De “schandaalimplosie”-strategie: Zal het werken voor Oekraïne?

Biden: “Poetin heeft de oorlog al verloren … Poetin heeft een echt probleem: hoe gaat hij nu verder? Wat doet hij?” Minister Blinken herhaalt tot in het oneindige dezelfde mantra: “Rusland heeft verloren”. Dat doet het hoofd van MI6 ook, en Bill Burns, het hoofd van de CIA, is van mening, (vol van hatelijke terzijdes) op de Aspen Security Conference, dat Poetin niet alleen “verloren” heeft, maar ook dat Poetin er niet in slaagt om grip te houden op een versplinterende Russische staat, die waarschijnlijk in een doodsspiraal van desintegratie terechtkomt, schrijft Alastair Crooke.

Wat is er aan de hand? Sommigen suggereren dat een psychische stoornis of groepsdenken het team van het Witte Huis in zijn greep heeft, met als resultaat de vorming van een pseudo-realiteit, afgesneden van de wereld, maar onopvallend gevormd rond bredere ideologische doelen.

Het papegaaien van dubieuze narratieven, verandert echter voor de geïnformeerde wereld in een schijnbare westerse waanvoorstelling – de wereld zoals het “team” zich die voorstelt, of beter gezegd, zou willen dat die zou zijn.

Dit strak papegaaien is echter duidelijk geen toeval. Een groep hoge functionarissen die volgens script en in overleg spreken, zijn niet in de waan. Ze zetten een nieuw narratief op. De mantra “Rusland heeft verloren” definieert het meganarratief waartoe besloten is. Het is de opmaat voor een intens ‘blame game‘: Project Oekraïne “mislukt omdat de Oekraïners de doctrines die ze van NAVO-trainers hebben gekregen niet implementeren – maar desondanks heeft de oorlog aangetoond dat Poetin ook heeft “verloren”: Ook Rusland is verzwakt”.

Dit is weer een voorbeeld van de huidige westerse fixatie op het idee dat “narratieven oorlogen winnen”, en dat tegenslagen in het strijdveld bijkomstigheden zijn. Waar het om gaat is dat er over het hele spectrum een eenduidig narratief wordt geuit, waarin duidelijk wordt gesteld dat de Oekraïne-episode nu is afgesloten en moet worden “afgesloten” met de eis dat we allemaal “move on”.

De essentie is dat ‘wij’ het narratief beheersen; dat wij “winnen” en Rusland verliest, is daarom onvermijdelijk. De tekortkoming van deze overmoed is ten eerste dat het de “hogepriesters” van de regering in oorlog brengt met de werkelijkheid, en ten tweede dat het publiek al lang geleden het vertrouwen in de mainstream media heeft verloren.

Jonathan Turley, een erkend rechtsgeleerde en professor aan Georgetown, die veel heeft geschreven op gebieden variërend van constitutioneel recht tot rechtstheorie, vestigt de aandacht op: “de laatste poging van de leden van het Congres en de media om het publiek zover te krijgen dat ze gewoon ‘stoppen’ met het corruptieschandaal rond Biden”. De boodschap, schrijft hij, “is duidelijk … Iedereen moet zich op afstand houden! … [Maar] nu het bewijs en de publieke belangstelling toenemen, is het een beetje laat voor spinsels of glimmende objecten.”

“Deze week zal het schandaal waarschijnlijk nog ernstiger worden voor de Bidens en het land. De media krijgen steeds meer het uiterlijk van Leslie Nielsen in Naked Gun die schreeuwt dat er “hier niets te zien is” voor een virtuele apocalyptische scène van vuur en vernietiging.”

Wat is het verband met Oekraïne? Wel, een jaar geleden schreef professor Turley dat het politieke en media-establishment waarschijnlijk een ‘schandaalimplosie’-benadering zou gebruiken voor de beschuldigingen van corruptie naarmate de bewijzen zich opstapelden. Er zou een poging gedaan worden om het schandaal ‘af te sluiten’, waarbij Turley suggereerde dat het Ministerie van Justitie een ‘licht pleidooi’ van Hunter Biden zou bewerkstelligen voor een paar belastingklachten, met weinig of geen gevangenisstraf.

Nou, dat is precies wat er een jaar later is gebeurd. Toen kwam de voorspelde ‘schandaalimplosie’: Hunter bekende schuldig te zijn aan het uitstellen van verschuldigde belastingbetalingen – tot een koor van leden van het Huis en de media alle andere beschuldigingen van corruptie van tafel veegden en het schandaal resoluut “gesloten” verklaarden, samen met de eis “move on”. Turley merkt echter op dat “de wens van de media met “move on” in verband met het schandaal een bijna krankzinnig niveau bereikt, nu miljoenen aan buitenlandse betalingen en tientallen lege vennootschappen worden onthuld – en belastende e-mails worden vrijgegeven”.

Het is niet duidelijk of de strategie zal werken. Het zit al in de problemen.

De belangrijkste elementen van de “implosiestrategie” worden onthuld als een regelrechte, onverzettelijke ontkenning dat er überhaupt een “probleem” is, en een hardnekkige weigering om ook maar iets toe te geven van het idee dat er sprake is van enige vorm van falen. Men hoeft niet in de spiegel te kijken.

Dit was ook de modus operandi met betrekking tot het Nordstream-debacle (de vernietiging van de gaspijpleiding naar Duitsland): geef niets toe en laat de CIA een “schandaalimplosiescenario” in elkaar flansen. In dit geval een onzinnig afleidingsverhaal over een jacht met een paar snode onderwaterduikers die zonder speciale uitrusting of met gebruik van speciale gassen tot 80-90 meter afdaalden om explosieven te leggen en tot ontploffing te brengen. Geen echt onderzoek; “Hier is niets te zien”.

