Enkele jaren geleden schreef ik een boek genaamd Doctoring Data. Het was mijn poging om mensen te helpen hun weg te vinden in medische headlines en medische gegevens, schrijft Dr. Malcolm Kendrick.
Een van de belangrijkste redenen waarom ik tot het schrijven ervan werd aangezet, is dat ik me ernstig zorgen maakte over het feit dat de wetenschap, en vooral de medische wetenschap, bijna volledig was overgenomen door commerciële belangen. Met als eindresultaat dat veel van de gegevens waarmee we gebombardeerd werden, enorm bevooroordeeld waren, en dus corrupt. Ik wilde laten zien hoe een deel van deze bevooroordeeldheid wordt ingebouwd.
Ik was niet de enige met mijn zorgen. Al in 2005 schreef John Ioannidis het vaak geciteerde artikel ‘Why most Published Research Findings are False‘. Het is in de loop der jaren door vele, vele, duizenden onderzoekers gedownload en gelezen, dus ze kunnen niet zeggen dat ze het niet weten:
Bovendien zijn voor veel van de huidige wetenschappelijke gebieden de geclaimde onderzoeksbevindingen vaak gewoon nauwkeurige maatstaven van de heersende bevooroordeeldheid.
Marcia Angell, die gedurende twintig jaar het New England Journal of Medicine redigeerde, schreef het volgende. Het is een citaat dat ik vele malen heb gebruikt, in vele verschillende gesprekken:
Het is gewoon niet langer mogelijk om veel van het klinisch onderzoek dat wordt gepubliceerd te geloven, of om te vertrouwen op het oordeel van betrouwbare artsen of gezaghebbende medische richtlijnen. Ik schep geen genoegen in deze conclusie, waartoe ik langzaam en met tegenzin ben gekomen gedurende mijn twee decennia als redacteur van het New England Journal of Medicine.
Peter Gotzsche, die de Nordic Cochrane Collaboration oprichtte, en die uit die Cochrane Collaboration werd gezet omdat hij vraagtekens plaatste bij het HPV-vaccin (gebruikt om baarmoederhalskanker te voorkomen) schreef het boek. Deadly Medicine and Organised Crime [Hoe big pharma de gezondheidszorg heeft gecorrumpeerd].
Op de omslag van het boek staat:
De belangrijkste reden waarom we zoveel medicijnen gebruiken is dat farmaceutische bedrijven geen medicijnen verkopen, ze verkopen leugens over medicijnen… vrijwel alles wat we weten over medicijnen is wat de bedrijven ervoor hebben gekozen om ons en onze artsen te vertellen… als u niet gelooft dat het systeem niet onder controle is, e-mail me dan en leg uit waarom medicijnen de op twee na belangrijkste doodsoorzaak zijn.
Richard Smith was vele jaren redacteur van het British Medical Journal (BMJ). Hij schrijft nu onder andere een blog. Een paar jaar geleden, gaf hij commentaar:
Deze week twintig jaar geleden publiceerde de statisticus Doug Altman een redactioneel artikel in de BMJ waarin hij betoogde dat veel medisch onderzoek van slechte kwaliteit was en misleidend. In zijn redactioneel getiteld “Het schandaal van slecht medisch onderzoek”. schreef Altman dat veel onderzoek ernstige gebreken vertoonde door het gebruik van ongeschikte ontwerpen, niet-representatieve steekproeven, kleine steekproeven, onjuiste analysemethoden en foutieve interpretatie… Twintig jaar later heb ik het gevoel dat de zaken niet beter, maar slechter zijn geworden…
In 2002 heb ik acht heerlijke weken in een 15e palazzo in Venetië doorgebracht met het schrijven van een boek over medische tijdschriften, de belangrijkste afzetmarkten voor medisch onderzoek, en de trieste conclusie getrokken dat er het een en ander mis was met de tijdschriften en het onderzoek dat zij publiceerden. Mijn vertrouwen dat ‘het alleen maar beter kan worden’ is grotendeels weggevloeid.
In wezen is medisch onderzoek een onverbiddelijke industrie geworden. Een zeer lucratieve industrie. Veel medische tijdschriften vragen auteurs nu duizenden dollars om hun onderzoek te publiceren. Dit zorgt ervoor dat het voor een onderzoeker die niet wordt gesteund door een universiteit of een farmaceutisch bedrijf, zeer moeilijk is om zich te veroorloven iets te publiceren, tenzij hij onafhankelijk vermogend is.
