Amerika de Waardeloze

Men zou denken dat het leger van de Verenigde Staten dat een niet-uitgelokte “plausibel te ontkennen” geheime aanval uitvoert op een land waarmee het niet in oorlog is, op zijn minst als nieuwswaardig zou worden beschouwd. Dat de aanval ernstige schade toebracht aan een land waarmee de VS nauw verbonden is, lijkt de agressie nóg meer ondenkbaar te maken. En, wat misschien nog het ergste is, dat de aanval werd opgezet door de hoogste bestuurder van het land via een politieke omleiding, waarbij het toezicht van het Congres en de naleving van de wet op de oorlogsbevoegdheden werden omzeild, wat misschien wel het meest verwerpelijk is van allemaal, omdat het de kern aantast van het constitutionele machtsevenwicht van het land. Het is duidelijk een impeachable overtreding. En “ja”, voor wie het zich nog afvraagt: Joe Biden en zijn team van terroristische adepten hebben dat allemaal gedaan en meer, en hebben hun optreden bekroond met een reeks regelrechte leugens en uitvluchten om het te doen voorkomen alsof ze niets verkeerd hadden gedaan, schrijft Philip Giraldi.

En de mainstream Amerikaanse media hebben, in hun slechtste optreden sinds de invasie van Irak, gediend als een echokamer voor alles wat het Witte Huis verkiest te lekken. Gezien dat alles was het misschien volledig voorspelbaar dat de regeringsgezinde pers en het TV-nieuws het vernietigende rapport van de toponderzoeksjournalist Seymour Hersh van 8 februari bijna volledig zouden negeren. Het artikel van Hersh was getiteld “How America Took Out the Nord Stream Pipeline” met als secundaire kop “The New York Times noemde het een ‘mysterie’, maar de Verenigde Staten voerden een geheime operatie op zee uit die geheim werd gehouden – tot nu toe.” Het artikel, dat Hersh zelf publiceerde op het internet, beschrijft zeer gedetailleerd de voorbereidingen en uitvoering door het US Navy Diving and Salvage Center en de Maritime Branch van de Central Intelligence Agency (CIA), gecoördineerd en geleid door het Witte Huis, om de vier Russische Nord Stream gaspijpleidingen in de Oostzee te saboteren en te vernietigen, een oorlogsmisdaad en terroristische actie die de Verenigde Staten veel dichter bij een direct gewapend conflict met Rusland brengt.

Gezien de potentiële politieke terugslag, zou het verhaal van Hersh wel eens de belangrijkste onthulling kunnen zijn sinds de gevechten in Oekraïne meer dan een jaar geleden begonnen, maar het wordt genegeerd door het Witte Huis, dat het rapport ontkent, met een woordvoerder die alleen opmerkt dat “Dit is vals en complete fictie”. Ook de woordvoerder van de CIA, Tammy Thorp, antwoordde aan Hersh dat “deze bewering volledig en volkomen onjuist is.” Ook de Amerikaanse marine werd om commentaar gevraagd, maar reageerde niet. De media hebben, zoals duidelijk blijkt uit hun passiviteit, religieus vastgehouden aan het regeringsstandpunt, mogelijk vanwege een of ander misverstand dat onze nationale veiligheidstroepen moeten worden gesteund wanneer zij “teen aan teen gaan met de Russen” over Oekraïne. Integendeel, juist wanneer de regering zich roekeloos, om niet te zeggen crimineel, gedraagt om een onnodige oorlog te bewerkstelligen, zou de pers het verhaal en de betekenis ervan op de voet moeten volgen. Dat geldt des te meer nu het conflict in Oekraïne escaleert en nucleair dreigt te worden nu beide partijen zich ingraven in onverenigbare standpunten.

Ik ken Sy Hersh al een aantal jaren en heb tijd met hem en andere voormalige CIA-collega’s doorgebracht om details te bevestigen van enkele van zijn eerdere onthullingen over misstanden en regelrechte leugens van de Amerikaanse regering in haar niet geheel geloofwaardige rol als “bewaker” van de nationale veiligheid. Hersh is een nauwgezette onderzoeker die, in mijn ervaring, nooit onbevestigde beweringen aanvaardde ter ondersteuning van zijn verhaal. Ik heb enig inzicht in wie zijn bronnen bij de inlichtingendiensten en het ministerie van Defensie in dit geval zouden kunnen zijn en het moet worden aanvaard dat wat hij heeft geschreven volledig verifieerbaar is en afkomstig van personen die daadwerkelijk hebben deelgenomen aan de beschreven activiteiten. Dat wil niet zeggen dat er niet zeker details, waaronder aspecten van de mogelijke Noorse betrokkenheid, niet nauwkeurig kunnen worden weergegeven, iets waar critici al op wijzen, maar de hoofdlijn van “whodunit” en “hoe” is vrij definitief aangetoond.

