Het kwartaalblad Parameters van het U.S. Army War College heeft een interessant artikel gepubliceerd over de oorlogscapaciteiten van de VS:
De abstract zegt:
Vijftig jaar geleden stond het Amerikaanse leger voor een strategisch keerpunt na een mislukte poging tot counterinsurgency in Vietnam. Als reactie op de lessen die uit de Yom Kippur-oorlog werden getrokken, werd het United States Army Training and Doctrine Command opgericht om het denken en de doctrine te heroriënteren op de conventionele Sovjetdreiging. Het leger van vandaag moet het Russisch-Oekraïense conflict aangrijpen als een kans om de troepenmacht te heroriënteren naar een troepenmacht die net zo vooruitdenkend en formidabel is als het leger dat Operatie Desert Storm won.
In dit artikel worden veranderingen voorgesteld die het leger zou moeten doorvoeren om succes in grootschalige multidomeingevechtsoperaties op het huidige strategische buigpunt mogelijk te maken.
Het is normaal dat een leger lopende of net beëindigde oorlogen analyseert en daaruit conclusies trekt. Zulke inspanningen zouden dan moeten leiden tot veranderingen in de militaire structuur of procedures, schrijft Bernhard.
Het is echter onwaarschijnlijk dat de bovenstaande inspanningen zullen leiden tot de veranderingen die de auteurs willen zien.
De auteurs wijzen er terecht op dat het bevelen en controleren van troepen via de radio problematisch is als de vijand de middelen heeft om al het radioverkeer te detecteren:
De Russisch-Oekraïense oorlog maakt duidelijk dat de elektromagnetische signatuur van de commandoposten van de afgelopen 20 jaar niet opgewassen is tegen het tempo en de precisie van een tegenstander die beschikt over sensorgebaseerde technologieën, elektronische oorlogsvoering en onbemande luchtsystemen of toegang heeft tot satellietbeelden; dit omvat bijna elke staat of niet-statelijke actor waartegen de Verenigde Staten in de nabije toekomst zouden kunnen vechten.
De oplossing ligt in het uitgebreide gebruik van Mission Command (in het oorspronkelijke Duits: Auftragstaktik), dat ondergeschikte leiders in staat stelt om hun eigen planning en operatie uit te voeren binnen de gegeven context:
Toen Milley stafchef van het leger was, legde hij mission command uit aan de hand van een concept van “gedisciplineerde ongehoorzaamheid” waarin ondergeschikten de bevoegdheid krijgen om een missie uit te voeren om het doel van de commandant te bereiken – zelfs als ze daarvoor een specifiek bevel of een specifieke taak moeten negeren. Zonder perfecte communicatie moet een ondergeschikte officier of soldaat erop kunnen vertrouwen dat hij tijdens een gevecht de juiste beslissingen neemt, zonder dat hij om goedkeuring hoeft te vragen voor kleine aanpassingen.
Dat is een cultureel probleem. Mission Command moet worden beleefd en ervaren vanaf de allereerste dag dat een burger soldaat wordt. Het Amerikaanse officierskorps is meer gewend aan directe bevelen en controle. De cultuur van Mission Command is niet geliefd omdat fouten van ondergeschikte eenheden nog steeds de schuld krijgen van het hogere commandoniveau.
Mission Command gebruikt veel minder communicatie dan direct bevel en controle en is robuuster als er stront aan de knikker is. Maar, in tegenstelling tot het Duitse leger, heeft het Amerikaanse leger het nooit echt nageleefd. Ik betwijfel of dat gaat veranderen.
Het volgende probleem zijn de hoge aantallen slachtoffers:
De Russisch-Oekraïense oorlog legt grote kwetsbaarheden bloot in de strategische personeelsbezetting van het leger en in het vermogen om slachtoffers te dragen en te vervangen. De medische planners van het leger kunnen rekening houden met een aanhoudend aantal van ongeveer 3600 verliezen per dag, variërend van gesneuvelden tot gewonden, zieken of andere niet-gevechtsgewonden. Met een voorspeld vervangingspercentage van 25 procent zal het personeelssysteem elke dag 800 nieuwe personeelsleden nodig hebben. Ter vergelijking: de Verenigde Staten hebben in twee decennia strijd in Irak en Afghanistan ongeveer 50.000 slachtoffers geleden. Bij grootschalige gevechtsoperaties zouden de Verenigde Staten in twee weken met hetzelfde aantal slachtoffers te maken kunnen krijgen.
Het vervangingspercentage van 25% is waarschijnlijk te laag. Kijk eens naar deze actuele krantenkop van Strana (vertaling):
De TCC is de Oekraïense administratie die verantwoordelijk is voor de rekrutering van dienstplichtigen.
Van elke 100 mensen die in de herfst van vorig jaar gemobiliseerd werden, zijn er 10-20 overgebleven, de rest is dood, gewond en gehandicapt.
Dit zei het hoofd van de regionale TCC van Poltava, Vitaliy Berezhnoy, gisteren tijdens de 39e zitting van de gemeenteraad van Poltava.
Het probleem is dat de VS niet langer over de reserves beschikt die nodig zijn om een groot conflict in stand te houden:
Het Amerikaanse leger wordt geconfronteerd met een nijpende combinatie van een tekort aan rekruten en een krimpende individuele parate reserve. Dit recruteringstekort, bijna 50 procent in de carrièregebieden van de gevechtswapens, is een longitudinaal probleem. Elke infanterie- en pantsersoldaat die we vandaag niet rekruteren, is een strategisch mobilisatiemiddel dat we in 2031 niet zullen hebben. De individuele parate reserve, die in 1973 700.000 en in 1994 450.000 telde, is nu 76.000. Deze aantallen kunnen de bestaande tekorten niet opvullen. Deze aantallen kunnen de bestaande gaten in de actieve troepenmacht niet opvullen, laat staan de vervanging van verliezen of uitbreiding tijdens een grootschalige gevechtsoperatie.
De auteurs bevelen aan om opnieuw een gedeeltelijke dienstplicht in te voeren.
Politiek gezien zal dat niet gebeuren. Elke president die dat zou doen, zou onmiddellijk op vijandigheid van zijn kiezers stuiten.
Daarnaast is er het grote probleem dat de meeste Amerikaanse jongeren er niet eens geschikt voor zijn:
Uit een nieuw onderzoek van het Pentagon blijkt dat 77% van de jonge Amerikanen niet in aanmerking komt voor militaire dienst zonder ontheffing, omdat ze te zwaar zijn, drugs gebruiken of geestelijke en lichamelijke gezondheidsproblemen hebben.
Een afbeelding van de bevindingen van de 2020 Qualified Military Available Study van het Pentagon, die gedeeld werd met Military.com, toont een stijging van 6% ten opzichte van het laatste onderzoek van het Ministerie van Defensie uit 2017, waaruit bleek dat 71% van de Amerikanen niet in aanmerking zou komen voor dienst.
“Als we kijken naar jongeren die alleen om één reden gediskwalificeerd worden, zijn de meest voorkomende diskwalificatiecijfers overgewicht (11%), drugs- en alcoholmisbruik (8%) en medische/fysieke gezondheid (7%),” zo staat te lezen in het onderzoek, dat Amerikanen tussen de 17 en 24 jaar onderzocht. Het onderzoek werd uitgevoerd door het kantoor van personeel en paraatheid van het Pentagon.
Ook zijn de meeste jongeren niet geïnteresseerd om in het leger te dienen:
Slechts 9% van de jongeren heeft nu de neiging om in dienst te gaan, volgens gegevens van peilingen van het Ministerie van Defensie die met ABC News zijn gedeeld. Dat is het laagste aantal in 15 jaar.
…
De tweede voormalige hoge militaire functionaris zei dat het rekruteringsprobleem een teken is van bredere maatschappelijke problemen.
“Het is een weerspiegeling van ons land. Het is ons land, en die rekruteerders zien die problemen elke dag uit de eerste hand,” zei de voormalige functionaris.
Yup.
Het volgende punt in het document van Parameters is de brede introductie van drones:
Het alomtegenwoordige gebruik van onbemande luchtvaartuigen, onbemande oppervlaktevoertuigen, satellietbeelden, sensorgebaseerde technologieën, smartphones, commerciële datalinks en open-source inlichtingen verandert fundamenteel de manier waarop legers op het land zullen vechten, op ongeveer dezelfde manier waarop onbemande luchtvaartuigen de manier waarop luchtmachten operaties uitvoeren in deze eeuw hebben veranderd. Deze systemen, in combinatie met opkomende platforms voor kunstmatige intelligentie, versnellen het tempo van de moderne oorlog enorm.
Westerse militairen moeten drones nog op de nodige schaal introduceren. De Oekraïense en Russische militairen hebben dat allebei goed gedaan. Ze hebben ingezien dat drones, net als munitie, verbruiksgoederen zijn en Oekraïne verliest er naar verluidt 10.000 per maand. Bovenop de verkenningsdrones hebben de first-person-view (FPV) gerichte bewapende drones geleid tot een breed gebruik van drones in de rol van precisiegeoriënteerde artillerie.
Alle eenheden die zich ophopen op het toekomstige slagveld zullen onmiddellijk herkend en bestraft worden. Dit bemoeilijkt de voorbereiding op een grotere operatie.
Dit vereist volgens de auteur een nieuw niveau van misleiding bij de voorbereiding op de strijd. Het vereist ook meer multidomein verkenning en inlichtingen op elk niveau. Elke groepsleider zou een tablet en de nodige informatie tot zijn beschikking moeten hebben.
Dit punt is waarschijnlijk het gemakkelijkst op te lossen. Het heeft alleen tijd nodig totdat de nodige productiefaciliteiten aanwezig zijn om de nodige massa’s drones te produceren en om een goedkoop informatiesysteem tot op het laatste niveau te krijgen.
De andere problemen, Mission Command, personeelsreserves en rekruteringsgeschiktheid, zijn culturele kwesties die zich zullen verzetten tegen verandering.
Het Amerikaanse leger is, net als veel andere westerse, momenteel niet in staat om op grootschalig niveau te vechten zoals het Russische leger dat momenteel doet.
Dat geldt niet alleen voor het leger, maar ook voor de marine en de luchtmacht. De Amerikaanse scheepsbouwcapaciteit is 200 keer lager dan die van China. De schepen van de Amerikaanse marine zijn slecht geconcipieerde bouwsels. De short legged F-35 straaljagers hebben verschrikkelijke beschikbaarheidspercentages.
Ondanks dat alles blijven Amerikaanse politici aansturen op oorlogen tegen concurrenten van hoog niveau.
De resultaten van oorlogen tegen Rusland of China met de strijdkrachten die de VS momenteel heeft, zouden beschamend zijn. Het zou veel beter zijn om het nooit te proberen.
Wat ik deze morgen las op Bing en me verontrustend lijkt is dat China, Russisch grondgebied claimt , het gaat over een klein eilandje weliswaar, maar toch niet bevorderlijk onder de huidige omstandigheden… Msm is verheugd uiteraard.
die claim bestaat al ettelijke jaren en hoogstwaarschijnlijk zullen we dit binnenkort wel politiek uitgewerkt zien……
twee grote mannen die met mekaar goed overweg kunnen en redelijk zijn….(putin en mao)
ik maak me er geen zorgen over……
Nee, inderdaad, Mao is van geen enkel probleem.
Hij Xi’et niet…
na Rusland staat er nog een reus te wachten..China..en ze hebben volk én vindingrijkheid genoeg….
Als we er logisch naar kijken, dan zijn daar twee vragen:
1. hoe sterk zijn China en Rusland op dit moment in moderne oorlogstechnologie? inclusief zaken als drones. Gezien de drones die Rusland nu al tegen Oekraïne inzet en ook de capaciteiten van Rusland op het gebied van surveillance via satellieten en de hypersonische raketten is dat niet mis. En bovendien is als gevolg van dit conflict Rusland alleen maar sterker geworden, dat zegt het Pentagon zelfs. Als ze nog niet wakker waren, dan zijn ze nu ontwaakt.
2. Gaan China en Rusland hun technologische achterstanden snel inlopen en bestaat er een gevaar dat ze E de VS (Europa zijn ze zeker voorbij, hoewel TNO mega veel doet dan defensie onderzoek) spoedig gaan passeren met ISR, Drones, wapentechnologie? en is het dan nodig om NU in te grijpen voordat het te laat zal zijn of zijn we nu al te laat?
Dit soort vragen zouden volgens mij journalisten bij de NPO wel eens kunnen of moeten stellen. Ik heb er geen antwoord op, maar als ik in Delft in de collegabanken kijk bij de technische studies, dan denk ik dat China ons al lang voorbij gestreefd is in moderne oorlogsvoering en met de BRICS nu ook al in Political Science. Een complete generatie moet wakker geschud worden voordat het te laat is, maar de huidige millennials hebben geen zin om te strijden voor Europa en VS, omdat ze toch geen huisje, boompje, beestje toekomst hebben en onze nationale identiteit door jarenlang falend asielbeleid op het laagste punt in de geschiedenis is.
Waarom is de verschijning van Zweedse Gripen-jagers in het luchtruim van Oekraïne gevaarlijk?
De deskundige somde de bedreigingen op voor de Russische lucht- en ruimtevaartstrijdkrachten die uitgaan van Zweedse Gripen-jagers
In een analytisch artikel onderzocht Evgeniy Damantsev, columnist van Militaire Zaken, het gevaar van het leveren van Zweedse Gripen-strijders aan de Oekraïense strijdkrachten. Volgens de deskundige vormt dit vliegtuig een potentiële bedreiging voor de tactische luchtvaart van de Russische lucht- en ruimtevaartmacht in de zone van het Noordelijk Militair District. Het gevaar schuilt in zijn wapens. In het bijzonder vormen, zoals Damantsev opmerkt, geleide raketten van Meteor een bedreiging.
“Meteor is uitgerust met unieke integrale straalmotormotoren met de mogelijkheid om de intensiteit van de toevoer van vaste stuwstoflading naar de verbrandingskamer te regelen. Op het kruisgedeelte van het traject bereikt de raketsnelheid dus ongeveer 2300 – 3000 km/u met parallelle brandstofbesparingen voor het manoeuvreren bij het naderen van het doel. Op het laatste deel van het traject verhoogt de raket de stuwkracht van de motor tot 650 – 800 kgf, accelereert tot een snelheid van 4300 km/u en biedt de mogelijkheid tot manoeuvreren met hoge energie met overbelastingen tot 35G.” >>>
https://voennoedelo.com/posts/id50341-chem-opasno-pojavlenie-shvedskih-istrebitelej-gripen-v-nebe-ukrainy
Een belangrijke les zou zijn “geen oorlog meer voeren”. Waarom is dit terreurregime uit Noord Amerika altijd maar uit om zoveel mogelijk oorlogen te voeren.