De tijdschriften hebben dan de brutaliteit om het auteursrecht op te eisen, en geld te vragen aan iedereen die het volledige artikel wil lezen, of downloaden. Vijftig dollar voor een paar on-line pagina’s! Ze rekenen dan voor herdrukken, ze rekenen voor reclame. Degenen die het lef hadden het artikel te schrijven, krijgen niets – en de peer reviewers ook niet.
Het is allemaal zeer winstgevend. De laatste keer dat ik keek was de Return on Investment (winst) vijfendertig procent voor de grote uitgeverijen. Het was Robert Maxwell die als eerste deze mogelijkheid zag om geld te verdienen.
Gedreven door de financiële noodzaak is het onderzoek zelf ook, onvermijdelijk, partijdig geworden. Degene die het tijdschrift betaalt, bepaalt de toon. Farmaceutische bedrijven, voedselproducenten en dergelijke. Zij kunnen zich de publicatiekosten zeker veroorloven.
Naast alle financiële druk en druk van de peer-review, wordt je, als je tegen de goedgekeurde mainstream standpunten durft in te gaan, heel vaak meedogenloos aangevallen. Zoals velen weten, ben ik een criticus van de cholesterolhypothese, samen met mijn groep broeders… wij weinigen, wij gelukkigen. In de jaren ’70 onderzocht Kilmer McCully, die contrabas speelt in onze band, een oorzaak van hart- en vaatziekten die tegen de heersende opvatting inging. Dit is wat er met hem gebeurde:
Thomas N. James, een cardioloog en voorzitter van de University of Texas Medical Branch die in 1979 en ’80 ook voorzitter was van de American Heart Association, is zelfs nog harder [wat betreft de behandeling van McCully]. “Het was erger dan dat – je kon geen ideeën gefinancierd krijgen die in andere richtingen gingen dan cholesterol”, zegt hij. “Je werd opzettelijk ontmoedigd om alternatieve vragen na te streven. Ik heb nog nooit in mijn leven een onderwerp behandeld dat zo’n onmiddellijke vijandige reactie opriep”.
Het kostte McCully twee jaar om een nieuwe onderzoeksbaan te vinden. Zijn kinderen waren op de universiteit; hij en zijn vrouw herfinancierden hun huis en leenden van haar ouders. McCully zegt dat zijn zoektocht naar een baan een patroon ontwikkelde: hij hoorde van een vacature, ging naar sollicitatiegesprekken en dan kwam het proces tot stilstand. Uiteindelijk hoorde hij geruchten over wat hij noemt “giftige telefoontjes” van Harvard. “Het stonk naar de hemel,” zegt hij.
McCully zegt dat toen hij geïnterviewd werd op de Canadese televisie nadat hij Harvard verliet, hij een telefoontje kreeg van de public-affairs directeur van Mass. General. “Hij zei dat ik mijn mond moest houden,” herinnert McCully zich. “Hij zei dat hij niet wilde dat de namen van Harvard en Mass. General geassocieerd wilde zien met mijn theorieën”.
Meer recent kreeg ik een link toegestuurd naar een artikel waarin de aanvallen op een andere onderzoeker werden geschetst die een rapport publiceerde waarin werd beschreven dat overgewicht betekende dat je een (iets) lager risico op overlijden had dan wanneer je een ‘normaal gewicht’ had. Dit, zou nooit werken:
Een naïeve onderzoeker publiceerde een wetenschappelijk artikel in een respectabel tijdschrift. Ze dacht dat haar artikel rechttoe rechtaan en verdedigbaar was. Ze gebruikte enkel publiek beschikbare gegevens, en haar bevindingen kwamen overeen met veel van de literatuur over het onderwerp. Onder haar coauteurs bevonden zich twee gerenommeerde statistici.
Tot haar verrassing stuitte haar publicatie op ongewone aanvallen van enkele onverwachte bronnen binnen de onderzoeksgemeenschap. Deze aanvallen verliepen in het algemeen niet via de normale kanalen van wetenschappelijke discussie. Haar onderzoek werd het doelwit van een agressieve campagne die beledigingen, fouten, verkeerde informatie, berichten in de sociale media, roddels en manoeuvres achter de schermen, en klachten bij haar werkgever omvatte.
Het doel leek te zijn om haar werk te ondermijnen en in diskrediet te brengen. De controverse was opzettelijk gefabriceerd, en de aanvallen bestonden voornamelijk uit herhaalde beweringen van vooropgezette meningen. Zij leerde uit de eerste hand het antagonisme dat kan worden uitgelokt door onwelgevallige wetenschappelijke bevindingen. Richtlijnen en aanbevelingen moeten gebaseerd zijn op objectieve en onbevooroordeelde gegevens. De ontwikkeling van beleid en klinische aanbevelingen op het gebied van de volksgezondheid is complex en moet op bewijs gebaseerd zijn in plaats van op overtuigingen. Dit kan een uitdaging zijn wanneer het om een actueel onderwerp gaat.
Degenen die de aanvallen op haar leidden waren mijn zeer favoriete onderzoekers, Walter Willet en Frank Hu. Twee eminente onderzoekers van Harvard die ik de bijnaam Tweedledum en Tweedledummer geef. Harvard zelf is een instelling geworden die, samen met de Universiteit van Oxford, veel voorkomt in verhalen over bullebakken en intimidatie. Willet en Hu staan internationaal bekend om hun promotie van vegetarische en veganistische diëten. Willet is een sleutelfiguur in het EAT-Lancet initiatief.
Waar is de wetenschap in dit alles? Ik voel de behoefte om te verklaren, op dit punt, dat ik aanvallen op ideeën niet erg vind. Ik hou van een stevig debat. Wetenschap kan alleen vooruitgang boeken door nieuwe hypothesen voor te stellen, aan te vallen, te verfijnen en te versterken – of uit te wissen. Maar wat we nu zien is geen wetenschap. Het is de uitroeiing van de wetenschap zelf:
Iedereen die al meer dan 20 jaar wetenschapper is, zal zich realiseren dat de eerlijkheid van de communicatie tussen wetenschappers onderling, tussen wetenschappers en hun instellingen en de buitenwereld, steeds verder is afgenomen.
Toch moet echte wetenschap een gebied zijn waar de waarheid de regel is, anders houdt de activiteit gewoon op wetenschap te zijn en wordt het iets anders: Zombie-wetenschap. Zombie-wetenschap is een wetenschap die dood is, maar kunstmatig in beweging wordt gehouden door een voortdurende infusie van financiering. Van een afstand lijkt de Zombie-wetenschap op de echte, de oppervlaktekenmerken van een wetenschap zijn aanwezig – witte jassen, laboratoria, computerprogrammering, doctoraten, rapporten, conferenties, onderscheidingen enz. Maar de Zombie is niet geïnteresseerd in het nastreven van de waarheid – zijn citaten worden van buitenaf gecontroleerd en zijn gericht op niet-wetenschappelijke doelen, en binnenin de Zombie is alles verrot…
Wetenschappers zijn gewoonlijk te voorzichtig en te slim om het risico te lopen regelrechte leugens te vertellen, maar in plaats daarvan gaan ze zo ver mogelijk in hun pogingen om de waarheid te overdrijven, te selecteren en te verdraaien. En de tolerantie voor dit soort leugenachtigheid is de laatste jaren sterk toegenomen. Zo is het nu routine dat wetenschappers opzettelijk de betekenis van hun status en prestaties “hypen” en het belang van hun onderzoek “verdraaien”.
– Bruce Charlton: Professor in de Theoretische Geneeskunde
Ik was al behoorlijk depressief over de richting die de medische wetenschap op ging. Toen kwam COVID-19, de verdraaiing en de hype werden zo buitensporig dat ik bijna opgaf te proberen vast te stellen wat waar was, en wat gewoon verzonnen onzin was.
Ik heb bijvoorbeeld aan het begin van de COVID-19-pandemie gezegd dat vitamine D belangrijk zou kunnen zijn voor de bescherming tegen het virus. Omdat ik het lef had dit te zeggen, werd ik door de factcheckers aangevallen. Inderdaad, iedereen die vitamine D promoot om het risico op COVID-19 infectie te verminderen, werd meedogenloos opgejaagd.
En wat denk je… Hier van 17 juni:
Gehospitaliseerde COVID-19 patiënten hebben veel meer kans om te sterven of om in ernstige of kritieke toestand te belanden als ze een vitamine D-tekort hebben, hebben Israëlische onderzoekers ontdekt.
In een studie uitgevoerd in een ziekenhuis in Galilea stierf 26 procent van de coronaviruspatiënten met een vitamine D-tekort, terwijl dit cijfer bij de andere patiënten op 3 procent lag.
“Dit is een zeer, zeer significante discrepantie, die een grote aanwijzing vormt dat het starten van de ziekte met een zeer laag vitamine D leidt tot een verhoogde mortaliteit en meer ernst”, vertelde Dr. Amir Bashkin, endocrinoloog en lid van het onderzoeksteam, aan The Times of Israel”.
Ik raadde ook vitamine C aan voor degenen die al in het ziekenhuis lagen. Opnieuw werd ik aangevallen, zoals iedereen die het heeft gewaagd om COVID-19 en vitamine C in dezelfde zin te noemen.
Toch weten we dat vitamine C essentieel is voor de gezondheid en het welzijn van de bloedvaten, en de endotheelcellen die ze bekleden. Bij ernstige infecties verbrandt het lichaam vitamine C, en kunnen mensen ‘scrobutisch’ worden (de naam die wordt gegeven aan een ernstig gebrek aan vitamine C).
Van vitamine C is ook bekend dat het een krachtige antivirale werking heeft. Dat is al jaren bekend. Hier, uit een artikel uit 1996:
In de loop der jaren is men gaan inzien dat ascorbaat de natuurlijke afweermechanismen van de gastheer kan versterken en bescherming kan bieden, niet alleen tegen infectieziekten, maar ook tegen kanker en andere chronische degeneratieve ziekten. De functies betrokken bij ascorbate’s verhoging van gastheerweerstand tegen ziekte omvatten zijn biosynthetische (hy-droxylerende), anti-oxyderende, en immunostimulatoire activiteiten. Bovendien oefent ascorbate een directe antivirale actie uit die specifieke bescherming tegen virale ziekte kan verlenen. De vitamine blijkt een breed spectrum van virussen te inactiveren en de virale replicatie en expressie in geïnfecteerde cellen te onderdrukken”.
Ik citeer graag onderzoek naar vitamines van ver voordat COVID-19 verscheen, waar mensen gewoon naar Vitamine C keken zonder dat het hele medisch-industriële complex over hun schouder meekeek, klaar om alles wat ze niet beviel uit te roeien.
Ondanks een massa bewijs dat Vitamine C voordelen heeft tegen virale infecties, is het een compleet verboden gebied en niemand durft het nu nog te onderzoeken. Facebook verwijdert alle inhoud met betrekking tot vitamine C en COVID-19.
Vandaag de dag wordt elke kritiek op het mainstream narratief simpelweg verwijderd. Wie zijn hoofd boven het maaiveld durft uit te steken, wordt het afgehakt:
Dr. Francis Christian, praktiserend chirurg en klinisch professor algemene chirurgie aan de Universiteit van Saskatchewan, is met onmiddellijke ingang geschorst van alle onderwijs en zal met ingang van september permanent uit zijn functie worden ontheven.
Dr. Christian is al meer dan 20 jaar chirurg en begon in 2007 in Saskatoon te werken. Hij werd in 2018 benoemd tot directeur van het Surgical Humanities Program en directeur van Quality and Patient Safety en was medeoprichter van het Surgical Humanities Program. Dr. Christian is ook de redacteur van het Journal of The Surgical Humanities.
Op 17 juni bracht Dr. Christian een verklaring uit aan meer dan 200 van zijn collega’s, waarin hij zijn bezorgdheid uitte over het gebrek aan geïnformeerde toestemming dat betrokken is bij Canada’s “Covid19-vaccinatie”-programma, vooral met betrekking tot kinderen.
Om duidelijk te zijn, Dr. Christian’s standpunt is nauwelijks extreem te noemen.
Hij gelooft dat het virus echt bestaat, hij gelooft in vaccinatie als algemeen principe, hij gelooft dat ouderen en kwetsbare personen baat kunnen hebben bij het “Covid-vaccin”… hij is het er gewoon niet mee eens dat het bij kinderen wordt gebruikt, en hij vindt dat ouders niet genoeg informatie krijgen om goed geïnformeerd toestemming te kunnen geven.
Toen ik een paar jaar geleden “Doctoring Data” schreef, heb ik de volgende gedachten opgenomen over de toenemende censuur en bestraffing die al heel duidelijk in de openbaarheid was:
…waar eindigt het? Wel, we weten waar het eindigt.
Eerst kwamen ze voor de communisten, en ik sprak me niet uit omdat ik geen communist was.
Toen kwamen ze voor de socialisten, en ik sprak me niet uit omdat ik geen socialist was
Toen kwamen ze voor de vakbondsmensen, en ik sprak me niet uit omdat ik geen vakbondsmens was
Toen kwamen ze voor mij, en er was niemand meer om voor mij te spreken.
Denkt u dat dit een enorme overreactie is? Geloof ik echt dat we afstevenen op een vorm van totalitarisme, waar een afwijkende mening van de medische “deskundigen” bestraft zal worden met gevangenisstraf? Wel, ja, dat doe ik. We zitten nu al in een situatie waarin artsen die de gevreesde “richtlijnen” niet volgen voor de rechter kunnen worden gedaagd, of voor de General Medical Council kunnen worden gesleept, en kunnen worden geschorst. Zo verliezen ze hun baan en inkomen…
Wat is het volgende?
De lampen gaan niet alleen in heel Europa uit. Ze gaan uit, over de hele wereld.
Heb je een spuit genomen dan ga je heel snel dood want het is een spuit voor een hel grote groep mensen te vermoorden, maar wat kan het jullie schelen want zelfs jullie kinderen offeren geven jullie die moord spuit.
Wordt eens wakker.
Zitten hier nou zoveel mensen die een gif prik laten zetten of hun kinderen?
Wie is dan in hemelsnaam JULLIE hier waar jij het altijd over hebt.
Ik kom hier toch zelden iemand tegen die hier een groot voorstander van is.
Maar jij hebt het altijd over JULLIE.
Ja ik kan hem ook niet altijd volgen. Misschien moet je wel gek zijn dan heb je aan een half woord genoeg
Daarom vraag ik het maar even, voor de duidelijkheid.
Of we moeten allemaal in verzet komen, waar je dan nooit meer iets over hoort.
Of wij krijgen overal de schuld van omdat wij ons met gif of onze kinderen daarmee laten inspuiten.
Jullie is joden volk, hoorde ik vroeger wel eens.
Maar waar dat nou vandaan komt, geen idee.
Het staat nog op internet ook.
Jullie is jodenvolk
Een typisch voorbeeld daarvan is de uitdrukking “Jullie is jodenvolk”. Deze venijnige reactie wordt soms nog steeds gebruikt als iemand iets voor de voeten is geworpen in de geest van: “Daar hadden jullie voor moeten zorgen” of: “waarom laten jullie dat uit de hand lopen”. Maar degenen die de uitdrukking nu gebruiken weten vaak niet dat deze reactie vóór de Tweede Wereldoorlog, en ook nog daarna, door niet-Joodse Nederlanders werd gebruikt om aan te geven dat zij (als nette mensen) niet met “jullie” doch uitsluitend met “U” wensten te worden aangesproken. En dat je uitsluitend de (minderwaardige) joden met “jullie” mocht aanspreken. Een variatie hierop is: “Jij (hij) is een jood”. Uiteraard bezigden fatsoenlijke mensen ook toen dergelijke kwetsende en denigrerende uitdrukkingen niet. Vandaag de dag is het voor iemand met joods bloed nog steeds irritant, deze van oorsprong laatdunkende reactie op te vangen, ook al is die niet meer antisemitisch bedoeld.
https://mens-en-samenleving.infonu.nl/communicatie/67715-jullie-is-jodenvolk-en-ander-verborgen-racisme-in-de-taal.html
Door Wo2 misschien?
jullie is jodenvolk BETEKENIS & DEFINITIE
(vóór W.O. II) vermanend gezegd wanneer iemand ‘jullie’ zegt i.p.v. ‘u beiden’. Heeft wellicht te maken met de indruk die niet-joodse Nederlanders destijds hadden van hun joodse landgenoten dat zij zich afsloten voor integratie.
Zat er niet ver naast
Ik wist het niet. Ik gebruik zelf deze uitdrukking nooit.
Maar ik hoorde dat wel eens vroeger als je het over jullie had.
Je was me een slag voor
Als ik het wil weten, dan ga ik het opzoeken ook.
Ik heb het al jaren niet meer gehoord ergens maar het schot me te binnen i.v.m. JULLIE.
Waar gaat dit artikel ook weer over?
Dat je dat niet meer weet is allemaal de schuld van JULLIE.
In 1957 verscheen van mevrouw Eleanor McBean het boek,
THE POISONED NEEDLE.
Zeer verhelderend over de gevaren van vaccinaties [pardon…. gifspuiten]
https://www.whale.to/a/mcbean.html
Morgenavond word bekend gemaakt dat de “ besmettingen” enorm zijn gestegen, en dat er een NOODZAAK is om IEDEREEN in te spuiten, VERPLICHT !
Dit extra testen om cijfers te creëren is de “zachte dwang” waarbij de ene burger tegen de andere word opgezet en waarbij vrijheid van handelen afnemen het middel is, wat morgen gaat gebeuren is terreur in optima forma door de eigen regering TEGEN de eigen bevolking.
Vanaf dit punt gaat de grondwet met de benen wijd en de kont omhoog, en iedere burger zal hier onder lijden.
Burgeroorlog is aanstaande.