Het rapport is lang en bevat veel informatie over zowel de planning als de politieke besluitvorming die gepaard ging met de bereidheid om de pijpleiding te vernietigen, die ik kort zal beschrijven. Sy beweert het volgende: Het is niet bepaald een geheim dat velen in de regering van de Verenigde Staten de Nord Stream pijpleidingen al lang als een veiligheidsbedreiging beschouwen, omdat de levering van relatief goedkoop aardgas aan Duitsland als toegangspoort tot Europa door Rusland Moskou in staat zou stellen om een afhankelijkheid te creëren voor energie die zou kunnen worden gemanipuleerd om politiek en strategisch voordeel te produceren.

Toen de crisis in Oekraïne in 2021 verergerde, richtte het Witte Huis Biden een geheime taskforce op die mogelijke scenario’s uitwerkte, gericht op het gebruik van militaire en inlichtingenmiddelen om de pijpleidingen fysiek te vernietigen, met een zekere mate van plausibele ontkenning van de Amerikaanse hand in het proces om politieke terugslag van Amerika’s Europese bondgenoten of escalatie van het conflict te voorkomen. De geheimhouding was nodig om Biden te beschermen tegen beschuldigingen van hypocrisie, aangezien hij herhaaldelijk had beloofd dat de VS niet rechtstreeks betrokken zouden raken bij een eventueel gewapend conflict met Rusland over Oekraïne.

De nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan stond aan het hoofd van de taskforce, die eind 2021 bijeenkwam en belangrijke spelers omvatte van de Maritime Branch van het Agentschap en het Diving and Salvage Center van de marine, beide gevestigd in Panama City Florida, evenals het State Department, Treasury en de Joint Chiefs of Staff. De operatie werd oorspronkelijk behandeld als een geheime actie waarvoor toezicht door het Congres nodig zou zijn geweest, maar dat vijgenblad werd verlaten en het werd een “zeer geheime inlichtingenoperatie” toen Biden en anderen in de regering publiekelijk en duidelijk hun bedoelingen kenbaar maakten om de pijpleiding te stoppen, waardoor wat uiteindelijk plaatsvond een openlijk verklaard beleid werd, wellicht bedoeld als waarschuwing aan de Russen. Een aantal opties om de pijpleidingen te vernietigen werden besproken. Volgens Hersh begrepen de deelnemers aan de vergadering, onder wie veel haviken die hun sporen hadden verdiend onder de regering-Obama, duidelijk dat zij een “oorlogsdaad” voorstelden die werd overwogen ondanks de mogelijke terugslag, omdat de president daartoe opdracht had gegeven.

Er waren genoeg waarschuwingen voor wat er zou kunnen komen. Begin februari 2022, kort voor de Russische inval in Oekraïne, beloofde president Biden publiekelijk tijdens een gezamenlijke nieuwsconferentie in gezelschap van een zwijgende en fronsende Duitse kanselier Olav Scholz dat “als Rusland binnenvalt … er geen Nord Stream 2 meer zal zijn” en toen hem werd gevraagd hoe hij dat zou uitvoeren, antwoordde hij: “We zullen het doen – dat beloof ik u – we zullen het kunnen doen.” Later, na de vernietiging van de pijpleiding, verklaarde staatssecretaris Blinken dat) de sabotage een “geweldige kans bood om voor eens en altijd de afhankelijkheid van Russische energie weg te nemen… Dat is heel belangrijk en dat biedt enorme strategische kansen voor de komende jaren.” Niet dat er nog meer bevestiging nodig was, maar op 22 januari 2023 verkneukelde staatssecretaris Victoria Nuland zich tijdens een getuigenis voor een commissie van de Amerikaanse Senaat dat “de regering zeer verheugd is te weten dat Nord Stream 2 nu … een brok metaal op de bodem van de zee is.”

De regering Biden heeft in haar arrogantie min of meer toegegeven dat zij achter de sabotage zat, waarvoor zij zeker het motief en de middelen had om deze uit te voeren, hoewel zij zorgvuldig vermeed daadwerkelijk bewijs achter te laten dat zij de vernietiging had uitgevoerd. Zoals hierboven opgemerkt, heeft zij ook bewust elke betrokkenheid van het Congres vermeden, vermoedelijk om elke discussie over oorlogsbevoegdheden te vermijden of zelfs uit bezorgdheid over mogelijke lekken in de media.

Het mechanisme van het plaatsen van explosieven gevolgd door de eigenlijke vernietiging van de pijpleidingen was naar verluidt als volgt: In het kader van een NAVO-oefening in de Baltische Zee, BALTOPS-22 genaamd, daalden in juni 2022 duikers van de Amerikaanse marine en mogelijk ook van de CIA Special Activities en Noorse diepzeeduikers 80 meter af naar een plek voor de kust van het Deense eiland Bornholm, die werd beschouwd als een locatie waar de pijpleidingen samenkwamen in relatief ondiep getijdenvrij water en bijzonder kwetsbaar waren. Ze bevestigden C-4 explosieven op zowel Nord Stream 1, dat operationeel was, als Nord Stream 2, dat voltooid was maar wachtte op goedkeuring van de Duitse veiligheids- en beveiligingstoezichthouders om actief te worden. De explosieven waren ontworpen om op afstand tot ontploffing te worden gebracht.

De explosieven waren voorzien van een timer die een ontsnappingsvenster creëerde voor degenen die de detonatie startten, en werden naar verluidt geactiveerd door een beveiligd signaal van een sonarboei die door een Noorse marinehelikopter op de voorbereide locatie werd gedropt. De Noren waren essentieel in die rol vanwege hun eigen militaire aanwezigheid in de buurt van het beoogde deel van de Oostzee en hun aanzienlijke ervaring met koudwateroperaties op grote diepte. Een Noorse marinehelikopter in het gebied zou vermoedelijk geen bijzondere bezorgdheid wekken, zelfs niet bij de altijd waakzame Russen.

Onder het bevel “Go!” van Washington lieten de Noren op 26 september 2022 de sonarboei zakken en enkele uren later werden de C-4 explosieven tot ontploffing gebracht, waardoor drie van de vier pijpleidingen onmiddellijk werden uitgeschakeld. In de onmiddellijke nasleep van het bombardement deden de VS en hun bondgenoten in de media er alles aan om de Russen de schuld te geven, die herhaaldelijk als waarschijnlijke schuldige werden genoemd. Uit lekken van het Witte Huis en van de Britse regering kwam nooit een duidelijke verklaring naar voren waarom Moskou een lucratieve zakelijke overeenkomst zelf zou saboteren. Een paar maanden later, toen bekend werd dat de Russische autoriteiten in stilte schattingen hadden ingewonnen voor de kosten van de reparatie van de Nord Streams, in de buurt van 10 miljard dollar, beschreef de New York Times de ontwikkeling ogenschijnlijk onwetend als “complicerende theorieën over wie er achter” de sabotage zat.

Het was inderdaad nooit duidelijk waarom Rusland zijn eigen waardevolle pijpleiding zou willen vernietigen, die bedoeld was als een belangrijke inkomstenbron voor vele jaren, een veronderstelling die de voormalige Britse diplomaat Craig Murray omschrijft als “gestoord”. Maar een veelzeggender reden voor de actie van de president kwam van minister Blinken. Gevraagd op een persconferentie in september over de gevolgen van de verergerende wereldwijde energiecrisis, die vooral in West-Europa wordt gevoeld, beschreef een waanzinnige Blinken de ontwikkeling in positieve termen, waarbij hij enthousiast vertelde hoe de vernietiging “Vladimir Poetin de bewapening van energie als middel om zijn imperiale plannen te bevorderen, zou ontnemen”.

Het verslag van Sy Hersh is het zoveelste grote verraad van het zogenaamde leiderschap van het land, een flagrant voorbeeld van de regering van de Verenigde Staten, geholpen door haar schoothondje media, die opnieuw tegen haar eigen burgers en de wereld liegt om een criminele daad te verdoezelen die de Amerikanen op geen enkele manier veiliger of welvarender heeft gemaakt. In de VS heeft een van de prominente journalisten, Tucker Carlson, het tot nu toe aangedurfd om het door Hersh ontwikkelde onderzoeksverslag te presenteren in een vijf minuten durend segment van zijn programma. Newsweek heeft ook een stuk gepubliceerd waarin de aan de orde gestelde kwesties worden onderzocht en waarin constitutioneel jurist John Yoo een rol speelt. Misschien nog interessanter is dat een interview van een half uur met Hersh door Amy Goodman op PBS TV’s Democracy Now! vorige week werd uitgezonden, maar vervolgens gedeeltelijk werd geblokkeerd omdat YouTube het als “ongepast of beledigend” beschouwde. De volledige beschikbaarheid van de video van het Seymour Hersh-interview is sindsdien hersteld en het Democracy Now! kanaal gaf de volgende verklarende boodschap: “UPDATE: We hebben sommige beelden ongeveer 30 seconden in de video vervaagd als reactie op een inhoudswaarschuwing van YouTube die het bereik van dit interview ernstig beperkte. Wat u nu ziet is een bewerkte versie. Bezoek democracynow.org voor de ongecensureerde versie van dit interview dat in onze show is uitgezonden.”

Afgezien van deze belichting blijven er niettemin veel vragen over de vernietiging van Nord Stream, die ondubbelzinnig een oorlogsdaad of zelfs terrorisme was, die onbeantwoord blijven. Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop NAVO-landen, de VS en Noorwegen, de facto mede-NAVO-land Duitsland aanvielen, dat zowel de beoogde ontvanger als een economische partner in de pijpleidingen was. Hoewel enige Britse betrokkenheid bij de operatie, ook ontdekt door de Russische inlichtingendienst, snel openbaar werd gemaakt door de tekst “It’s done” van de toenmalige Britse premier Elizabeth Truss aan staatssecretaris Antony Blinken, zestig seconden na de ontploffing. Berlijn werd blijkbaar niet genoeg vertrouwd om een stem te hebben in de planning en uitvoering van de aanslag, ook al werd het daardoor ernstig beschadigd. Ook zegt artikel 5 van het NAVO-handvest dat een aanval op één land alle andere leden van het bondgenootschap verplicht om het land dat het doelwit was te helpen, en het is intrigerend om te overwegen of de rest van de NAVO ten strijde moet trekken tegen de Verenigde Staten en Noorwegen. Of kunnen “vrienden” in het defensieve bondgenootschap elkaar zonder gevolgen aanvallen of moeten de VS en Noorwegen nu als schurkenstaten worden beschouwd? Zal het bondgenootschap zelf bij elkaar kunnen blijven als verschillende lidstaten eenzijdig stappen ondernemen die de economie van een ander lid ernstig kunnen schaden? En hoe reageren de Duitsers eigenlijk op hun wegzakkende economie en levensstandaard, met het sluiten van fabrieken en koude huizen als gevolg van de Amerikaans/Noorse actie?

Amerikanen zouden op hun beurt ook diep moeten nadenken over de regering die wij hebben en het gebrek aan terughoudendheid waarmee zij zich gedraagt. De grondleggers van de grondwet gaven alleen het Congres de bevoegdheid om de oorlog te verklaren, wellicht met de gedachte dat de president zich in de toekomst zou kunnen verlagen tot het wereldwijd inzetten van de militaire en marinetroepen van de Verenigde Staten om andere naties te straffen en te dwingen, hun grondgebied in beslag te nemen en hun bevolking te doden. En dit alles wordt gerechtvaardigd door iets dat “exceptionalisme” heet en dat een massale, aanhoudende misleiding inhoudt dat het voeren van een voortdurende oorlog eigenlijk het bewaren van de vrede is in een “op regels gebaseerde internationale orde”.

Maar de laatste en grootste vraag blijft: hoe zal Rusland reageren op Nord Stream? Zal het een stap dichter bij een mogelijke nucleaire oorlog komen, geïnitieerd door de roekeloze zet van Joe Biden, of zal het Kremlin volharden in zijn verzoek om de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties het incident te laten onderzoeken? Moskou zal zeker de juiste tijd en plaats kiezen, maar de laatste akte in dit stuk moet zeker nog worden geschreven.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïne is de doodsteek voor de NAVO

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: