe er mee door met hun bekende werkwijze: “Wilst du nicht mein Bruder sein, so schlag ich dir den schaedel ein”.
En als het niet lukt om de mensen eronder te krijgen dan zetten we ze gewoon tegen elkaar op en laten we ze elkaar uitschakelen.
De 13 satanische bloedlijnen van Robin de Ruiter zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn voor iedereen.
https://www.amazon.nl/Satanische-Bloedlijnen-verborgen-Ontsluierd-Protocollen/dp/907968063X
De wereld kende nog nooit zoveel oorlogen, revoluties, vluchtelingen en ontheemden. Daarnaast worden we geteisterd door klimaatveranderingen en toename van natuurrampen waardoor grote voedseltekorten zullen ontstaan. Door de wereldwijde crisis waarin wij ons sinds 2008 bevinden is de werkeloosheid wereldwijd gestegen en in veel landen leiden de mensen steeds vaker honger. Overheden praten over bezuinigingen en onze pensioenen lopen gevaar. De wetteloosheid neemt overal toe en de liefde onder de mensen verkoeld steeds meer. Angst en depressies zijn aan de orde van de dag en veel mensen voelen zich door sociale, geestelijke, lichamelijke en emotionele problemen ontmoedigd en terneergeslagen. Velen vragen zich af: ‘Waar gaat deze wereld naar toe? Waarheen leidt onze weg? Hoe zijn we in deze chaos beland? Wat staat ons nog te wachten? “We worden opgevoed in een traditie om onze regeringen te vertrouwen, en zijn ervan overtuigd dat deze zich om ons lot bekommeren. Dit is echter een grote misvatting. Onder het oppervlak van de officiële politiek speelt zich een ingewikkeld maatschappelijk en intellectueel proces af. De gehele politieke structuur van deze wereld wordt ondermijnd. De wereld wordt door heel andere personen geregeerd, dan degenen die zichtbaar op het wereldtoneel staan. De zichtbare wereldleiders zijn niet meer dan marionetten die vanuit een achtergrond gedirigeerd worden. We worden geregeerd, ons brein wordt gekneed, onze smaak gevormd, onze ideeën gesuggereerd, grotendeels door mensen waarvan we nog nooit hebben gehoord. In praktisch elke handeling in het dagelijkse leven, of dit nou is binnen de politiek of zakensfeer, in onze sociale omgang of ons ethisch denken, worden we gedomineerd door een relatief kleine groep mensen. We leven niet langer in een wereld van naties en ideologieën. Er zijn geen naties. Er zijn geen volkeren. Er zijn geen Russen. Er zijn geen Arabieren. Er is geen derde wereld. Er is geen westen. Er zijn geen Verenigde Staten. Er is geen democratie. Er is uitsluitend DuPont, mM, fIT, AT&:T, Dow, Shell en Exxon. Dat zijn de wereldnaties van tegenwoordig. De macht van deze concerns overschrijdt alle grenzen. De belangrijkste politieke, economische en militaire beslissingen worden ondergraven door globale organisaties die door geen enkele regering of publieke organisatie gecontroleerd of ter verantwoording geroepen worden. Wij hebben te maken met de opkomst van een nieuwe geopolitieke supranationale kracht op het wereldtoneel. Deze geopolitieke kracht bestaat uit de rijkste families op deze planeet. Samen met de machtigste multinationale bedrijven oefenen zij de controle uit over alle landen en alle coalities van landen. Het werkelijke doel van deze elite is complete zeggenschap over Planeet Aarde. Dit boek dient ertoe bij te dragen dat zoveel mogelijk mensen zullen gaan beseffen wat hen in de komende jaren boven het hoofd hangt en waarom. De auteur laat in dit boek niets of niemand onberoerd en toont – aan de hand van talloze feiten – de ontluisterende gang van zaken achter de schermen van de wereldpolitiek. Deze bestseller, uitgebracht in meer dan honderd landen, heeft wereldwijd veel teweeg gebracht en is in Frankrijk verboden.
Zo zeg, dat is eruit Dan. lucht op hè?
als het te lang en te moeilijk voor je is, sla maar over. Geen man over boord als dat gebeurt.
Ook dit verhaal lijkt maar weer eens te bewijzen dat mensen eerder een dystopische werkelijkheid lijken te verkiezen dan te vechten voor hun idealen.
“Wèhhh, het is allemaal zo’n klotenzooi, wèhhh, het vreten zit vol mRNA, wèhhh, er dreigt oorlog, wèhhh, we komen in Orwell’s wereld terecht…”
Wij maken zélf de toekomst, onze toekomst, en daar is geen plek voor wef-nazi’s, eu-nazi’s, klimanazi’s, media-nazi’s, big corporation-nazi’s, demoncraten, marxisten en corrupte lakeien die “slechts bevelen uitvoeren”.
We staan pas aan het begin van het begin, de echte strijd is nog niet eens begonnen.
De strijd is er een om ons in ons hoofd (angst, dualiteit) gevangen te houden en te voorkomen dat wij uit onze harten (liefde, idealen) gaan leven.
In onze hoofden willen we allemaal wat anders en dat geeft eeuwige strijd. In onze harten willen we allemaal hetzelfde… vrede, liefde, harmonie.
De elites houden ons in onze hoofden, zodat er nooit vrede, liefde en harmonie komt, zodat zij voor altijd de baas blijven. In onze hoofden maken wij oorlogen met elkaar, in onze harten maken wij vrede, harmonie en liefde met elkaar.
De mensheid is aan het herinneren hoe het zit. We zijn duizenden jaren gehersenspoeld door de sekte die nu alles doet om ons in de hersenspoeling te houden zodat we niet bij onze harten komen. Want als mensen eenmaal bij hun harten komen, dan gaan we met de elites afrekenen.
Het heet niet voor niks hersenspoeling! Omdat ze onze hersenen kunnen hacken en gedachten kunnen besturen… maar onze harten zijn niet te spoelen/programmeren.
Je zit helemaal in newage sferen. Mensen zijn niet van nature goed. Jouw hart is jouw ego. Jouw hart is er manier om uit te drukken wie je in de kern bent. Dat is exact hetzelfde als je ik, wie ben ik, je ego.
Je denken heeft een flinke draai nodig.
Todd Hayen legt in onwetendheid uit wat ons ego is. Het ego wil nemen/consumeren om te (over)leven. Het ego in ons hoort van nature niet groter te zijn dan wat nodig is om te kunnen leven. Wij hebben dat ego tot de basis van het leven gemaakt. Het is precies als met cojona… een virus dat voor 99,98% geen enkel gevaar vormt, bepaalde 99,99% van onze levens. We richten onze levens in obv een dreiging van 0,02% (in werkelijkheid nog minder). Onze ego’s zijn alleen nodig in levensbedreigende situaties en in 99,98% vd tijd zijn er geen levensbedreigende situaties… maar toch leven we 99,9999% in onze ego’s.
Alles draait om nemen en consumeren. Tod Hayen beschrijft eigenlijk dat het leven draait om de biefstuk en het zorgeloos consumeren en alsof het leven zonder die biefstuk en non-stop consumeren een vreselijke plek is waar alles draait om constante angst en lijden. Tod leeft net als de meesten in een illusie dat het leven draait om enerzijds de wereld van Huxley en anderzijds George Orwell. Dat zijn allebei vormen van een matrix!!! In het midden ligt de realiteit!!!
Het leven draait om het loslaten van angst, nadat je angst loslaat draait het leven niet meer om biefstukken of horror scenario’s. Als je angst loslaat blijft alleen liefde over. De echte matrix is ons ego, ons geprogrammeerde brein. Wij maken de wereld in onze gedachten en die gedachten worden van geboorte tot graf in ons geprogrammeerd. De kunst is om in dit leven uit de matrix in je hoofd (je ego) te komen. De gedachten in onze hoofden zijn niet van ons, ze zijn geprogrammeerd… in ONDERwijs, politiek, media, maatschappij, etc etc. Het leven is complex gemaakt doordat wij in onze ego’s zijn opgesloten. Terwijl het leven in basis heel simpel is. Je moet terug naar de tijd dat je een onbeschreven blad was, toen je kind was zonder ego. Toen je met alles en iedereen wilde delen en uitwisselen… toen je ego slechts nodig was als je ongemak of honger voelde.
Angst is aangeleerd, ego is angst. Wij zijn geprogrammeerd om constant bang te zijn en constant iets te missen. Die steak geeft een miliseconde geluk (Huxley) en daarna heeft je hele lichaam het zwaar (Orwell). Het is een illusie. Als je bewust wordt van de illusie ga je doorkrijgen dat alles wat je leuk en lekker noemt, eigenlijk maar heel even een high geeft en daarna een veel langere low. Wij leven met onze ego’s als junks in een wereld van uppers en downers. We willen high zijn en als gevolg worden we daarna low. Waardoor de volgende high low nodig is.
De high is de matrix, de low is de matrix buiten de matrix. We leven voor kortstondig ego geluk, daarom krijgen we steeds weer een low. Dat is de matrix van dualiteit. Als je dit doorziet kan je uit de dualiteit van Huxley en Orwell, high en low, goed en fout, links en rechts, gelukkig en ongelukkig, stappen en besluiten om te leven in/uit liefde.
Tod Haye beschrijft een wereld van een permanente spagaat tussen angst (low) en liefde (high). Volgens hem komt dat neer op consumeren en wegkijken en zoete nectar of rauwe doodsangst en permanente stress en pijn van een dolk. Tod beschrijft de wereld van dualiteit, van permanente angst. Die wereld bestaat alleen in onze ego’s/doodsangst. Ontstijg het ego en je ontstijgt de hele matrix.
Tod leeft nog volledig in zn hoofd en is (nog) ontkoppeld van zn hart. Daarom is angst (ego) leidend in zijn verhaal en is liefde (hart) afwezig in zn verhaal. De strijd die momenteel gaande is, is de strijd van de satanisten die ons in de matrix (ego, gedachten, hoofd) willen houden om te voorkomen dat we bij onze harten (liefde) komen. De oorlog die woedt draait er om dat ze ons in onze programmering/brein/hoofd willen houden en willen voorkomen dat we bij onze harten komen.
Tod Hayen blijft worstel openlijk met de keuze tussen de ene helft van zijn programmering (Huxley) en de andere helft van zijn programmering (Orwell). Terwijl de oplossing buiten alle programmering, in zijn hart (liefde) is!!!
Hoe komt het dat mensen die goed lijken te kunnen nadenken toch heilig blijven GELOVEN in het bestaan van cojona of welke andere “virus”ziekte dan ook? Zien hoe de wereld in elkaar steekt en toch de bullsh*t van fundamentele dingen als het NIET BESTAAN van “virussen” niet willen zien.
Ik haal het alleen maar aan als voorbeeld. Je leest mijn reactie niet, je reageert alleen maar omdat je het woord cojona leest.
LEZEN!!! Ik zeg cojona omdat ik het weiger serieus te nemen en ik schrijf heel duidelijk dat het een enorme leugen was. Net zoals het ego waaruit jij nu reageert. Ga uit je hoofd, ga naar je hart. Leef niet je gedachten, maar wees de energie in je hart.
JIJ (je ego) bestaat niet, de energie in je hart bestaat wel.
Het cruciale woord: “lijken”. Punt. En doordat ze niet echt kunnen nadenken zijn ze bang en worden het des te eerder lijken. Is ook niet erg. Selectie is onderdeel van het leven, en vooral van het einde ervan.
Inderdaad Ego is not your Amigo….
Wij leven met onze ego’s als junks in een wereld van uppers en downers. We willen high zijn en als gevolg worden we daarna low. Waardoor de volgende high low nodig is.
Volgens mij is dat ook de natuur en gaat de mens er ook in mee, na de lente komt de zomer en dan weer de herfst en de winter enz. Als je energiek bent raak je vermoeid na de dag komt de nacht. Na een feest heb je een kater. Het leven niet te zwaar nemen helpt, geniet van de dag de ellende komt toch wel. Maar die kan je dan veel beter aan dan wanneer je sjokkend door het leven gaat.
@Gijp…
Precies… het aardse is dualiteit… maar in jou, wat jij bent, is geen dualiteit. Je kan met de highs en lows meebewegen of je er tegen verzetten, dan ontstaat er ego en meer ego. Of je kan bij je ZELF blijven en het allemaal aanschouwen en beleven zonder dat het je uit je balans haalt. De DENKEN allemaal dat we high willen zijn, maar we willen niet de low die daar automatisch bij hoort. We DENKEN dat balans saai is, omdat we daar geen high ervaren, terwijl balans juist super fijn is. We zijn zo ver uit balans dat alles ego is geworden. Mensen krijgen high’s en low’s van het weer/seizoenen… terwijl vanuit balans elk seizoen zijn schoonheid heeft. Het ego wil zomer en anders is alles low. Het ego wil ‘leuke dingen’ en anders is alles low. Het ego wil spullen, eten en drinken consumeren en anders is alles low. En als het ego dan zomer, ‘leuke dingen’, eten, drinken en spullen heeft, dan is er op alle fronten een nieuwe low die met een high moet worden gecompenseerd.
Het ego is een soort blob die alleen maar meer wil… het is nooit goed, er is altijd stress en dat geeft altijd angst. Het ego is in basis alleen maar bedoeld als gereedschap om te overleven, het ego bestaat obv trauma. Wij hebben zelfs geleerd om van trauma te houden… we houden allemaal van spanning en kicks en stress… we worden gevormd om angstig te zijn en non-stop alles te (be/ver)oordelen. We zijn geprogrammeerd en ons geprogrammeerde identiteit is gebouwd obv ego/stress/trauma/angst. We gaan van high naar low, waardoor we nooit bij ons ZELF komen, waardoor we nooit in balans komen, waardoor we altijd ergens anders willen zijn dan waar we zijn en altijd wat anders willen dan wat we hebben en zodra we hebben wat we willen, willen we het volgende.
Het ego is de echte pandemie, waardoor we als zombies non-stop willen consumeren en ervaren ipv bewust te ZIJN en voor elkaar en de creatie te zorgen. Wij zijn hier niet om ego’s te zijn, maar om liefde te zijn. Ego’s zijn als slaven, daarom houden ze ons in onze ego’s.
De mensheid is zich aan het herinneren dat wij niet onze gedachten, maar onze harten zijn.
Dus het zoeken is naar balans, verwondering en contemplatie. De shit komt toch wel maar zo lang die wegblijft is het leven wel een feestje, en als de shit er dan uiteindelijk is dan moet je ermee omgaan.
Mijn schilder is heel ernstig ziek, slokdarmkanker. Heeft zijn 6e chemo gehad. Ik ben er geweest, toen moest hij er nog 1 en het was niet om aan te zien. Maar hij slaat zich er doorheen, alleen al het feit dat dit zijn laatste chemo was en hij kan herstellen maakt hem al optimistisch en blij.
Ik had de chemo trouwens nooit genomen en nu ik dit gezien heb weet ik het nog zekerder. Maar ik kan dan ook niet tegen pijn, ook niet tegen vrouwen en wijn trouwens. Laat ik nog maar een biertje nemen, het is weer zo’n dag.
Ik zou zo’n chemo ook overslaan. Als het mijn tijd is, is het mijn tijd. De dood is een verlosser als je bewust hebt geleefd en beseft dat het leven een korte fantasie is. Het leven is als een vakantie, je ervaart even een andere omgeving maar je bent blij als je na 3 weken weer in je eigen bedje kruipt. De meeste mensen zijn bang voor de dood omdat ze een levenlang op de vlucht zijn voor de gedachte aan de dood. Als je over de dood contempleert, kan je bewustworden dat er niks is om bang voor te zijn.
Het is alsof je gaat slapen en nooit meer wakker wordt. En het grappige is dat we ooit wakker zijn geworden (geboren worden) zonder dat we herinneren dat we ooit gingen slapen. De ene zijn we doodsbang voor en de ander denken we geen seconde over na. De meeste mensen leven volledig onbewust van wie ze zijn en waarom ze bestaan, ze willen alleen maar blijven bestaan… terwijl dat nou juist de grootste ilusie is die je zsm zou moeten doorzien en omarmen. De centrale vraag die iedereen bezig zou moeten houden is; wie ben ik? De meesten stellen dat uit tot het laatste moment en beseffen dan dat ze zich om niks druk maakten en in een illusie hebben geleefd. Wij zijn het universum dat zichzelf ervaart en aanschouwt. We ervaren stress en we lijden omdat we dat wat het universum voor de lol en als spel maakte, heel serieus zijn gaan nemen en zijn gaan strijden.
Hahaha… mooie stukje filosoferen Gijp… leuk… dankjewel dat je meegaat op dit paadje. Fascinerende materie en interessant om zo wat heen en weer te kleppen. Ik ga zo ook een biertje nemen en even lekker van de illusie/droom genieten.
En die balans, contemplatie en verwondering… dat is allemaal het moment… het NU. Kinderen zijn vaak nog dichtbij het NU. Hoe jonger hoe meer ze in het NU zijn. Hoe ouder mensen worden, hoe meer ego, hoe minder ze in het NU zijn.
De egoïsten houden ons uit het NU, zodat we hun spelletjes spelen en hun slaven zijn en bouwen en doen wat zij willen ipv dat we voor onszelf leven. Dat is zonde en op het einde van het leven beseffen de meesten dat ineens. Wij worden uit het NU gehouden en daardoor leven we als slaven voor de elites ipv als vrije mensen voor ons zelf.
Een deel van ons is dit aan het beseffen en aan het begrijpen… en zodra het kwartje valt zal dit bewustzijn in elk mens terugkomen. Maar eerst komt er trauma en pijn waardoor de ego programmering stuk loopt en we terug gaan naar onze harten.
Fijne dag Gijp… 🙏❤
Ik begrijp je zeker wel 100%want ik kan het beamen betreft de persoonlijke zaken die ikzelf al in mijn leven heb meegemaakt in deze materie. het grote probleem is dat 99% van de mensen om mij heen als ik dit item aantip verschrikt achteruit springen van schrik en ongeloof en er verder niets mee te maken willen hebben. Doch soms gebeurt dat er iemand buiten de groep stiekem naar mij toe komt met vragen of gebeurtenissen die ze niet kunnen plaatsen en hulp zoeken….DE grote angst bij velen bij het sterven kan er dan voor zorgen dat deze dan aardsgebonden blijven en niet door de tunnel van het licht heen gaan andersom gaan de meeste zielen wel de goede richting op dat dan wel.
@Margot…
Herkenbaar… veel mensen leven de droom en willen blijven dromen. De meesten schrikken pas wakker als er trauma is en dan willen ze wel onderzoeken en praten. We lopen allemaal in onze eigen hel tot we bewustworden. Zoals je zegt geloof ik het ook… als je in het leven ontwaakt raak je bevrijdt, als je niet ontwaakt blijf je aardsgebonden en dat geeft angst voor het licht. Sterven zonder angst is leven zonder angst.
In het hoofd (het denken, ego) draait alles om de droom en alles wat we allemaal verlangen. Elk verlangen wordt uiteindelijk lijden dat verandert de droom in een nachtmerrie en dat maakt angst. Het hoofd (ego) is dus een vicieuze cirkel van verlangen dat altijd eindigt in lijden/angst.
In het hart draait alles om de liefde die we ZIJN. In het hart is geen verlangen en dus geen lijden en dus geen angst. In het hart is liefde en het bewustZIJN dat wij allemaal liefde zijn.