Maar zoals de gebeurtenissen in Duitsland aangeven, wordt het verhaal niet geloofd; de coalitie in Berlijn zit diep in de problemen.

En nu wordt de strategie toegepast op Oekraïne: Het “koor” roept: “Poetin heeft verloren”, ondanks het feit dat Oekraïne zijn kans om Rusland beslissend te verzwakken heeft verprutst. De hoop is duidelijk – dat “Team Biden” onbeschadigd van een vernietigende nederlaag kan wegkomen, waarbij ‘”een schandaalimplosiemechanisme” al in gereedheid is gebracht (voor na de zomerse “deadline” van de NAVO om een “overwinning” te behalen): “We hebben ze alles gegeven – maar toch hebben de Oekraïners ons deskundig advies over hoe te ‘winnen’ ‘de rug toegekeerd’ – en bijgevolg hebben ze niets bereikt.

“Het Oekraïense tegenoffensief boekt geen vooruitgang omdat het leger de training die het van de NAVO heeft gekregen, niet volledig toepast, volgens een uitgelekte beoordeling van Duitse inlichtingendiensten … Oekraïense soldaten die door het Westen zijn getraind, laten “grote leersuccessen” zien; maar ze worden teleurgesteld door commandanten die de [NAVO] trainingskampen niet hebben doorlopen, voegt het toe … het Oekraïense leger geeft de voorkeur aan het bevorderen van soldaten met gevechtservaring, boven degenen die NAVO-standaard instructie hebben gekregen”.

Nou, nou? Zoals Afghanistan?

De oorlog in Afghanistan was ook een soort smeltkroes. In reële termen werd Afghanistan veranderd in een proefbank voor elke innovatie in technocratisch projectmanagement van de NAVO – met elke innovatie aangekondigd als voorloper van een baanbrekende toekomst. Fondsen stroomden binnen, gebouwen werden opgetrokken en een leger van geglobaliseerde technocraten arriveerde om toezicht te houden op het proces. Big data, AI en het real-time gebruik van steeds meer technische bewakings- en verkenningsmethodes moesten de oude militaire doctrines omverwerpen. Het moest een showcase worden voor technisch managerialisme. Er werd verondersteld dat een echt technische en wetenschappelijke manier van oorlogvoeren duidelijk de overhand zou krijgen.

Maar technocratie als de enige manier om een functioneel NAVO-militair te construeren, bracht in Afghanistan iets grondig verrots voort – een “datagestuurde nederlaag“, zoals een Amerikaanse Afghaanse veteraan het omschreef, dat binnen enkele dagen ineenstortte. In Oekraïne zaten de troepen gevangen tussen Scylla en Charybdis: noch de door de NAVO aangeleerde pantservuiststoot om de Russische verdediging te breken, noch de alternatieve lichte infanterieaanvallen waren succesvol. Oekraïne lijdt eerder een door de NAVO veroorzaakte nederlaag.

Waarom kiest men er dan voor om de realiteit “frontaal” aan te pakken, met de snedige bewering dat Poetin “verloren heeft”? We kennen natuurlijk de interne beweegredenen van “het team” niet. Maar onderhandelingen met Moskou openen in de hoop op een staakt-het-vuren of een bevroren conflict (om het “narratief” te versterken) zou waarschijnlijk een “Moskou” onthullen dat alleen vasthoudt aan de volledige capitulatie van Kiev. En dat zou slecht passen bij het “Poetin-verliesverhaal”.

Misschien is de calculus om te hopen dat tussen nu en de winter de publieke belangstelling voor Oekraïne zozeer zou zijn afgeleid door andere gebeurtenissen, dat het publiek “move on”, en met de schuld duidelijk om de nek van Oekraïense commandanten die “aanzienlijke tekortkomingen in leiderschap” vertonen die leiden tot “verkeerde en gevaarlijke beslissingen” – door het negeren van NAVO-norminstructies.

Professor Turley concludeert,

“Niets van dit alles zal natuurlijk werken. Het publiek heeft het vertrouwen in de media verloren. Sterker nog, de “Let’s Go, Brandon” beweging is net zo goed een bespotting van de media – als een aanval op Biden”. “Opiniepeilingen tonen aan dat het publiek niet “move on” [weg van de beschuldigingen aan Hunter] en dit nu als een groot schandaal ziet. Een meerderheid gelooft dat Hunter speciale bescherming heeft gekregen in het onderzoek. Terwijl de media het bewijs en de beschuldigingen binnen hun eigen echo-platforms kunnen blijven onderdrukken, vindt de waarheid net als water een weg naar buiten”.

In feite gaan de “gebeurtenissen” door – met of zonder de media.

En hier zit de crux: in de mate dat Turley inschat dat de Biden-affaire een vermeende “apocalyptische plaats van binnenlandse Amerikaanse vernietiging” is, staat het Westen voor een nog grotere strategische nederlaag die voortkomt uit zijn Oekraïne-project – want die nederlaag omvat niet alleen die van het Oekraïense slagveld – Het heeft de mythe van de NAVO almacht vernietigd. Het heeft het verhaal van de “magische” westerse wapens omvergeworpen. Het heeft het imago van westerse competentie aan diggelen geslagen.

Er stond nog nooit zoveel op het spel. Maar heeft de heersende klasse hier wel over nagedacht toen zij zo lichtvaardig aan dit noodlottige Oekraïne-“project” begon? Kwam de mogelijkheid van een “mislukking” wel in hun bewustzijn op?

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

VS sturen Abrams tanks naar Oekraïne: Zal het verschil maken?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: