Wat gebeurt er als Israël de stresstest niet doorstaat?

Israël is vroeg begonnen met het vaccineren van zijn bevolking en is in juli begonnen met het aanbieden van een derde dosis van het mRNA-vaccin aan de oudere leeftijdsgroep (≥ 60 jaar). De resultaten van een waarnemingsstudie waarin de klinische resultaten van deelnemers die een derde injectie kregen, werden vergeleken met die van deelnemers in dezelfde leeftijdsgroep die in dezelfde periode slechts twee injecties hadden gekregen, gaven duidelijk aan dat het risico op ernstige ziekte met een factor van bijna 20 was gedaald. Bovendien genoten degenen die de derde dosis hadden gekregen ook een zekere mate van bescherming tegen infectie, aangezien zij ook minder kans hadden om positief te testen op SARS-CoV-2 (1), schrijft Dr. Geert van den Bossche.

Dit zijn sterke resultaten, en op het eerste gezicht zouden velen van degenen in deze leeftijdsgroep die nog geen booster hebben gekregen zich misschien schamen voor hun onverschilligheid om zichzelf en anderen te beschermen. Er zit echter een addertje onder het gras, en dat heeft niets te maken met mogelijke vertekeningen in de analyse van de studieresultaten, of kritiek vanuit het oogpunt van de volksgezondheid op het geven van extra prikken aan personen terwijl vele anderen hun eerste prik nog niet eens hebben gehad.

Het voorbehoud is veel fundamenteler en heeft te maken met immunologie: een discipline die sinds het begin van de crisis grotendeels lijkt te zijn gereduceerd tot het meten van antilichamen (Abs) in het bloed. De bovenstaande resultaten werden verkregen na een zeer korte observatieperiode (12 dagen), en er zijn nog geen gegevens over het resultaat op lange termijn van herhaalde booster-immunisaties. Dit roept een interessante vraag op: zou het immuunbeschermende effect dat binnen 2 weken na een herhalingsinjectie wordt waargenomen, kunnen leiden tot een aanvulling op korte termijn van de “verloren” bescherming tegen infectie en zich tegelijkertijd niet kunnen vertalen in een bescherming op lange termijn tegen infectie of ziekte? Het antwoord is zeer zeker “ja” en kan alleen worden begrepen als men rekening houdt met de belangrijkste verstoorder van alle tot dusver uitgevoerde studies naar de werkzaamheid van Covid-19 vaccins: de aangeboren immuniteit. Het is welbekend dat, ongeacht een geïnduceerde antigeenspecifieke adaptieve immuunrespons, alle vaccins (met inbegrip van mRNA vaccins) een adjuvante werking hebben: zij stimuleren aangeboren immuuneffectoren, waarvan sommige antivirale activiteit hebben en/of adaptieve immuniteit vergemakkelijken (2, 3, 4). Zonder in mechanistische details te treden, lijdt het geen twijfel dat sommige van deze aangeboren, niet-Ag-specifieke immuunreacties een antiviraal effect van korte duur hebben. Dit zou reeds kunnen verklaren waarom boosterdoses in de hierboven beschreven populatie virale infectie kunnen voorkomen en tegelijkertijd anti-spike Abs kunnen opwekken. Het kan ook verleidelijk zijn te veronderstellen dat deze teruggeroepen Abs nu verantwoordelijk zijn voor een verhoogde bescherming tegen zowel infectie als ziekte. Vanuit immunologisch oogpunt is het echter moeilijk te begrijpen hoe een snelle recall van precies dezelfde anti-S-abs in een voorheen door vaccinatie gestimuleerde populatie nu plotseling een betere bescherming tegen infectie en ziekte mogelijk zou maken. Indien aangeboren immuniteit inderdaad de verwarrende factor is, dan zouden de resultaten van langlopende surveillancestudies er heel anders uitzien. Gezien de krachtigere neutraliserende Abs booster shots genereren tegen varianten (5), zal de S(pike)-gerichte immuundruk in de bevolking alleen maar blijven toenemen terwijl het nog steeds niet lukt om de verspreiding van de overwegend circulerende zeer besmettelijke SARS-CoV-2 variant (bv. Deltavariant) in te dammen. Integendeel, het zou redelijk zijn te veronderstellen dat na een bijkomende boostershot de krachtigere Abs verder bijdragen tot de selectie van S-gerichte immune escape-varianten en bijgevolg de eerder geprimatiseerde populatie veranderen in een nog vruchtbaardere voedingsbodem voor de zeer besmettelijke Delta-variant. Aangezien door vaccin opgewekte Ab-responsen een veel langere duur hebben (en kunnen worden gememoriseerd) dan die geïnduceerd door kortdurende aangeboren immuunactivatie, en aangezien vaccinale Abs de functionele capaciteit van reeds bestaande CoV-reactieve aangeboren Abs onderdrukken, impliceert een door vaccin gemedieerde aangeboren immuunbescherming op korte termijn tegen virale infectie of ziekte niet automatisch een positief effect van het vaccin op virale infectie of morbiditeitscijfers op langere termijn. Interpretaties van wetenschappers die alleen kortlopende surveillancestudies uitvoeren bij gevaccineerden, waarvan de meerderheid volwassenen of ouderen zijn, leiden tot onjuiste, hoewel peer-reviewed conclusies zoals: “Hoewel vaccins minder effectief zijn tegen asymptomatische ziekte (*) of tegen overdracht dan tegen ernstige ziekte, zijn de ongevaccineerden zelfs in bevolkingsgroepen met een vrij hoge vaccinatiegraad nog steeds de belangrijkste veroorzakers van overdracht en lopen zij zelf het grootste risico op ernstige ziekte” (6). Dit illustreert duidelijk hun gebrek aan inzicht in de bijdrage van de aangeboren immuniteit in het bieden van bescherming op korte termijn na vaccinatie, en in de meer duurzame bescherming van jonge en gezonde ongevaccineerde leeftijdsgroepen.

Op basis van al het bovenstaande is het redelijk te verwachten dat booster-injecties het virus alleen maar in staat zullen stellen sneller resistentie tegen de vaccins te ontwikkelen. Deze evolutie zou drastisch worden versneld door steeds meer jonge leeftijdsgroepen te vaccineren en te boosten. Krachtiger anti-S-abs geïnduceerd door bijkomende herhalingsinjecties zullen hun aangeboren Ab-gemedieerde immuniteit verder uithollen en het tempo versnellen waarin SARS-CoV-2 evolueert van meer besmettelijke varianten naar varianten die in toenemende mate ontsnappen aan neutraliserende anti-S-abs. De vroegste en krachtigste indicator voor een dergelijke ongelukkige evolutie zou zijn dat het infectiecijfer niet daalt tot onder een relatief hoog basisniveau. Een piek van ziektegevallen die verdwijnt bij een vrij hoog basisniveau van virale besmettelijkheid in de bevolking zou de verminderde steriliserende immuuncapaciteit van de ongevaccineerde bevolking weerspiegelen. Het is redelijk om aan te nemen dat wanneer de booster-gemedieerde, niet-Ag-specifieke aangeboren immuunactivatie afneemt, de gevaccineerden hun kweek van meer besmettelijke varianten (b.v. Delta-variant) zullen hervatten en vatbaarder zullen worden voor Covid-19 ziekte. Tegelijkertijd zou de resulterende toename van de infectiedruk ook de waarschijnlijkheid doen toenemen dat ongevaccineerde, voorheen asymptomatisch geïnfecteerde personen sneller opnieuw aan het virus worden blootgesteld. Dit zou bijdragen tot een verdere stijging van het besmettingspercentage in de bevolking en daardoor ook de vatbaarheid van de ongevaccineerden voor de ziekte van Covid-19 verhogen.

Israël’s top viroloog, Dr. Rivka Abulafia-Lapid, is ervan overtuigd dat de booster de bestaande varianten onder controle zal houden en de verspreiding van andere varianten gedurende ongeveer 6 tot 8 maanden zal voorkomen. Zij gelooft dat Israël momenteel getuige is van het einde van de vierde golf als gevolg van het feit dat 3 miljoen mensen een booster nemen (7). Een grondiger inzicht in de wisselwerking tussen het virus en de natuurlijke immuniteit van de gastheer op bevolkingsniveau voorspelt echter duidelijk dat het besmettingspercentage niet alleen zijn daling zal stoppen, maar ook zal afnemen op een niveau dat veel hoger ligt dan eerder werd waargenomen, terwijl het land zich voorbereidt op de volgende grote golf van gevallen (zie onderstaande grafiek). Meer in het bijzonder zullen de Israëlische stimuleringsinspanningen waarschijnlijk een spectaculaire stijging van het ziekte- en sterftecijfer in de bevolking teweegbrengen als een gecombineerd resultaat van verhoogde S-gerichte immuunselectiedruk bij de gevaccineerden (d.w.z. optimalisering van de voedingsbodem voor de Delta-variant) en verhoogde infectiviteitscijfers bij de niet-gevaccineerden. Vanuit wetenschappelijk oogpunt is het daarom moeilijk te begrijpen hoe booster-immunisaties met vaccins die niet evolutiebestendig zijn, zouden kunnen voorkomen dat een zeer mutabel virus ontsnapt aan neutraliserende anti-S Abs, terwijl de pandemie in een catastrofale richting wordt gedreven, zowel in Israël als wereldwijd. Hoe kan de WHO lijdzaam toezien hoe dit nieuwe experiment zich ontvouwt, dat spoedig door andere landen zal worden gevolgd?

(*) Ik neem aan dat de auteurs “asymptomatische infectie” bedoelden te zeggen.

Referenties

1. https://doi.org/10.1038/d41586-021-02516-4

2. https://translational-medicine.biomedcentral.com/track/pdf/10.1186/s12967-016-1111-6.pdf

3. https://journal.hep.com.cn/fase/EN/article/downloadArticleFile.do?attachType=PDF&id=18421

4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3186011/pdf/viruses-03-00920.pdf

5. https://doi.org/10.1038/d41586-021-02795-x

6. https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)02046-8/fulltext

7. https://www.timesofisrael.com/top-virologist-says-delta-defeated-predicts-6-months-of-covid-quiet-for-israel/

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Israël: de 4e, Spanje de 3e vaccinatie – maar dat heeft allemaal geen zin meer

Volg Frontnieuws op Telegram