Mooi dat je me begrijpt Margot. Ik herken wat je zegt dat velen er niks van snappen en er niks van willen weten en vaak zelfs boos worden. Maar dat geeft niet… mensen zijn bang voor het onbekende omdat dat een einde maakt aan dat waar ze bekend mee zijn. Uiteindelijk worden we allemaal wakker en een massaal ontwaken is momenteel dichterbij dan ooit. Wees gerust dat je zelf snapt hoe en wat en geniet dat je niet leeft uit angst en ontkenning van het zalige einde. Uiteindelijk gaan we weer naar huis en jij beseft dat je niet hoeft te vrezen, maar dat je kan verheugen.
Fijne avond Margot 🙏❤
Dat ego waar jij het over hebt is een (te) klein ego. Groot ego is liefde, acceptatie, toegeven, bekennen, gulheid, grootsheid, enz. Een woord uit de Engelse taal drukt het tegenovergestelde mooi uit: petty, wat natuurlijk van het Franse petit komt. Tegenwoordig is alles omgekeerde wereld, zelfs taal en uitdrukkingen. Iemand met een ego om op te schieten heeft een klein ego, niet groot.
De oplossing is te erkennen dat je jezelf nooit kunt bevrijden van je bedorven ego.
@DS…
Dat klopt… alleen in overgave aan de schepper kan je het ego loslaten.
Als je je ik loslaat blijft er alleen een lege enveloppe achter. Een bedorven ego is een klein ego, een groot ego begrijpt het ik, de omgeving, anderen, kan uitreiken, geven, warmte, liefde. Dat kan nooit uit een klein ego voortkomen, maar alleen uit een groot ego.
Dat omgekeerde gelul zou stellen dat God zijn ego zou moeten laten varen om een goede God te zijn. Neen. God heeft juist het grootste ego van allemaal om groots te kunnen zijn en te scheppen, geven, creëren. Als hij de mens in zijn evenbeeld geschapen heeft hoe zouden wij dan goed kunnen zijn zonder een groot ego?
Zelfs de logica ligt tegenwoordig op straat…, op z’n platte bek, dat is.
Goed stuk, goede aanbeveling van de 13 Satanische Bloedlijnen, zou inderdaad iedereen moeten lezen… Maar: “Daarnaast worden we geteisterd door klimaatveranderingen en toename van natuurrampen”. Dit stukje is natuurlijk je reinste BS. Geteisterd door klimaatverandering en natuurrampen… Ja, geteisterd door VERHALEN hierover, maar niet meer dan dat. Alles is óf GEMAAKT door psychopaten (oorlogen, branden, aanslagen etc), of VERZONNEN door psychopaten (klimaat, gendermeuk, virusziekten etc).
Inderdaad. Zelfs hele slimme vogels met vergaand inzicht in belangrijke zaken laten zich soms meevoeren door andere sprookjes.
CRISPR-Cas op menselijk DNA maakt met rasse schreden vooruitgang. Enkel nog de morele en ethische bezwaren wegwerken en een doorgedreven transhumanisme doet zijn intrede. Zie de biomedische wetenschappen aan hogescholen en universiteiten. Deze richtingen worden trouwens zeer sterk gepromoot.
De zoete nectar van ontkenning, is hetzelfde als de kop in het zand steken en het patroon wat zich telkens voordoet net zoals destijds de razzia’s door de Duitse bezetter welke procentueel Nederland het hoogste aantal joden gedeporteerd had en de NS er klauwen vol geld mee verdiende, slaap maar verder hoor schaapjes de demissionaire MinPres waakt over u en uw uit huis gehaalde kinderen, stupid fucks.
Duidelijk, Adriaan. En hoe meer gestudeerd, des te meer academisch misvormd en vervolgens het meest ingeslapen, lijkt het wel. Verbazingwekkend en ook wel grappig.
Wat zijn het soms toch een pareltjes aan reacties, die je dan over jezelf aan het denken zetten.
Lieve mensen, dank je wel daarvoor!
Hitler was m.i. ook een ingewijde net
als Albert Pike (brief aan Mazzini)
welke info hij had overgenomen van
Nostradamus (lid).
Shakingmyheadproductions.com
33 redenen om te stoppen met het
kijken naar het nieuws.